ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Στο ΔΣ που πραγματοποιήθηκε στις 17/2/10 με θέμα τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης, ενόψει της απεργίας της 24ης Φλεβάρη υπήρξαν πολλές και διάφορες τοποθετήσεις από τις πολιτικές δυνάμεις.

Η ΠΑΣΠ σε ένα μεγάλο παιχνίδι εντυπώσεων και προσπαθώντας να μας πείσει για το «αριστερό» της προφίλ έκανε μια τοποθέτηση καταδίκης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας την αναγκαία αυτοκριτική, αφού το ΠΑΣΟΚ είναι ο κομματικός της φορέας και φέρουν και οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης. Είναι αυτή που στηρίζουν την κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που εφαρμόζει πλήρως το πρόγραμμα σταθερότητας, που αποφάσισε τη μείωση των μισθών, που θεσμοθετεί την αύξηση έμμεσων φόρων (τσιγάρα, ποτά κλπ) και που εναρμονίζεται πλήρως με τις επιταγές της ΕΕ και μας ετοιμάζει ένα δυσοίωνο μέλλον.

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ όντας πιστή στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και φτάνοντας στο σημείο ο εκπρόσωπος της να μας πει ότι είναι σύμφωνος με τις απολύσεις δεν έκανε την έκπληξη και δε συμφώνησε στη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης. Λέγοντας ότι πρέπει να δώσουμε χρόνο στην κυβέρνηση και στο σύλλογο, εμπόδισα τη διεξαγωγή της κουβέντας στο εσωτερικό του. Έδειξε για άλλη μια φορά ότι αυτό που τη νοιάζει είναι να πληρώσουν τα βάρη της κρίσης, αυτοί που ουδεμία σχέση έχουν με τη δημιουργία της, δηλαδή οι εργαζόμενοι, «βγάζοντας λάδι» τόσο την προηγούμενη, όσο και την σημερινή κυβέρνηση. Έδειξε για άλλη μια φορά την απαξίωσή της ως προς το σύλλογο και τις δομές του, αφαιρώντας του το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για τον εαυτό του.

Η ΠΚΣ ήταν για άλλη μια φορά η έκπληξη, αφού πάλι δεν υπέγραψε για τη διεξαγωγή της Γενικής Συνέλευσης. Στην αρχή μας κατηγόρησε για απεργοσπασία, λέγοντας ότι θυμηθήκαμε αργά τους εργαζόμενους, ξέχασε βέβαια να αναφέρει ότι εμείς συμμετείχαμε σε μια μεγάλη κινητοποίηση για τον προϋπολογισμό στις 10/2, την ίδια στιγμή που το ΠΑΜΕ έκανε συλλαλητήριο express στο Σύνταγμα, διάρκειας μίας ώρας, χωρίς καν να περπατήσει στους δρόμους της Αθήνας. Απέδειξε για άλλη μια φορά περίτρανα ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η ενίσχυση του κομματικού της φορέα, αρνούμενη να καταλάβει ότι οι αγώνες μπορούν να νικούν. Έβαλε κόλλημα για το πολιτικό περιεχόμενο του ΔΣ, ξεχνώντας ότι πολιτική τοποθέτηση επί του θέματος είναι αρμόδια να πάρει η Γενική Συνέλευση και όχι το ΔΣ που καλεί σε αυτήν.

Από την πλευρά μας καλούμε σε συλλογή υπογραφών για τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης την Τρίτη 23/2, κόντρα στις κομματικές γραμμές των καθεστωτικών δυνάμεων και τις προφάσεις της καθεστωτικής αριστεράς.

Θεωρούμε ότι ο Φοιτητικός Σύλλογος πρέπει να πάρει αγωνιστική απόφαση, να σταθεί στο πλευρό των εργαζομένων, αναλογιζόμενοι όλοι και όλες την αυριανή μας θέση. Να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στην απεργία στις 24/2, με συμμετοχή του Συλλόγου στην εργατική πορεία την ίδια μέρα.


ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ ΔΕ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ
24 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ: ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΜΕΡΟΣ...

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Τις προηγούμενες βδομάδες διεξήχθη η χειμερινή εξεταστική στη σχολή μας. Μια εξεταστική, η οποία ξεκίνησε έπειτα από ένα εξάμηνο διάρκειας 13 βδομάδων, με απόλυτη τήρηση του χρονοδιαγράμματος που είχε καταρτίσει η σχολή και η πρυτανεία του ΕΜΠ στην αρχή της χρονιάς και με την πλειοψηφία των καθηγητών να δηλώνουν ιδιαίτερα περήφανοι γι’αυτό. Πέρα όμως από τα παραπάνω, έχει σημασία ότι κατά τη διάρκειά της παρατηρήθηκαν μια σειρά από φαινόμενα τα οποία αποδεικνύουν ότι οι φοιτητές πολύ δύσκολα θα νιώθουν κερδισμένοι βγαίνοντας από αυτήν τη διαδικασία.

Πιο συγκεκριμένα, είδαμε για άλλη μια φορά να υλοποιείται το δόγμα "αυξημένη δυσκολία διαγωνισμάτων=καλύτερη προετοιμασία για την ένταξη στο εργασιακό περιβάλλον", αυτή τη φορά όμως με σκληρότερους όρους απ’ότι στο παρελθόν. Πρώτα και κύρια, σε όλο και περισσότερα μαθήματα τα θέματα της εξέτασης έγιναν απαιτητικότερα, ενώ ακόμα και σε περιπτώσεις που τα θέματα ήταν σχετικά βατά η ποσότητά τους ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και o χρόνος πολύ περιορισμένος για να μπορέσει να ανταπεξέλθη κάποιος. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία να τονίσουμε είναι ότι τα φαινόμενα αυτά τείνουν να γίνουν μόνιμα σε όλα τα εξάμηνα. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε πολλά μαθήματα του 1ου εξαμήνου(π.χ. Γεωλογία Μηχανικού, Μηχανική 1) τα ερωτήματα τα οποία κλήθηκαν οι φοιτητές να αντιμετωπίσουν ήταν αυξημένα σε σχέση με τις προηγούμενες εξεταστικές, ενώ στα μεγαλύτερα εξάμηνα θεωρείται δεδομένη η άνοδος του επιπέδου δυσκολίας των διαγωνισμάτων.

Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, οι φόβοι που είχαμε εκφράσει και στο παρελθόν ότι η επιβάρυνση στην καθημερινότητα των ρυθμών σπουδών θα δυσχεραίνει διαρκώς τις συνθήκες για να περάσει ένας φοιτητής κάποιο μάθημα επιβεβαιώθηκαν και πάλι. Τρανταχτά παραδείγματα αποτελούν τα μαθήματα στα οποία έχουν θεσπιστεί υποχρεωτικά θέματα, όπου από τη μία το θέμα γίνεται εξαιρετικά απαιτητικό και από την άλλη η προσμέτρησή τους στον τελικό βαθμό μετράει με αμφίβολη ποσόστωση. Ουσιαστικά, αυτή η κατάσταση έχει συχνά ως αποτέλεσμα ορισμένοι καθηγητές να εξαντλούν την αυστηρότητά τους εις βάρος των φοιτητών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο μάθημα "Ειδικά Θέματα Λιμενικών Έργων" του 9ου εξαμήνου της κατεύθυνσης των Υδραυλικών Μηχανικών, όπου οι βαθμολογίες του θέματος κρίθηκαν από την παρουσίασή του κατά κύριο λόγο και όχι από το περιεχόμενό του! Κάτι τέτοιο είχε ως αποτέλεσμα το θέμα να μετρήσει επί της ουσίας αρνητικά και να μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες κάποιου να περάσει το μάθημα. Ανάλογα φαινόμενα, παρατηρούνται σε πολλά μαθήματα κυρίως από το 3ο έτος και πάνω και ιδιαίτερα σε αυτά τα οποία έχουν καθιερωθεί η παράδοση ασκήσεων και η διόρθωση υποχρεωτικών θεμάτων και εργασιών, όπου συχνά οι βαθμοί της εξέτασης επηρεάζονται από επιπλέον παράγοντες και τις περισσότερες φορές με αρνητικό πρόσημο.

Συνεπώς, αυτό που μπορούμε να πούμε πρώτα απ’όλα είναι ότι η λογική της πλειοψηφίας των καθηγητών -σύμφωνα με την οποία όσο πιο πολύ δυσκολεύουν οι συνθήκες φοίτησης τόσο θα είμαστε πιο έτοιμοι να ανταπεξέλθουμε στο χώρο εργασίας- είναι εντελώς λανθασμένη ακριβώς γιατί ως εργαζόμενοι μηχανικοί δε θα κληθούμε να ανταπεξέλθουμε σε ένα αφηρημένο "παιχνίδι γνώσεων" αλλά στο κατά πόσο θα μπορούμε να αξιοποιούμε ένα βασικό κομμάτι του γνωστικού αντικείμενου που θα χρειάζεται στην εκάστοτε ενασχόληση. Επίσης, η προσπάθεια για υπέρμετρη παροχή γνώσεων έχει αποδειχτεί ότι οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα, δηλαδή στην αφομοίωση σκόρπιων και αποσπασματικών κομματιών της ύλης και αυτό διότι οι φοιτητές καθ’όλη τη διάρκεια του εξαμήνου έρχονται αντιμέτωποι με κακογραμμένα συγγράματα, με θέματα εξετάσεων που συχνά είναι εντελώς διαφορετικά από τη διδακτέα ύλη κ.ά.

Ουσιαστικά λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια συνεχόμενη προσπάθεια αυταρχικοποίησης των σπουδών η οποία –πέρα από το ότι συνοδεύεται από την συνεχόμενη αύξηση των φαινομένων καθηγητικής αυθαιρεσίας (μαζικά κοψίματα, υπερβολικά απαιτητικά θέματα κ.ά.)- αποσκοπεί και στην εγχάραξη συγκεκριμένων ιδεολογικών χαρακτηριστικών. Πιο συγκεκριμένα, η εντεινόμενη προπαγάνδα -που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια από τους καθηγητές- ενάντια στις κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων βρίσκει συμπλήρωμα κατά τη διάρκεια των εξεταστικών την προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός ευρύτερου κλίματος φόβου στους φοιτητές.

Χαρακτηριστικό είναι ότι και στην τελευταία εξεταστική, δεν ήταν λίγοι οι καθηγητές και οι επιτηρητές που μόνιμα αντιμετώπιζαν τους φοιτητές ως ύποπτους για αντιγραφή( συνεχείς αλλαγές θέσεων, επιτηρήσεις στα όρια της "αστυνόμευσης" κ.ά.) και ταυτόχρονα απειλούσαν διαρκώς με μηδενισμό γραπτων σε περίπτωση που κάποιος δε βρισκόταν στην αίθουσα κατανομής του! Και όλα αυτά με μια μόνιμη επίκληση στον εσωτερικό κανονισμό εξεταστικής της σχολής, ο οποίος δεν είναι δημοσιευμένος και επίσης όταν καταρτίστηκε δε δόθηκε η δυνατότητα σε κανέναν φοιτητή να εκφράσει τη διαφωνία του!

Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι και στο φετινό εξάμηνο φάνηκε ότι το κατά πόσο τηρείται ή όχι το αρχικό χρονοδιάγραμμα των μαθημάτων είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης των διδασκόντων της σχολής. Για παράδειγμα, όποτε χάνοταν μάθημα με ευθύνη κάποιου καθηγητή βρισκόταν άμεση λύση στο ζήτημα της αναπλήρωσης ή δε γινόταν και καθόλου. Αντίθετα, όποτε άνοιγε ζήτημα να χαθεί κάποιο μάθημα εξαιτίας διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης αμέσως άνοιγε θέμα και εκτοξεύονταν απειλές για την ολοκλήρωση ή μη του εξαμήνου. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια ξεκάθαρη προσπάθεια από την πλευρά της σχολής για εφαρμογή του νέου Νόμου Πλαίσιο, σύμφωνα με τον οποίο στοχοποιούνται μέσα πάλης των φοιτητικών συλλόγων όπως συνελεύσεις, καταλήψεις κ.ά. Επίσης, αποδείχτηκε πως ακόμα και όταν σε ένα μάθημα υπάρχει έλλειμα στην ολοκλήρωση του προγραμματισμού του με ξεκάθαρη ευθύνη του διδάσκοντα τότε και πάλι δεν προκύπτει ζήτημα. Για παράδειγμα, στο μάθημα "Σιδηροπαγές Σκυρόδεμα" η παράδοση του υποχρεωτικού θέματος έχει οριστεί για μετά την εξεταστική παρά το ότι δεν υπήρχαν απώλειες μαθημάτων. Αυτό αποδεικνύει και πάλι πως η επίκληση για πλήρως ομαλή διεξαγωγή του εξαμήνου είναι σχετική και υποστηρίζεται ένθερμα κυρίως όταν βγαίνουν στο προσκήνιο οι φοιτητικοί αγώνες.

Με βάση τα παραπάνω, καταλήγουμε στο ότι πρέπει να υπάρξει άμεσα συλλογική αντίδραση. Με άνοιγμα της κουβέντας γύρω από το ζήτημα εντός του φοιτητικού συλλόγου και με κατάλληλες δράσεις όπως παραστάσεις διαμαρτυρίας σε τμήματα και σε γραφεία καθηγητών στις οποίες θα εμπλακεί όσο δυνατόν μεγαλύτερη μερίδα των φοιτητών της σχολής, πρέπει να απαιτήσουμε την παύση κάθε συμπεριφοράς και ενέργειας που μας καθιστά ένοχους για το παραμικρό. Επίσης, είναι αναγκαίο να διεκδικήσουμε την υλοποίηση αιτημάτων που θα αποτελούν μια πρώτη απάντηση στην καθηγητική αυθαιρεσία όπως κανονικοποίηση των βαθμολογιών σε περιπτώσεις μαζικών κοψιμάτων, ανθρώπινα θέματα εξετάσεων, λιγότερο εντατικοποιημένοι ρυθμοί σπουδών κ.ά.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Για χρόνια ολόκληρα οι κυβερνήσεις σε αγαστή συνεργασία με την Ε.Ε. και τους μεγαλοεπιχειρηματίες προωθούν τις πολιτικές της σκληρής λιτότητας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων. Ταυτόχρονα, όλο το προηγούμενο διάστημα υπόσχονταν ότι οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζουν θα φέρουν μεγαλύτερη ευημερία. Η πολιτική αυτή της αύξησης των υπερκερδών των πλουσίων και της συμπίεσης των εισοδημάτων των εργαζομένων, είχε ως αποτέλεσμα τη βαθύτερη οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος τα τελευταία 80 χρόνια.

Οι ίδιες δυνάμεις, επικαλούνται τις ίδιες ακριβώς πολιτικές και για την έξοδο από την κρίση. Πιο συγκεκριμένα,βλέπουμε τον πρωθυπουργό και τα στελέχη της κυβέρνησης να αναγγέλουν αύξηση της φορολογίας των εργαζομένων, μείωση των μισθών, κατάργηση επιδομάτων κ.ά. Το κύριο επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι η έλλειψη χρημάτων για όλα τα παραπάνω και η αναγκαιότητα να πληρώσουν όλοι για την κάλυψη των ελλειμμάτων. Δε λένε όμως κουβέντα για το γεγονός ότι όταν ξέσπασε η κρίση βρέθηκαν αμέσως 28 δισεκατομμύρια ευρώ για τους τραπεζίτες με αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση του χρέους σε ολόκληρο τον κόσμο! Δε λένε επίσης τίποτα για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με τη χαμηλότερη φορολογία κεφαλαίου στην Ευρώπη και πως οι τραπεζίτες δανείζονται με υποπενταπλάσιο επιτόκιο από αυτό που δανείζουν!

Στα πλαίσια αυτά, προωθείται το λεγόμενο "πρόγραμμα σταθερότητας" που διακρίνεται από τη φοροεπιδρομή και την επιβάρυνση των μισθωτών, την συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τις περικοπές της κρατικής επιδότησης στα ταμεία, τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Επίσης, αναμένεται νέος γύρος ιδιωτικοποιήσεων και ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων με απώτερο σκοπό να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος στους ντόπιους και ξένους μεγαλοτραπεζίτες.

Απέναντι σε αυτά, η απεργία της ερχόμενης Τετάρτης πρέπει να αποτελέσει σταθμό στην πάλη των εργαζομένων. Με οργάνωση από τα κάτω, με μαζικές συνελεύσεις και με συντονισμό όλων των ταξικών και αγωνιστικών δυνάμεων. Μόνο έτσι θα δοθεί δυναμική απάντηση στα μέτρα της κυβέρνησης και στον χυδαίο απεργοσπαστικό ρόλο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Ταυτόχρονα, οι φοιτητές θα πρέπει να ταχθούν αλληλέγγυοι στον αγώνα αυτό γιατί σήμερα αποδεικνύεται εντονότερα από ποτέ ότι η επίθεση σε παιδεία και εργασία είναι κοινή.

Οι κυβερνητικές παρατάξεις μέσα στα πανεπιστήμια(Δαπ και Πασπ) ευθυγραμμίζονται με την πολιτική των κομματικών τους φορέων. Χαρακτηριστικό είναι ότι στη σχολή μας αρνήθηκαν να αναβληθούν οι εξετάσεις της Τετάρτης, κάτι που θα διευκόλυνε τους φοιτητές που επιθυμούν να συμμετέχουν στην πορεία. Ειδικά σε σχέση με την Πασπ, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η "αγωνιστική" ρητορεία που χρησιμοποιούσε στο παρελθόν είχε να κάνει με την –μέχρι πριν από τέσσερις μήνες- ύπαρξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην αντιπολίτευση. Οφείλουμε να δώσουμε απάντηση και σε αυτό και να βρεθούμε στο πλευρό των εργαζομένων, καθώς σε λίγα χρόνια θα είμαστε εμείς στη θέση τους!
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί