ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ: αργία ή ΑΠΕΡΓΙΑ;;;

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Πέρασαν 123 χρόνια από τη ματωμένη 1η Μάη του εργατικού ξεσηκωμού του Σικάγο αλλά ο αγώνας και το νόημά της συνεχίζεται. Ο καπιταλισμός βρίσκεται όλη αυτή την περίοδο αντιμέτωπος με μια βαθιά δομική κρίση η οποία παρέσυρε ταχύτατα όλες τις χώρες διαψεύδοντας όσους μιλάγανε για δήθεν προστατευμένες οικονομίες (χώρες Ε.Ε.-Ελλάδα). Η καπιταλιστική κρίση επηρεάζοντας και την Ελλάδα οδήγησε την κυβέρνηση όπως και τις υπόλοιπες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο να προβούν στη θέσπιση αντιδραστικών μέτρων απεμπλοκής.

Την απάντηση σε αυτά τα νέα δεδομένα έρχεται να δώσει η εξέγερση του Δεκέμβρη αλλά και οι νέοι αγώνες που θα ακολουθήσουν. Μια κοινωνική έκρηξη που αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα σημεία καμπής στην κοινωνική και πολιτική πάλη στη χώρα μας στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Θρυαλλίδα της αποτέλεσε η δολοφονία ενός μαθητή και η αναβάθμιση των κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά τα αίτιά της ήταν βαθύτερα. Σημαντικό κομμάτι αυτής της εξέγερσης ήταν η νεολαία (μαθητές, φοιτητές, νεολαία εργασιακής περιπλάνησης) που αντιλαμβανόμενη τη μελλοντική αλλά και την άμεση ένταξή της στις νέες συνθήκες μαύρης εργασίας σε συνδυασμό με την αυξανόμενη εντατικοποίηση των ρυθμών μάθησης και φοίτησης, έδωσε μια βροντερή απάντηση στο νέο καθεστώς που τείνει να καθιερωθεί στο χώρο εργασίας.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, θεωρούμε ότι αιτήματα μεγάλων εργατικών αγώνων του παρελθόντος-όπως η Πρωτομαγιά- επικαιροποιούνται διαρκώς καθώς εντείνεται η επίθεση στα δικαιώματα και τα κεκτημένα των εργαζομένων. Πιο συγκεκριμένα, το ελληνικό-όπως και το παγκόσμιο-κεφάλαιο προτάσσοντας το σύνθημα-πρόγραμμα: κοινωνικοποίηση των ζημιών και ιδιωτικοποίηση των κερδών έχει ξεκινήσει ένα νέο γύρο επίθεσης στον κόσμο της εργασίας. Οι περσινές αλλαγές στο ασφαλιστικό (ενοποίηση ταμείων προς τα κάτω, αύξηση εργασιακών εισφορών, αύξηση- ισοτίμηση ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών κ.ά.) φαντάζουν κάτι μικρό μπροστά στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται αυτή τη στιγμή από την Ε.Ε. Η κυβέρνηση με πλήρη συναίνεση της ξεπουλημένης, γραφειοκρατικής και ανήμπορης να ξεκινήσει νικηφόρους αγώνες ηγεσίας της ΓΣΕΕ προωθεί τα εξής:
α)μείωση των μισθών, β)ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας(απολύσεις ,επαναπρόσληψη με νέες συνθήκες εργασίας, εξαναγκασμός αποδοχής των χειρότερων όρων εργασίας κάτω από το φόβο της απόλυσης, αλλαγή χρόνου εργασίας των εργαζομένων με ταυτόχρονη μείωση των απολαβών),γ)μη τήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, δ)"δουλεμπόριο" εργαζομένων (δανεισμός εργαζομένων μεταξύ των επιχειρήσεων).

Με βάση τα παραπάνω, η φετινή Πρωτομαγιά πρέπει να αποτελέσει κινηματικό κόμβο για το εργατικό κίνημα. Είναι αναγκαίο να μην αποκτήσει χαρακτήρα επετειακό, όπως επιδιώκεται χρόνια τώρα από τους εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ(οι οποίοι δεν καλούν σε πορεία αλλά σε μια απλή προσυγκέντρωση στην Κλαυθμώνος), αλλά να λάβει χαρακτηριστικά γενικής απεργίας και όχι αργίας. Πολύ περισσότερο πρέπει να είναι η απαρχή απεργιακών αγώνων ανατροπής απέναντι στην προαναφερθείσα αντεργατική πολιτική. Να αποτελέσει ένα εφαλτήριο νέων κοινωνικών αγώνων, διεκδικήσεων αλλά και χάραξης στόχων για το εργατικό κίνημα.

Σε σύνδεση με τις παραπάνω μεταρρυθμίσεις, γίνεται αναγκαίο να διευρυνθεί η κουβέντα για την επαγγελματική και εργασιακή μας προοπτική και μέσα στις σχολές . Ακόμα περισσότερο επειδή βλέπουμε την προσπάθεια να υποβαθμιστούν τα πτυχία των αποφοίτων ευρύτερα, αλλά και συγκεκριμένων κλάδων όπως των μηχανικών. Πιο συγκεκριμένα το τελευταίο διάστημα, επιχειρείται στο ΤΕΕ-με τη σύμπραξη των παρατάξεων ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και του προέδρου του ΤΕΕ Αλαβάνου( που εκπροσωπεί την παράταξη του Συνασπισμού)- η προσπάθεια για σκλήρυνση των εξετάσεων που δίνουν οι απόφοιτοι μηχανικοί για να αποκτήσουν άδεια άσκησης επαγγέλματος (3ωρες εξετάσεις αντί για 30λεπτες που ισχύει μέχρι σήμερα, αύξηση του κατώτατου βαθμού πρόσβασης και διεύρυνση του περιεχομένου των εξετάσεων πέρα από το γνωστικό μας αντικείμενο). Η προσπάθεια αυτή αποσκοπεί στην υποβάθμιση της αξίας των πτυχίων και στην αποσύνδεσή τους από το επάγγελμα.

Έχοντας αυτά κατά νου οι τελευταίες εξελίξεις στο ΤΕΕ συνδέονται άμεσα με τη στόχευση της κυβέρνησης και του υπουργείου για χιλιάδες απόφοιτους εξειδεικευμένους, συνεχώς επανακαταρτίσημους και μάλιστα διαφορετικών ταχυτήτων ( ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΣ), με στόχο την κοινή επίθεση στα δικαιώματα όλων των αποφοίτων. Ουσιαστικά, αναγκάζει τους αποφοίτους αυτούς να αποδέχονται τους χειρότερους εργασιακούς όρους υπό το βάρος του αβέβαιου εργασιακού τους μέλλοντος και επίσης οξύνει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για εύρεση κοινών θέσεων, κάτι που οδηγεί στον ατομικό δρόμο διαπραγμάτευσης και όχι στις συλλογικές διεκδικήσεις. Παράλληλα επιχειρείται μέσω των εξετάσεων αυτών και η εισαγωγή του μοντέλου ΑΣΕΠ και στον τεχνικό κλάδο, καθώς είναι πιθανόν οι υποψήφιοι των τεχνικών ειδικοτήτων να οδηγηθούν σε φροντιστήρια όπου ανάλογα και με την οικονομική τους επιφάνεια θα έχουμε και φαινόμενα αποκλεισμού από τη διαδικασία για απόκτηση άδειας επαγγέλματος. Επίσης δεν αποκλείεται πολλοί απόφοιτοι να δουλεύουνε για κάποια χρόνια χωρίς την ιδιότητα του μηχανικού με τους χειρότερους όρους. Με βάση τα παραπάνω απαιτούμε το πτυχίο να απαιτεί το μοναδικό εχέγγυο για δουλειά χωρίς την ύπαρξη εξεταστικών φραγμών.

Στις παραπάνω κατευθύνσεις κινείται και η αλλαγή του προγράμματος σπουδών τα τελευταία 2 χρόνια στη σχολή μας που χαρακτηρίζεται από περαιτέρω εξειδίκευση, επιβάρυνση των εξαμήνων και εντατικοποίησης των ρυθμών φοίτησης. Επίσης η έμφαση που δίνεται στα μαθήματα των κατευθύνσεων έρχεται να αμφισβητήσει τον ενιαίο 5ετή χαρακτήρα του πτυχίου και ευνοεί τη στόχευση για διάσπαση των σπουδών σε 2 κύκλους σύμφωνα με τη συνθήκη της Μπολόνια. Στα ίδια μήκη κύματος κινούνται οι προτάσεις καθηγητών της σχολής για περαιτέρω συμπτύξεις μαθημάτων, εισαγωγή πιστωτικών μονάδων, αύξηση των εβδομάδων διδασκαλίας σε 14 από 13 κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι η προσπάθεια για την εισαγωγή πρακτικής άσκησης στη σχολή μας έρχεται σε μία περίοδο όπου εντείνονται οι προσπάθειες για φτηνό εργατικό δυναμικό σε συνδυασμό με το στόχο για συνεργασία των πανεπιστημίων με επιχειρήσεις, κάτι που θα διευκολύνει και την περαιτέρω μείωση των δαπανών για τη φοιτητική μέριμνα, στην κατεύθυνση υποταγής του πανεπιστημίου στις ανάγκες της αγοράς. Σύμφωνα με τα παραπάνω ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των αντεργατικών και των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων είναι οι συλλογικοί αγώνες και τα ριζοσπαστικά μέσα πάλης. Με βάση αυτό δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση φοβούμενη την όξυνση της κοινωνικής διεκδικητικότητας επιδιώκει σε συνεργασία με μια σειρά από μηχανισμούς την κατασυκοφάντηση του κεκτημένου του ασύλου και συνεπώς τη νομιμοποίηση για την άρση του. Πρόκειται για ένα κεκτημένο κοινωνικών αγώνων τόσο του φοιτητικού όσο και του εργατικού κινήματος, επομένως η προσπάθεια να συνδεθεί μόνο με χώρους διδασκαλίας και έρευνας(νόμος Πλαίσιο) στοχεύει στην απονέκρωση των κινηματικών διεργασιών εντός των χώρων του ασύλου και στην ποινικοποίηση μέσων πάλης όπως συνελεύσεις, καταλήψεις, απεργίες. Μόνη απάντηση είναι η διαφύλαξή του αλλά και η διεύρυνσή του και σε εργασιακούς χώρους.

Τέλος ως φοιτητές και αυριανοί εργαζόμενοι θεωρούμε επιτακτικό να αποτελέσει η φετινή πρωτομαγιά αφορμή για κινητοποίηση των σωματείων αλλά και των φοιτητικών συλλόγων. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να παρθούν επιθετικές αποφάσεις απέναντι στον υποταγμένο συνδικαλισμό ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και κυρίως να βγούνε στο προσκήνιο αιτήματα αγωνιστικά που θα συμβάλλουν στην επαφή μεγαλύτερου ποσοστού εργαζομένων με τις συλλογικές διεκδικήσεις και συνεπώς στην μαζικοποίηση των σωματείων και στη λειτουργία τους με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.




ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/4 12:30
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί