ΜΠΡΟΣΟΥΡΑ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 10 ΑΠΡΙΛΗ

Νίκη της ΔΑΠ δεν είναι νίκη των φοιτητών

Μετά από δεκάδες ποτάρες και απολιτίκ συζητήσεις, η παράταξη της ΔΑΠ αποφάσισε να σχολιάσει την πολιτική επικαιρότητα ενόψει φοιτητικών εκλογών, με το εξής σύνθημα “ Η πρώτη νίκη θα είναι των φοιτητών”. Είναι προφανές ότι η ΔΑΠ αναφέρεται στις κοινοβουλευτικές εκλογές και την στήριξη της στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Που πήγε η ανεξαρτησία της παράταξης και των φοιτητών που με αγωνία προπαγανδίζει; Και από πότε η νίκη της ΔΑΠ συνεπάγεται νίκη για το φοιτητικό σώμα; 

Θα είναι άραγε νίκη των φοιτητών...

• Αν η δημόσια και δωρεάν παιδεία τσακιστεί;

Η ΔΑΠ και η Νέα Δημοκρατία δίνουν μάχη για να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια, για να μπουν δίδακτρα, να γίνουν ιδιωτικές οι εστίες, να μπουν επιχειρήσεις στην έρευνα και τις παροχές. Θέλουν εκπαίδευση για λίγους και εκλεκτούς διώχνοντας τους φοιτητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα που χρειάζεται για να ανταπεξέλθουν στα ακριβά γούστα που προαπαιτεί η ανανεωμένη εκπαιδευτική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα θέλουν να ανοίξουν το δρόμο για τη εισχώρηση των επιχειρήσεων στα ερευνητικά προγράμματα και τα εργαστήρια σε μια προσπάθεια να αποσπάσουν όσο περισσότερο κέρδος πατώντας πάνω στις πλάτες των φοιτητών. Όλα αυτά είναι πολιτικές και της τωρινής κυβέρνησης. Η εξίσωση των πτυχίων μας με αυτά των κολλεγίων είναι έμμεση παράκαμψη του άρθρου 16. Η “αυτοχρηματοδότηση των ιδρυμάτων” του κύριου Γαβρόγλου, είναι το ίδιο πράγμα με άλλο όνομα.  Δεν έχει εφαρμοστεί ακόμα λόγω του αγώνα που δίνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι για δημόσια και δωρεάν παιδεία.

• Αν καταργηθεί το άσυλο;

Η νομική κατάργηση του ασύλου και επομένως η ευθεία υπονόμευση της υπόστασης των φοιτητικών συλλόγων θα ήταν ένα απαραίτητο βήμα για την υλοποίηση των πολιτικών που αναλύσαμε παραπάνω. Αυτός είναι ο λόγος που τα τελευταία χρόνια η αστυνομία (υπό τον ΣΥΡΙΖΑ) σε συνεργασία με πρυτάνεις και καθηγητές, εισβάλλουν στους χώρους των πανεπιστημίων με κάθε ευκαιρία. Για να συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια η ΔΑΠ, εκμεταλλεύεται τις μεταρρυθμίσεις του νόμου Γαβρόγλου για την “συνδιοίκηση”. Προτιμούν καρέκλες στα όργανα διοίκησης και να μιλούν στο όνομα των φοιτητών, προσπαθώντας να καταστείλουν την μαχητικότητα των φοιτητικών συλλόγων. Ωστόσο, το φοιτητικό κίνημα είναι ισχυρό όταν οργανώνεται ανεξάρτητα από τέτοιες δομές. 

• Αν διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις;

Η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας έχει μια πολύ συγκεκριμένη αντίληψη για το πως θα πρέπει να εργάζεται ένας απόφοιτος μηχανικός και σε συνεργασία με το ΤΕΕ ενώνουν τις δυνάμεις τους για να τσακίσουν το εργατικό δυναμικό. Στόχος τους είναι να επιβιώσουν τα αφεντικά μας μέσα στην κρίση με το να συρρικνωθούν οι μισθοί μας. Στο πλαίσιο αυτό διοργανώνουν σεμινάρια και στέκονται απέναντι στην διεκδίκηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Για να καταφέρουν να τα εφαρμόσουν όλα αυτά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο πανεπιστήμιο παλεύει για την  διάλυση του ενιαίου πτυχίου, την ακραία εξειδίκευση των Προγραμμάτων Σπουδών και την εισαγωγή σεμιναρίων και άλλων ακριβών και άχρηστων πιστοποιήσεων.

• Αν ο εθνικισμός ηγεμονεύσει μέσα στις σχολές;

Την τελευταία χρονιά, η ΔΑΠ ήταν η δύναμη που καλούσε τον κόσμο στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία συμφωνία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και του ελληνικού κράτους εις βάρος ενός πιο αδύναμου κράτους. Ενώ εναρμονίζεται με την πάγια γραμμή της Νέας Δημοκρατίας για το Μακεδονικό, βρήκαν αφορμή για να διαχωριστούν από το ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξουν ένα ακόμα πιο ακροδεξιό λόγο.  Είναι έτσι κι αλλιώς ανέκαθεν η παράταξη αυτή φιλοξενεί και δίνει χώρο έκφρασης σε πάσης φύσεως ακροδεξιούς. Το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας με την ακροδεξιά έχει ξαναπαιχτεί και έδωσε χώρο στην Χρυσή Αυγή. Έτσι, η ΔΑΠ είναι μία επικίνδυνη δύναμη.

Δεν υπάρχει δίλημμα Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε αγωνιώδεις προσπάθειες ,από την Νέα Δημοκρατία και την παράταξη της στα πανεπιστήμια, να αποστασιοποιηθούν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με αρκετά μεγάλη αποτυχία καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ, με αριστερό μανδύα, εκτελεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την στρατηγική ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ και κεφαλαίου. Οι μικρές διαφορές δεν έχουν τόση σημασία. Κάθε κυβέρνηση που δεσμεύεται να ακολουθήσει αυτή την στρατηγική στρέφεται αναπόφευκτα ενάντια στον λαό, στους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους φοιτητές.

Η επομένη της 10ης Απρίλη πρέπει να βρει το φοιτητικό κίνημα έτοιμο για αγώνα. Γι’ αυτό στις φοιτητικές εκλογές πρέπει να δοθεί μήνυμα ανατροπής. Παμε κοντρα σε αυτούς που θέλουν ένα πανεπιστήμιο για λίγους και καλούς, σε αυτούς που μας λένε ότι δεν έχουμε άλλο μέλλον από αυτό στο οποίο θέλουν να μας χωρέσουν εμείς απαντάμε πως θα μας βρουν μπροστά τους. Οσο και να μας θέλουν σιωπηλούς, εμείς θα διεκδικούμε ένα πανεπιστήμιο δημόσιο και δωρεάν για όλους που θα προάγει την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Θα παλέψουμε ούτως ώστε το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά με αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες. Θέλουμε έρευνα και γνώση για τις κοινωνικές ανάγκες και όχι για τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και των πολυεθνικών. Μέσα από τις Γενικές μας Συνελεύσεις θα αποκτούμε φωνή, θα συνεχίζουμε τον αγώνα μας ενάντια σε όποιον προσπαθήσει να μας εμποδίσει.

Εξεταστική ή Ιερά Εξέταση;

Άλλη μια εξεταστική ξεκίνησε και πάλι μπαίνει στο προσκήνιο το ζήτημα των όρων εξέτασης καθώς και ο τρόπος αντιμετώπισης των φοιτητών από μερίδα καθηγητών και εξεταστών.

Πιο συγκεκριμένα στις τελευταίες εξεταστικές περιόδους γίναμε παρατηρητές φαινομένων όπως μαζικά κοψίματα (μηχανικές, αντοχή υλικών), σε πολλές περιπτώσεις λόγω της αναντιστοιχίας της εξέτασης με το μάθημα και το διαθέσιμο υλικό καθώς και  δεν έλειψαν αναίτιες και επιθετικές συμπεριφορές καθηγητών την ώρα της εξέτασης ή της παράδοσης θεμάτων εξαμήνου. Για παράδειγμα παρατηρήσαμε κατά την εξέταση του θέματος της οδοποιίας την άρνηση του καθηγητή Λαγαρού να διορθώσει θέματα φοιτητών υπό  την κατηγορία ότι δεν εκπόνησαν οι ίδιοι τις εργασίες τους, επειδή απλά τις έκαναν σε AutoCAD. 

Χαρακτηριστικό και σε αυτή την εξεταστική είναι και το κλίμα καχυποψίας προς τους φοιτητές. Μέσα από μια αυστηρή και χωρίς λογική επιτήρηση ο φοιτητής που μπορεί να κουνηθεί έστω και ελάχιστα από τη θέση του ή αν έχει μπει σε διαφορετική αίθουσα από αυτή της κατανομής αντιμετωπίζεται λες και έχει αυτοσκοπό την αντιγραφή. Η όλη αυτή κατάσταση κατά τη διάρκεια της εξέτασης συμβάλλει ως ένα βαθμό στη δημιουργία ενός κλίματος φόβου και υποταγής από τη μεριά των καθηγητών προς τους φοιτητές.

Ο ανορθολογισμός που επικρατεί στην σχολή δεν περιορίζεται στα παραπάνω, άλλα επεκτείνεται σε επιβολή τιμωριτικών μέτρων εις βάρος των επί πτυχίο φοιτητών όπως η χρήση βαθμολογικής κλίμακας 0-5. Φυσικά το συγκεκριμένο μέτρο έρχεται να επηρεάσει τους φοιτητές, και ειδικότερα τα πληττόμενα κομμάτια που έχουν ανάγκη να τελειώσουν άμεσα τις σπουδές τους κυρίως λόγο οικονομικών δυσκολιών και προφανώς δεν έχουν την δυνατότητα να περιμένουν ένα ακόμη εξάμηνο για να βαθμολογηθούν φυσιολογικά. Προς το παρόν, λόγο πιέσεων από μεριάς των φοιτητών, αυτό μέτρο δεν θα εφαρμοστεί. Σε αυτήν την υπόθεση, αξιοσημείωτο είναι ότι οι υποστηρικτές του μέτρου, επικαλούνται την μετατροπή της σχόλης σε εξεταστικό κέντρο. Ας δούμε ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που γίνεται αυτό. Βλέπουμε ότι με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών στην σχολή, σε όλο και περισσότερα μαθήματα μπαίνουν υποχρεωτικά θέματα και πρόοδοι με αποτέλεσμα η εξεταστική να μην περιορίζεται στις καθορισμένες περιόδους, άλλα αντίθετα επεκτείνεται και στο ενδιάμεσο των εξάμηνων.

Η εξεταστική βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και σε καμία περίπτωση δε πρέπει να δείχνουμε ανοχή σε τέτοιου είδους φαινόμενα και προκλητικές συμπεριφορές αλλά αντιθέτως να διεκδικούμε συλλογικά αξιοπρεπείς όρους εξέτασης. Ταυτόχρονα είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι δεν ανταγωνιζόμαστε με τους συναδέλφους μας και επιλέγουμε

να διαβάζουμε συλλογικά και να μοιραζόμαστε σημειώσεις. Ακόμα και μετά το πέρας της εξεταστικής απαιτούμε τη προβολή όλων των γραπτών, να γίνεται κανονικοποίηση ώστε τουλάχιστον το 30% των φοιτητών να έχει προβιβάσιμο βαθμό καθώς και να υπάρχει επαρκές έντυπο και διαδικτυακό υλικό ανάλογο της εξέτασης σε όλα τα μαθήματα.

Όλες και όλοι στην αντιφασιστική πορεία-Σάββατο 2 Φλεβάρη 18:00 πλατεία Ρηγίλλης

Φέτος συμπληρώνονται 22 χρόνια από την λεγόμενη «Κρίση των Ιμίων». Μέσα σε ένα κλίμα όξυνσης του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και του εθνικισμού ελληνικός και τουρκικός στρατός ήρθαν σε σύγκρουση για μία βραχονησίδα(!). Αποτέλεσμα του θερμού επεισοδείου ήταν ο θάνατος τριών ελλήνων αξιωματικών για μία βραχονησίδα(!). Σαν να μην έφτανε η τραγική ειρωνεία του να πεθάνει κάποιος για αυτό το λόγο, Κυβέρνηση, Μ.Μ.Ε, εθνικιστές και φασίστες σπεύδουν  να τους χαρακτηρίσουν «Εθνικούς Ηρωες» και χρησιμοποιούν το συμβάν ως αφορμή για να βγάλουν το ρατσιστικό τους «αντιτουρκικό» μένος. Παράλληλα, η μέρα αποτελεί κάθε χρόνο ορόσημο για τις φασιστικές συγκεντρώσεις της Χρυσής Αυγής.

Τα Ίμια ,ωστόσο, δεν ήταν η μόνη αφορμή που βρήκαν οι φασίστες για να βγούν από τα σκοτεινά τους υπόγεια. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μία επανεμφάνισή τους στην κοινωνία, με πλήθος αφορμών. Οι αφορμές ήταν αρκετές: από την δήθεν αποκλειστική ελληνικότητα της Μακεδονίας και την μονόπλευρη επιθετικότητα της Τουρκίας, μέχρι τη δολοφονία του ακροδεξιού «καμικάζι» Κ. Κατσίφα, ο οποίος άνοιξε πυρ ,χωρίς, κανένα λόγo ενάντια ατην αλβανική αστυνομία. Έτσι, αντικρύσαμε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, τους ξυλοδαρμούς φωτορεπόρτερ, τους εμπρησμούς καταλήψεων, την στυγνή δολοφονία, απο Χρυσαυγίτη, του Αλβανού εργάτης γης Petrit Zifle, στην Κέρκυρα.

Η κατάσταση αυτή βρίσκει έφορο έδαφος στην Κυβερνητική ρητορεία περί μικρής,αμυνόμενης Ελλαδίτσας, η οποία δεν προκαλεί κανέναν και αποτελεί πυλώνα Δημοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή. Η πραγματικότητα βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό. Τόσο στα «ελληνοτουρκικά», όσο και στο «μακεδονικό ζήτημα» το ελληνικό κράτος έχει ιυοθετήσει βαθιά επιθετική πολιτική. Το ελληνικό Κεφάλαιο που έχει μυριστεί τα πετρέλαια της Ν/Α Μεσογείου θέτει ως προμετωπίδα του το ζήτημα των ΑΟΖ (επέκταση της ελληνικής ΑΟΖ- Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη- από τα έξι στα δώδεκα ναυτικά μίλια), προκειμένου να ανακάμψει. Για αυτό θα στείλουν εμάς να δώσουμε τις ζωές μας!  Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του πρώην Υ.ΕΘ.Α Π. Καμμένου:«Ένα χιλιοστό κίνησης αν κάνουνε, θα τους τσακίσουμε, θα τους συντρίψουμε». Όσον αφορά το μακεδονικό δεν έχουμε εδώ, όπως ισχυρίζεται η Κυβέρνηση, μια ισότιμη συμφωνία μεταξύ δύο χωρών, αλλά, μία πράξη συνταγματικής επιβολής του Ελληνικού Κράτους. Οι βασικές αιτίες πίσω από την συμφωνία είναι: 1)H είσοδος της χώρας στο ΝΑΤΟ και η εξυπηρέτηση του γεωπολιτικού παιχνιδιού των ΗΠΑ απέναντι στην Ρωσία για τους αγωγούς ενέργειας. 2) Η εξυπηρέτηση ενός νέου κύκλου εξόρμησης του ελληνικού κεφαλαίου στη Δημοκρατία της Μακεδονίας και τα  Βαλκάνια, μέσω των  ευνοικών ρυθμίσμων της Συμφωνίας.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η άνοδος της επιρροής της ακροδεξιάς στην κοινωνία φάνηκε όντως αυξημένη. Ωστόσο, πρέπει να βλέπουμε ότι αυτή δεν έμεινε αναπάντητη από το αντιφασιστικό κίνημα και τον κόσμο που είχε δώσει μάχες ενάντια στο φασισμό και μια προηγούμενη περίοδο. Απέναντι στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό και την προσπάθεια να «καταληφθούν» οι πόλεις από τους εθνικιστές, έγιναν συγκεντρώσεις που πρόβαλαν τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών. Απέναντι στην προσπάθεια να δημιουργηθεί κύμα εθνικιστικών καταλήψεων, έγιναν αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, που εμπόδισαν την προσπάθεια αυτή και οδήγησαν μάλιστα και στην εμφάνιση ενός μαζικού αντιφασιστικού ρεύματος στη νεολαία. Εν όψει της επετείου των Ιμίων, με ότι αυτή σημαίνει για τους φασίστες και με δεδομένο το κλίμα που υπάρχει στην κοινωνία, είναι επιτακτικό η προσπάθεια που αναπτύχθηκε όλο τον προηγούμενο καιρό να συνεχιστεί.