ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΜΠ-7/12/2010

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψάχνει τα θύματα της κρίσης στα πρόσωπα των εργαζομένων και της νεολαίας, το φοιτητικό κίνημα σε συμπόρευση με μαθητές και τα αγωνιζόμενα κομμάτια των εργαζομένων, βγαίνει αποφασιστικά ξανά στο δρόμο με δεκάδες αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων και με μαζικές κινητοποιήσεις, όπως η μεγαλειώδης πορεία στις 17 Νοέμβρη και το πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 2/12, που έδειξε ότι ο διάλογος της κυβέρνησης είναι η άγρια καταστολή στους φοιτητές και τις αποφάσεις τους. Σα συνέχεια της απάντησης απέναντι στην επίθεση που εξαπολύεται, η νεολαία, που κάθε μέρα βλέπει να πυροβολούνται τα δικαιώματα και οι προσδοκίες της, βγήκε μαζικά να διαδηλώσει στο χθεσινό παλλαϊκό συλλαλητήριο, με αφορμή τη 2ή επέτειο από την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, παρά το κλίμα τρομοκρατίας και συκοφάντησης που όλες τις προηγούμενες μέρες είχε στηθεί από όλα τα φερέφωνα της κυβέρνησης. Η μεγάλη πορεία των δεκάδων χιλιάδων μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων, χτυπήθηκε με τον πιο βάναυσο και απρόκλητο τρόπο από τις δυνάμεις καταστολής, με δεκάδες συλληφθέντες και τραυματίες. Η αλόγιστη χρήση χημικών και δακρυγόνων και οι συνεχείς προσπάθειες για διάλυση της πορείας, αποδεικνύουν ότι τα γεγονότα δεν είναι μεμονωμένα, αλλά ότι η ωμή καταστολή είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης και των προκατόχων της. Ένα βήμα μπροστά, όμως ήταν και ωμή επίθεση που δέχτηκαν οι φοιτητές κατά τη διάρκεια της παράστασης αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της 6ης Δεκέμβρη 2010, στα δικαστήρια, με άγριους ξυλοδαρμούς και απειλές.
Παράλληλα, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προχωρά στην εξαγγελία και ψήφιση νέων, ακόμα πιο βαθιά αντιλαϊκών μέτρων, στις επιταγές ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Μετά την κατάργηση του 13ου-14ου μισθού, την περικοπή συντάξεων, επιδομάτων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την αύξηση της φορολογίας, τις ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ, λιμανιών, ΟΣΕ, το παζλ των μεταρρυθμίσεων ολοκληρώνεται από το «Μνημόνιο Νο2». Τα νέα μέτρα μιλούν για κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών και τμημάτων ΔΕΚΟ, 40% μείωση στους μισθούς των υπαλλήλων τους, απελευθέρωση της παιδείας, υγείας, και ενέργειας στους ιδιώτες, μαζικές απολύσεις συμβασιούχων, κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης και του εφάπαξ, δημιουργώντας μια ακόμα πιο τραγική κατάσταση. Ετοιμάζουν έναν προϋπολογισμό γενοκτονίας για τα λαϊκά στρώματα, που ορίζει περικοπές στις δημόσιες παροχές, ενώ πλήττει και την εκπαίδευση, αφού ορίζει την ιστορικά χαμηλότερη χρηματοδότηση για αυτή.
Απέναντι σ’ αυτά η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων αντέδρασε την προηγούμενη χρονιά μέσω μεγάλης συμμετοχής σε κινητοποιήσεις και απεργίες, με αποκορύφωμα την απεργία της 5ης Μάη που αποτελεί σταθμό στην ιστορία του εργατικού κινήματος και κατά την οποία πάνω από 250.00 εργαζόμενοι κατέβηκαν στον δρόμο. Σε συνέχεια λοιπόν αυτών των κινητοποιήσεων, στην απεργία στις 15 Δεκεμβρίου για την τελική ψήφιση του προϋπολογισμού, οι δυνάμεις των εργαζόμενων θέτουν έναν ακόμα κόμβο για το εργατικό κίνημα, ώστε να ξαναπυροδοτηθεί ένας ακόμα γύρος αναμέτρησης με αυτήν την αντεργατική πολιτική, συμπαρασέρνοντας ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, προμηνύοντας ένα πλατύ λαϊκό κίνημα ανατροπής.

Σε συνέχεια με τις μεταρρυθμίσεις στην εργασία, στόχος της πολιτικής της Τρόικας, με υλοποιητή την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνεται τώρα η εκπαίδευση. Καταργείται η έννοια του πανεπιστημίου όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα και αλλάζει η δομή και η λειτουργία του στα πρότυπα της Μπολόνια και πλήρως εναρμονισμένο με την αγορά, όπως άλλωστε προοικονομούσαν και οι προηγούμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Η πρόσφατη σύνοδος Πρυτάνεων, κατέληξε στο κείμενο διαβούλευσης Διαμαντοπούλου. Αυτό δια στόματος ΠΑΣΟΚ θα είναι και η βάση για το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί, αφού ολοκληρωθεί ο προσχηματικός «διάλογος» του υπουργείου. Οι κατευθύνσεις που ορίζονται στο κείμενο αυτό:

• Κατάργηση της έννοιας του πτυχίου
Η συγκεκριμένη ρύθμιση συμπληρώνει την ουσιαστική κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και περιλαμβάνει την –επί της ουσίας- αντικατάσταση του πτυχίου από τον Ατομικό Φάκελο Προσόντων, όπως προβλέπεται και από το νόμο για τη Δια Βίου Μάθηση και το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Κάθε πτυχίο πλέον δεν αντιστοιχεί σε ένα συγκροτημένο και ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, αλλά στο απλό άθροισμα πιστωτικών μονάδων. Αυτό σημαίνει την πλήρη εξατομίκευση της έννοιας του πτυχίου και ως εκ τούτου τη διάλυση οποιασδήποτε συλλογικής διεκδίκησης, φέρνοντας τον εργαζόμενο σε χειρότερη θέση από πλευράς εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ακόμα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων συγκροτείται μία μετά-δευτεροβάθμια «σούπα», όπου ο κάθε απόφοιτος θα κυνηγά τίτλους προσόντων –όπως θα λογίζονται πλέον τα πτυχία-, σεμινάρια, μεταπτυχιακά κλπ για μια θέση στην αγορά εργασίας, αφού τα πτυχία αποσυνδέονται στην πράξη από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Ως αποτέλεσμα το κριτήριο για εύρεση εργασίας δεν θα είναι το πτυχίο (όπως είναι σήμερα) αλλά ο πιο«φουσκωμένος ατομικός φάκελος». Θα οδηγηθούνε έτσι οι απόφοιτοι σε ένα διαρκές κυνήγι επανακατάρτισης και συνεχιζόμενων εξετάσεων ώστε να λαμβάνουν τα επαγγελματικά δικαιώματα, που σήμερα τους αντιστοιχούν, και να αποδεικνύουν ότι είναι ικανοί να δουλεύουν. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την αναγνώριση «ανταγωνιστικών» προς τα πτυχία τίτλων σπουδών των κολεγίων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων διαμορφώνουν ένα αβέβαιο και δυσοίωνο μέλλον ακόμα και για τους αποφοίτους των λεγόμενων κατοχυρωμένων επαγγελμάτων όπως οι μηχανικοί, με την ανεργία στον κλάδο για τους νέους μηχανικούς αγγίζει το 30%!

• Ένταση επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας
Διευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό τους. Πιο συγκεκριμένα, η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ συνδέεται άμεσα με την ανταπόκριση στα κριτήρια της αξιολόγησης, τα οποία υπό τη απειλή της περικοπής της χρηματοδότησης μεθοδεύουν την πλήρη ευθυγράμμιση των ιδρυμάτων με τη στρατηγική του κράτους και με τις επιδιώξεις της αγοράς. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές "σοφών", που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ταυτόχρονα, το κράτος, στο πλαίσιο της λιτότητας, θέλοντας να αποφύγει κομμάτια της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, αλλά και της μισθοδοσίας διδασκόντων και προσωπικού, ωθεί τα ΑΕΙ και ΤΕΙ στην ομηρία των χρηματοδοτήσεων από τον ιδιωτικό τομέα. Το νέο νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει ακόμα και τη χρηματοδότηση θέσεων καθηγητών και γνωστικών αντικειμένων από ιδιώτες, μετατρέποντας έτσι τα φοιτητικά αμφιθέατρα σε άμεσο προθάλαμο μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, αφού τα παρεχόμενα πακέτα μαθημάτων θα εξυπηρετούν πλήρως τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς. Παράλληλα, η έρευνα υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στις ανάγκες του κεφαλαίου, αφού ανοίγεται άπλετα ο δρόμος σε ιδιώτες να τρέχουν και να χρηματοδοτούν προγράμματα εφαρμοσμένης για τις επιχειρήσεις τους.

• Φοιτητικό κουπόνι
Στο πλαίσιο της οικονομικής αυτοτέλειας των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε και σίγουρα μπορεί να έχει πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Το φοιτητικό κουπόνι σημαίνει την καθιέρωση μιας προσωπικής σχέσης πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών(πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση κλπ). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να προσφέρει τον ‘οβολό’ του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο.

• Εντατικοποίηση των σπουδών
Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών κλπ. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται(και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου.


• Αυταρχικοποίηση στη διοίκηση των πανεπιστημίων
Η Υπουργός προτείνει για τα κρίσιμα ζητήματα του πανεπιστημίου( τη χάραξη στρατηγικής, την κατανομή πόρων κ.α.) να μην αποφασίζουν πια τα αρμόδια δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα (Πρυτανικό Συμβύλιο, Συνέλευση τμήματος) αλλά κάποιο εξωτερικό Συμβούλιο Διοίκησης, που στερείται παντελώς δημοκρατικής νομιμοποίησης και θα περιλαμβάνει από τοπικούς άρχοντες έως εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου. Δηλαδή οι φοιτητές και τα μέλη ΔΕΠ αποκλείονται από την συνδιοίκηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η συνδιοίκηση είναι το δικαίωμα που κατέκτησαν οι φοιτητές μετά τη δικτατορία, να έχουν λόγο και συμμετοχή στις αποφάσεις των διοικητικών οργάνων του Πανεπιστημίου. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο!

• Καταστρατήγηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης
Μετά την επίσημη αναγνώριση των ΚΕΣ και τη θεσμοθέτηση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων που τα συμπεριλαμβάνει, δίνεται η δυνατότητα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σε κάποιο ιδιωτικό κολέγιο οι απόφοιτοι να μπορούν να εισάγονται σε κάποιο αντίστοιχο ΤΕΙ ή ΑΕΙ. Πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια νομιμοποίησης και μαζικοποίησης μορφών ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από κει και μετά, το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου έρχεται να αναιρέσει παντελώς τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα της, αλλάζοντας έτσι τόσο τη λειτουργία του Πανεπιστημίου, όσο και τη σύνδεση του με την αγορά. Πρόκειται για ένα ιστορικό σημείο καμπής, αφού και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου παραδέχτηκε πως «το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης έχει τελείωσει»

• Πανεπιστημιακός Καλλικράτης
Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποιο μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές. Ουσιαστικά, το κράτος αντί να δώσει λύση στο πρόβλημα χρηματοδοτώντας καλύτερα τα περιφερειακά ιδρύματα και επιδιώκοντας την απορρόφηση των αποφοίτων τους, αδιαφορεί γι’αυτούς καθώς και για τους εργαζομένους σε αυτά.

• Νέο σύστημα εισαγωγής
Καταργείται το τμήμα και αντικαθίσταται από τη σχολή. Έτσι αφού ο μαθητής εξεταστεί στις πανελλαδικές σε τέσσερα μαθήματα (και συνυπολογιζόμενος ο βαθμός της Β’ και Γ’ λυκείου) εντάσσεται σε μια σχολή (π.χ. Πολυτεχνική) και από εκεί μετά από ένα προπαρασκευαστικό έτος κατευθύνεται σε ένα τμήμα, ενώ παράλληλα ενισχύεται η εναλλαγή κατά τη διάρκεια των σπουδών μεταξύ των επί μέρους τμημάτων. Μια τέτοια αλλαγή προφανώς στοχεύει στην ένταση των εξεταστικών και άρα ταξικών φραγμών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ από την άλλη προωθεί ένα μοντέλο πλήρως πολυκατακερματισμένων γνωστικών αντικειμένων, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στο επίπεδο των επαγγελματικών δικαιωμάτων.

• Αλλαγές στην καθηγητική διαβάθμιση
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο καταργείται η θέση του λέκτορα και στη θέση τους προσλαμβάνονται συμβασιούχοι με την εργασιακή επισφάλεια που συνεπάγεται αυτό. Επιπλέον οι θέσεις των καθηγητών περιορίζονται σε μία ανά γνωστικό αντικείμενο, αναβιώνοντας έτσι τον απαρχαιωμένο θεσμό της έδρας, που σημαίνει εκτός από διάθεση για μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, τη συγκέντρωση των ακαδημαϊκών κατευθύνσεων σε λίγους καθηγητές-έχοντες των εδρών των οποίων οι αποφάσεις θα είναι σύμφωνες με τις ανάγκες των χορηγών των εδρών τους και του Πανεπιστημίου γενικότερα. Οι αλλαγές αυτές αναμφίβολα οδηγούν σε ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο θα βασιλεύει η αδιαφάνεια και η διαφθορά.

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.
Ήδη τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Ιωαννίνων, Αιγαίου, Πατρών, Κρήτης, Α.Π.Θ., Πάντειο, Πανεπιστήμιο Αθηνών καθώς και το Ε.Μ.Π. αποδοκίμασαν το Κείμενο Διαβούλευσης και δήλωσαν πως «δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου, καθ' όσον περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, ζήτημα που εγείρει σοβαρό θέμα συνταγματικότητας». Έτσι στη Σύνοδο των Πρυτάνεων το Σάββατο 11/12 πρέπει να αποτυπωθεί η σύσσωμη διαφωνία της Πανεπιστημιακής κοινότητας με το Κείμενο Διαβούλευσης και η απαίτηση για την απόσυρσή του καθώς και η μη συμμετοχή στον προσχηματικό διάλογο, απόφαση που πήρε η Σύγκλητος του ΕΜΠ.

Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστημίο. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προιόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρωτης απασχόλησης. Πιο αναλυτικά:

• Σύμφωνο πρώτης απασχόλησης
Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει οτι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 - 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία "Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης" που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από ην κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Παράλληλα, την προηγούμενη βδομάδα ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός του 2011 στη Βουλή. Ένας προϋπολογισμός όχι μόνο υφεσιακός, με μείωση του ΑΕΠ κατά 2,6 % και ανεργία στο 14,5%, αλλά και ταξικά μονομερής με τους πιο σκληρούς όρους: συγκεκριμένα μπορούμε να αναφέρουμε την αύξηση του ΦΠΑ από το 11% στο 13%, ακόμα και για τα είδη πρώτης ανάγκης! Αυτοί οι έμμεσοι φόροι αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τα υποτελή και τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα. Είναι φόροι κοινοί για όσους πλήττονται με το χειρότερο τρόπο από την κρίση αλλά και για όσους επωφελούνται από την ίδια κρίση με φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Παράδειγμα η μείωση του συντελεστή φορολόγησης για τα αδιανέμητα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων στο 20%, που θα χαρίσει μεμιάς τουλάχιστον 8 δις ευρώ στο μεγάλο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη μείωση ρεκόρ του ποσοστού του ΑΕΠ για την παιδεία, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία, κάτω από το 3%! Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν δυστυχώς με όρους μονόδρομου σε μαζικές απολύσεις (όπως και αν τις βαφτίζουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια), εκτόξευση της ανεργίας και της φτώχιας, και εν τέλει βάθεμα της υπαρκτής κοινωνικής κρίσης στα όρια της εξαθλίωσης των μαζών. Είναι προφανές ότι έτσι υπηρετείται, χωρίς να λογαριάζουν κανένα κόστος και με την κοινωνία μουδιασμένη, το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης να παραδώσει συνολικά τον δημόσιο χώρο υπό ιδιωτική εκμετάλλευση.

Πρόσφατα, μετά από συνάντηση του Υπουργού Οικονομικών με τους επικεφαλής της τρόικας, αποφασίστηκε ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας θα υπερισχύουν των κλαδικών. Αυτή η απόφαση , αν συνδεθεί και την κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της διαιτησίας, μόνο ένα αποτέλεσμα μπορεί να έχει: την αποστέρηση της δυνατότητας συλλογικής διεκδίκησης των εργαζομένων, επί της ουσίας την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας: Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα θα διαπραγματεύονται πλέον, ύστερα από δεκαετίες κατοχύρωσης της συλλογικής διαπραγμάτευσης, ατομικά τα ζητήματα της εργασιακής τους σχέσης με τους εργοδότες, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται προφανώς σε μειονεκτική θέση, κάτι που για τον Υπουργό δε φαίνεται να έχει σημασία.

Απέναντι στο παρόν και το μέλλλον που μας ετοιμάζουν, μόνος δρόμος οι συλλογικοί μας αγώνες...
Μπροστά σε αυτή τη ριζικά ανατροπή του σήμερα και του αύριο μας, απαιτείται η συστράτευση όλων μας, γύρω από τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Η μόνη απάντηση, απέναντι στο γενικευμένο καθεστώς ανασφάλειας και λιτότητας που βιώνουμε, δεν είναι η ατομική διαπραγμάτευση και το διαρκές τρέξιμο, αλλά οι συλλογικοί ανατρεπτικοί αγώνες για κατοχύρωση ενιαίων πτυχίων ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτά, και για την υπογραφή των αντίστοιχων ανά κλάδους συλλογικών συμβάσεων εργασίας που θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή από μια δουλειά και μόνο. Τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτούνται στους δρόμους του αγώνα. Από το οκτάωρο περισσότερο από έναν αιώνα πίσω, μέχρι και την ανατροπή του άρθρου 16, μονόδρομος είναι το κίνημα και ότι αυτό επιβάλλει.

Η κυβέρνηση οδηγεί την κατάσταση στα άκρα. Στις 10 Δεκέμβρη λήγει ο στημένος διάλογος (στον οποίο δεν συμμετείχε και κανένας φορέας πέρα από την κυβέρνηση), και ετοιμάζεται η τελική μορφή του νόμου ο οποίος πάει στην ολομέλεια της βουλής μέσα στο Γενάρη. Είναι τώρα που πρέπει να σηκώσουμε το γάντι της αντιπαράθεσης, να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας και με Συνελεύσεις-Καταλήψεις-Διαδηλώσεις ώστε να μην κατατεθεί ποτέ ο νόμος έκτρωμα. Είναι δυνατό και αναγκαίο ένα φοιτητικό κίνημα πυροκροτητής ευρύτερων αντιστάσεων, όπου σε σύμπλευση με τον κόσμο της εκπαίδευσης και τους εργαζόμενους θα ανατρέψει την επίθεση που δεχόμαστε.

Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία.
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους. Κατάργηση κάθε ιδιωτικής μορφής εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για δύο κύκλουςς σπουδών.
• Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγα,Βερολίνο και Λονδίνο.
• Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• Δωρεάν σίτιση,στέγαση,συγγράμτα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές.
• Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο
• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρ.16
• Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
• Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά
• Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ
• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, χωρίς ειδικεύσεις,κατατμήσεις,διασπάσεις.
• Κατάργηση των εξετάσεων του ΤΕΕ για τους απόφοιτους των ελληνικών πανεπιστημίων
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο μαθημάτων
• Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με 1400 κατώτερο μισθό. Απαγόρευση των απολύσεων.
• Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου
• Όχι στα αντιασφαλιστικά μέτρα. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης. Γενναία αύξηση των συντάξεων και των μισθών. Γενναία μείωση της εργατικής εισφοράς για την ασφάλιση.
• Ίσα πολιτικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε όλους.
• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στο ΕΜΠ. Κατάργηση των συμβάσεων με τους εργολάβους-ουλεμπόρους για τον καθαροσμό του πανεπιστημίου. Άμεση και απευθείας πρόσληψη των καθαριστριών και του προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά και 1400 ευρώ βασικό μισθό.
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη 2010

Αποφασίζουμε:
• Κατάληψη της σχολής από 9/12-15/12
• Συμμετοχή του φοιτητικού συλλόγου στην κινητοποίηση στη Σύνοδο Πρυτάνεων στις 11/12
• Συμμετοχή του φοιτητικού συλλόγου στην πανεργατική απεργία στις 15/12, με προσυγκέντρωση στο μουσείο με τα πρωτοβάθμια σωματεία
• Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη 21/12
• Παράσταση διαμαρτυρίας του φοιτητικού συλλόγου στο επόμενο τμήμα καθηγητών, για την εκπαιδευτική αντι-μεταρρύθμιση και τα ζητήματα σχολής (πτυχιακή εξεταστική, μαζικά κοψίματα κλπ)
• Λειτουργία Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάληψης
• Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων της 6ης Δεκέμβρη 2010

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ για τις προκλήσεις και την επίθεση από μέλη της νεολαίας ΣΥΝ σε αγωνιστές της ΕΑΑΚ

Ο φετινός μαχητικός, τριήμερος εορτασμός της ιστορικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου του ʽ73, αμέσως μετά το τέλος του δευτέρου γύρου των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών στις οποίες εκφράστηκε με ιδιαίτερο τρόπο η αποδοκιμασία και η αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής, βρίσκει την εναρκτήρια ημέρα του να συμπίπτει με τον ερχομό της τρόικα στη χώρα μας για να εισηγηθεί εκ νέου εξαντλητικά, αντιλαϊκά μέτρα για τους εργαζομένους και τη νεολαία. Είναι προφανές ότι μέσα σε αυτό το σκηνικό – με το Γ.Παπανδρέου να καθιστά σαφές ότι «οι αλλαγές που έχει υποσχεθεί θα προχωρήσουν, χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος» – ότι από τις δυνάμεις του κινήματος και της αριστεράς πρέπει να σκιαγραφηθεί ένα πραγματικό σχέδιο ανατρεπτικού αγώνα διαρκείας που θα καταφέρει να βάλει φραγμό στις κυβερνητικές στοχεύσεις για ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές στην εργασία (συλλογικές συμβάσεις, Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης) και στη εκπαίδευση (εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου, κείμενο Διαβούλευσης της συνόδου Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο). Η αριστερά είναι αυτή που πρέπει, στην παρούσα μεγάλη καμπή για το εργατικό κίνημα και τους αγώνες στη χώρα μας, να εμπνεύσει σε ευρύτερα τμήματα της νεολαίας και των εργαζομένων μια λογική μαζικής ανυπακοής στο νέο κοινωνικό μεσαίωνα που ετοιμάζουν κυβέρνηση και ΔΝΤ.

Τα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης έχοντας ως σαφή τους σκοπό να παράξουν πραγματικά αποτέλεσμα στη χάραξη μιας τέτοιας κινηματικής πορείας για το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα ξέρουν ποιον έχουν πλάι τους και ποιον έχουν απέναντι τους. Εχθρός τους δεν είναι ούτε οι ευρύτερες δυνάμεις του κινήματος, ούτε πολύ περισσότερο οι δυνάμεις της αριστεράς, στις οποίες και επανειλημμένα η ΕΑΑΚ έχει κάνει κάλεσμα μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις διαδικασίες του κινήματος για κοινή δράση και κινηματική συμπόρευση στον αγώνα διαρκείας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και ΔΝΤ σε εκπαίδευση και εργασία. Μια τέτοια κουλτούρα και λογική θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας να είναι αυτονόητη μέσα στο χώρο της αριστεράς και του κινήματος. Με έκπληξη μας τα ξημερώματα της Δευτέρας 15/11 διαπιστώσαμε ότι αυτό δεν αποτελεί κοινό στοιχείο για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς. Συγκεκριμένα οι δυνάμεις της ΑΡ.ΕΝ. και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη νεολαία και τα πανεπιστήμια, τη πρώτη μέρα έναρξη του τριημέρου, προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που βρισκόταν στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου για να οργανώσουν και να διασφαλίσουν τη αξιοπρεπή τους παρουσία, ως αντίπαλο και εχθρικό σώμα. Εισερχόμενοι στο χώρο σε «διάταξη μάχης», προκαλώντας λεκτικά και φυσικά τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ και απαιτώντας τη παραχώρηση χώρου που παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια καταλάμβαναν τα σχήματα της ΕΑΑΚ και συλλογικότητες και μέτωπα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μάλιστα προχώρησαν και στη χρήση φυσικής βίας απέναντι σε αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που έπρατταν και διεκδικούσαν το αυτονόητο, δηλαδή τη καθιερωμένη διάταξη των δυνάμεων μες στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου.

Από τη μεριά μας, δηλώνουμε ότι τέτοιες κινήσεις δεν μας τρομοκρατούν, δεν καταφέρνουν να υπονομεύσουν τη δράση και τη παρουσία μας στο μαζικό κίνημα. Είναι κινήσεις πολιτικής μικροπρέπειας, που εντείνουν τον ενδοαριστερό εμφύλιο και αποπροσανατολίζουν το κίνημα και τις συνιστώσες του. Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι ο δικός μας εχθρός, δηλαδή η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ, έχουν ήδη προχωρήσει πολλά βήματα μπροστά στο έδαφος της ταξικής και πολιτικής πάλης. Δικό μας καθήκον είναι το φοιτητικό κίνημα, μαζικά, ενωτικά και ανατρεπτικά με το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα να διεκδικήσουν και να κερδίσουν πίσω όλα όσα τους ανήκουν, όλα όσα τους στερούνται. Μακριά από επικίνδυνες λογικές ενδοκινηματικών συγκρούσεων και τριβών, χωρίς ταλαντεύσεις, σε αυτή την υπόθεση, διαλέγουμε να συγκρουστούμε με τη κυβερνητική πολιτική και τους εκφραστές της, διαλέγουμε να κάνουμε κάλεσμα κινηματικής δράσης σε κάθε αγωνιστή και δύναμη που βλέπει τον συλλογικό αγώνα ως τη μόνη ελπιδοφόρα απάντηση στη κρίση τους.

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΛ. ΜΗΧ. 19/10/2010

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Έχει περάσει ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το στίγμα της πολιτικής του έχει δοθεί από τις πιο αντιλαϊκές εργατικές μεταρρυθμίσεις στην ιστορία της μεταπολίτευσης. Ο επιθετικός χαρακτήρας αυτής της πολιτικής φάνηκε τόσο από τη φύση των μέτρων που λήφθηκαν όσο και από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στην εφαρμογή και υλοποίησή τους. Η κατάργηση του 13ου-14ου μισθού, των συντάξεων, των επιδομάτων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η αύξηση της φορολογίας, οι ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ, λιμανιών, ΟΣΕ, και το ασφαλιστικό του Λοβέρδου (ψηφίστηκε το Μάη) που προβλέπει απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων συνθέτουν το πάζλ των παραπάνω μεταρρυθμίσεων των οποίων η σκληρότητα αποδεικνύεται από την προώθηση και εφαρμογή του Μνημονίου πάνω στις επιταγές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.

Απέναντι σ’αυτά η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων αντέδρασε την προηγούμενη χρονιά μέσω μεγάλης συμμετοχής σε κινητοποιήσεις και απεργίες, με αποκορύφωμα την απεργία της 5ης Μάη που αποτελεί σταθμό στην ιστορία του εργατικού κινήματος και κατά την οποία πάνω από 250.000 εργαζόμενοι κατέβηκαν στον δρόμο δείχνοντας έμπρακτα τις διαθέσεις τους να αντιπαρατεθούν με όλες αυτές τις πολιτικές που υπονομεύουν τη ζωή τους.

Σε συνέχεια με τις μεταρρυθμίσεις στην εργασία, στόχος της πολιτικής της Τρόικας, με υλοποιητή την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνεται τώρα η εκπαίδευση. Καταργείται η έννοια του πανεπιστημίου όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα και αλλάζει η δομή και η λειτουργία του στα πρότυπα της Μπολόνια και πλήρως εναρμονισμένο με την αγορά, όπως άλλωστε προοικονομούσαν και οι προηγούμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Ουσιαστικά, πρόκειται για το πανεπιστήμιο της "εποχής ΔΝΤ", ακριβώς γιατί οι βασικοί πυλώνες του δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξειδίκευση των κυβερνητικών πολιτικών στην εκπαίδευση μιας κ τα χαρακτηριστικά του νέου μοντέλου εργαζομένου που θέλουν να διαμορφώσουν εγγράφονται μέσα από την 3βάθμια εκπαίδευση.



Συγκεκριμένα, με βάση τις εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου και του Παπανδρέου στους Δελφούς οι αλλαγές που προωθούνται στην εκπαίδευση είναι οι εξής :



• Κατάργηση της έννοιας του πτυχίου
Η συγκεκριμένη ρύθμιση συμπληρώνει την ουσιαστική κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και περιλαμβάνει την –επί της ουσίας- αντικατάσταση του πτυχίου από τον Ατομικό Φάκελο Προσόντων, όπως προβλέπεται και από το νόμο για τη Δια Βίου Μάθηση και το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Κάθε πτυχίο πλέον δεν αντιστοιχεί σε ένα συγκροτημένο και ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, αλλά στο απλό άθροισμα πιστωτικών μονάδων. Αυτό σημαίνει την πλήρη εξατομίκευση της έννοιας του πτυχίου και ως εκ τούτου τη διάλυση οποιασδήποτε συλλογικής διεκδίκησης, φέρνοντας τον εργαζόμενο σε χειρότερη θέση από πλευράς εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ακόμα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων συγκροτείται μία μετά-δευτεροβάθμια «σούπα», όπου ο κάθε απόφοιτος θα κυνηγά τίτλους προσόντων –όπως θα λογίζονται πλέον τα πτυχία-, σεμινάρια, μεταπτυχιακά κλπ για μια θέση στην αγορά εργασίας, αφού τα πτυχία αποσυνδέονται στην πράξη από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Ως αποτέλεσμα το κριτήριο για εύρεση εργασίας δεν θα είναι το πτυχίο (όπως είναι σήμερα) αλλά ο πιο«φουσκωμένος ατομικός φάκελος». Θα οδηγηθούνε έτσι οι απόφοιτοι σε ένα διαρκές κυνήγι επανακατάρτισης και συνεχιζόμενων εξετάσεων ώστε να λαμβάνουν τα επαγγελματικά δικαιώματα, που σήμερα τους αντιστοιχούν, και να αποδεικνύουν ότι είναι ικανοί να δουλεύουν. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την αναγνώριση «ανταγωνιστικών» προς τα πτυχία τίτλων σπουδών των κολεγίων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων διαμορφώνουν ένα αβέβαιο και δυσοίωνο μέλλον ακόμα και για τους αποφοίτους των λεγόμενων κατοχυρωμένων επαγγελμάτων όπως οι μηχανικοί, με την ανεργία στον κλάδο για τους νέους μηχανικούς αγγίζει το 30%!

• Ένταση επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας
Διευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό τους. Πιο συγκεκριμένα, η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ συνδέεται άμεσα με την ανταπόκριση στα κριτήρια της αξιολόγησης, τα οποία υπό τη απειλή της περικοπής της χρηματοδότησης μεθοδεύουν την πλήρη ευθυγράμμιση των ιδρυμάτων με τη στρατηγική του κράτους και με τις επιδιώξεις της αγοράς. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές "σοφών", που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ταυτόχρονα, το κράτος, στο πλαίσιο της λιτότητας, θέλοντας να αποφύγει κομμάτια της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, αλλά και της μισθοδοσίας διδασκόντων και προσωπικού, ωθεί τα ΑΕΙ και ΤΕΙ στην ομηρία των χρηματοδοτήσεων από τον ιδιωτικό τομέα. Το νέο νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει ακόμα και τη χρηματοδότηση θέσεων καθηγητών και γνωστικών αντικειμένων από ιδιώτες, μετατρέποντας έτσι τα φοιτητικά αμφιθέατρα σε άμεσο προθάλαμο μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, αφού τα παρεχόμενα πακέτα μαθημάτων θα εξυπηρετούν πλήρως τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς. Παράλληλα, η έρευνα υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στις ανάγκες του κεφαλαίου, αφού ανοίγεται άπλετα ο δρόμος σε ιδιώτες να τρέχουν και να χρηματοδοτούν προγράμματα εφαρμοσμένης για τις επιχειρήσεις τους.

• Φοιτητικό κουπόνι:
Στο πλαίσιο της οικονομικής αυτοτέλειας των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε και σίγουρα μπορεί να έχει πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Το φοιτητικό κουπόνι σημαίνει την καθιέρωση μιας προσωπικής σχέσης πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών(πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση κλπ). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να προσφέρει τον ‘οβολό’ του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο.

• Εντατικοποίηση των σπουδών:
Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών κλπ. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται(και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου.

• Αυταρχικοποίηση στη διοίκηση των πανεπιστημίων:
Η Υπουργός προτείνει για τα κρίσιμα ζητήματα του πανεπιστημίου( τη χάραξη στρατηγικής, την κατανομή πόρων κ.α.) να μην αποφασίζουν πια τα αρμόδια δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα (Πρυτανικό Συμβύλιο, Συνέλευση τμήματος) αλλά κάποιο εξωτερικό Συμβούλιο Διοίκησης, που στερείται παντελώς δημοκρατικής νομιμοποίησης και θα περιλαμβάνει από τοπικούς άρχοντες έως εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου. Δηλαδή οι φοιτητές και τα μέλη ΔΕΠ αποκλείονται από την συνδιοίκηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η συνδιοίκηση είναι το δικαίωμα που κατέκτησαν οι φοιτητές μετά τη δικτατορία, να έχουν λόγο και συμμετοχή στις αποφάσεις των διοικητικών οργάνων του Πανεπιστημίου. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο!

• Καταστρατήγηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης
Μετά την επίσημη αναγνώριση των ΚΕΣ και τη θεσμοθέτηση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων που τα συμπεριλαμβάνει, δίνεται η δυνατότητα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σε κάποιο ιδιωτικό κολέγιο οι απόφοιτοι να μπορούν να εισάγονται σε κάποιο αντίστοιχο ΤΕΙ ή ΑΕΙ. Πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια νομιμοποίησης και μαζικοποίησης μορφών ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από κει και μετά, το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου έρχεται να αναιρέσει παντελώς τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα της, αλλάζοντας έτσι τόσο τη λειτουργία του Πανεπιστημίου, όσο και τη σύνδεση του με την αγορά. Πρόκειται για ένα ιστορικό σημείο καμπής, αφού και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου παραδέχτηκε πως «το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης έχει τελείωσει»

• Πανεπιστημιακός Καλλικράτης:
Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποιο μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές. Ουσιαστικά, το κράτος αντί να δώσει λύση στο πρόβλημα χρηματοδοτώντας καλύτερα τα περιφερειακά ιδρύματα και επιδιώκοντας την απορρόφηση των αποφοίτων τους, αδιαφορεί γι’αυτούς καθώς και για τους εργαζομένους σε αυτά.

• Νέο σύστημα εισαγωγής
Καταργείται το τμήμα και αντικαθίσταται από τη σχολή. Έτσι αφού ο μαθητής εξεταστεί στις πανελλαδικές σε τέσσερα μαθήματα (και συνυπολογιζόμενος ο βαθμός της Β’ και Γ’ λυκείου) εντάσσεται σε μια σχολή (π.χ. Πολυτεχνική) και από εκεί μετά από ένα προπαρασκευαστικό έτος κατευθύνεται σε ένα τμήμα, ενώ παράλληλα ενισχύεται η εναλλαγή κατά τη διάρκεια των σπουδών μεταξύ των επί μέρους τμημάτων. Μια τέτοια αλλαγή προφανώς στοχεύει στην ένταση των εξεταστικών και άρα ταξικών φραγμών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ από την άλλη προωθεί ένα μοντέλο πλήρως πολυκατακερματισμένων γνωστικών αντικειμένων, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στο επίπεδο των επαγγελματικών δικαιωμάτων.



ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΡΩΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει οτι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 - 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία "Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης" που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από ην κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.



ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ: Με τις ευλογίες ΔΝΤ-ΕΕ αλλά και προχωρώντας αρκετά βήματα παραπέρα την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική τους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχωράει στην πιο άγρια εκποίηση δημοσίου πλούτου που έχει γίνει ποτέ στη χώρα. Σιδηρόδρομοι και τηλεπικοινωνίες, ακόμα και τα ελληνικά ταχυδρομεία, είναι έτοιμα να παραδοθούν στα χέρια ξένων επιχειρηματικών κολοσσών. Από την άλλη ξένοι επενδυτές καλούνται συνεχώς από την ελληνική κυβέρνηση για να ρημάξουν εντελώς ότι έχει απομείνει από δημόσιους χώρους (βλ. Ελληνικό, Αστακός).

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΣΧΟΛΗΣΑλλαγή στο Πρόγραμμα Σπουδών: Ανάμεσα σε όλα τα φλέγοντα ζητήματα που ανακύπτουν έρχεται να προστεθεί η διαδικασία για δομική αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών σε 4 τμήματα. Από τη μία αυτή η διαδικασία που θα έπρεπε να γίνεται σε καθεστώς διευρυμένου διαλόγου και συζήτησης, μέχρι τώρα έχει γίνει σε έναν πολύ κλειστό κύκλο μακριά από την πλατιά μάζα φοιτητών και καθηγητών. Από εκεί και πέρα, αναγνωρίζουμε ως θετικά την διατήρηση της έννοιας του 5ετούς ενιαίου κύκλου σπουδών, και μια γενικότερη κατεύθυνση για μείωση του αριθμού των μαθημάτων για πτυχίο, η μείωση των μαθημάτων πάντως δεν είναι πανάκεια και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή) όπως και την προσπάθεια για άρση των στεγανών μεταξύ των κατευθύνσεων. Δυστυχώς όμως στο κείμενο πρόταση, υπάρχουν και αρκετές προβληματικές διατάξεις. Προτείνεται εξάμηνο 14 εβδομάδων τη στιγμή που ακόμα και ο νόμος πλαίσιο απαιτεί 13, ενώ γενικά τα μαθήματα ολοκληρώνονται σε λιγότερες, προτείνεται θεσμοθέτηση μαθημάτων βαρύτητας και η λήψη διπλωματικής μόνο σε μάθημα κατεύθυνσης. Παράλληλα εντάσσεται η έννοια των Κέντρων Αριστείας, υποδηλώνοντας κάποια πανεπιστήμια που θα έχουν θεσμικά υψηλότερο επίπεδο απ’ τα άλλα, θα βγάζουν απόφοιτους με διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα κτλ όπως ακριβώς προβλέπουν και οι εξαγγελίες Διαμαντοπούλου!. Τέλος προτείνεται η ύπαρξη υποχρεωτικών και όχι προαιρετικών προόδων και θεμάτων μέσα στο εξάμηνο. Γενικά θεωρούμε πως η συζήτηση για την αλλαγή του προγράμματος πρέπει να γίνει ευρύτερα και να ενημερωθεί διεξοδικά και ο φοιτητικός σύλλογος καθώς το ζήτημα αφορά όλους τους φοιτητές.



Απέναντι στο παρόν και το μέλλλον που μας ετοιμάζουν, μόνος δρόμος οι συλλογικοί μας αγώνες...
Μπροστά σε αυτή τη ριζικά ανατροπή του σήμερα και του αύριο μας, απαιτείται η συστράτευση όλων μας, γύρω από τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Η μόνη απάντηση, απέναντι στο γενικευμένο καθεστώς ανασφάλειας και λιτότητας που βιώνουμε, δεν είναι η ατομική διαπραγμάτευση και το διαρκές τρέξιμο, αλλά οι συλλογικοί ανατρεπτικοί αγώνες για κατοχύρωση ενιαίων πτυχίων ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτά, και για την υπογραφή των αντίστοιχων ανά κλάδους συλλογικών συμβάσεων εργασίας που θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή από μια δουλειά και μόνο. Απέναντι σε κάθε ψευδαίσθηση κοινωνικών διαλόγων ή ακόμα και απλής διαμαρτυρίας, ας εμπνευστούμε από το πρόσφατο αλλά και το προγενέστερο παρελθόν.. Τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτούνται στους δρόμους του αγώνα. Από το οκτάωρο περισσότερο από έναν αιώνα πίσω, μέχρι και την ανατροπή του άρθρου 16, μονόδρομος είναι το κίνημα και ότι αυτό επιβάλλει. Είναι τώρα που το φοιτητικό κίνημα πρέπει να σηκώσει το γάντι της αντιπαράθεσης με το Υπουργείο και την κυβέρνηση. Είναι τώρα που το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναβγεί μαχητικά στο προσκήνιο μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις , με καταλήψεις, με διαδηλώσεις, σε σύμπλευση με τα πρωτοπόρα κομμάτια της εκπαίδευσης (δάσκαλοι, μαθητές κλπ), με τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους και με κοινούς αγώνες να ανατρέψει την επίθεση σε εκπαίδευση και εργασία. Πρέπει το φοιτητικό κίνημα να παίξει πρωτοπόρο ρόλο και να αντιπαρατεθεί με τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης επιδιώκοντας την σύμπλευση με τους αγώνες του εργατικού κινήματος.



Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.

• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία.

• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους. Κατάργηση κάθε ιδιωτικής μορφής εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για δύο κύκλουςς σπουδών.

• Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγα,Βερολίνο και Λονδίνο.

• Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.

• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων

• Δωρεάν σίτιση,στέγαση,συγγράμτα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές.

• Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.

• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο

• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρ.16

• Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.

• Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά

• Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ

• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, χωρίς ειδικεύσεις, κατατμήσεις, διασπάσεις.

• Κατάργηση των εξετάσεων του ΤΕΕ για τους απόφοιτους των ελληνικών πανεπιστημίων

• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης

• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές

• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία

• Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο μαθημάτων

• Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με 1400 κατώτερο μισθό. Απαγόρευση των απολύσεων.

• Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους

• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου

• Όχι στα αντιασφαλιστικά μέτρα. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης. Γενναία αύξηση των συντάξεων και των μισθών. Γενναία μείωση της εργατικής εισφοράς για την ασφάλιση.

• Ίσα πολιτικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε όλους.

• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στο ΕΜΠ. Κατάργηση των συμβάσεων με τους εργολάβους-ουλεμπόρους για τον καθαροσμό του πανεπιστημίου. Άμεση και απευθείας πρόσληψη των καθαριστριών και του προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά και 1400 ευρώ βασικό μισθό.

• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας


ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

Διήμερη κατάληψη της σχολής Πέμπτη-Παρασκευή 21/10-22/10 και δημιουργία Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης, για την υλοποίηση της απόφασης της ΓΣ.

• Συμμετοχή του συλλόγου στην πανεκπαιδευτική πορεία την Πέμπτη 21/10 στις 12:30 στα Προπύλαια.

• Αλληλεγγύη στην παράσταση διαμαρτυρίας των σωματείων, στα γραφεία της ΓΣΕΕ, για την κύρηξη Γενικής Απεργίας.

• Μαζική συμμετοχή του συλλόγου στην παράσταση διαμαρτυρίας(αντισύνοδο) στη σύνοδο των πρυτάνεων στις 23 και 24-10 στο Ρέθυμνο.

• Παράσταση διαμαρτυρίας του φοιτητικού συλλόγου στο επόμενο τμήμα καθηγητών, για την εκπαιδευτική αντι-μεταρρύθμιση και τα ζητήματα σχολής(μαζικά κοψίματα κλπ).

• Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη στις 2/11, στις 12:30.

Ο Φοιτητικός Σύλλογος των Πολιτικών Μηχανικών ξανά στο δρόμο του αγώνα

Ο Φοιτητικός Σύλλογος των Πολιτικών Μηχανικών
ξανά στο δρόμο του αγώνα
μια αποτίμηση της Γενικής Συνέλευσης στις 19/10

Η χθεσινή συνέλευση ήταν μια συνέλευση με πρωτοφανή γεγονότα. Η στάση της ΠΚΣ, να καταγγείλει το φοιτητικό σώμα και να διαχωριστεί από τον φοιτητικό σύλλογο ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Στο παρελθόν ήταν αρκετές οι φορές που προσπάθησε να απαξιώσει ή να διαλύσει την Γενική Συνέλευση, αλλά η καταγγελία των πάνω από τριακοσίων παρευρισκόμενων, ως άσχετους και “παραταξιοποιημένους”,είναι κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Η απόφασή της να συνεδριάσει η κομματική της “επιτροπή αγώνα”, την ίδια ώρα με τη Γενική Συνέλευση, δείχνει τη διάθεση της για απαξίωση του συλλόγου και την θεώρησή της ότι οι αγώνες μπορούν να νικούν μόνο αν όλοι και όλες μας ψηφίσουμε ΚΚΕ.
Από την άλλη οι συμμετέχουσες παρατάξεις στη ΓΣ είχαν μια πληθώρα τοποθετήσεων που κινήθηκαν από τα όρια της λογικής, μέχρι το πιο βαθύ σημείο της παραφροσύνης. Από τη μία η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αρνήθηκε την ύπαρξη οποιουδήποτε λόγου, ώστε να συζητήσουμε, λέγοντας ότι δεν υπάρχει ακόμα αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση, ενώ ταυτόχρονα τοποθετούνταν για πτυχές αυτής της ίδιας εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που κατά τα λεγόμενά της δεν υπάρχει. Τον παραπέμπουμε στα εξής link: http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c8827c35-4399-4fbb-8ea6-aebdc768f4f7/1paideias.pdf και http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c8827c35-4399-4fbb-8ea6-aebdc768f4f7/2paideias.pdf
Από την άλλη ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΠ, προσπάθησε να κάνει αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ και να ευλογάει τα γένια του, ξαναγράφοντας την ιστορία του πρόσφατου παρελθόντος και λέγοντας ότι η ΠΑΣΠ ήταν αυτή που πάλεψε για το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007. Θα παραπέμψουμε το συνάδελφο στις αποφάσεις τόσο του δικού μας συλλόγου,όσο και του Πανελλαδικού Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, για να θυμηθεί λίγο καλύτερα ότι η παράταξή του, δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στο φοιτητικό κίνημα, παρά μόνο αυτόν του απεργοσπάστη, αφού δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που κατέβαζε μαζί με τη ΔΑΠ, πλαίσια για ανοιχτή σχολή, ενάντια στις καταλήψεις και για συμμετοχή στο διάλογο, κάτι που το φοιτητικό κίνημα έχει απορρίψει. Ο Εγκέλαδος, αν και αναγνωρίζουμε ότι είχε μέσα στη διαδικασία μια πολιτική στάση, θεωρούμε ότι αποτελεί διακύβευμα το κάτα πόσο θα προτάξει έναν μάχιμο σχεδιασμό διαρκείας για το φοιτητικό κίνημα, κυρίως γιατί δε διαχωρίζεται από λογικές που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ανάπτυξη του κινήματος. Πιο συγκεκριμένα, εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι δυνατή η οικοδόμηση συμμαχιών με μερίδα καθηγητών που δεν αντιπαρατίθεται  στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση(π.χ. στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην ΠΟΣΔΕΠ) αλλά απλά και μόνο προτείνει μικρές διορθωτικές λύσεις.
Ο αγώνας είναι στα χέρια των ίδιων των φοιτητών και δεν χρειαζόμαστε κανέναν να μας δίνει από τα πάνω τη γραμμή. Αυτό ακριβώς αποφάσισε και η Γενική Συνέλευση.
 Η Γενική Συνέλευση αποφάσισε για την αρχή των αγώνων και αυτό θα υλοποιηθεί και από εμάς.Για εμάς η κατάληψη δεν αποτελεί μια επιλογή από φετίχ, αλλά εκείνο το μέσο πάλης που θα συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη του κινήματος από τη βάση των φοιτητικών συλλόγων, κόντρα σε λογικές που θέλουν τη διαπραγμάτευση των μεταρρυθμίσεων μέσα από συμμετοχή σε προσχηματικούς διαλόγους.
Όλοι και όλες την Πέμπτη στη Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης, για να υλοποιήσουμε την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης
Όλοι και όλες στην εκπαιδευτική πορεία την Πέμπτη στις 12, στα Προπύλαια.

Όσο η επίθεση θα εντείνεται……τόσο με πείσμα πιο πολύ θα ορθώνουμε τις αντιστάσεις μας

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Αναμφισβήτητα διανύουμε την ιστορικότερη περίοδο από τη μεταπολίτευση και μετά. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με ΝΔ και ΛΑΟΣ, έφεραν το ΔΝΤ και προχώρησαν στην ψήφιση και εφαρμογή του μνημονίου, υλοποιώντας μια άνευ προηγουμένου επίθεση στον κόσμο της εργασίας. Δραματική μείωση μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, συνεχόμενη αύξηση του ΦΠΑ ακόμα και σε είδη πρώτης ανάγκης, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, είναι μερικά από τα μέτρα που εφαρμόστηκαν.


Μετά την επέλαση των δυνάμεων του κεφαλαίου στο χώρο της εργασίας, σειρά έχει και ο χώρος της εκπαίδευσης. Το πανεπιστήμιο που μας ετοιμάζουν, με βάσει τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου και της Διαμαντοπούλου, δε θα είναι ούτε δωρεάν, ούτε δημόσιο, ούτε καν πανεπιστήμιο. Συγκεκριμένα, προωθείται: α)η οικονομική αυτοτέλεια των πανεπιστημίων, οδηγώντας στην περεταίρω επιχειρηματική δομή και ανταποδοτική λειτουργία τους, β)η εξατομίκευση των σπουδών και η απαξίωση των πτυχίων, με τη μετατροπή τους σε ατομικό φάκελο προσόντων και την αποσύνδεσή τους από τα επαγγελματικά δικαιώματα, γ)η κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας(σίτιση, στέγαση, πάσο, συγγράμματα), δ)αποστείρωση του πανεπιστημίου από τις συλλογικές φοιτητικές διεκδικήσεις, ε)ένα αυταρχικότερο πλαίσιο λειτουργίας(υποχρεωτική παρακολούθηση, συρρίκνωση-κατάργηση εξεταστικών, προαπαιτούμενα μαθήματα, διαγραφές φοιτητών).
Το τοπίο που δημιουργούν οι παραπάνω εξαγγελίες, είναι κάτι παραπάνω από δυσοίωνο. Και ενώ κανείς θα περίμενε το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων που παρεμβαίνουν μέσα στις σχολές να είναι «στα χαρακώματα» παρατηρείται ακριβώς το αντίθετο. Συγκεκριμένα, οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ απέναντι σε όλες αυτές τις αλλαγές το μόνο που έχουν να προτείνουν είναι η πρόσκληση σε party. Πιστές στον κυβερνητικό τους ρόλο, παρόλο που προσπαθούν να διατυπώσουν ένα light αντιπολιτευτικό λόγο για να αποφύγουν την δυσαρέσκεια του κόσμου από τα νέα μέτρα, επί της ουσίας προετοιμάζουν το έδαφος για την ομαλότερη υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, υπονομεύοντας κάθε προσπάθεια να ξεδιπλωθούν αντιστάσεις. Χαρακτηριστική είναι η στάση της ΔΑΠ στο ΔΣ του συλλόγου όπου και έβαλε κώλυμα για την διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης, θεωρώντας ότι δεν συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος. Στα ίδια μήκη κύματος και η ΠΚΣ, που πιστή στην γραφειοκρατική της λογική για το κίνημα και στον απομονωτισμό, ρίχνει όλες της τις δυνάμεις στην ενίσχυση του ΜΑΣ, την ίδια στιγμή που υπονομεύει την διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων σε πλήθος σχολών, όπως και στη δικιά μας(χαρακτηριστική και η δική της στάση στο ΔΣ, αρνούμενη να υπογράψει για τη διεξαγωγή Γ.Σ.).


Από την πλευρά μας, προχωρήσαμε στη συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης, αντιλαμβανόμενοι την αναγκαιότητα να υπάρξει άμεση πολιτική απάντηση στις εξαγγελίες. Και αυτό γιατί θεωρούμε τη Γενική Συνέλευση ως το πεδίο εκείνο όπου μπορούν να ξεδιπλωθούν και να αντιπαρατεθούν όλες οι διαφορετικές πολιτικές απόψεις, να διαμορφωθούν συνειδήσεις και να διαπαιδαγωγηθούν ολόκληρες γενιές στο να αμφισβητούν και να διεκδικούν όσα τους ανήκουν. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να μιλήσει, να συζητήσει, να αποτιμήσει και να αποφασίσει. Είναι το ανώτερο αποφασιστικό όργανο του Φοιτητικού Συλλόγου, το ζωντανό και αμεσοδημοκρατικό κύτταρο του Φοιτητικού Κινήματος, καθώς είναι μια διαδικασία οργανωμένη από τα κάτω, που δίνει τη δυνατότητα σε όλους να κάνουν οι ίδιοι πολιτική για τον εαυτό τους.


Δε θέλουμε οι Γ.Σ. να είναι όργανα των παρατάξεων, ούτε Γ.Σ. που θα συγκαλούνται σε περιόδους όξυνσης του κινήματος. Αλλά να γίνονται όσο το δυνατόν συχνότερα, για να αποφασίζουμε συλλογικά για τα προβλήματά μας. Βεβαίως, αντιλαμβανόμαστε προβληματικές, όπως ο καπνός, η φασαρία ή η μεγάλη διάρκεια τους, όμως αυτές ούτε υποβιβάζουν το ρόλο των Γ.Σ., ούτε μπορούν να αποτελέσουν λόγο για τη μη συμμετοχή των φοιτητών σε αυτές, αντιθέτως είναι χρέος του καθενός να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή τους. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν αποτελεί επιδίωξη των καθεστωτικών παρατάξεων(ΔΑΠ- ΠΑΣΠ), που όχι μόνο, όπως προαναφέρθηκε ,σαμποτάρουν με κάθε τρόπο τη διεξαγωγή Γ.Σ., για να διατηρήσουν μια κατάσταση ομαλότητας και αδράνειας εντός των σχολών, αλλά προσπαθούν να εκφυλίσουν και την ίδια τη διαδικασία.


Προφανώς και δε θεωρούμε τη Γενική Συνέλευση την αρχή και το τέλος του πολιτικού διαλόγου εντός της σχολής και το κορύφωμα της κινηματικής δράσης του συλλόγου. Στην παρούσα κατάσταση, απαιτείται κινηματικός σχεδιασμός κλιμάκωσης και σύγκρουσης. Το φοιτητικό κίνημα, από τώρα και μέχρι να συσταθεί το νομοσχέδιο θα πρέπει να βρίσκεται αγωνιστικά στις σχολές και στο δρόμο, με τρόπο τέτοιο που το ζήτημα της εκπαίδευσης να γίνει ζήτημα της κοινωνίας και σε ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση. Με κινητοποιήσεις και οξυμμένες μορφές πάλης, όπως οι καταλήψεις, όχι από φετίχ ή επειδή τις θεωρούμε πανάκεια, αλλά επειδή όταν απειλούνται κεκτημένα και κατακτήσεις χρόνων, και αγαθά όπως αυτό της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης μετατρέπονται σε ¨παρεχόμενη υπηρεσία¨, έχουμε χρέος να ανοίξουμε πόλεμο εντός και εκτός σχολών. Γιατί μεγάλος αριθμός κατειλημμένων σχολών είναι το πιο αποτελεσματικό μέσο πίεσης προς τις κυβερνήσεις. Γιατί ένα ισχυρό φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα, μπορεί να ξηλώσει ακόμα και την πιο δυνατή επίθεση από πλευράς του κράτους, όπως έχουν αποδείξει και τα κινήματα των προηγούμενων ετών.


Για όλα αυτά λοιπόν, που έρχονται να μας πλήξουν, απαιτείται μαχητική απάντηση στα αμφιθέατρα των Γενικών Συνελεύσεων και στο δρόμο. Ο χειμώνας που έρχεται πρέπει και θα είναι καυτός. Για τη συνολική ανατροπή της επίθεσης σε εκπαίδευση και εργασία χρειάζεται μια νέα συλλογική πάλη, ένα ισχυρό μέτωπο που θα ενωθεί με την εκπαιδευτική κοινότητα, τους μαθητές και με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια των εργαζομένων, που θα παλεύει για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για νέες κατακτήσεις . Οι κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, έχουν δείξει ότι με Γενικές Συνελεύσεις, με δυναμικές κινητοποιήσεις, με καταλήψεις, μπορούμε να νικάμε!




Όλοι στη Γενική Συνέλευση,
την Τρίτη 19/10, στις 12:30,

στο αμφιθέατρο 1,2

Η μετάλλαξη και η κατεδάφιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσης (ή αλλιώς Πανεπιστήμια Α.Ε.)

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Μπορεί να μην έχει ξεκινήσει καλά-καλά το νέο ακαδημαϊκό έτος, αλλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να κάνει γνώστες τις νέες αλλαγές στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. ''Το πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης έχει πεθάνει'' ,''Η νέου τύπου ανάπτυξη απαιτεί επανάσταση στο εκπαίδευτικό σύστημα'' δήλωναν από τους Δελφούς ο Γ. Παπανδρέου και η υπουργός παιδείας Α.Διαμαντοπούλου, αυτό όμως που δεν είπαν είναι ότι στο νέο Πανεπιστήμιο, που προωθούν, δεν χωρούν καθόλου τα δικαιώματα και οι ανάγκες των φοιτητών, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας!!! Πλέον η εκπαίδευση δεν ορίζεται σαν αναφαίρετο δικαίωμα αλλά σαν παρεχόμενη υπήρεσια. Το χτύπημα της εκπαίδευσης αυτή την περίοδο δεν είναι τυχαίο. Έρχεται να αποτελέσει συνέχεια της ανελέητης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΕΕ, το ΔΝΤ στα δικαιώματά μας. Ύστερα από το μνημόνιο νο2(πλούσιο με νέες φορομπηξίες και πρόσθετα μέτρα, αυξάνοντας τα επίπεδα εξαθλίωσης της κοινωνίας) επιχειρούν να φέρουν και το μνημόνιο στο χώρο της παιδείας.

Οι πρώτες εξαγγελίες ήταν απίστευτα προκλητικές.

Συγκεκριμένα:
Α) Μίλησαν για οικονομική αυτοτέλεια των Πανεπιστημίων. Κόβουν δραματικά φέτος την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων (40%) και επιδιώκουν την ανάληψη όλης της ευθύνης από τα Πανεπιστήμια, για τη βιωσιμότητά τους. Πλέον τα Ιδρύματα θα αναζητούν τα ίδια, τους πόρους που είναι απαραίτητοι για την λειτουργία τους. Θα αναζητούν χορηγούς π.χ. ιδιώτες, επιχειρήσεις που πλέον σαν ''ευεργέτες'' θα καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας του, ακόμα και το πρόγραμμα σπουδών. Κάνοντάς το έρμαιο των επιχειρηματικών τους συμφερόντων και επιδιώξεων. Παράλληλα η έρευνα θα αποκτήσει ζωτικής σημασίας ρόλο για τα ιδρύματα. Μια έρευνα όμως που δεν θα γίνεται για το κοινωνικό όφελος αλλά τα αποτελέσματά της θα αξιοποιούνται πλήρως από τις επιχειρήσεις που την χρηματοδοτούν. Επιπλέον δεν αποκλείεται και η θέσπιση διδάκτρων!!! (στην αγγλία π.χ. τα μέσα δίδακτρα για ένα δημόσιο πανεπιστήμιο είναι 3500 ευρώ). Αυτό οδηγεί από τη μία σε περικοπές μαθημάτων, προσωπικού, εκπαιδευτικών προγραμμάτων (πχ εκπαιδευτικές εκδρομές, προμήθεια σύγχρονου τεχνολογικού εξοπλισμού). Από την άλλη στη δημιουργία αποφοίτων με παροδικές γνώσεις, απόλυτα συγχρονισμένες και εξειδικευμένες στις ανάγκες της αγοράς και του κάθε χρηματοδότη. Για σεβασμό, των διοικήσεων, στις αποφάσεις των Γεν. Συνελεύσεων των φοιτητών ούτε λόγος.

Β) Μίλησαν για Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Το ΕΠΠ έρχεται να αντικαταστήσει και να απαξιώσει το ρόλο του πτυχίου, όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα. Πλέον κάθε απόφοιτος θα έχει έναν ατομικό φάκελο προσόντων, όπου το πτυχίο θα λογίζεται απλά ως ένα ακόμη προσόν και όχι ως το μοναδικό μέσο συλλογικής κατοχύρωσης του, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Αυτός ο φάκελος θα περιλαμβάνει 3 κατηγορίες: γνώσεις (π.χ. πτυχίο), δεξιότητες (π.χ. σεμινάρια), ικανότητες (π.χ. ξένες γλώσσες). Παράλληλα το πτυχίο αποσυνδέεται από τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα που αποδίδονταν άμεσα (ή τουλάχιστον με τυπικές απλές εξετάσεις, όπως στους μηχανικούς) σε αυτό μέχρι τώρα. Πλέον για να μπορέσει να δουλέψει ένας απόφοιτος μιας σχολής στο αντικείμενο που έχει σπουδάσει θα πρέπει να δίνει και περαιτέρω εξετάσεις (μόλις τελειώσει αυτές που έδινε για να πάρει το πτυχίο!!!!) σε ανεξάρτητους φορείς πιστοποίησης, π.χ. Τ.Ε.Ε. για εμάς τους μηχανικούς.

Γ) Μίλησαν για το νέο σύστημα εισαγωγής-φοίτησης. Έτσι οι επιτυχόντες εισέρχονται σε μία σχολή και μετά το α' έτος θα κριθούν, μέσω εξετάσεων, για να μπορέσουν να συνεχίσουν και να επιλέξουν προγράμματα σπουδών. Οι φοιτητές δεν θα ακολουθούν ένα πρόγραμμα σπουδών συγκεκριμένο και καθορισμένο, αλλά θα μπορούν να επιλέξουν ένα περιορισμένο αριθμό μαθημάτων που θα του αποδίδουν τον αναγκαίο αριθμό πιστωτικών μονάδών για να αποφοιτήσει(κάθε μάθημα θα έχει συγκεκριμένες πιστωτικές μονάδες). Θα γίνονται κάτοχοι ενός τίτλου που δεν θα τον χαρακτηρίζει η επάρκεια γνώσεων και τα κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα αλλά η ρευστότητα και οι ανάγκες της αγοράς εργασίας. Όχι πτυχία αλλά πιστωτικές μονάδες, όχι εννιαίος κύκλος σπουδών, αλλά αποσπασματικά και εξειδικευμένα πακέτα μαθημάτων. Παράλληλα σχεδιάζουν 1)κατάργηση των διαλέξεων 2)εισαγωγή συστήματος απουσιών 3)κατάργηση των εξεταστικών (εξέταση βάσει του μοντέλου των σχολείων με διαγωνίσματα κλπ) 4)εγκαθίδρυση του ηλεκτρονικού συγγράματος(που θα το κατεβάζει ο φοιτητής από το Internet και θα το εκτυπώνει) σε μία προσπάθεια να κοπούν οι δαπάνες για την αγορά βιβλίων. Το α' έτος θα είναι όντως η 4η Λυκείου. Μία ουσιαστική προσπάθεια εντατικοποίησης και τρομοκράτησης των φοιτητών, για την αποτροπή μελλοντικών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων. Ένα πρόσθετο ρόλο έρχεται να παίξει σε αυτό το σημείο και η αλλαγή του τρόπου διοίκησης του Πανεπιστημίου. Προβλέπεται η συμμετοχή στην διοίκηση του Πανεπιστήμιου και από έξω-πανεπιστημιακούς παράγοντες οι οποίοι μάλλον δεν θα εκλέγονται από την Πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά μπορεί να διορίζονται από το ίδιο το υπουργείο ( και απ’ ότι φαίνεται οι παράγοντες αυτοί θα είναι εκπρόσωποι του εκάστοτε επιχειρηματικού κλάδου). Επίσης προβλέπεται και η μη συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα διοίκησης. Έτσι αυτή η διάταξη έρχεται να συμμορφώσει πλήρως τις διοικήσεις με τις προθέσεις της κυβέρνησης και τις εντολές του Υπουργείου και εν τέλει να θωρακίσει τον μηχανισμό Πανεπιστήμιου από οποιαδήποτε τριγμό εκ μέρους του φοιτητικού κινήματος.

Δ) Μίλησαν για κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας. Κατάργηση δηλαδή των δωρεάν φοιτητικών εστιών, της δωρεάν σίτισης στις λέσχες, του πάσου. Καθόλου τυχαίο δεν είναι που φέτος δεν έχει δοθεί σε κανένα φοιτητή πάσο. Αυτό εξαιτίας του χρέους στον ΟΑΣΑ που δεν καλύπτεται. Ίσως θα πρέπει να πληρώνουμε γι αυτό όπως και σε χώρες του εξωτερικού.... Παράλληλα θα θεσπίσουν την φοιτητική κάρτα με την οποία κάθε φοιτητής ανάλογα με τις επιδόσεις του, θα έχει και τα αντίστοιχα δικαιώματα σε σίτιση, στέγαση, μεταφορές.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι καθόλου τυχαία, αφου έρχονται ουσιαστικά να υποβαθμίσουν το δημόσιο Πανεπιστήμιο σε μία περίοδο όπου νομιμοποιούνται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Εξοθούν χιλιάδες μαθητές σε ιδιωτικές μορφές εκπαίδευσης. Οι επιδιώξεις της κυβέρνησης και της τρόικας ουσιαστικά μετατρέπουν το Πανεπιστήμιο σε ένα μεταδευτεροβάθμιο ίδρυμα που θα χαρακτηρίζεται περισσότερο από ποτέ από την επιχειρηματική δομή και λειτουργία του, την εξάλειψη κάθε δημόσιας ή δωρεάν πτυχής που έως τώρα διασωζόταν, την κατάργηση κάθε συλλογικής διαδικασίας (πχ Γενικές Συνελεύσεις). Ένα πανεπιστήμιο όπου δεν χωρούν τα συμφέροντα των φοιτητών αλλά αυτά των επιχειρήσεων. Ένα πανεπιστήμιο που οι απόφοιτοί του θα είναι εναρμονισμένοι στα πρότυπα του νέου μοντέλου εργαζομένου. Ενός εργαζόμενου φθηνού ( στα πρότυπα των νέων οικονομικών μέτρων όπως περικοπές μισθών, επιδομάτων, συντάξεων κ.ά.), ευέλικτου (στα πλαίσια της συνεχούς ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας), πειθήνιου (χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις και συνδικαλιστική κάλυψη, ο οποίος θα βιώνει καθημερινά τον τρόμο της απόλυσης), επανακαταρτίσιμου.

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να προωθήσει αυτές τις αλλαγές και έχει συγκαλέσει ένα 3μηνο διάλογο για να διαμορφώσει το νομοσχέδιο. Σαν φοιτητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι ούτε θα μπούμε σε αυτό το διάλογο ούτε θα περιμένουμε να κατατεθεί το νομοσχέδιο για να αντιδράσουμε. Πρέπει το φοιτητικό κίνημα να βγει άμεσα στο δρόμο, όπως έκανε πριν 4 χρόνια. Να ανατρέψει ξανά τα σχεδιά τους και να παλέψει για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης και όχι την υποβάθμισή της.




Ας γίνουμε η γενιά της ανατροπής και όχι αυτή της υποταγής. 
Ας παλέψουμε για τα δικαιώματά μας σε εκπαίδευση και εργασία.

ΑΝΤΙ-ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑΤΟΣ

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Να που επιτέλους το τρέξιμο φροντιστήριο-σπίτι τελείωσε, ενώ το άγχος από τη σκληρή διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων είναι πια παρελθόν. Είσαι πλέον φοιτητής της σχολής Πολιτικών Μηχανικών! Η χαρτούρα και το συνεχές πολύωρο διάβασμα τελείωσε, τώρα αρχίζει η φοιτητική ζωή! Ζωή γεμάτη από δωρεάν παροχές, ξεγνοιασιά και πλούσιο ελεύθερο χρόνο. Τώρα είσαι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το ναό της «επιστήμης», της «γνώσης» και των «υλικών απολαύσεων». Ή τουλάχιστον περίπου έτσι…


Μ’ αυτό το κείμενο έχουμε σκοπό να εκφράσουμε κάποιους προβληματισμούς, κάποιες σκέψεις για το πως θα έπρεπε να είναι το πανεπιστήμιο, ο ρόλος του φοιτητή μέσα σε αυτό και σε τι εξυπηρετεί η ύπαρξη
σχημάτων και συλλογικοτήτων εντός της σχολής. Συγκεκριμένα αυτή την περίοδο που το μέλλον μας τίθεται υπό αμφισβήτιση και οι αλλάγες που συντελλούνται στην κοινωνία και στην εκπαίδευση είναι ραγδαίες, θα πρέπει να υπάρχει μια συλλογική κινητοποίηση όλων των φοιτητών για να πετύχουμε συλλογικές νίκες. Νίκες πάνω σε χρόνια ζητήματα όπως θέματα σχολής (κακογραμμένα συγγράμματα, όροι διεξαγωγής μαθήματος, φοιτητικές ελευθερίες, σίτηση, στέγαση) αλλά και ζητήματα πτυχίου και εργασιακής - επαγγελματικής προοπτικής. Θέλουμε να εκφράσουμε τους προβληματισμούς για το μέλλον του δημόσιου πανεπιστημίου και την αξία των πτυχίων, τώρα που τα ιδιωτικά κολλέγια αναγνωρίστηκαν και έρχονται να απαξιώσουν περαιτέρω τα πτυχία, μέσω του λεγόμενου “ανταγωνισμού” που θα υπάρχει. Να εκφράσουμε σκέψεις για το πως μέσα από μία συλλογικότητα μπορούμε να παλεύουμε, να θέτουμε προτεραιότητες, και να τις πετυχαίνουμε συλλογικά!

Στις εγγραφές κάθε χρόνο εμφανίζονται πολλοί καλοθελητές από διάφορες παρατάξεις με πλατιά χαμόγελα που το παίζουν έτοιμοι να γίνουν φίλοι σου. Είναι προφανές πως οι πράσινοι και μπλε μεγάλοι φάκελοι που μοιράζουν είναι απλώς για να σε εντυπωσιάσουν, με το πόσα μπορούν να σου προσφέρουν.. Είναι όμως εξίσου προφανές πως όλα αυτά σκοπεύουν απλώς με ανταποδοτικούς τρόπους και χάρες να σε πείσουν να γραφτείς στην εκάστοτε παράταξη, (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ κλπ), να γίνεις φανατικός οπαδός της κάθε άποψης χωρίς να εξετάζεις την πολιτική τους ουσία και να την υπερασπίζεσαι επιφανειακά. Εμείς στη σχολή θέλουμε να εκφράσουμε έναν άλλο δρόμο, μια πολιτική που θα έχει ουσία και θα υπερασπίζεται τους κοινωνικούς αγώνες, τα φοιτητικά κινήματα, τις συλλογικές διεκδικήσεις και θα μπορεί να διαχωρίζει αυτούς που παλεύουν μαζί με τους φοιτητές, για τους φοιτητές, και αυτούς που εν τέλει ρίχνουν στάχτη στα μάτια..



ΤΟ Α’ ΕΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η 4Η ΛΥΚΕΙΟΥ
Οι φοιτητές είναι ακαδημαϊκοί πολίτες και έχουν δικαιώματα:
• Τα μαθήματα είναι ακαδημαϊκές διαλέξεις που μπορεί οποιοσδήποτε να τις παρακολουθεί, είτε είναι φοιτητής είτε όχι.
• Στα μαθήματα δεν λαμβάνονται απουσίες. Η παρακολούθηση δεν είναι υποχρεωτική.
• Ο καθηγητής δεν έχει το δικαίωμα να σε αποβάλει από την αίθουσα, ούτε μπορεί να σου επιβάλει να αλλάξεις θέση. Κανείς καθηγητής ή βοηθός του δεν μπορεί να σε προσβάλλει.
• Δεν πρέπει να υπάρχουν υποχρεωτικές εργασίες, παρά μόνο προαιρετικές (μετράνε μόνο θετικά) ή απαλλαχτικές.
• Οι συνθήκες του μαθήματος αποτελούν προϊόν συνδιαμόρφωσης φοιτητών-καθηγητή. Ο καθηγητής δεν μπορεί αυθαίρετα να βάζει υποχρεωτικές ασκήσεις και προόδους.
• Κανείς δεν μπορεί να σε εξετάσει προφορικά κατά τη διάρκεια μιας ακαδημαϊκής διάλεξης. Δεν είμαστε πλέον στο λύκειο.
• Όταν γίνεται Γενική Συνέλευση σταματούν όλα τα μαθήματα και τα εργαστήρια. Η Γενική Συνέλευση αποτελεί το πιο αμεσοδημοκρατικό όργανο των φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Καθηγητές, σύγκλητος, διοικητικά συμβούλια δεν μπορούν να αναιρέσουν τις αποφάσεις της.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΕΜΕΙΣ?
Είμαστε ένα ανεξάρτητο αριστερό σχήμα, μια ζωντανή ανοιχτή πολιτική συλλογικότητα και όχι παράταξη. Είμαστε ανεξάρτητοι από κράτος, κομματικές γραμμές, καθηγητές, διαδρόμους πρυτάνεων, κυρίαρχη αστική ιδεολογία. Δεν ζητάμε την τυφλή εμπιστοσύνη των φοιτητών, όπως την αντιλαμβάνονται οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ), αλλά τη συμμετοχή τους. Απέναντι στον ατομισμό και την ατομική διαπραγμάτευση απαντάμε με την συγκρότηση συλλογικοτήτων.
Η Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση ως σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης αποτελεί μια συλλογικότητα που δρα στη σχολή προσπαθεί και έχει καταφέρει να πετύχει μια σειρά από υλικές νίκες τόσο σε καθημερινά ζητήματα (σπάσιμο αλυσίδας μαθημάτων και άλλων εσωτερικών περιοριστικών κανονισμών, δωρεάν διανομή των υλικών για το τεχνικό σχέδιο), όσο και σε μια σειρά από εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, οι οποίες πλήττουν το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και συνολικά τα δικαιώματά μας ως φοιτητές και ως αυριανοί εργαζόμενοι (αναθεώρηση άρθρου 16, ο νέος Νόμος Πλαίσιο, η αναγνώριση των ΚΕΣ κ.α.), ο φοιτητικός μας σύλλογος κατάφερε από την αρχή να μπει στις κινητοποιήσεις παίρνοντας αποφάσεις ενάντια στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του υπουργείου παιδείας και συμμετείχε ενεργά και στη μεγάλη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη, τόσο στο δρόμο, όσο και στην ανάπτυξη αιτημάτων.
Αποδείξαμε έτσι, ότι δεν αποτελούμε τη γενιά της αδράνειας, τη γενιά που προτάσσει την ατομικότητα και την αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω της, αλλά τη γενιά που διεκδικεί καλύτερες συνθήκες φοίτησης και εργασίας, που διεκδικεί τα δικαιώματά της.


ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΟΡΟΙ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΝ
ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται -αναμφισβήτητα- από την επίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με δικαιολογία τις πιέσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ. Οι αντιδράσεις τεράστιες, αφού λίγοι είναι αυτοί που θεωρούν ότι για την κρίση φταίμε όλοι και λίγο ή πολύ όλοι πρέπει να πληρώσουμε και να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η χώρα. Το χάπι της εθνικής ομοψυχίας και η διάσωση της εθνικής οικονομίας δείχνει να μην πιάνει στη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων που κατεβαίνει στους δρόμους και διαμαρτύρεται από το Δεκέμβρη.

Υπάρχουν όμως κάποιες κοινωνικές ομάδες που πλήττονται ακόμα περισσότερο, ακριβώς γιατί και πριν τα μέτρα βρίσκονταν σε χειρότερη θέση από την πλειοψηφία. Αναφερόμαστε στους μετανάστες και τις μετανάστριες που ζουν στην Ελλάδα και που οι όροι διαβίωσής τους συνεχώς χειροτερεύουν.Καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με συμπεριφορές -εθνικισμού και ξενοφοβίας ενώ ουσιαστικά αποτελούν το πλέον-εκμεταλλευόμενο και κακοπληρωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης. Οι περισσότεροι δουλεύουν ανασφάλιστοι, χωρίς τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και με διαρκή το φόβο ατυχημάτων. Παρότι η εργασία τους αποτελεί μία εξαιρετικά προσοδοφόρα πηγή κερδών για τους εργοδότες τους και οι ίδιοι αποτελούν οργανικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, κάποιοι τους εμφανίζουν ως υπαίτιους για την αύξηση της ανεργίας και την οικονομική κρίση. Επιπλέον τα Μ.Μ.Ε διογκώνουν τεχνητά σε βαθμό πανικού την εγκληματικότητα των μεταναστών, παρόλο που τα επίσημα στοιχεία δίνουν χαμηλότατα ποσοστά στο σύνολο της αυξανόμενης γενικά εγκληματικότητας, το οποίο αξιοποιείται από την κυρίαρχη πολιτική για ακόμα πιο σκληρή καθημερινότητα και νομοσχεδιολογία, όπως η καθημερινές “σκούπες”, η εφαρμογή της δεύτερης συνθήκης του Σένγκεν και η FRONTEX ευρωπαϊκή λιμενική μονάδα “διαφύλαξης των συνόρων”, που μετράει δεκάδες θανάτους μεταναστών.

Θύματα του ρατσισμού, όμως, δεν είναι μόνο οι μετανάστες. Μορφές ρατσισμού εκδηλώνονται καθημερινά εναντίον κάθε ύπαρξης που σκέφτεται, δρα και υπάρχει διαφορετικά από τα στερεότυπα και τις κυρίαρχες αντιλήψεις της σημερινής κοινωνίας. Έτσι συναντάμε τον κοινωνικό ρατσισμό, τον θρησκευτικό, τον πολιτιστικό. Διακρίσεις που γίνονται με βάση τις προσωπικές ή ερωτικές επιλογές ενός ανθρώπου, διακρίσεις με βάση το φύλο, ο γνωστός σεξισμός.

Όσοι νόμοι και να θεσπιστούν θεωρούμε ότι τίποτα δε θα αλλάξει, χωρίς τη ριζοσπαστική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, μέσα από τους συλλογικούς αγώνες. Για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση και χωρίς κατηγοροποιήσεις ανθρώπων. Για έναν κόσμο που θα μας χωράει όλους και όλες, γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί, αλλά και όλοι είμαστε ίσοι.

Καλούμε σε συμμετοχή στο 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ
9-10-11 Ιουλίου στο Άλσος Γουδί

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΑΑΚ ΕΜΠ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Για τα γεγονότα της Δευτέρας 31/5/2010, ημέρα διεξαγωγής των πρυτανικών εκλογών στο ΕΜΠ έχουμε να αναφέρουμε τα παρακάτω σημεία:

1.Η πολύ μικρή προσέλευση των φοιτητών μαρτυρά ότι οι πρυτανικές εκλογές είναι ευρύτερα απονομιμοποιημένες και απαξιωμένες. Άλλωστε αυτό έχει αποδειχτεί τα τελευταία 2 χρόνια όπου σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες ανάδειξης διοικήσεων σχολών στο ΕΜΠ η «καθολική» συμμετοχή των φοιτητών ήταν μηδενική. Οι πλειοψηφία των φοιτητών στο πολυτεχνείο έχει επιλέξει τον δρόμο των μαζικών πολιτικών διαδικασιών και δεν ενέδωσε τους εκβιασμούς, τα ρουσφέτια και τις λαμογιές των μεγαλοκαθηγητάδων και των καθεστωτικών παρατάξεων . Οι μόνοι που έκαναν φανερή την παρουσία τους είναι οι κομματικοί στρατοί της ΠΑΣΠ και ΔΑΠ δείχνοντας πόσο ενδιαφέρονται για την βαθύτερη διαπλοκή των φοιτητών με το καθηγητικό κατεστημένο και την πρυτανεία. Συγκεκριμένα, η επιλογή της ΠΑΣΠ να προπηλακίσει τα μέλη των φοιτητικών συλλόγων και σχημάτων της ΕΑΑΚ που περιφρουρούσαν την διαδικασία, σύμφωνα με τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων, και με τσαμπουκά να προσπαθήσει να ψηφίσει τον «Κυβερνητικό» Πρύτανη όχι μόνο κινείται ενάντια στις συλλογικές αποφάσεις (που δεσμεύουν όλους) και είναι τουλάχιστον αντιδημοκρατική, αλλά φανερώνει και συγκεκριμένες σκοπιμότητες για την στήριξη ενός υποψηφίου. Είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη τραμπούκικη στάση της ΠΑΣΠ δεν είναι ξέχωρη από το πολιτικό σχέδιο που υλοποιεί όλο το τελευταίο διάστημα επιχειρώντας να μπει σε έναν ρόλο εγγυητή του περάσματος της αναδιάρθρωσης εντός του ελληνικού πανεπιστημίου. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, πως ο τρόπος διεξαγωγής των πρυτανικών εκλογών είναι πτυχή του νόμου Πλαίσιο, που το εκπαιδευτικό κίνημα έχει καταδικάσει με τον πιο σφοδρό τρόπο. Κι εδώ η κυβερνητική παράταξη της ΠΑΣΠ έσπευσε, με μεγαλύτερο ζήλο ακόμα και από την ΔΑΠ, να τον νομιμοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο!

2. Ούτε Μιμίκου – Ούτε Σιμόπουλος. Το φοιτητικό κίνημα δεν θα στηρίξει κανέναν πρύτανη! Σε καμία περίπτωση δεν θα νομιμοποιήσουμε τον διαχειριστή της πολιτικής της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας, της ΕΕ και του ΔΝΤ, της υποχρηματοδότησης και της καταστολής του κινήματος, μέσα στο Πολυτεχνείο, πόσο μάλλον σε αυτή την περίοδο. Μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για τις δυνάμεις της εργασίας καθώς αναιρούνται κατακτήσεις και δικαιώματα ενός αιώνα αλλά και για την νεολαία καθώς προδιαγράφεται ένα πολύ χειρότερο μέλλον. Όμως σε αυτή την κρίσιμη περίοδο η νεολαία έχει διαλέξει πλευρά και έχει αποδείξει με τις δυναμικές κινητοποιήσεις της, ότι δεν συναινεί σε αυτά που της ετοιμάζουν. Γι αυτό είναι επιτακτικό για τις αντιδραστικές δυνάμεις (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ) μέσα στο πανεπιστήμιο να δώσουν διαπιστευτήρια στην μελλοντική διοίκηση του ιδρύματος ότι αυτές οι αντιδράσεις θα είναι όσο το δυνατόν πιο περιορισμένες το επόμενο διάστημα. Είναι κομβικό για αυτούς να διαμορφωθεί ένα κλίμα συναίνεσης έτσι ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα το έργο της κυβέρνησης και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση διαλύοντας κάθε έννοια εργασιακής προοπτικής και συλλογικής κατοχύρωσης για τους μελλοντικούς αποφοίτους.

Απέναντι σε όλα αυτά καλούμε όλους τους φοιτητές να απέχουν από την διαδικασία ανάδειξης πρυτανικού σχήματος. Να μην μπουν στο δίλημμα να διαλέξουν ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα την αντιδραστική και αντιλαϊκή πολιτική, αλλά να απαντήσουν το ερώτημα για το πώς το επόμενο διάστημα μέσα από την ΚΑΘΟΛΙΚΗ συμμετοχή στις συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ανατροπή της επίθεσης σε εκπαίδευση και εργασία.


Ε.Α.Α.Κ. ΕΜΠ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Εικόνες άλλης εποχής θυμίζει η παρουσία αστυνομικών των ΜΑΤ και της ομάδας Δίας λίγα μέτρα από το Χημείο όπου διεξάγονται φοιτητικές εκλογές αρκετών τμημάτων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εμπεδώσει τα αντιλαϊκά μέτρα με κλίμα άγριας καταστολής ενάντια στη νεολαία και τους εργαζόμενους, η κίνηση αυτή, στρέφεται ενάντια στις διαδικασίες φοιτητικών συλλόγων και την ανεξαρτησία του φοιτητικού κινήματος. Απαιτούμε την άμεση απομάκρυνση της αστυνομίας από το Χημείο και από όλους τους χώρους όπου διεξάγονται φοιτητικές εκλογές.

Παράλληλα, οι μεθοδεύσεις των κυβερνητικών παρατάξεων ΔΑΠ κ ΠΑΣΠ στις σχολές συνεχίζονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΑΣΟΕΕ όπου η ΠΑΣΠ αγνοώντας τις αποφάσεις και τις διαδικασίες των συλλόγων συνεχίζει να μη δέχεται παραβάν στις αίθουσες ψηφοφορίας. Επιπλέον τα κατέστρεψε και τα πέταξε από το παράθυρο όταν τοποθετήθηκαν από τις υπόλοιπες παρατάξεις. Η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, του ΔΝΤ και της ΕΕ, δε προφυλάσσεται με καμία μεθόδευση μηχανισμών. Καλούμε τους φοιτητές να απομονώσουν τέτοιου τύπου φασίζουσες πρακτικές και να προσέλθουν στις κάλπες προκειμένου να καταδικαστεί η βάρβαρη και δολοφονική κυβερνητική πολιτική.

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση 

Αποτελέσματα φοιτητικών εκλογών 2010

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ...............542
ΠΑΣΠ..........................................288
ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ-ΑΡ.ΕΝ....................................134
Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση-ΕΑΑΚ................113
ΠΚΣ................................................89
ΠΟΡΕΙΑ.................................7



ΛΕΥΚΑ..................................23
ΑΚΥΡΑ..................................44


ΣΥΝΟΛΟ................1240...........100 %

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Ζούμε αληθινά ιστορικές στιγμές. Χαιρετίζουμε τις πιο μαζικότατες διαδηλώσεις που εκτυλίχθηκαν χθές σε όλα τα μήκη και πλάτη τις Ελλάδος και αγκάλιασαν το σύνολο του εργαζόμενου κόσμου. Μετά την είσοδο της χώρας στον μηχανισμό στήριξης των ΕΕ-ΔΝΤ, και τις θλιβερές συνέπειες που θα έχει για τις επόμενες γενεές, οι επόμενες μέρες για τον ελληνικό λαό γράφονται από τους εκάστοτε πολιτικούς και οικονομικούς άρχοντες με τα πιο μαύρα γράμματα. Και όμως, η απάντηση των εργαζομένων και των νεολαίων σημάδευσε μιά για πάντα το ρου των εξελίξεων. Στις 5 Μάη πάνω από 250.000 διαδηλωτές κατέλαβαν μόνο το κέντρο της Αθήνας, με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων, νέων και συνταξιούχων να καταγράφουν μία πρωτοφανής προσέλευση κόσμου συνοδευόμενη από μια άνευ προηγουμένη κλιμάκωση της καταστολής από μεριάς του κράτους. Σύμφωνα με στοιχεία ήταν η μεγαλύτερη εργατική κινητοποίηση από το ’74 και μετά. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία είπαν ένα βροντερό όχι απέναντι στα βάρβαρα μέτρα που γκρεμίζουν κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα και οδηγούν τον κόσμο της εργασίας σε έναν σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.

Απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή κοινωνική κατακραυγή το σχέδιο της κυβέρνησης ήταν σαφές. Διάλυση όλων των πορειών για να μην καταγραφεί το κλίμα δυσαρέσκειας και ενεργητικής αντίστασης-αντίθεσης στα νέα μέτρα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. πήραν την απόφαση να διαλύσουν τις απεργιακές πορείες σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσ/νίκη, Πάτρα) με χρήση αναρίθμητων δακρυγόνων και αθρόων ξυλοδαρμών, που οδήγησαν εκατοντάδες κόσμου στα νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα και τραύματα.

Σε όλα αυτά, δυστυχώς, ήρθε να προστεθεί και ο άδικος χαμός τριών εργαζομένων στη MARFIN-EGNATIA BANK. Μια τριπλή δολοφονία που έχει τις ρίζες της στην κρατική-κυβερνητική πολιτική και στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Το κράτος σε αυτήν την ιστορική περίοδο που διανύουμε, επέλεξε να αξιοποιήσει όλα του τα μέσα: Από τη μία, τους επίσημους μηχανισμούς του, μέσω της επίθεσης στην πορεία από την αστυνομία και από την άλλη τους ανεπίσημους μηχανισμούς του, όπως αφενός την προβοκάτσια (βλ. εμπρησμοί), αλλά αφετέρου και την εργοδοτική τρομοκρατία. Χαρακτηριστικό, το γεγονός ότι ο πρόεδρος της MARFIN, μεγαλοεπιχειρηματίας Βγενόπουλος, υποχρέωσε τους αδικοχαμένους εργαζόμενους στην τράπεζα να δουλέψουν παρά την ύπαρξη απεργίας και παρά το γεγονός ότι καμιά άλλη τράπεζα δεν ήταν ανοιχτή κατά μήκος της πορείας, πολλώ δε μάλλον σε έναν χώρο όπου δεν υπήρχε ούτε έξοδος κινδύνου, ούτε πυρασφάλεια.

Ο στόχος αυτής της επιλογής είναι διπλός: Από τη μια, η περιθωριοποίηση και κατασυκοφάντηση των κινητοποιήσεων και από την άλλη η μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας για να ψηφιστεί η προσφυγή στο ΔΝΤ χωρίς καμιά εναντίωση. Οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές δεν πρόκειται να υποκύψουν σε αυτόν τον εκβιασμό. Υπαίτιος για την τριπλή δολοφονία είναι το κράτος και η κυβέρνηση. Γιατί γίνεται ακόμα πιο τραγικός ο θάνατος τους, όταν σκυλέυεται η μνήμη τους από τον αποπροσανατολισμό που θέλουν να καλλιεργήσουν τα κανάλια, οταν ρίχνουν την πλήρη υπαιτιότητα μόνο στους δράστες, χωρίς να προβάλλουν την ηθική αυτουργία του εργοδότη τους για το καταναγκαστικό κλείδωμα τους μέσα στο κτίριο, και τη συνενοχή της αστυνομίας, που σε πλήθος τέτοιων περιπτώσεων έχει δράσει με τους μηχανισμούς της ασφάλειας προβοκατόρικα. Ξέρουν πως θέλουν να προκαλέσουν ενοχές στην αγωνιζόμενη κοινωνία για τον άδικο χαμό τους και να σπιλώσουν τις διαδηλώσεις ως «μάταιες», «απεριφρούρητες» και «μήτρες ανεξέλεκτων καταστάσεων βίας». Όλοι αυτοί, τα κανάλια και οι πολιτικά επιτελεία που στηρίζουν τα μέτρα (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) είναι εκείνοι που εχθρεύονται βαθιά τους αγώνες της κοινωνίας και έχουν κάθε λόγο να τους σπηλώσουν.

Είναι αυτοί που συστηματικά καλλιεργούν την κοινωνική βία περνώντας τα πιο αντιλαϊκά μέτρα των τελευταίων 40 ετών (περικοπές μισθών, απελευθέρωση απολύσεων, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, διάλυση ασφαλιστικού κλπ.). Αυτοί που τόσα χρόνια ληστεύουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αυτοί που προκαλούν με την κλιμακούμενη ένταση της καταστολής και διογκώνουν το οργουελικό ελληνικό κράτος. Αυτοί, που εξωθούν σήμερα 250000 εργαζόμενους στις κινητοποιήσεις και αύριο στην εξαθλίωση και τον επιβιωτισμό. Απέναντι, στην αλλαγή συζήτησης που επιχειρούν θα μας βρουν απέναντί τους. Σήμερα, ημέρα ψήφισης των νέων μέτρων καλούμε όλο το λαό και τη νεολαία να αψηφήσει το κλίμα τρόμου που δημιουργεί το ΠΑΣΟΚ και να διαδηλώσει έξω από τη Βουλή. Ο αγώνας για εμάς δεν τελείωσε, αλλά αντιθέτως μόλις τώρα ξεκινάει.
Και είναι ζήτημα ουσίας να εννοήσουμε και ως φοιτητές πως η επόμενη γενιά των μελλοντικών εργαζομένων που θα «γευτεί» αυτά τα μέτρα είμαστε εμείς: μισθοί των 500-600 ευρώ, υπερελαστικές σχέσεις εργασίας, εργοδοτικός δεσποτισμός και καθεστώς τρομοκρατίας, τρομερή ανεργία, μηδενικά ασφαλιστικά δικαιώματα, εργασιακή περιπλάνηση, δυσβάσταχτη φορολογία και δημόσιο χρέος στις πλάτες μας. Η απελευθέρωση των αγορών επίσης θα απαιτεί σάρωμα του δημόσιου τομέα, απόδοση λειτουργιών πρόνοιας του κράτους σε ιδιωτικές επιχειρήσεις (υγίεια, ασφάλιση, παιδεία), αναδιαρθρώσεις στο μοντέλο της παραγωγής με πιο ευέλικτους, αναλώσιμους, πειθαρχήμένους, κινητικούς (απασχολούμενους σε πολλές δουλειές ταυτόχρονα) και πολλαπλά εκμεταλλευόμενους εργαζόμενους είναι ο στόχος τους. Συνακόλουθα, σε επίπεδο εκπαίδευσης τα απαξιωμένα πτυχία, τα χαμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η υπο όρους πρόσβαση στο επάγγελμα, οι υπερεξειδικευμένες σπουδές και η ιδιωτική εκπαίδευση θέλουν να γίνουν ο κανόνας. Θέλουν να ξεπεράσουν την κρίση ΤΟΥΣ με μέτρα που θα περνάνε πάνω ΜΑΣ. Δεν θα τους αφήσουμε να στείλουν όλη την κοινωνία στα τάρταρα που μας ετοιμάζουν!

Αλλά για να το πετύχουμε αυτό θέλει ανυποχώρητο αγώνα, αγώνα διαρκείας: κάθε επόμενη κινητοποίηση κρίνει το μέλλον της ιστορίας αυτής της χώρας, αν την κρίση θα την πληρώσει το κεφάλαιο ή οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Η επισταμένη συμμετοχή μας σε κάθε αγωνιστική εκδήλωση-κινητοποιήση είναι επιβεβλημένη, ειδικά τώρα τους που έχουμε πάρει τον αέρα. Να αμφισβητήσουμε όλους όσους μας θέλουν μοιρολάτρες ενός κοινωνικού δράματος, όλους όσους μας καθηλώνουν στην απάθεια, στον ατομικισμό και στην απραξία. Όλους όσους απαξιώνουν συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις, όλους όσους πουλάνε «αγωνιστικότητα» και «αριστεροφροσύνη» στα λόγια. Να πλατύνουμε την κοινωνική μας συνείδηση στα τελευταία της όρια. Και να διακρίνουμε τις καταστροφικές λογικές που υπάρχουν στην κοινωνία και στο πανεπιστήμιο.

Δεν μπορούμε να ενστερνιζόμαστε άλλο την προδοτική ΔΑΠ. Καλούσε τον κόσμο σε «ψυχραιμία» για τα μέτρα που έρχονται σε εκπαίδευση και εργασία, λοιδωρόντας τις απεργίες και σπέρνοντας το χειρότερο δηλητήριο για τις καταλήψεις ως μέσο πάλης στα ήδη αναγγελθέντα σχέδια τους. Όλος ο κόσμος πλέον κατεβαίνει και κινητοποιείται για τις ζωές του, για τη δουλειά του, τους μισθούς, τις συντάξεις και τα πτυχία του. Δεν μπορούμε άλλο να ακολουθούμε το σχέδιο της ΔΑΠ, δεν υπάρχει κανένας «διαλόγος» με αυτούς που κάνουν χημικό πόλεμο και στέλνουν κόσμο στο νοσοκομείο. Η αναδιάρθρωση σε εργασία και εκπαίδευση, περνάει μέσα από το πάτημα που δίνουν οι ΠΑΣΠ-ΔΑΠ για «ομαλότητα» εντός του πανεπιστημίου, την ώρα που όλη η κοινωνία είναι στο πόδι, για να σκοτώσουν τον φυσικό σύμμαχο του εργατικού κινήματος, το φοιτητικό κίνημα, να συμβαδίσει εκ νέου μαζί του για τα αιτήματα του. Και εδώ φαίνεται πως η κουβέντα μέσα στο σύλλογο οφείλει να τεθεί σε άλλες βάσεις, πιο ουσιαστικές, και να μην ξαναεπιτρέψουμε τη ΔΑΠ να περάσει τις δικές της αποφάσεις στον φοιτητικό σύλλογο.

Να καταδικάσουμε την κυβερνητική πολιτική της ΠΑΣΠ! Δεν στεκόμαστε στο παιδιάστικο κρυφτούλι που αρέσκονται οι ΠΑΣΠίτες να ερωτοτροπούν μαζί του, το «αν η ΠΑΣΠ είναι ΠΑΣΟΚ ή όχι», ποσώς μας νοιάζει να το αποδείξουμε. Γνωρίζουμε όμως τις κυβερνητικές της υπηρεσίες με το να αποτελούν μαζί με τη ΔΑΠ (η μεταξύ τους κόντρα είναι θεατρινίστικη και αυτό το ξέρουν όλοι) τον παραταξιακό βραχίονα που μπλοκάρει κάθε αγωνιστική απόφαση και συμπόρευση των φοιτητικών συλλόγων στο δρόμο. Η ΠΑΣΠ είναι αυτή που το παίζει δήθεν αριστερή με τις πλάτες άλλων, όταν προπαγανδίζει πως πρωτοπόρησε στη μάχη του άρ16. Εκθειάζει το ΠΑΣΟΚ πως «έσωσε» το αρ.16, την ώρα που όλος ο κόσμος αντιλαμβάνεται πως το ίδιο κόμμα διαλύει τη χώρα με το ΔΝΤ! Η ΠΑΣΠ είναι η παράταξη που ενσωμάτωσε τελικά την ιδιωτική εκπαίδευση και τα κολλέγια, καταδέχτηκε το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων που απομακρύνει όλα τα επ.δικαιώματα από το πτυχίο. Είναι εκείνη που εγκλωβίζει κόσμο στα πλαίσια της, σαμποτάροντας αγωνιστικές αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις! Αληθινές, αυθεντικές αγωνιστικές αποφάσεις και όχι πολιτικά σχέδια που δεν πάνε το κίνημα πουθενά και αντιπαρατίθενται σε αυτό. Η ΠΑΣΠ δεν μπορεί να εκφράσει αληθινές διαθέσεις φοιτητικού ξεσηκωμού και είναι καιρός να βγουν μπροστά άλλες δυνάμεις που υπερασπίζονται πραγματικά τα δικαιώματα μας στο σήμερα και στο αύριο.
Αυτές οι πολιτικές λογικές δεν πάνε πουθενά το σύλλογο, παρά μόνο ..σε φοιτητικές εκλογές! Εκλογές τελείως θεατρικής αντιπαράθεσης. Και παρά το γεγονός ότι οι εκλογές είναι μια σημαντική μάχη όπως κάθε άλλη και πρέπει να δώσουμε αγωνιστική ψήφο, δεν μπορούμε να μην δώσουμε πρωτίστως τις μάχες ενάντια στα μέτρα Παπανδρέου, τις μάχες που υπερασπίζουν τις θέσεις μας στην εργασία, τα πτυχία μας, τα ίδια τα θύματα της 5ης Μαη και τον αγώνα των εργαζομένων, την ίδια μας την αξιοπρέπεια! Μια λέξη που τείνει να χαθεί στο πλέγμα της κοινωνικής αποχαύνωσης και αποπροσανατολισμου που υφαίνουν οι ΠΑΣΠ-ΔΑΠ..

Μπορούμε να τους σταματήσουμε αρκεί να απαντήσουμε όλοι στο κέλευσμα των αγώνων και να δείξουμε μια αριστερή διέξοδο από τον κοινωνικό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ θα συμβάλλουν σε αυτό. Οι δικές μας ημέρες έρχονται!

Απαιτούμε:
• Παραίτηση της κυβέρνησης της εξαθλίωσης, της λιτότητας και των νεκρών και κάθε επίδοξου διαχειριστή της ίδιας πολιτικής.
• Καμία προσφυγή σε ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ.
• Κατάργηση του Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
• Στάση πληρωμών. Αναδιαπραγμάτευση του χρέους.
• Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στην ελαστασφάλεια.
• Ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής (ιδιωτικά παν/μια, εθνικό πλαίσιο προσόντων, πολυνομοσχέδιο Διαμαντοπούλου) και όλων των ψηφισμένων νόμων της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, Νόμος Πλαίσιο).
• Αφοπλισμός της αστυνομίας. Διάλυση των ΜΑΤ.

Συμμετοχή στην κινητοποίηση σήμερα 6-5, στις 18:00 έξω από τη Βουλή με τους υπόλοιπους εργαζομένους και φοιτητές, την ώρα ψήφισης των νέων μέτρων.

ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ-ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Η φετινή Πρωτομαγιά σίγουρα δεν είναι μια από τα ίδια. Αν τις προηγούμενες χρονιές αποτελούσε ένα κινηματικό κόμβο για το εργατικό κίνημα, για την επικαιροποίηση των αιτημάτων των μεγάλων απεργιών του 1886 και των κατακτήσεων τους, όπως το 8ωρο, η σταθερή δουλειά και οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, φέτος αυτό δεν είναι αρκετό. Και δεν είναι αρκετό, γιατί όλα αυτά που κατακτήθηκαν με συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες και πληρώθηκαν με το αίμα της εργατικής τάξης, σήμερα δέχονται την πιο βάρβαρη και ανελέητη επίθεση. Γιατί αν 124 χρόνια πριν, στο Σικάγο του 1886 πυροβολούσαν εργαζόμενους, στην Ελλάδα του σήμερα , το κεφάλαιο και οι εκφραστές του πυροβολούν το μέλλον μας.

Ένα μέλλον που πλέον προδιαγράφεται πιο ζοφερό από ποτέ, στη νέα πραγματικότητα που σηματοδοτεί η έλευση του περίφημου ¨μηχανισμού στήριξης¨ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΕ. Ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος αμφισβητούνται από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε πλήρη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ, επιβάλλοντας της ελαστική και μαύρη εργασία, την απελευθέρωση του ωραρίου και των απολύσεων, τις περικοπές σε μισθούς, επιδόματα, συντάξεις, ασφάλιση και πολλά άλλα. Όλα αυτά που καταργούνται, κατακτήθηκαν μέσα από μαζικές απεργίες και αγώνες διαρκείας και έτσι πρέπει να τα υπερασπιστούμε. Γι΄ αυτό απαιτούνται όσο ποτέ ταξικοί μαχητικοί αγώνες αντίστασης και ανατροπής της βάρβαρης πολιτικής τους, με την Πρωτομαγιά να αποτελεί ένα πρώτο, πολύ σημαντικό κόμβο.

Στην κατεύθυνση αυτή δεν μπορεί και δε θέλει να συμβάλει ο υποταγμένος κυβερνητικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που με την πρωτοφανή απραξία και συναίνεσή τους μέχρι τώρα, έχουν αποτελέσει τον καλύτερο βοηθό στα σχέδια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας και ταυτόχρονα τον κυματοθραύστη των αγωνιστικών τάσεων των εργαζομένων. Οι ηγεσίες τους φαίνεται να προσπαθούν με ιδιαίτερο ζήλο για την υποβάθμιση και τον ευτελισμό της ίδιας της Πρωτομαγιάς, όπως και κάθε κινηματικής διαδικασίας. Είναι χαρακτηριστική η επιλογή τους τα τελευταία χρόνια να μην καλούν ούτε καν σε πορεία τη μέρα της Πρωτομαγιάς, αλλά σε μια συμβολική συναυλία-πανηγύρι, ενώ φέτος αρνήθηκαν να μεταφέρουν την αργία σε καθημερινή, για να πάρει τα χαρακτηριστικά γενικής απεργίας.

Ούτε όμως η επίσημη αριστερά μπορεί να συμβάλει σε αντίστοιχη κατεύθυνση. Από τη μια η Αυτόνομη Παρέμβαση(συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΝ) παρά τη ρητορεία της για ενωτικούς ανεξάρτητους αγώνες, παραμένει πιστή στη λογική της ενσωμάτωσης και του ακολουθητισμού της ΓΣΕΕ. Ενώ συντάσσεται απροκάλυπτα με όλες τις επιλογές των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, με αποτέλεσμα πέρυσι την Πρωτομαγιά, να τρέχει να οργανώσει η ίδια τη συναυλία(!!) και ούτε λόγος για πορεία. Από την άλλη το ΠΑΜΕ με τη λογική του ¨όποιος μη ΠΑΜΕ, βάρβαρος¨ και τις κομματικά περιχαρακωμένες διαμαρτυρίες, διασπά τη συνοχή και σαμποτάρει την αποτελεσματικότητα.

Αντίθετα, τα πρωτοβάθμια σωματεία στην Αθήνα και πανελλαδικά πήραν την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση ταξικών ενωτικών συγκεντρώσεων, όλου του δυναμικού που έδωσε τις τελευταίες μεγάλες απεργιακές μάχες, συσπείρωσε χιλιάδες εργαζόμενους σε μια άλλη κατεύθυνση και προοπτική. Μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης και στη βάση του συντονισμού από τα κάτω, αυτό το δυναμικό αποτελεί πραγματικά ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για την ταξική ανασυγκρότηση του μαζικού εργατικού κινήματος. Έτσι αυτή η Πρωτομαγιά αναβαθμίζει περισσότερο από ποτέ τις δυνατότητες αλλά και τις ευθύνες των εργαζομένων για ταξικούς αγώνες που θα είναι νικηφόροι.

Η φετινή εργατική Πρωτομαγιά θα είναι μόνο η αρχή! Να δώσουμε δυναμικό παρόν στην πανεργατική απεργία της Τετάρτης 5/5 και να στηρίξουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των δασκάλων και των καθηγητών την Τρίτη 4/5. Να συμβάλουμε στην κλιμάκωση, με ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας για την ανατροπή της επίθεσης που εξαπολύει κυβέρνηση- ΕΕ-ΔΝΤ στα δικαιώματά μας. Να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας στην εργασία, την εκπαίδευση και τη ζωή. Να αποδείξουμε το αυτονόητο: Είναι λίγοι, είμαστε πολλοί, μπορούμε να νικήσουμε.

ΟΛΟΙ στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στο Μουσείο την 1η Μαΐου στις 11πμ και πορεία προς τη βουλή και τα γραφεία της ΕΕ.
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί