Για τα μικρά ζητήματα...που όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016



Για τα μικρά ζητήματα
            που όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε

Καθώς η περίοδος των φοιτητικών εκλογών τελείωσε, και αρχίζει η περίοδος των εξετάσεων, φαίνεται να έρχεται στο τέλος της και κάθε πολιτική κουβέντα μέσα στο σύλλογο για αυτή την ακαδημαϊκή χρονιά. Πλέον μπορούμε να κλειστούμε χωρίς τύψεις στους τέσσερις τοίχους μας και μέχρι το πέρας της εξεταστικής να μην ασχοληθούμε με τίποτα άλλο. Λέξεις όπως «συνέλευση», «σύλλογος», «πολιτικό κείμενο» κλπ μοιάζουν να μην έχουν καμία θέση στο λεξιλόγιο μας και ότι δεν έχουν εν τέλει κάτι να μας προσφέρουν τουλάχιστον για όσο είμαστε υποχρεωμένοι/ες να διαβάζουμε μέχρι τελικής πτώσεως.

Ο σύλλογος για μας, του οποίου η συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο, πρέπει να είναι εκείνη η δομή που να δίνει φωνή στο φοιτητή και την φοιτήτρια να μπορούν να εκφράσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα ώστε να μπορεί να δίνεται σε αυτό μια συλλογική απάντηση ανά πάσα στιγμή  και περίοδο μέσα στον χρόνο. Τα ζητήματα της εργασιακής μας προοπτικής, της σκλήρυνσης των όρων σπουδών μας, της ανυπαρξίας υποδομών και παροχών στο πανεπιστήμιο πρέπει να μας απασχολούν συνεχώς. Το ίδιο και τα ακόμα μεγαλύτερα ζητήματα όπως ο πόλεμος, τα προβλήματα των προσφύγων συνανθρώπων μας και οι φασίστες που ψάχνουν ευκαιρία για να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο. Η πολιτική για μας πρέπει να είναι κομμάτι της καθημερινότητας του καθενός και της καθεμίας, όχι μία ενασχόληση για λίγους και καλούς, όχι κάτι που γίνεται ευκαιριακά. Στο χώρο του πανεπιστημίου η πολιτική και η εκπαιδευτική διαδικασία, όχι μόνο είναι ισάξιες αλλά πρέπει να μην είναι και αποκομμένες και η μία από την άλλη, και άρα να μην παύουν ακόμα και μέσα στην εξεταστική περίοδο.

Όταν όμως οι συλλογικές διαδικασίες είναι ανύπαρκτες, και επομένως οι φοιτητές δεν μπορούν να συζητήσουν και να γενικεύσουν με ένα τρόπο το ατομικό πρόβλημα και να το ανάγουν σε μια συνολική κατάσταση που τους χτυπά όλους, ο ατομικός δρόμος είναι αυτός που κυριαρχεί. Αυτό είναι κάτι που δεν το αναγνωρίζουμε μόνο εμείς ως φοιτητές. Από τους καθηγητές και τις κοσμητείες μέχρι τα υπουργεία, είναι κοινή παραδοχή πως καλύτερη εποχή για την εφαρμογή οποιασδήποτε αντιδραστικής αλλαγής είναι αυτή κατά την οποία οι φοιτητές δεν μπορούν να συνεδριάσουν, να συντονιστούν και επομένως να δώσουν απάντηση. Αυτό φαίνεται είτε από το γεγονός ότι το νομοσχέδιο Φίλη για την παιδεία θα έρθει μάλλον να εφαρμοστεί το καλοκαίρι, είτε και με πιο προφανή τρόπο από το πώς στην δικιά μας σχολή η απόφαση για την επιβολή του ορίου δήλωσης πάρθηκε εν μέσω της προηγούμενης εξεταστικής περιόδου.


Με έναν ακόμα πιο απτό και προφανή τρόπο βλέπουμε πως αυξάνονται φαινόμενα όπως τα μαζικά κοψίματα. Το πιο φωτεινό παράδειγμα ήταν και η εξεταστική του Σεπτεμβρίου αλλά και η προηγούμενη κανονική, κατά την οποία στο μάθημα της Τεχνικής Μηχανικής 2, κόπηκε πάνω από το 80%  των φοιτητών. Επίσης, οι προσβλητικές συμπεριφορές καθηγητών σε φοιτητές που μπορεί να αφορούν από σεξιστικές συμπεριφορές μέχρι την υποτίμηση και τον εξευτελισμό  των μετεγγραφέντων συμφοιτητών μας φαίνονται να είναι πιο έντονες στην περίοδο των εξετάσεων.  Ανάλογη είναι και η αλλαγή που αποφασίστηκε φέτος σχετικά με τον κανονισμό των εξετάσεων, η οποία προβλέπει την αναστολή των σπουδών κατά ένα εξάμηνο τουλάχιστον(!) σε περίπτωση που κάποιος πιαστεί να έχει μαζί του κινητό (χωρίς να το χρησιμοποιεί απαραίτητα) στην εξέταση. Έχουν ήδη παρατηρηθεί περιστατικά που επιτηρητές, που συμπεριφέρονται περισσότερο σαν μπάτσοι, κατάσχουν κινητά εξεταζόμενων.

Σε αυτό το πράγμα πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι πως δεν αντιλαμβανόμαστε κανέναν καθηγητή ως μία αυθεντία τον οποίο δεν έχουμε δικαίωμα να αμφισβητούμε. Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, κάθε φωνή που λέει ότι «οι φοιτητές κόβονται στα μαθήματα επειδή δεν διάβασαν αρκετά» γίνεται δεκτή όταν είναι διαθέσιμο σε όλους το απαραίτητο υλικό (σημειώσεις, διαφάνειες του μαθήματος, λυμένα θέματα κλπ) που χρειάζεται για το μάθημα. Ποσοστά επιτυχίας που οριακά προσεγγίζουν το 15% δεν μπορεί (πέρα από ακραίες περιπτώσεις) να είναι ευθύνη των φοιτητών. Ταυτόχρονα, οι αυθαίρετες συμπεριφορές πρέπει να καταγγέλλονται και να αντιμετωπίζονται συλλογικά. Το ίδιο και όλοι εκείνοι οι κανονισμοί που έχουν ως ξεκάθαρο σκοπό την πειθάρχηση μας, την δημιουργία ενός πανεπιστημίου αποστειρωμένου.

Θεωρούμε πως οι φοιτητές έχουν λόγο στο τι γνώση πρέπει να λαμβάνουν η οποία πρέπει πρώτα και κύρια να απαντάει στις ανάγκες και στις κλίσεις τους, δηλαδή στις ανάγκες της κοινωνίας, και η οποία να μην είναι ξέχωρη από την πρακτική της εφαρμογή. Για μας η παροχή αυτής της γνώσης καμία σχέση δεν έχει με το σύστημα των εξετάσεων που ιδανικά θεωρούμε πως πρέπει να καταργηθεί, και καμία σχέση δεν έχει με την ήδη παρεχόμενη η οποία δεν προσφέρει συνολική εποπτεία του αντικειμένου στο οποίο θα κληθούμε να εργαστούμε. Για αυτό το λόγο και προτάσσουμε και την ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση, χωρίς ταξικούς φραγμούς και κατακερματισμό των διάφορων αντικειμένων.

Με τις συλλογικές διαδικασίες μας μπροστά…

Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορούμε παρά να απαιτούμε:
  • Προβολές γραπτών σε όλα τα μαθήματα. Μπορούμε και πρέπει να είμαστε σε θέση να ελέγχουμε τον τρόπο που διορθώνονται τα γραπτά μας και αυτό να μην είναι μια εξολοκλήρου αρμοδιότητα κάποιου φωτεινού παντογνώστ
  •  Κανονικοποίηση βαθμών ώστε τουλάχιστον το 30% των φοιτητών να έχει προβιβάσιμο βαθμό σε περιπτώσεις μαζικών και παράλογων κοψιμάτων. 
  • Επίσημη ανακοίνωση από την γραμματεία των ποσοστών επιτυχίας σε όλα τα μαθήματα.
  •  Δωρεάν παροχή επαρκούς υλικού σημειώσεων, ασκήσεων κλπ σε όλα τα μαθήματα. 
  •  Κατάργηση όλων των πειθαρχικών κανονισμών.
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί