ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ-ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΕΡΓΑΤΙΑ

Η φετινή Πρωτομαγιά σίγουρα δεν είναι μια από τα ίδια. Αν τις προηγούμενες χρονιές αποτελούσε ένα κινηματικό κόμβο για το εργατικό κίνημα, για την επικαιροποίηση των αιτημάτων των μεγάλων απεργιών του 1886 και των κατακτήσεων τους, όπως το 8ωρο, η σταθερή δουλειά και οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, φέτος αυτό δεν είναι αρκετό. Και δεν είναι αρκετό, γιατί όλα αυτά που κατακτήθηκαν με συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες και πληρώθηκαν με το αίμα της εργατικής τάξης, σήμερα δέχονται την πιο βάρβαρη και ανελέητη επίθεση. Γιατί αν 124 χρόνια πριν, στο Σικάγο του 1886 πυροβολούσαν εργαζόμενους, στην Ελλάδα του σήμερα , το κεφάλαιο και οι εκφραστές του πυροβολούν το μέλλον μας.

Ένα μέλλον που πλέον προδιαγράφεται πιο ζοφερό από ποτέ, στη νέα πραγματικότητα που σηματοδοτεί η έλευση του περίφημου ¨μηχανισμού στήριξης¨ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΕ. Ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος αμφισβητούνται από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε πλήρη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ, επιβάλλοντας της ελαστική και μαύρη εργασία, την απελευθέρωση του ωραρίου και των απολύσεων, τις περικοπές σε μισθούς, επιδόματα, συντάξεις, ασφάλιση και πολλά άλλα. Όλα αυτά που καταργούνται, κατακτήθηκαν μέσα από μαζικές απεργίες και αγώνες διαρκείας και έτσι πρέπει να τα υπερασπιστούμε. Γι΄ αυτό απαιτούνται όσο ποτέ ταξικοί μαχητικοί αγώνες αντίστασης και ανατροπής της βάρβαρης πολιτικής τους, με την Πρωτομαγιά να αποτελεί ένα πρώτο, πολύ σημαντικό κόμβο.

Στην κατεύθυνση αυτή δεν μπορεί και δε θέλει να συμβάλει ο υποταγμένος κυβερνητικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που με την πρωτοφανή απραξία και συναίνεσή τους μέχρι τώρα, έχουν αποτελέσει τον καλύτερο βοηθό στα σχέδια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας και ταυτόχρονα τον κυματοθραύστη των αγωνιστικών τάσεων των εργαζομένων. Οι ηγεσίες τους φαίνεται να προσπαθούν με ιδιαίτερο ζήλο για την υποβάθμιση και τον ευτελισμό της ίδιας της Πρωτομαγιάς, όπως και κάθε κινηματικής διαδικασίας. Είναι χαρακτηριστική η επιλογή τους τα τελευταία χρόνια να μην καλούν ούτε καν σε πορεία τη μέρα της Πρωτομαγιάς, αλλά σε μια συμβολική συναυλία-πανηγύρι, ενώ φέτος αρνήθηκαν να μεταφέρουν την αργία σε καθημερινή, για να πάρει τα χαρακτηριστικά γενικής απεργίας.

Ούτε όμως η επίσημη αριστερά μπορεί να συμβάλει σε αντίστοιχη κατεύθυνση. Από τη μια η Αυτόνομη Παρέμβαση(συνδικαλιστική παράταξη του ΣΥΝ) παρά τη ρητορεία της για ενωτικούς ανεξάρτητους αγώνες, παραμένει πιστή στη λογική της ενσωμάτωσης και του ακολουθητισμού της ΓΣΕΕ. Ενώ συντάσσεται απροκάλυπτα με όλες τις επιλογές των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, με αποτέλεσμα πέρυσι την Πρωτομαγιά, να τρέχει να οργανώσει η ίδια τη συναυλία(!!) και ούτε λόγος για πορεία. Από την άλλη το ΠΑΜΕ με τη λογική του ¨όποιος μη ΠΑΜΕ, βάρβαρος¨ και τις κομματικά περιχαρακωμένες διαμαρτυρίες, διασπά τη συνοχή και σαμποτάρει την αποτελεσματικότητα.

Αντίθετα, τα πρωτοβάθμια σωματεία στην Αθήνα και πανελλαδικά πήραν την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση ταξικών ενωτικών συγκεντρώσεων, όλου του δυναμικού που έδωσε τις τελευταίες μεγάλες απεργιακές μάχες, συσπείρωσε χιλιάδες εργαζόμενους σε μια άλλη κατεύθυνση και προοπτική. Μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης και στη βάση του συντονισμού από τα κάτω, αυτό το δυναμικό αποτελεί πραγματικά ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για την ταξική ανασυγκρότηση του μαζικού εργατικού κινήματος. Έτσι αυτή η Πρωτομαγιά αναβαθμίζει περισσότερο από ποτέ τις δυνατότητες αλλά και τις ευθύνες των εργαζομένων για ταξικούς αγώνες που θα είναι νικηφόροι.

Η φετινή εργατική Πρωτομαγιά θα είναι μόνο η αρχή! Να δώσουμε δυναμικό παρόν στην πανεργατική απεργία της Τετάρτης 5/5 και να στηρίξουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των δασκάλων και των καθηγητών την Τρίτη 4/5. Να συμβάλουμε στην κλιμάκωση, με ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας για την ανατροπή της επίθεσης που εξαπολύει κυβέρνηση- ΕΕ-ΔΝΤ στα δικαιώματά μας. Να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας στην εργασία, την εκπαίδευση και τη ζωή. Να αποδείξουμε το αυτονόητο: Είναι λίγοι, είμαστε πολλοί, μπορούμε να νικήσουμε.

ΟΛΟΙ στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στο Μουσείο την 1η Μαΐου στις 11πμ και πορεία προς τη βουλή και τα γραφεία της ΕΕ.

Όποιος δεν αγωνιστεί... Θα μοιραστεί την ήττα

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που όλοι μιλούν για τα νέα μέτρα, για να ξεπεράσει επιτέλους η χώρα -κάποια στιγμή- την  κρίση. Αυτό που κανείς στη δημόσια σφαίρα δεν παραδέχεται και δεν λέει είναι το ποιοι ευθύνονται για την κρίση. Από τη μεριά μας είναι ξεκάθαρο ότι λίγα πράγματα μπορούμε και πρέπει να κάνουμε για να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική. Ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος τρόπος για να πληρώσουν αυτοί που φταίνε και όχι οι εργαζόμενοι...

Γιατί τώρα ξανά Γενική Συνέλευση?

• Γιατί την κρίση πρέπει να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, η άρχουσα τάξη. Οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν έχουν καμία ευθύνη για την κρίση και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι αυτοί που θα πληγούν. Οι μισθοί μειώνονται, οι απολύσεις αυξάνονται, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καταργούνται, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας νομιμοποιούνται.
• Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συναινέσουμε στο κλίμα της εθνικής ενότητας. Καμία συμφιλίωση με αυτούς που εκμεταλλεύονται με τον πιο χυδαίο τρόπο εργαζόμενους και νεολαία.
•  Οι εργαζόμενοι είναι ήδη στο δρόμο, στάσεις εργασίας και απεργίες είναι καθημερινό φαινόμενο, την ίδια στιγμή που τα πρωτοβάθμια σωματεία ξαναζωντανεύουν και οι εργαζόμενοι παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.
•  Οι νέοι μηχανικοί αντιμετωπίζουν δεκάδες προβλήματα με τους μισθούς και τις σχέσεις εργασίας, ενώ το ΤΕΕ προτείνει αύξηση των εισφορών στο ΤΣΜΕΔΕ.

           Και για όσους θέλουν να βλέπουν μόνο τον μικρόκοσμό μας

•  Η αναγνώριση των κολλεγίων κρυφά και μέσα σε μια νύχτα, όχι μόνο απαξιώνει τα πτυχία μας, αλλά αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις ψευτιές των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ.
•  Το εθνικό πλαίσιο προσόντων φέρνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την απαξίωση των πτυχίων και κατακρεουργεί τα επαγγελματικά μας δικαιώματα, αλλά οξύνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς, αφού μας σπρώχνει σε ένα αέναο κυνήγι σεμιναρίων, ενώ παράλληλα εξατομικεύει τους όρους εργασίας κάνοντάς μας βορά στα αφεντικά.
•  Στο όνομα της τρομοϋστερίας νομιμοποιείται η σκληρή καταστολή, η πολιτική των προληπτικών συλλήψεων και προσαγωγών και η διάλυση των διαδηλώσεων. 

Γιατί κατάληψη ξανά?

•   Γιατί τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να δούμε τους εαυτούς μας σαν αυριανούς εργαζόμενους και να σταθούμε στο πλευρό των σημερινών εργαζομένων.
•   Γιατί η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν έρχεται ξέχωρα από τα νέα μέτρα στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, αλλά όλα αυτά είναι κομμάτια της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής που στόχο έχει τη σκλήρυνση των διαχωρισμών μεταξύ πλούσιων και φτωχών, αφεντικών και εργαζόμενων.
•   Ο μόνος τρόπος που το φοιτητικό κίνημα ασκεί πίεση στα αστικά επιτελεία και καταφάρνει να πετυχαίνει νίκες είναι με καταλήψεις, με τελευταίο παράδειγμα τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16. Για να καταλάβουν από ποια πλευρά είμαστε.
•   Γιατί η θέση του φοιτητικού κινήματος είναι στο πλευρό του εργατικού κινήματος.
•   Γιατί οι επιλογές μας είναι μόνο δύο: Ή θα αγωνιστούμε ώστε την κρίση να την πληρώσουνε οι κροίσοι ή θα υποταχθούμε και από την κρίση θα βγούνε νέοι κροίσοι.

   Μόνο με Συνελεύσεις – Καταλήψεις – Διαδηλώσεις θα νικήσουμε,

μαζί με τους αγωνιζόμενους απεργούς εργαζόμενους και ανέργους...