Τοποθέτηση για τις αλλαγές στο Πρόγραμμα Σπουδών

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Καλωσήρθες ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ?
Με την έναρξη της νέας χρονιάς το ζήτημα του προγράμματος σπουδών, το οποίο μας είχε απασχολήσει και πριν από δύο χρόνια, έχει ξανανοίξει. Η περιβόητη επιτροπή προπτυχιακών σπουδών έχει ήδη καταθέσει «προς διαβούλευση», μια πρόταση για νέο πρόγραμμα σπουδών, καθιστώντας το ζήτημα άμεσο. 
Αν κοιτάξει κανείς τις «γενικές αρχές» - κριτήρια με τα οποία σχεδιάστηκε το πρόγραμμα σπουδών και την ίδια την πρόταση που έχει κατατεθεί από την ΕΠΣ, βλέπει δύο αρκετά αντικρουόμενα ντοκουμέντα. Από τη μια στις γενικές αρχές γίνεται κουβέντα για «παροχή θεωρητικών, τεχνολογικών γνώσεων και σύνδεση με οικονομικές, ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες» για «κατάλληλη αλληλουχία μαθημάτων και εμπέδωση του γνωστικού περιεχομένου» για δημιουργία «υποδείγματων θεμάτων εξέτασης» καθώς και για «μείωση των μαθημάτων».
Από όλα αυτά στην πληρότητα του στην ίδια την πρόταση ισχυέι σχεδόν μόνο η μείωση των μαθημάτων, καθώς παρουσιάζεται ένα πρόγραμμα που το οποίο του «δούρειου ίππου» της μείωσης:
·        Συμπτήσει μαθήματα – κατεβάζει μαθήματα στα κατώτερα εξάμηνα (π.χ. Μπετό 1 στο 5ο(!))
·        Δημιουργεί ένα “βασικό” κορμό γνώσεων στα πρώτα εξάμηνα και μια βαθύτερη εξειδίκευση – κατεύθυνση στα επόμενα
·        Προσθέτει ένα υποχρεωτικό θέμα κατευθύνσης (μιρκή διπλωματική)
·        Προσθέτει υποχρεωτική παρακολούθηση εργαστηρίων σε κάθε έτος, καθώς και επιπλέον σεμιναριακά μαθήματα
Η πρόταση αυτή έχει ξαναγίνει στην σχολή πριν δύο χρόνια. Αφού η κοσμητεία δεν κατάφερε την τελευταία φορά να περάσει ένα μάλλον κακό-σχεδιασμένο πρόγραμμα σπουδών, λόγω και των εσωτερικών τριβών μεταξύ των καθηγητών και των τομέων, επιστρέφει με ένα υποτίθεται πιο «δουλεμένο» πρόγραμμα Η κοσμητεία έχει δείξει ήδη την βιασύνη της να περάσει αυτές τις αποφάσεις, με τον ίδιο τρόπο που «βιάστηκε» να περάσει ένα όριο δήλωσης και μια σειρά «μέτρων» που έχουν καταντήσει τη γραμματεία χειρότερα γραφειοκρατικοποιήμενη και από την εφορία.
Κοιτώντας, βέβαια, την κατάσταση ευρύτερα, βλέπουμε ότι το πρόγραμμα σπουδών δεν το φέρενει η κοσμητεία, η ΕΠΣ ή κάποιοι καθηγητές. Δεν είναι τυχαίο, ότι σε μια σειρά σχολών  του ΕΜΠ αλλά και σε όλη την Ελλάδα αυτήν την περίοδο προτείνονται και εγκρίνονται αλλάγες στα προγράμματα σπουδών με ανάλογα κριτήρια. Ακόμη, ευρύτερα, οι κατευθύνσεις που προτάσσουν τόσο ο ελληνικός νόμος Διαμαντοπούλου (4009/2011), όσο και η ευρωπαϊκή συνθήκη Μπολόνια, μπορούν να εξειδικευτούν σε αυτές που περιγράφει η αλλαγή του προγράμματος σπουδών που έρχεται και στη σχολή μας.
Η κατεύθυνση των νόμων και της αναδιάρθρωσης προφανώς συσχετίζεται με της ανάγκες της παραγωγής. Οι τελευταίες βέβαια δεν σημαίνει ότι ταυτίζονται με αυτές των φοιτητών/αποφοίτων, πόσο μάλλον διαρκώς προσπαθούν να παρουσιαστούν ως «δικές μας», ως ωφέλιμες αλλαγές που θα μας συνδέσουν με την αγορά εργασίας, ενώ στην πραγματικότητα, μας μετατρέπουν σε ένα πιο ευέλικτο και φτηνό εργατικό δυναμικό.

Βασική κατεύθυνση, αυτή του καταμερισμού της γνώσης, του σπασίματος της δηλαδή σε «πακέτα» γνώσεων και δεξιοτήτων (με ανάλογη κοστολόηηση σε ECTs) τα οποία ο φοιτητής καλείται να λαμβάνει, με την συμπλήρωση ενός βασικού και μικρού κορμού, πάνω στον οποίο θα χτίζεται μια εξειδίκευση. Στόχος, η παροχή μιας πολύ εξειδικευμένη γνώσης έτσι ώστε ο αυριανός απόφοιτος να μπορεί να εκτελεί μια πολύ συγκεκριμένη εργασία. Με αυτήν την έννοια χάνεται όλο και περισσότερο οποιαδήποτε δυνατότητα συνολική εποπτείας της δουλειάς και του αντικειμένου, ενώ ταυτόχρονα και λόγω αυτού, ο εργαζόμενος, παρότι συνδεδεμένος πλέον με τις ανάγκες τις αγοράς για εξειδικευμένο δυναμικό, δεν έχει κανέναν λόγο για όλο το υπόλοιπο κομμάτι της παραγωγής.
Ακόμη περισσότερο, η λογική της επανακατάρτισης, που είναι φανερή και στο πρόγραμμα σπουδών μας, θεωρεί ότι η διαδικασία των σπουδών «δεν τελειώνει ποτέ» («δια βίου μάθηση» λέει η Ε.Ε.), ότι το πανεπιστήμιο δεν πρέπει να παρέχει το πλήρες περιεχόμενο της γνώσης που απαιτείται στο πτυχίο, αλλά ο απόφοιτος θα πρέπει διαρκώς να επανακαταρτίζεται με 5 μάστερ, 3 διδακτορικά και «διαρκή σεμινάρια», τα οποία συνήθως πληρώνει από την τσέπη του!
Αλλά ακόμη και όσον αφορά τους όρους των τωρινών μας σπουδών στο πανεπιστήμιο, η συζήτηση για το πρόγραμμα σπουδών, μας αφορά. Το πλέον καίριο ζήτημα είναι αυτό της διάσπασης του ενιαίου πτυχίου, το οποίο μπορεί η κοσμητεία/πρυτανεία να διατυμπανίζει ότι «προφυλάσσει», αλλά μέσω των νέων προγραμμάτων σπουδών, του «κατεβάσματος» μαθημάτων, αλλά και διατάξεων όπως το τομεακό θέμα, ουσιαστικά στήνει το «σκαλοπάτι» για την μελλοντική διάσπαση του που προβλέπεται εξάλλου από τις διατάξεις της ΕΕ. Ακόμη, σχετικά με τις σπουδές μας, δεν θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την αύξηση του βαθμού υποχρεωτικών μαθημάτων και γενικότερα φόρτου εργασίας, ο οποίος έρχεται μαζί με την σκλήρυνση των όρων παρακολούθησης / περάσματος σε μία σειρά μαθημάτων που συντελείται ήδη, και κάνει της σπουδές ολοένα και πιο βάναυσες στην πληττόμενη πλειοψηφία των φοιτητών, χωρίς να προσθέτει κάποιο ποιοτικό περιεχόμενο παρά έναν ανιαρό φόρτο.
Όλα αυτά είναι ίσως μια κατάσταση που μεγάλη μερίδα φοιτητών της σχολής αντιλαμβάνεται καθώς την βιώνει. Από την πλευράς μας, αυτό που μένει να τονισθεί πρώτα από όλα, είναι η δυνατότητα να πάρουμε εμείς θέση για αυτήν. Όπως κάθε ζήτημα στον χώρο του πανεπιστήμιο και της κοινωνίας, έτσι και το ζήτημα του Προγράμματος Σπουδών, της μόρφωσης και της γνώσης δηλαδή την οποία θέλουμε, τον όρων με τους οποίους θα σπουδάζουμε και θα εργαζόμαστε, μπορεί και πρέπει να απαντάται από τον Φοιτητικό Σύλλογο. Όχι γιατί είναι κάποιος παντογνώστης και αυθεντία, όπως αρκετοί καθηγητές μπορεί να αυτοπροσδιορίζονται, αλλά γιατί εκφράζει την ικανότητα των ατόμων που έχουν σπαταλήσει ατελείωτες ώρες στην εκπαιδευτική διαδικασία, να έχουν και ρόλο στο περιεχόμενό της. Με αυτήν την έννοια η τελευταία λέξη για το πρόγραμμα σπουδών οφείλει να έρθει από τον Φοιτητικό μας Σύλλογο και την Γενική του Συνέλευση!
Μπορούμε σήμερα να βάλουμε μπροστά την πάλη για ένα προγραμμα σπουδων για τισ αναγκεσ μασ! Ως κομμάτι της συνολικής μας πάλης για ανατροπή στην κοινωνία, έτσι παλεύουμε για μια εκπαίδευση με:
-        Μόρφωση για όλους! Όλη η γνώση στο πτυχίο, όχι στο σύστημα της διαρκούς επανακάταρτισης. Μόρφωση σύμφωνα με τις κλίσεις και τις δεξιότητες μας, που επιβάλλουν οι σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Ενιαίο και αδιάσπαστο πτυχίο με όλα τα δικαιώματα σε αυτό.

-         Εργασία για όλους! Οι σπουδές πρέπει να είναι διαβατήριο στην δουλειά και όχι στον μεσαίωνα της ανεργίας. Απέναντι στο τεράστιο κύμα μετανάστευσης, τις απλήρωτες πρακτικές, τις δουλιές με μπλοκάκι και την τραγική κατάσταση στον κλάδο μας, θέλουμε οι σπουδές να μπορούν να μας εξασφαλίζουν όλα τα εφόδια για την εργασία, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.

-        Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών! Δυνατότητα του καθενός και της καθεμιάς να σπουδάζει, απέναντι στους ταξικούς φραγμούς. Προαιρετικά όλα τα εργαστήρια/θέματα/παρακολούθησεις, να σταματήσουν τα μαζικά κοψίματα χωρίς όριο στα μαθήματα. Διαθέσιμο πλήρες υλικό/πρότυπα θέματα σε όλα τα μαθήματα για το διάβασμα και για την εξέταση από την σχολή, και όχι από την πελατεία και τα «φροντηστήρια».

-        Συνολική εποπτεία του αντικειμένου, ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση! Μπορούμε να έχουμε επίγνωση των διαφόρων πτυχών του ενιαίου γνωστικού αντικειμένου, και όχι αυτό να καταμερίζεται και να διασπάται. Ενιαιότητα της θεωρητικής μάθησης με την πρακτική διαδικασία μέσα από την διαδικασία των σπουδών. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο ενάντια στην διάκριση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ-Σχολές κατάρτισης.

-        Γνώση και έρευνα για τις λαϊκές ανάγκες! Η ανάπτυξη της έρευνας να σχεδιάζεται με κριτήριο που επιβάλλουν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, των πολυεθνικών, των κρατών και της ΕΕ όπως γίνεται σήμερα. Κανένα εμπόδιο στην ανάπτυξη της επιστήμης για την ωφέλεια της κοινωνίας.
Ανεξαρτητη αριστερη παρεμβαση - εαακ

Κάλεσμα της Ανεξάρτητης Αριστερής Παρέμβασης για Γ.Σ στις 1/12



Θέλοντας και μη, μάλλον καθένας στη σχολή μας θα έχει ακούσει έστω και λίγο για την αλλαγή του προγράμματος σπουδών που πλέον και επίσημα έρχεται. Θέλοντας και μη επίσης η πρόταση που καταθέτει η κοσμητεία και η επιτροπή προπτυχιακών σπουδών (μάλλον) δεν βρίσκεται σε καμία λογική βελτίωσης και ποιοτικής αναβάθμισης της σχολής μας και των μαθημάτων της. Συνοπτικά οι βασικοί άξονες είναι αρχικά η σύμπτυξη  των μαθημάτων κορμού (κυρίως γενικών γνώσεων, βλ. Μαθηματικά πρώτων ετών) και μείωση του πλήθους τους, προσθήκη υποχρεωτικών εργαστηρίων, αύξηση των εξαμήνων κατεύθυνσης από 3 σε 4 και τέλος καθιέρωση υποχρεωτικής εργασίας στο 9ο εξάμηνο.
Θα ήταν (μάλλον) πολύ βιαστικό συμπέρασμα να πούμε ότι αποτελεί τυχαίο συμβάν η πρόταση αυτή τη στιγμή που έχει ξανασυμβεί με παρόμοιες αιχμές και σε πολλές άλλες σχολές του ΕΜΠ πολύ πρόσφατα. Και πως άλλωστε να ήταν αφού σε όλες  οι αλλαγές γίνονται με άξονα την συνθήκη της Bolognia για την προσαρμογή του πανεπιστημίου στις ανάγκες της παραγωγής, που (μάλλον) δεν ταυτίζονται με τις δικές μας. Αντιθέτως η συνεχής σκλήρυνση της εξειδίκευσης των σπουδών εις βάρος μάλιστα της απόκτησης γενικών και ανθρωπιστικών γνώσεων βάζει τους μέλλοντες φοιτητές  στο δρόμο προς τη νέα εργατική βάρδια, την επισφαλή  εργασία και την ακραία εκμετάλλευση της δουλειάς τους. Αυτό επιδιώκεται με την κατεύθυνση καταμερισμού της  γνώσης που λαμβάνει καθένας κατά τις σπουδές του και σαν αποτέλεσμα αυτού η εξειδικευμένη εργασία που θα μπορεί να επιτελεί, γεγονός το οποίο προμηνύουν οι αλλαγές που προαναφέραμε.
.Όλα αυτά είναι μια κατάσταση που μεγάλη μερίδα φοιτητών της σχολής αντιλαμβάνεται καθώς την βιώνει. Από την πλευράς μας, αυτό που μένει να τονισθεί πρώτα από όλα, είναι η δυνατότητα να πάρουμε εμείς θέση για αυτήν. Όπως κάθε ζήτημα στον χώρο του πανεπιστήμιο και της κοινωνίας, έτσι και το ζήτημα του Προγράμματος Σπουδών, της μόρφωσης και της γνώσης δηλαδή την οποία θέλουμε, τον όρων με τους οποίους θα σπουδάζουμε και θα εργαζόμαστε, μπορεί και πρέπει να απαντάται από τον Φοιτητικό Σύλλογο. Έτσι λοιπον η πάλη κατά του προταθέντος προγράμματος δεν αποτελεί φετιχιστικό αίτημα στην παρούσα κατάσταση. Αντίθετα είναι μια αναγκαία μάχη που καλούμαστε και πρέπει να δώσουμε προς υπεράσπιση της αξίας και της ποιότητας των σπουδών μας.
            Ταυτόχρονα, βρισκόμαστε και μπροστά σε ένα κομβικής σημασίας τριήμερο κινητοποιήσεων στις 6-7-8 Δεκέμβρη. Η 8η επέτειος από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, τη στιγμή που οι μαθητές κινητοποιούνται ενάντια στο Νέο Λύκειο στις 7/12 και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που απεργούν για να μπλοκάρουν το Εργασιακό Νομοσχέδιο στις 8/12, πρέπει να αποτελέσουν ένα σημείο συνάντησης για τη νεολαία και ενοποίησης των αιτημάτων για σπουδές και εργασία που πραγματικά μας αξίζουν. Οι αλλαγές με τις οποίες ερχόμαστε αντιμέτωποι μέσα στη σχολή δηλαδή το πρόγραμμα σπουδών και το όριο δήλωσης, αλλά και η ακραία υποχρηματοδότηση που κάνει δύσκολο ή και αδύνατο για όλο και περισσότερους από εμάς να σπουδάζουμε, πρέπει να βλέπονται στο ίδιο κάδρο με τις αλλαγές και στην δευτεροβάθμια αλλά και με την εδραίωση των ελαστικών και επισφαλών σχέσεων εργασίας. Άλλωστε ήδη από το λύκειο, αν προσέξει κανείς τις αλλαγές που προβλέπονται, διαμορφώνουν μαθητές διαφορετικών ταχυτήτων, χωρίς ίδιες ευκαιρίες σε πανεπιστημιακές σπουδές και άρα σε εργασία. Το απολυτήριο του λυκείου που υποτίθεται ότι αντιστοιχεί σε βασικές γνώσεις που πρέπει να κατέχει οποιοσδήποτε, τελικά μετατρέπεται και αυτό σε έναν ατομικό φάκελο προσόντων κατακερματισμένων και εξειδικευμένων γνώσεων.
Παράλληλα η πορεία στις 6 Δεκεμβρίου δεν αποτελεί για μας ένα πολιτικό μνημόσυνο, αλλά σηματοδοτεί την αναγκαιότητα να παλέψουμε για το δικαίωμα να αγωνιζόμαστε και να αντιδράμε απέναντι στις επιθέσεις που δεχόμαστε και δυσχεραίνουν τις ζωές μας, κόντρα στην ακραία καταστολή, την αστυνομική αυθαιρεσία και την περιστολή των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων. Ο αγώνας αυτός είναι πιο επίκαιρος από ποτέ αν ανατρέξουμε στο τριήμερο του Πολυτεχνείου, κατά το οποίο απαγορεύτηκαν όλες οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ενόψει της επίσκεψης του Ομπάμα, αλλά και δόθηκε άδεια από εισαγγελέα για παρέμβαση της αστυνομίας στο άσυλο. Αυτές οι δικτατορικές πρακτικές δεν έχουν κανένα άλλο σκοπό πέρα από την τρομοκράτηση της νεολαίας και των εργαζομένων που παλεύουν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους που την ίδια στιγμή τους στερούνται από το ίδιο το κράτος.
Ο σύλλογος μας πρέπει να είναι παρών στις κινητοποιήσεις του τριημέρου 6/7/8 Δεκέμβρη αλλά και να εμβαθύνει την κουβέντα για το πρόγραμμα σπουδών και την εργασιακή μας προοπτική. Αυτή η κουβέντα μπορεί να γίνει μόνο μέσα στις δικές μας ανεξάρτητες συλλογικές διαδικασίες οι οποίες είναι οι μόνες που μπορούν να εκφράσουν πραγματικά τις δικές μας ανάγκες.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΕΑΑΚ 
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί