Κάλεσμα της Αντιπολεμικής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Η Αντιπολεμική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης αποτελεί συνέχεια της πρωτοβουλίας του συλλόγου μας από τις αρχές της χρονιάς γύρω από το προσφυγικό ζήτημα, και συστάθηκε με απόφαση της Γ.Σ. στις 10/11 με σκοπό την αναβάθμιση της αντιπολεμικής δράσης και της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, αλλά και της εμβάθυνσης του περιεχομένου και της κουβέντας του συλλόγου γύρω από τον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το παρακάτω αποτελεί το πρώτο κείμενο, το οποίο γράφτηκε σύμφωνα με την κουβέντα που έγινε στην Γ.Σ. του συλλόγου και στην συνέλευ.ση της πρωτοβουλίας:

ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΣ ΚΟΧΛΙΑΣ | ΤΕΥΧΟΣ 13

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Η ΣΠΙΘΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΛΟΓΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

Το 13ο Τεύχος του Αριστερόστροφου Κοχλία, του περιοδικού του σχήματος, κυκλοφορεί ιντερνετικά, σύντομα και στο τραπεζάκι στη σχολή!

Τα σχεδιαστικά υλικά δεν είναι πολυτέλεια: μια μικρή νίκη του Φ.Σ.

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015



Μετά την σχετικά μαζική παράσταση διαμαρτυρίας του φοιτητικού συλλόγου στο γραφείο του Κοσμήτορα, η σχολή εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Όσοι νεοεγγραφόμενοι φοιτητές επιθυμούν να λάβουν σχεδιαστικό υλικό (πινακίδα σχεδίου, παράλληλο, διαβήτη κτλ.) για το μάθημα του Τεχνικού Σχεδίου του 1ου εξαμήνου και δεν είναι σε θέση να το προμηθευτούν οι ίδιοι, μπορούν να κάνουν σχετική αίτηση στη Γραμματεία της Σχολής.
Επίσης, όσοι φοιτητές παλαιότερων ετών έχουν παραλάβει από την Σχολή σχεδιαστικό υλικό και δεν σκοπεύουν το χρησιμοποιήσουν περαιτέρω, μπορούν, εφόσον επιθυμούν, να το επιστρέψουν στη Γραμματεία της Σχολής (αρμόδια υπάλληλος κα Βούτου) προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από νέους φοιτητές.»
Το πρώτο ζήτημα που έχουμε να τονίσουμε από πλευράς μας, είναι ότι η παραπάνω ανακοίνωση και ακόμη και αυτή η μικρή παραχώρηση είναι αποτέλεσμα των δυνατοτήτων του φοιτητικού συλλόγου μας όταν αυτός κρατάει στάση αγωνιστική και συλλογική κόντρα στην μοιρολατρία των καιρών.
Κοιτάζωντας το ζήτημα συνολικότερα, η στάση της διοίκησης είναι εξερετικά ελλειπής.
Πρώτον καθώς άργησε σημαντικά να προβεί σε τέτοια κίνηση (που δεν θα είχε γίνει καν χωρίς παρέμβαση) με αποτέλεσμα ήδη φοιτητές να πληρώνουν (πάνω από 50 ευρώ!) για να αγοράσουν τα σχεδιαστικά!
Δεύτερον γιατί η διοίκηση πέρα του ότι προσπαθεί να πετάξει το μπαλάκι στους φοιτητές κάνοντας τους να νιώσουν άσχημα αν τα πάρουν από κάποιον φτωχότερο, μας καλεί επίσης να «μοιράσουμε την φτώχεια μας». Η θέση μας παραμένει σταθερή: να δίνονται κάθε χρόνο δωρεάν σχεδιαστικά για όλους τους φοιτητές !
Τρίτον και σημαντικότερο, γιατί κατ’ομολογία του ίδιου του κοσμήτορα στο γραφείο του, η σχολή επιλέγει να διαθέσει τα λεφτά της αλλού ( χωρίς να αναρωτιέται γιατί υπάρχει ηυπέρογκη υποχρηματοδότηση), στα εργαστήρια. Αυτό όμως που παρέλειψε να αναφέρει είναι ότι κάθε χρόνο περνούν από τα εργαστήρια ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ, για να χρηματοδοτηθούν τα ερευνητικά προγράμματα των επιχειρήσεων!
Η διοίκηση λοιπόν έχει διαλέξει πλευρά είναι με την πλευρά της κρατικής υποχρηματοδότησης, την πλευρά του κέρδους των επιχειρήσεων. Καιρός να διαλέξουμε την πλευρά της συλλογικής πάλης, των δικών μας συμφερόντων, που φάνηκε για άλλη μια φορά πως μπορεί να νικάει.
Θέλουμε σχεδιαστικά υλικά για όλους τους φοιτητές και θα τα παραλάβουμε μαζί!
 Να θέσουμε το θέμα στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου και να κατακτήσουμε φοιτητικές ιπαροχές για όλους/ες!


ΤΑ ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ!

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, ΤΡΙΤΗ 20/10, 14:30, ΑΜΦ 1,2

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 20/10

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ.


Ζούμε σε εποχές βάρβαρες, μα συνάμα ενδιαφέρουσες. Σε εποχές που για την νεολαία το μέλλον φαντάζει μαύρο και φρικιαστικό, μα ταυτόχρονα μπορεί και φαντάζεται, ονειρεύεται, διεκδικεί ένα άλλο μέλλον. Σε εποχές που ο αγωνιζόμενος λαός, οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η κρίση αυτή του συστήματος είναι βαθία και δεν είναι δικιά τους, έχουν βροντοφωνάξει πως οι ανάγκες τους δεν χωράνε μέσα σε αυτά τα πλαίσια, έχουν μιλήσει για έναν άλλο δρόμο υπέρ του λαού. Σε εποχές όπου αυτοί που μιλάγαν εξ'ονόματος του λαού, των εργαζομένων, τους φοράνε την σκληρότερη κρεμάλα. Εκεί οπού το συντριπτικό 61% ΟΧΙ του ελληνικού λαού (με αντίστοιχο 75% στη νεολαία), εν μία νυκτί μετατρέπεται από την κυβέρνηση, την ΕΕ, και τους εντολείς τους, την οικονομική ελίτ, σε ΝΑΙ υποταγής, σε ΝΑΙ στην υπογραφή του 3ου, και πιο βάρβαρου Μνημονίου που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος.
 Ένα μνημόνιο με σκόπο ίδιο με τα προηγούμενα, το τσάκισμα των πολλών, των λαϊκών στρωμάτων, της εργατικής τάξης, έτσι ώστε ο πλούτος να συγκεντρώνεται στα χέρια των λίγων, των ομίλων, των τραπεζιτών, των πολυεθνικών.
 
 Έτσι βλεπουμε μια ολομέτωπη επίθεση να ενορχηστρώνεται από το καλοκαίρι αλλά και αυτή τη στιγμή μπροστά μας, με “Μαέστρους” την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ("2η φορά αριστερά"), την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΔΝΤ, διεθνείς οργανισμούς (π.χ. ΟΟΣΑ). Επίθεση που “μεταρρυθμίζει” το ασφαλιστικό για να ΤΣΑΚΙΣΕΙ τους μικροσυνταξιούχους. Επίθεση που “μεταρρυθμίζει” τον κώδικα πολιτικής δικονομίας για να ΞΕΣΠΙΤΩΣΕΙ χιλιάδες οικογένιες. Επίθεση που ιδιωτικοποιεί, ΞΕΠΟΥΛΑΕΙ όλο τον πλούτο αυτού του τόπου τα λιμάνια, τα τρένα, τα αεροδρόμια (...και ο κατάλογος είναι τεράστιος) σε επιχειρήσεις-κοράκια για μια χούφτα ευρώ. Επίθεση που επιβάλλει έναν ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ για τη νεολαία με την αυξανόμενη ανεργία να βαράει κόκκινο, με τα 5μηνα προγράμματα ΟΑΕΔ- Voucher των 300 και 400 ευρω, να γίνονται πλέον καθεστώς εργασίας.

 Επίθεση που δεν θα μπορούσε να αφήσει αλώβητο και το χώρο της εκπαιδεύσης, των πανεπιστημίων, καθώς αποτελούν χώρο κερδοφορίας για το Κεφάλαιο, χώρο αναπαραγώγης των νέων εργαζομένων, των νέων μηχανικών στην σχολή μας που θα στελεχώσουν την παραγωγή. Απο την άλλη το πανεπιστήμιο αποτελεί μια “ακριβή επένδυση” για τον παράγοντα κέρδος, συνεπώς όλα τα “περιττά” έξοδα πρέπει να κοπούν για να μπορεί το κέρδος να ανασάνει ξάνα, και ο φοιτητής να ασφυκτιεί.

Λεφτά δεν υπάρχουν για την παιδεία...


Κάπως έτσι ξεδιπλώνεται το 3ο μνημόνιο στο πανεπιστήμιο, όταν η κυβέρνηση στους όρους του έχει ήδη δεσμευτεί να εναρμονίσει την παιδεία με τις “βέλτιστες πρακτικές” του ΟΟΣΑ
 (Οικονομικός Οργανισμός Συνεργασίας και Ανάπτυηξης), των οποίων η γενική κατεύθυνση δεν είναι ίποτε άλλο από όσα αναφέραμε παρπάνω. Έτσι, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, αυτό θα επιτευχθεί με τον περαιτέρω επιμερισμό του κόστους στους φοιτητές, τον οικονομικό εξορθολογισμό μέσω όσο το δυνατόν περισσότερων απολύσεων, συγχονέυσεων και παραχωρήσεων σε ιδιώτες, αλλά και την είσοδο επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια (προς χάριν εξέυρεσης χρηματοδότησης), όπως και την αποδυνάμωση και απαξίωση των συλλογικών οργάνων των φοιτητών.

Είναι όμως αυτές οι κατευθύνσεις κάτι καινούριο για το πανεπιστήμιο;

Αμα εστιάσουμε στις κινήσεις που γίνονται τόσο καιρό απο τις διοικήσεις, την κυβέρνηση και την ΕΕ για την “μεταρρύθμιση” των πανεπιστημίων, η κατεύθυνση είναι η ίδια. Έτσι είδαμε όλο το προηγούμενο διάστημα τόσο στη σχολή μας, στο ΕΜΠ αλλά και σε άλλα πανεπιστήμια, την υποχρηματοδότηση να γίνεται μείζων ζήτημα, όταν η κρατική χρηματοδότηση κόβεται πλήρως, και τα αποθεματικά τωτα σχεδον πανεπιστημίων δεσμεύονται από το κράτος. Αυτό έχει ως αποτελέσμα την μείωση των φοιτητικών παροχών από την σίτηση, την στέγαση, μέχρι τα συγγράματα και τα αναλώσιμα. Χαρακτηριστική περίπτωση τα σχεδιαστικά υλικά του 1ου έτους για το μάθημα του Τεχνικού Σχεδίου τα οποία η σχολή έχει σταματήσει να χορηγεί δωρεάν, αναγκάζοντας τους φοιτητές να βάλλουν το χέρι στην τσέπη άλλη μια φορά, αρκεί το κράτος να μπορεί να γλιτώνει χρήματα, που οι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει όλα αυτά τα χρόνια.
Όσο όμως οι φοιτητές που δεν αντέχουν οικονομικά, οι λαΪκές οικογένιες που χρειάζεται να πληρώσουν ακόμη περισσότερα, χτυπιούνται από αυτές τις κινήσεις, θησαυρίζουν διαρκώς συγκεκριμένες επιχειρήσεις και όμιλοι.
Η κατάσταση στο ΕΜΠ είναι χαρακτηριστική. Με αφορμή την υποχρηματοδότηση που οι ίδιοι προκαλλούν, η διαχείρηση και τα ερευνητικά του ιδρύματος γίνονται προς όφελος μεγάλων επιχειρήσεων-ομίλων, μέχρι και του στρατού και του ΝΑΤΟ, ενώ υπηρεσίες όπως η σίτιση και η καθαριότητα δίνονται σε εργολάβους. Έτσι οι ιδιώτες, παρουσάζοντας τον εαυτό τους ως τον ευεργέτη των παρηκμασμένων ιδρυμάτων στην πραγματικότητα κερδοσκοπούν πάνω στη διάλυση του κοινωνικού συμφέροντως, είτε αυτό λέγεται μειωμένες παροχές, μισθοί για τους εργαζόμενους, είτε λέγεται απαξίωση της γνώσης για το συμφέρον της κοινωνίας.

Εχουν πολλά λεφτά να διαθέσουν όταν πρόκειται για πόλεμο…

Η ίδια Ευρωπαϊκή Ένωση, η ίδια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που διαμυνύουν σε κάθε τόνο πως τα λεφτά για την παιδεία, για τα κοινωνικά αγαθά μας τελείωσαν, έχουν άπειρη χρηματοδότηση όταν πρόκειται για την πολεμική βιομηχανία, για τους φράχτες και την φύλαξη των συνόρων. Κάπως έτσι ο πόλεμος στη Συρία, το μαρτύριο του λαού της, που έχει να διαλέξει ανάμεσα στις βόμβες και στην προσφυγιά, μετατρέπεται σε κερδοφόρα επένδυση και γεωπολιτικό παιχνίδι για τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, και των κρατών, για τους κατασκευαστές όπλων και εξοπλισμών.

Ξεριζωμένοι από τον τόπο τους, οι Σύροι πρόσφυγες οι οποίοι αν καταφέρουν να επιβιώσουν από τα διασταυρούμενα πυρά του δικτατορικού καθεστώτος του Άσσαντ, του Ισλαμικού Κράτους και των ξένων δυνάμεων, θα πρέπει να μετακινηθούν υπό αντίξοες συνθήκες, μέσα σε σαπιοκάραβα δουλεμπόρων που προκαλούν καθημερινά πνιγμούς αλλά και να δεχτούν το ευρωπαϊκό “καλωσόρισμα” με άγρια καταστολή από την αστυνομία, επιθέσεις από φασίστες, τείχη, φράχτες, νάρκες και άθλιες συνθήκες διαμονής όπως έλλειψη στέγασης, σίτησης, φαρμάκων.

Ποντάρουν στην τρομοκρατία των πολλών…

Οι επιφανέστεροι εκπρόσωποι της επίθεσης αυτής, στα κανάλια, στις εφημερίδες συναινούν σε ένα πράγμα:
Για να εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές, για να μπορεί το κέρδος να γιγαντώθει, για να έρθει η πολυπόθητη “ανάπτυξη”, χρειάζεται να επικρατήσει τάξη και ασφάλεια.
Έτσι η “ανάπτυξη” των κερδών τους χρειάζεται να μην υπάρχουν συλλογικές φωνές αντίστασης, υπεράσπισης των συμφερόντων των πολλών.
Γι’ αυτό οι σύλλογοι των φοιτητών και των εργαζομένων μπαίνουν στο στόχαστρο των αλλαγών του μνημονίου, γιαυτό η πολιτικοποίηση των φοιτητών βαφτίζεται “υπερβολική” στις συστάσεις του ΟΟΣΑ, γιαυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα πρότυπο πλήρως εξατομικευμένου πολίτη.
Γι’ αυτό η απάντηση των κρατών στους πρόσφυγες και στο αντιπολεμικό κίνημα ειρήνης είναι τρομοκρατία. Με την αστυνομία και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής να χτυπάνε αλύπητα τους αδυνάμους, με βομβιστική επίθεση με πάνω από 100 νεκρούς σε πορεία ειρήνης των συνδικάτων στην Τουρκία.

Εμείς δεν θα σωπάσουμε, μπορούμε και αλλιώς, χωρίς αυτούς!

Η φωνή των φοιτητών, της πληττόμενης νεολαίας είναι δυνατόν να προκαλλέσει μεγάλους τριγμούς στην πολιτική τους, στην κυριαρχία τους, όπως έχει αποδείξει με τις μεγάλες κινητοποίησεις των τελευταίων ετών, των φοιτητικών κινημάτων, των αντιπολεμικών κινημάτων για την ειρήνη και τα δημοκρατικά δικαιώματα που πολλές φορές ενώθηκαν σαν μία γροθιά.
Οι συλλογικές μας διαδικασίες, η αλληλεγγύη, αποτελούν το όπλο μας ενάντια στην κρίση τους, για την υπεράσπιση των αναγκών μας, για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης και των πολέμων!

Ειναί λοιπόν σημαντικό σε μια περίοδο τέτοιας επίθεσης, ο Φοιτητικός μας Σύλλογος να μπορεί να έχει φωνή μέσω της Γενικής του Συνέλευσης, να συζητάει, να αποφασίζει και να αγωνίζεται για τις ανάγκες των φοιτητών, να δυναμώσει την πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που έχει ξεκινήσει με επιτυχία με συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης από τον σύλλογο μας, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, στην στοχοποίηση του πολέμου και αυτώ που τoν προκαλούν και την σύνδεση του αντιπολεμικού κινήματος με το φοιτητικό κίνημα.

Τολμάμε να αγωνιστούμε, μπορούμε να νικήσουμε!

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ. ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 20/10, 14:30 ΣΤΟ ΑΜΦ 1,2

Αντι-Καλωσορίσματος

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015


Στις 20 Σεπτέμβρη ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε: Μαχητικά, Ανατρεπτικά, Αντικαπιταλιστικά!

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015





Δύο μήνες μετά το δημοψήφισμα και το βροντερό ΟΧΙ του 63% του λαού και του 85% της νεολαίας καλούμαστε ξανά στις κάλπες. Και όπως το ΟΧΙ  του λαού έγινε ΝΑΙ στα χέρια της κυβέρνησης και των συμμάχων της έτσι και τώρα δεν καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στην ψεύτικη ελπίδα και στη δοκιμασμένη εξαθλίωση αλλά στο ποιος μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο. Άρα, λογική είναι και η αναμενόμενη αποχή (ειδικά της νεολαίας) αφού η μοναδική της επιλογή είναι ποιός θα την εξαθλιώσει καλύτερα. Είναι, όμως, έτσι; 

Πολλοί γάιδαροι μαλώνανε…

Ο ΣΥΡΙΖΑ με την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής του και το ξεπούλημα της ελπίδας των νέων και των εργαζομένων, μετά το τσάκισμα των κινημάτων και τη σκληρή καταστολή, ζητάει για άλλη μια φορά την εμπιστοσύνη μας. Εμπιστοσύνη για να εφαρμόσει μια φιλολαϊκή πολιτική, στα πλαίσια όμως του τρίτου Μνημονίου που ο ίδιος έφερε στη Βουλή. Το μνημόνιο αυτό που ήρθε με την συνεργασία κυβέρνησης -Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΔΝΤ και ντόπιου και ξένου κεφαλαίου συνεχίζει και βαθαίνει την σκληρή εκμετάλλευση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ενώ αβαντάρει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι μπορεί να διαχειριστεί «προς όφελος του λαού» τις ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιούσιας (βλ, αεροδρόμια, λιμάνια, ΔΕΗ κλπ), τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας, τις χιλιάδες απολύσεις (βλ, καθηγητές, διοικητικοί κλπ), τις περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, την υποχρηματοδότηση σε παιδεία, υγεία. Υλοποιεί και ετοιμάζει  νέα φοροληστεία μέσω της αύξησης του ΦΠΑ, της αγροτικής φορολογίας κλπ. Το ερώτημα ,όμως, είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική και τους συμμάχους που είχε επιλέξει μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο για το λαό και δυστυχώς η απάντηση είναι όχι.
  Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια πολιτική που προσπαθούσε να συγκεράσει  δύο εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα, αυτά της αστικής τάξης και της εργατικής, που μίλαγε για μια «Ευρωπαϊκή Ένωση της δημοκρατίας» ενώ επί της ουσίας πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση προς όφελος του κεφαλαίου και έναν ιμπεριαλιστικό μηχανισμό, που μίλαγε για αποπληρωμή του χρέους προς τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους. Αποδεικνύεται ,λοιπόν, με τον πιο εκκωφαντικό και ξεκάθαρο τρόπο, ότι με σύμμαχο την ΕΕ που τελικά δεν αλλάζει δεν μπορεί να υπάρξει καμία φιλολαϊκή συμφωνία που θα φέρνει σε καλύτερη θέση εργαζόμενους και νεολαία.

Από την άλλη η Νέα Δημοκρατία ξεπηδάει σαν φάντασμα του παρελθόντος για να επιβεβαιώσει τη γραμμή του επίπονου μεν αλλά μονόδρομου δε. Του μονόδρομου των μνημονίων, της ακραίας λιτότητας και της διάλυσης κάθε εργασιακού δικαιώματος και ελευθερίας. Έρχεται άλλη μία φορά να προσπαθήσει να μας πείσει ότι τα επώδυνα μέτρα είναι ένας αναγκαίος δρόμος προς την έξοδο από την κρίση. Θεωρεί πως οι εργαζόμενοι και οι νέοι είναι λωτοφάγοι οι οποίοι θα ξεχάσουν ότι αποτελούσε και αποτελεί κύριο εκφραστή της αστικής τάξης , ότι έφερνε τα πιο σκληρά μέτρα, ότι εφάρμοζε την πιο σκληρή καταστολή ενάντια στους εργατικούς αγώνες (βλ. επιστρατεύσεις καθηγητών, καταστολή στον δρόμο κλπ) και ότι φυσικά δεν δίστασε να υπερψηφίσει το τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο και παρουσιάζοντας αυτή την επιλογή ως ηρωικό πατριωτισμό.

Σε μια λογική απαξίωσης της πολιτικής ως έννοια δεσπόζοντα ρόλο παίζει το ΠΟΤΑΜΙ . Είναι ένα κόμμα δημιούργημα του μιντιακού κατεστημένου, με άμεση σχέση με την αστική τάξη που προωθεί τον απολιτίκ λόγο, τον λαϊκισμό και τον υποτιθέμενο νεοτερισμό ενώ στην ουσία προάγει τις πιο αντιδραστικές και νεοφιλελεύθερες  μεταρρυθμίσεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει δηλώσεις  τύπου «Οι φτωχοί δεν πρέπει να ψηφίζουν» και φυσικά ότι ψήφισε το νέο μνημόνιο.
Ιδιαίτερη μνεία χρίζει το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και του νεοναζισμού. Οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα και τόσων μεταναστών, οι μπράβοι των αφεντικών, τα φαντάσματα του πιο βάρβαρου και σκοτεινού παρελθόντος, παρουσιάζονται ξαφνικά ως αντισυστημικοί . Είναι όμως οι ίδιοι που τσάκιζαν τους ναυτεργάτες στη ζώνη του περάματος και κάλεσαν 136! τροποποιήσεις για φοροαπαλλαγή του εφοπλιστικού κεφαλαίου.   Τα πιο πιστά σκυλιά των αφεντικών κάνουν ξανά δειλά-δειλά τα βηματά τους στον δρόμο και το φασιστικό φίδι έρπεται ξανά μετά τη συντριπτική ήττα που δέχτηκε από το αντιφασιστικό κίνημα. Η συγκερκριμένη ιδεολογία και πρακτική πρέπει να τσακιστεί με τον πιο σκληρό τρόπο στο επίπεδο του κινήματος και οι εργαζόμενοι και οι νέοι πρέπει να τους ρίξουν το πιο σκληρό μαύρο στις εκλογές αλλά και να τους τσακίσουν στους δρόμους κάθε γειτονιάς.
…Σε ξένο αχυρώνα

Στις 5 Ιουλίου ο λαός καλέστηκε να πάρει θέση για το μέλλον του. Αμέσως μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος σύσσωμο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, ντόπιο και διεθνές, άσκησε την πιο σκληρή τρομοκρατία. Για μέρες όλοι οι εκπρόσωποι του συστήματος καλούσαν τον λαό να πει ΝΑΙ στην περαιτέρω εξαθλίωση, την υποταγή και διάλυσης της ζωής του, λέγοντας του ψέματα και εκβιάζοντας τον οικονομικά. Όμως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία ήξερε και ξέρει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει. Γι’ αυτό και σε πείσμα όλων αυτών, ο λαός δεν υποτάχθηκε ούτε υπέκυψε αλλά επέλεξε ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ στις επιταγές της Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα ΟΧΙ βαθιά ταξικό (είναι κατατοπιστικά τα ποσοστά του ΝΑΙ, σε περιοχές όπως η Εκάλη , Διόνυσος κλπ και του ΟΧΙ στις φτωχογειτονίες της Αθήνας).  Το μεγαλειώδες ΟΧΙ παρόλο που παραβιάστηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από την κυβέρνηση με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου είναι η μεγαλύτερη ελπίδα του λαού γιατί δείχνει τη δύναμή του και την πίστη του ότι μπορεί να ζήσει αλλιώς.

ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία μπορούν και θέλουν να ζήσουν χωρίς μνημόνια, χρέος, φτώχεια, ανεργία, φασισμό. Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από την για αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης , δηλαδή, από την κατάργηση των Μνημονίων, από την έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ, την μονομερή διαγραφή του χρέους εδώ και τώρα, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, την νομιμοποίηση των μεταναστών. Σε αυτόν τον δρόμο δεν χωράει η λογική της ανάθεσης σε κανενός είδους σωτήρα ή πολιτική περσόνα. Ίσα-ίσα, τώρα είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Πρέπει σε κάθε πολιτική μάχη να ενδυναμώσουμε αυτήν την πολιτική, να παλέψουμε και να εκφράσουμε τη δυναμική των κινημάτων, του ανυποχώρητου αγώνα που λέει τα πράγματα με το όνομα τους και παλεύει μέχρι τέλους. Το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Χρειάζεται η οργάνωση του λαού σε δομές από τα κάτω που θα παράγει πολιτική για τον εαυτό του και θα επιβάλλει τις ανάγκες του.

Μια τέτοια λογική πρέπει να δυναμωθεί σε κάθε πολιτική μάχη και προφανώς και στις επερχόμενες εκλογές!
Μια λογική που δεν θα απέχει από καμία μάχη πρώτα και κύρια στο δρόμο, εκεί που αναπνέει το κίνημα και η εξέγερση, αλλά και στην κάλπη, εκεί που στις εποχές τις μαυρίλας και του «όλοι ίδιοι είναι», η πολιτική, επικίνδυνη, ανατρεπτική ψήφος καθίσταται αναγκαία!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ



 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί