Για άλλη μια χρονιά οι φοιτητές θα κληθούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία των φοιτητικών εκλογών, οι οποίες φέτος διεξάγονται υπό το φόντο ραγδαίων εξελίξεων στην εκπαίδευση αλλά και τεράστιων αναταραχών σε επίπεδο κοινωνίας. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θεωρούμε ότι χρειάζεται μια αποτίμηση των κινήσεων των παρατάξεων που αυτοαποκαλούνται υπεύθυνες φοιτητικές δυνάμεις, δηλαδή των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Οι δύο παρατάξεις ευθυγραμμίστηκαν απόλυτα με την πολιτική του κομματικού τους φορέα. Στη βάση αυτή, θεωρούμε επιτακτικό η τεράστια κοινωνική καταδίκη του δικομματισμού που αποτυπώθηκε στις βουλευτικές εκλογές να μεταφερθεί και στο χώρο των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Σε μια περίοδο όπου Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. αντιμετωπίζουν τη νεολαία ως ξεγραμμένη, θα πρέπει οι φοιτητές να απομονώσουν ξεκάθαρα τους γνήσιους εκφραστές τους μέσα στις σχολές.
Η ΔΑΠ, από την αρχή της χρονιάς προσπάθησε να πείσει για την αντίθεση της με την εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο. Με βάση αυτό είναι αναγκαίο ο κάθε φοιτητής της σχολής, να αποτιμήσει τη συνολική στάση της παράταξης αυτής και κυρίως τη μεγάλη αντίφαση που τη διακρίνει . Πιο συγκεκριμένα, το Φλεβάρη του 2011 η ΔΑΠ δημοσίευσε τις θέσεις της για την Παιδεία οι οποίες στην συντριπτική τους πλειοψηφία ταυτίζονται με το νόμο αυτό, και δεν είναι τυχαίο ότι από την αρχή της χρονιάς καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την εφαρμογή του.
Ενδεικτικό είναι ότι προχώρησε και συνεχίζει να καταθέτει διαρκώς προτάσεις προκειμένου να μειωθούν οι δαπάνες για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τη χρηματοδότηση να την αναλάβουν κυρίαρχα επενδυτές και ιδιώτες. Τέτοιες προτάσεις είναι η είσοδος ιδιωτών στις φοιτητικές εστίες την στιγμή που το Υπουργείο Παιδείας περιορίζει διαρκώς τις δαπάνες για τη φοιτητική μέριμνα, η παροχή φοιτητικών δανείων σε φοιτητές που δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες ως «απάντηση» στο βιοποριστικό πρόβλημα των ελληνικών οικογενειών κ.ά. Ουσιαστικά δηλαδή, μιλάμε για προτάσεις που ευθυγραμμίζονται τόσο στη λογική όσο και στο γράμμα με το νέο νόμο.
Στη βάση αυτή, οι προτάσεις της για τη δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου Φοιτητών και η διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών κάθε δύο χρόνια, αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση και την περαιτέρω αναπαραγωγή της λογικής της ανάθεσης, πάνω στην οποία στηρίζεται εδώ και πολλά χρόνια το πάζλ των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα όργανο (το ΕΣΥΦ) που οδηγεί σε γραφειοκρατικοποίηση και αποστείρωση του φοιτητικού κινήματος από τα πραγματικά ερωτήματα, καθώς ένας πολύ περιορισμένος αριθμός φοιτητών θα αποφασίζει για τις τοποθετήσεις των φοιτητικών συλλόγων χωρίς να λογοδοτεί πουθενά, κάτι το οποίο μέχρι τώρα κατοχυρωνόταν από τις διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων. Και όλα αυτά τη στιγμή που ήδη προσπαθούν να απαξιώνουν τις ΓΣ και να τις «αραιώνουν» χρονικά όσο το δυνατόν περισσότερο.
Σε αυτήν την κατεύθυνση μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι το γεγονός ότι η ΔΑΠ ουδέποτε πήρε μια ξεκάθαρη θέση για όλα τα οικονομικά μέτρα που ελήφθησαν, προσπαθώντας να υποβαθμίσει το ζήτημα μέσα στα φοιτητικά αμφιθέατρα με κύριο επιχείρημα ότι τα «μέτρα αφορούν τους εργαζόμενους και όχι εμάς τους φοιτητές». Ουσιαστικά, πρόκειται για μια ξεκάθαρη προσπάθεια απενοχοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής, κάτι το οποίο αποδείχτηκε περίτρανα από το γεγονός ότι έκανε τα πάντα προκειμένου να μη διευκολυνθούν οι φοιτητές να συμμετάσχουν στις απεργίες. Ενδεικτικό είναι ότι ουδέποτε συμφώνησε με το να παραμείνει κλειστή η σχολή τις ημέρες των κινητοποιήσεων, ταυτιζόμενη απολύτως με την απαράδεκτη στάση του προέδρου της σχολής Γκόλια ( τον οποίον έχει ψηφίσει 2 φορές).
Στη βάση όλων των παραπάνω θεωρούμε ότι δε θα πρέπει ο κόσμος της σχολής να έχει αυταπάτες για το ρόλο της συγκεκριμένης παράταξης . Είναι σίγουρο ότι θα πιέσει για την άμεση εφαρμογή του νόμου πλαίσιο ακριβώς γιατί ο νόμος αυτός αντιπροσωπεύει το μοντέλο πανεπιστημίου που οραματίζεται δεκαετίες τώρα, και σε αυτήν την κατεύθυνση θα προχωρήσει σε εκβιαστικά διλήμματα που και στο παρελθόν υιοθέτησε όπως την αναγκαιότητα αποφυγής κινητοποιήσεων για να προχωρήσει κανονικά η διεξαγωγή του εξαμήνου, την άμεση εφαρμογή του νόμου για τη διασφάλιση χρηματοδότησης των ιδρυμάτων κ.ά.
Σε ότι αφορά την ΠΑΣΠ, οι όποιες αυταπάτες μπορεί να χαρακτηρίζουν ένα κομμάτι των φοιτητών για το ρόλο που έχει στο πανεπιστήμιο θεωρούμε ότι πρέπει να εξαλειφθούν. Με την ψήφιση του νέου νόμου επιδίωξε να παρουσιαστεί ως δύναμη που παλεύει για τη μη εφαρμογή του, ενώ την ίδια στιγμή καλούσε τους φοιτητές να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε «αγωνιστική ενότητα» με μια σειρά από πρυτάνεις οι οποίοι χρόνια τώρα παίζουν παιχνίδια στις πλάτες των φοιτητών. Η στάση της από την αρχή ήταν άκρως επικίνδυνη πολιτικά, κάτι το οποίο φάνηκε και μέσα στο ίδιο το ΕΜΠ, όπου ήδη από την περσινή χρονιά η ΠΑΣΠ ψήφισε στη σύγκλητο του ιδρύματος τη μείωση του προϋπολογισμού που συνεπαγόταν μεγάλες περικοπές και για τη φοιτητική μέριμνα.
Επίσης, εδώ και πολλά χρόνια πρωτοστατεί σε πολλές κινήσεις οι οποίες στρώνουν το χαλί για την εφαρμογή των νόμων του υπουργείου, όπως αποδεικνύεται από τη διαρκή προσπάθειά της για εφαρμογή της αξιολόγησης στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, καθώς και από στάση της να πιέζει για εφαρμογή πολλών πτυχών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης . Και στη σχολή μας, δε διστάζει να παρουσιάσει με «υπερηφάνεια» την εφαρμογή προτάσεών της όπως η πρακτική άσκηση, στην οποία όσοι φοιτητές της σχολής που την επέλεξαν έμειναν απλήρωτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα ακόμα και για τα λεφτά που εισέπραξαν δεν επιβαρύνθηκαν καθόλου ο οι εργοδότες τους, αποτελώντας το πιο φτηνό δυναμικό για τις επιχειρήσεις που εργάστηκαν.
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να αναφέρουμε ότι στη σχολή μας τα παραπάνω αποδεικνύονται και από το γεγονός ότι η ΠΑΣΠ συμμαχεί διαρκώς με τα πλέον αντιδραστικά κομμάτια του αντιδραστικού μπλοκ. Δεν είναι τυχαίο ότι στήριξε την υποψηφιότητα της Μιμίκου για την προεδρία της σχολής 2 φορές στο παρελθόν. Η συγκεκριμένη διαρκώς κατασυκοφαντεί τις κινητοποιήσεις των φοιτητών χρόνια τώρα ενώ ήταν από τις πρώτες καθηγήτριες πανελλαδικά η οποία στήριξε δημοσίως την «αναγκαιότητα» εφαρμογής του νέου νόμου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Στα παραπάνω πλαίσια, το ότι η στάση της απέναντι στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και κεκτημένων ήταν απόλυτα ταυτισμένη με αυτήν της ΔΑΠ μόνο εντύπωση δε θα πρέπει να μας προκαλεί, ακριβώς γιατί η ΠΑΣΠ κάνει τα πάντα ως παράταξη προκειμένου να εκπροσωπήσει την πολιτική του κομματικού της φορέα. Η διαρκής προσπάθειά της να απαξιώσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις καθώς και αυτές του κινήματος των πλατειών αποτελεί μια πιστή απόδειξη για τον στρατηγικό ρόλο που επιτελεί στα ελληνικά πανεπιστήμια, δηλαδή της υπονόμευσης τόσο των υλικών συμφερόντων που έχουμε ως φοιτητές όσο και της προοπτικής που έχουμε ως αυριανοί εργαζόμενοι.
Με βάση τα παραπάνω, θεωρούμε ότι στις 16 Μάη όπου διεξάγονται οι φοιτητικές εκλογές οι φοιτητές τόσο στη σχολή μας όσο και πανελλαδικά θα πρέπει να αφήσουν στο περιθώριο τις δύο κυβερνητικές δυνάμεις. Ειδικά στη συγκεκριμένη συγκυρία, ψήφος σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ συνεπάγεται ψήφο εμπιστοσύνης στη μετάλλαξη του πανεπιστημίου και στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων που έχουμε ως φοιτητές και αυριανοί εργαζόμενοι. Ήρθε η ώρα οι φοιτητές να τους μαυρίσουν και να αποδείξουν ότι δεν περιμένουν τίποτα από αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου