Παράσταση διαμαρτυρίας στο τμήμα καθηγητών 9/12

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Γιατί είναι σημαντικό να βρισκόμαστε αύριο στο τμήμα καθηγητών:
Πρώτον, γιατί οι προηγούμενες “αποφάσεις” δεν έχουν παρθεί πίσω, ούτε έχει υπάρξει ξεκάθαρη τοποθέτηση για ακύρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας των καθηγητών.

Επομένως, προκειμένου να παρθούν οι πιστωτικές μονάδες και οι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών πίσω, έπειτα από την επί 3 βδομάδες καταδίκη των αποφάσεων αυτών και της κατεύθυνσης στην οποία κινούνται!

Για να θέσουμε ζητήματα χρηματόδοτησης , όπως τα υλικά σχεδίου, οι σημειώσεις από το θωμαίδειο και οι εκπαιδευτικές εκδρομές

Όταν εφαρμόζεται ένας νόμος που απαγορεύει τους φοιτητές να παρευρίσκονται εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις, και ορίζει απλά ότι οι φοιτητές “συμμετέχουν” στα τμήματα καθηγητών και τις συγκλήτους ΜΟΝΟ με εκλεγμένο (!!!) εκπρόσωπό τους, όταν οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων πετιούνται στα σκουπίδια και οι ίδιοι οι σύλλογοι απαξιώνονται (λόγος για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, απαγόρευση υλοποίησης αποφάσεων φοιτητικών συλλόγων στο ΕΚΠΑ), πρέπει με την παρουσία και την πρακτική μας να εγγυηθούμε ΑΝΟΙΧΤΕΣ συνεδριάσεις και λόγο στους φοιτητές!

Όλοι-ες στο τμήμα καθηγητών την Τρίτη 9-12 στις 13:00 στην αίθουσα συνεδριάσεων!

Κάλεσμα σε γενική συνέλευση την Πέμπτη 4/12

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Το κίνημα δεν είπε την τελευταία λεξη...

Την Τρίτη 25/11 ο φοιτητικός σύλλογος Πολιτικών Μηχανικών συνεδρίασε με άξονα τις αλλαγές στο πρόγραμμα Σπουδών, την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση της Τετάρτης και τον κόμβο της απεργίας την Πέμπτη. Ύστερα από δύο συνεχόμενες μαζικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες έβαλαν το σύλλογο σε τροχιά αγωνιστικών κινητοποιήσεων και σε ένα δρόμο διεκδίκησης των συμφερόντων μας, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, βάζοντας προσωρινά ταφόπλακα στις διαθέσεις του συλλόγου να βγει στο προσκήνιο και να ορίσει τις εξελίξεις με κάθε τρόπο.  Έχει όμως σημασία να σταθούμε με μια λίγο πιο αναλυτική ματιά στα συμπεράσματα που αφήνει η διαδικασία της Τρίτης:
 Σε μια κρίσιμη καμπή τόσο για το φοιτητικό σύλλογο όσο και για το σύνολο της νεολαίας, ο σύλλογος, όλοι εμείς, κάναμε για ακόμη μια φορά φανερές τις διαθέσεις μας. Εκεί που ο κανόνας ήταν οι άμαζες γενικές συνελεύσεις, εκεί που το γνώριμο ερέθισμα ήταν η απουσία συλλογικών διαδικασιών και η απάθεια, η τρίτη σερί μαζική γενική συνέλευση ήρθε να ταράξει τα νερά, ήρθε να δηλώσει με μαζικό και ξεκάθαρο τρόπο πως ο σύλλογος θέλει να συνεδριάζει και να παίρνει θέση για όσα μας αφορούν. Σε μια συγκυρία όπου οι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών και η εισαγωγή πιστωτικών μονάδων έρχονται να λειτουργήσουν σε μια κατεύθυνση διάσπασης του πτυχίου και των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων. Σε μια συγκυρία όπου οι αποφάσεις από Πρυτανείες και Κοσμητείες παίρνονται χωρίς καμιά διαφάνεια, με  αυταρχικό τρόπο. Σε μια συγκυρία όπου η κυβέρνηση και οι Πρυτάνεις απαντάνε με χημικά, ΜΑΤ και ξύλο στις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Σε μια συγκυρία όπου η απεργία και η πανεκπαιδευτική κινητοποίηση σηματοδοτούν ακόμα ένα κόμβο στη διαρκή μάχη της νεολαίας να μη γίνουμε η γενιά που θα πληρώσει την κρίση τους, δηλώσαμε παρών στις συλλογικές μας διαδικασίες, αφήσαμε ένα δυναμικό στίγμα, μια παρακαταθήκη για όλους μας.
Την παρακαταθήκη ότι ο σύλλογος θα συνεδριάζει για όσα τον αφορούν κόντρα στις διαθέσεις των κομματικών επιτελείων της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κόντρα στην απαξίωση, την απάθεια, την αδράνεια και την προπαγάνδα των λαμόγιων της κυβέρνησης. Είναι η ίδια ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που επανειλημμένα προσπαθεί να σαμποτάρει κάθε απόπειρα για διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης, μιλώντας στο πλαίσιο της για κάλεσμα νέας ΓΣ μέσα από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίο, στο οποίο αν δεν συμφωνήσει αυτή δεν περνάει τίποτα(!?). Χαρακτηριστικό είναι ότι επανειλημμένα αρνούνται να επικυρώσουν τις υπογραφές που μαζεύονται για τη διεξαγωγή ΓΣ. Χαρακτηριστικό είναι, ότι στην περασμένη συνέλευση η ΔΑΠ αρνούταν να  φύγει η σφραγίδα από τα χέρια της, όπως αποφάσισε ο φοιτητικός σύλλογος με ψήφισμα, λέγοντας μας εμμέσως ότι θεωρούν το σύλλογο τσιφλίκι τους, και οι φοιτητές θα πρέπει να ρωτάνε τους τσιφλικάδες της ΔΑΠ κάθε φορά που πρέπει να συνεδριάσει ο σύλλογος.

 Η μάχη της Τρίτης λοιπόν δόθηκε από όλους μας με κάθε τρόπο. Μάχη γιατί δεν είναι τυχαίο πως όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι μέσα στο πανεπιστήμιο, στη μικρογραφία αυτής της κοινωνίας, μεταφέρεται ο πόλεμος που διεξάγεται μεταξύ δύο στρατοπέδων, αυτό των συμφερόντων της μικρής ελίτ και αυτό των συμφερόντων των πολλών. Σε αυτό της μικρής ελίτ βρίσκονται οι δυνάμεις του Κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των αυταρχικών διοικήσεων τους που με μια σειρά οδηγιών και νομοσχεδίων προσπαθούν εδώ και χρόνια να επιβάλλουν ένα νέο Πανεπιστήμιο, φτιαγμένο στα μέτρα και τα συμφέροντα τους. Καθόλου τυχαίο λοιπόν που η δράση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δίνει διαπιστευτήρια σε όλους αυτούς.
Με το πλαίσιο της να μοιράζει ξεκάθαρα σε part-time και full-time τους φοιτητές, να αναγνωρίζει ως θετικό βήμα τις αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών στην κατεύθυνση διάσπασης και εξειδίκευσης και να μας μιλάει και για ειδικό σώμα φύλαξης των Πανεπιστημίων ενώ οι ίδιοι έχουν ξεπουλήσει τη φύλαξη απολύοντας του φύλακες. Να μας μιλάει για απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών και μόνο ανάγκη ύπαρξης εκπροσώπων να μιλάνε εκ μέρους μας. Να μας λένε ευθαρσώς πως το πανεπιστήμιο πρέπει να συνεχίσει να είναι τσιφλίκι του κομματικού τους μηχανισμού, προβαίνοντας ακόμα μια φορά σε απείρου κάλους ενέργειες. Συγκεκριμένα λίγα λεπτά πριν το πέρας της διαδικασίας κουβάλησαν με κάθε τρόπο τον κομματικό τους στρατό, που χωρίς να έχει παρακολουθήσει τη διαδικασία ήρθε για να στηρίξει ακόμα μια φορά το πλαίσιο υποταγής στο μεσαίωνα που μας επιβάλουν, το πλαίσιο απάθειας και αδιαφορίας, το πλαίσιο διάλυσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων μας.

 Το ίδιο στρατόπεδο άθελα τους και μέσα στην ειλικρινή διάθεση τους να προσφέρουν, αλλά με στρεβλό τρόπο, υπηρέτησε τελικά και η στάση των δυνάμεων την Αριστερής Ενότητας. Μέσα σε μια ατελείωτη αγωνία να τραβήξουν με κάθε τρόπο διαχωριστικές γραμμές, κατέθεσαν και προπαγάνδιζαν ένα κείμενο συμβολής-πλαίσιο που  επέλεγε να μην στηρίξει την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση της Τετάρτης. Έτσι υπερασπίζονταν από την αρχή της συνέλευσης μια απομονωτική λογική που έλεγε πως οι φοιτητικοί σύλλογοι που καλούν από την προηγούμενη βδομάδα σε πανεκπαιδευτική κινητοποίηση, τα δεκάδες κατειλημμένα σχολεία και μαθητικά συντονιστικά περιοχών, οι υπόλοιπο φοιτητικοί σύλλογοι καθώς και η ομοσπονδία των διοικητικών υπαλλήλων που πήραν απόφαση συμμετοχής την Τρίτη 25/11, όλοι αυτοί είναι καθοδηγούμενοι από τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ και θέλουν να κάνουν μια δική τους πορεία για να σαμποτάρουν την απεργία της Πέμπτης. Έμμεσα μας είπαν πως όλα αυτά τα κομμάτια της εκπαίδευσης δεν έχουν υποστεί πολλά για να αξίζουν την στήριξη μας, για να βρεθούμε στο δρόμο πλάι τους ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα κάνουμε το δύσκολο βήμα της κατάληψης. Πως όλα όσα έχουν τραβήξει μαθητές φοιτητές, αδιόριστοι καθηγητές και διοικητικοί είναι μικρά και λίγα μπροστά στην βολεψιά και τη ζεστασιά του Αμφιθεάτρου και του μαθήματος μας. Έμμεσα μας είπανε πως προκειμένου να ευθυγραμιστούν με τις εξαγγελίες ΣΥΡΙΖΑ για μια νεολαία που δε στηρίζει καταλήψεις και δυναμικές κινητοποιήσεις, προκειμένου να δώσουν κομματικά διαπιστευτήρια στην Κουμουνδούρου, δε θα βρεθούν στο πλάι της νεολαίας που μάχεται να μην είναι η χαμένη γενιά του συστήματος από το Λύκειο μέχρι τα Πανεπιστήμια, για να ζήσει ελεύθερα και με αξιοπρέπεια.
Με χυδαίο τρόπο όμως μας είπανε πως στο συντονιστικό μετά την κινητοποίηση θα πάρουν μέρος. Ενώ δεν έχουν στηρίξει την κινητοποίηση, θα πάνε να κουνήσουν το χεράκι σε μαθητές, φοιτητές και διοικητικούς, να τους νουθετήσουν κατά πως προστάζει ο κυβερνητισμός. Και μέσα σε αυτό το κλίμα μας παραδώσανε και μαθήματα ενότητας, αλτρουισμού και ανωτερότητας για να κερδίσουν τις εντυπώσεις κάνοντας τάχα πίσω και συμμετέχοντας στην κινητοποίηση. Βήμα πίσω από έναν σχεδιασμό που δεν υπήρχε καν για να κάνεις πίσω, βήμα πίσω με θράσος τη στιγμή που παίζονται ακόμα και ζωές συναδέλφων φοιτητών και οι τύχες χιλιάδων μαθητών, βήμα πίσω για να χτυπήσουμε από κοινού τις δυνάμεις της ΔΑΠ. Ενώ σε όλη τη συνέλευση αναπαρήγαγαν μια διασπαστική και κομματική λογική, μια λογική άκρατης επιθετικότητας και χυδαίου συνδικαλισμού προς τις δυνάμεις του αγώνα ρίχνοντας νερό στο μύλο της ΔΑΠ.

...αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη!
Οι δυνάμεις του συντηρητισμού στο πανεπιστήμιο μπορεί να καταφέραν να πετύχουν εικονική νίκη στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση, ξέρουν όμως πολύ καλά ότι δεν θα μπορέσουν εύκολα να καταπνίξουν πλήρως τη φωνή τόσο της νεολαίας, όσο και του συλλόγου μας,  που μπορεί να μην έχει καταφέρει να το φωνάξει ακόμη, αλλά ψελλίζει διαρκώς:
Πως δεν θα ανεχτεί να γίνει γρανάζι στα σχέδια τους, πως δεν θα αντέξει  να γίνει η γενιά της ανεργίας και της επισφάλειας, πως θα είναι εκείνη που με συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες θα βγει στην αντεπίθεση, πως θα είναι τελικά η νεολαία που θα ζήσει ελεύθερα.
Με ακριβώς αυτόν τον τόνο η νεολαία, πλάι στους εργάτες, ντόπιους και μετανάστες, εξεγέρθηκε  6 χρόνια πρίν, με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Εξεγέρθηκε βροντοφωνάζοντας και όχι ψελλίζοντας αυτή τη φορά τα αιτήματα της, εξεγέρθηκε ππροκαλώνταςμια κατάσταση απόλυτου πανικού στον κρατικό μηχανισμό, εξεγέρθηκε δημιουργώντας στο δρόμο μία εικόνα από το μέλλον, εικόνες από τις εξεγέρσεις της νέας εποχής που θα ακολουθήσουν, εικόνες από μια άλλη κοινωνία. Έτσι η πορεία στις 6/12 κάθε άλλο παρα επετειακή είναι, ο Δεκέμβρης είναι συνέχεια και παιδί της εξέγερσης του Νοέμβρη του '73, είναι παιδί της ανάγκης όλων των καταπιεσμένων για ζωή με αξιοπρέπεια, είναι παιδί της οργής απέναντι σε έναν νέο ολοκληρωτισμό που ορθώνεται μπροστά μας, απέναντι στην άγρια καταστολή και τη φασιστική απειλή που συνεχίζουμε να βιώνουμε.
Είναι επιτακτικό να πιάσουμε το νήμα του Δεκέμβρη απο εκεί που το αφήσαμε, να βγούμε πάλι μαζικά στο δρόμο, στους χώρους εργασίας και στα αμφιθέατρα, εκεί όπου διεξάγεται ένας διαρκής πόλεμος απέναντι στον κόσμο της εργασίας. Να βροντοφωνάξουυμε ότι δεν θα περιμένουμε από κανέναν κοινοβουλευτικό σωτήρα να μας λύσει τα προβλήματα. Να τους ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι είμαστε αυτοί που δεν έχουμε τίποτα και ερχόμαστε να πάρουμε τα πάντα!

Η φλόγα της εξέγερσης του Δεκέμβρη καίει ακόμα!

Όλοι/ες στη Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 4/12, αμφ. 1,2 13:00

Όλοι/ες στην αντικατασταλτική/αντικρατική πορεία στις 6 Δεκέμβρη





Αλληλεγγύη στους Σύριους απεργούς πείνας

Η πλατεία Συντάγματος τις τελευταίες μέρες δεν είναι η ίδια...Αν δεν περάσει κανείς από το σημείο,  δεν μπορεί να αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης από μία απλή αναφορά στα μέσα ενημέρωσης. Η εικόνα κουκουλωμένων με κουβέρτες ανθρώπων με συμβολικά σφραγισμένα στόματα και ταλαιπωρημένα αλλά περήφανα πρόσωπα έρχεται σε αντίθεση με την κατα τ' άλλα “γιορτινή” ατμόσφαιρα της πλατείας.

Πρόκειται για τους Σύριους πρόσφυγες πολέμου, οι οποίοι ξεκίνησαν τη Δευτέρα 24/11 απεργία πείνας και καθιστική διαμαρτυρία μέσα στο κρύο και με αυτό τον τρόπο αποφάσισαν να μην αφήσουν κανένα να υποστηρίξει ότι η ζωή τους δεν έχει αξία, ότι είναι κατώτεροι απλά και μόνο επειδή αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.

Οι Σύριοι πρόσφυγες ζητούν το αυτονόητο, να έχουν το δικαίωμα να καταφύγουν ως πρόσφυγες πολέμου σε όποια χώρα εξασφαλίζει στοιχειωδώς τη δυνατότητα να ζήσουν. Η ελληνική κυβέρνηση απαντά ότι είναι υποχρεωμένοι να υπαχθούν στο ελληνικό σύστημα ασύλου και να παραμείνουν υποχρεωτικά στην Ελλάδα και επικαλείται αδυναμία να εφαρμόσει το κοινοτικό δίκαιο περί «προσωρινής προστασίας» σε περίπτωση μαζικής εισροής προσφύγων και «κατανομής των βαρών» μεταξύ των κρατών-μελών (Π.Δ. 80/2006).

Για πρώτη φορά με συλλογικό και δημόσιο τρόπο, αμφισβητείται επομένως η συνθήκη του Δουβλίνου που του καταδικάζει τους πρόσφυγες-θύματα πολέμου σε εγκλωβισμό στη χώρα εισόδου καθιστώντας, εν προκειμένω, αδύνατη την αξιοπρεπή διαβίωσή τους σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και γενικευμένης φτώχειας, και μετατρέποντας ακόμα και το δικαίωμα της χορήγησης ασύλου σε νομικό εργαλείο αποκλεισμού και εκβιασμού.

Ο αγώνας των Σύριων προσφύγων ξεσκεπάζει με αυτόν τον τρόπο την υποκρισία των κρατών-μελών της ΕΕ και την προσχηματική επίκληση εκ μέρους τους της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων την ίδια στιγμή που έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τα δεινά του Συριακού λαού. Και δεν είναι μόνο αυτό, το αντιμεταναστυευτικό όργιο από μεριάς της Ε.Ε και των κρατών μελών έχει σαν στόχο τη δαιμονοποίηση των “λαθραίων”, των “ξένων”, των “διαφορετικών” κ.ο.κ, τη χρησιμοποίησή τους σαν αποδιοπομπαίους τράγους και εξιλαστήρια θύματα, την ίδια στιγμή που το καθεστώς περιθωρίου και παρανομίας στο οποίο τους καταδικάζουν επιτρέπει να παίζονται στις πλάτες των μεταναστών τεράστια κερδοσκοπικά παιχνίδια.

Ποια εξουσία μπορεί, λοιπόν, να εκλαμβάνει την ίδια την ζωή ως αντικείμενο των υπολογισμών της, διατηρώντας το «απόλυτο δικαίωμα» να αποφασίζει για το ποιες ζωές είναι άξιες να βιωθούν και ποιες όχι; Σε ποιες ζωές αρμόζουν δικαιώματα και σε ποιες όχι; Αντιμέτωποι με αυτά τα ερωτήματα  οι Σύριοι πρόσφυγες αναγκάζονται ν’ απαντήσουν παλεύοντας για ελευθερία και δικαιοσύνη και σ' αυτόν τον αγώνα χρειάζονται την συμπαράστασή όλων μας! 
  •                 Στηρίζουμε έμπρακτα προσφέροντας υλικά, ρούχα και ότι άλλο χρειάζονται
  •                 Να ικανοποιηθούν άμεσα τα αιτήματα των Σύριων προσφύγων-απεργών πείνας
  •                 Να σπάσουν οι αποκλεισμοί της ΕΕ, να καταργηθεί η συνθήκη του Δουβλίνου

                   Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση    -  ε.α.α.κ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΩΝ ΔΕΠ

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ 

ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΛΩΝ ΔΕΠ

Σήμερα το μεσημέρι 11/11, λίγες μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου, η διοίκηση της σχολής με πρωτοπόρο τον κοσμήτορα Κουτσογιάννη, ζηλεύοντας την «αίγλη» των κινήσεων του Φορτσάκη προσπάθησε με το πιο αυταρχικό-αντιδημοκρατικό τρόπο μέσα σε 2 ώρες (!) να ψηφίσει όλες εκείνες τις κομβικές αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, που έχουν πολλάκις καταδικαστεί από τους φοιτητικούς συλλόγους.

Τα θέματα που τέθηκαν στη Γ.Σ αφορούσαν αλλαγή του προγράμματος σπουδών, θέσπιση πιστωτικών μονάδων, δημιουργία ειδικών μέτρων φύλαξης.

Σε μια γενική συνέλευση καθηγητών για την οποία οι φοιτητές σκόπιμα δεν ενημερώθηκαν για την διεξαγωγή της, υπήρξε προκλητική στάση από τους καθηγητές της σχολής. Συγκεκριμένα, όταν ζητήθηκε να γίνει τοποθέτηση για τα παραπάνω ζητήματα, εμμονικά η απάντηση που δινόταν ήταν πως η διαδικασία είναι κλειστή για τους φοιτητές και πως αυτοί δεν έχουν λόγο: έφθασαν μάλιστα σε τέτοιο σημείο κρετινισμού να απειλούν με πειθαρχικά τους παρευρισκόμενους φοιτητές καθώς και να λένε ψέματα ότι η διαδικασία δεν θα πάρει απόφαση αλλά θα έχει ενημερωτικό χαρακτήρα!

Η τόσο μεγάλη επιθυμία τους να αποχωρήσουμε από τη διαδικασία δικαιολογείται από το ότι τα ζητήματα της ΓΣ ήταν:

Αλλαγή του προγράμματος σπουδώνΣε μια κατεύθυνση που συμβαδίζει με τη γενικότερη πολιτική των οργανισμών και του ν.Διαμαντοπούλου, προτάθηκε η μείωση των μαθημάτων για πτυχιο σε 54, η αύξηση των μαθημάτων κατευθύνσεων, η συνεπακόλουθη μείωση μαθημάτων κορμού, εισαγωγή νέων «μανατζερίστικων» μαθημάτων και η οριοθέτηση ανωτάτου και κατώτατου αριθμού μαθημάτων. Επίσης έμπαινε σαν κατεύθυνση ότι το πρόγραμμα σπουδών θα καθορίζεται με βάση τις αντικειμενικές αιχμές δηλαδή θα αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες που θα έχει κάθε φορά η αγορά και οι εκάστοτε επιχειρηματικοί όμιλοι.Ουσιαστικά υλοποιείται η κατεύθυνση εξειδίκευσης του προγράμματος σπουδών. Αυτό σημαίνει ότι ο απόφοιτος θα μπορεί να εργάζεται μόνο σε ορισμένους τομείς(π.χ μόνο σε υδραυλικά έργα), δεν θα έχει σε καμία περίπτωση συνολική εποπτεία του αντικειμένου του μηχανικού και θα αναγκάζεται να κυνηγά συνεχώς νέες δεξιότητες μέσα από σεμινάρια που μόνος του θα πληρώνει έτσι ώστε να εργαστεί σε ένα διαφορετικό τομέα πέραν αυτού της εξειδίκευσής του. Στην ουσία το πρόγραμμα σπουδών απαντάει στην ανάγκη για ένα εργατικό δυναμικό αναλώσιμο και εξειδικευμένο, που απέχει από την έννοια ενος εργαζομένου με δικαιώματα

Εισαγωγή ΕCTs(πιστωτικές μονάδες):Κάθε μάθημα σύμφωνα με αυτό το σύστημα θα αντιστοιχίζεται σε συγκεκριμένο αριθμό πιστωτικών μονάδων και για να φτάσεις στην απόκτηση διπλώματος πρέπει να συμπληρώσεις 300. Πρακτικά αυτό σημαίνει τον κατακερματισμό του πτυχίου και διάλυση κάθε έννοιας ενιαιότητας σε αυτό. Μιλάμε πλέον για ένα τσουβάλι συλλογής μονάδων και όχι για ένα ενιαίο πτυχίο με κατοχυρωμένη αναγνώριση και δικαιώματα. Έτσι, θα δημιουργούνται διαφορετικών ταχυτήτων απόφοιτοι και σε συνδυασμό με την κατάργηση κάθε συλλογικής σύμβασης εργασίας παγιώνεται μια κατάσταση ατομικής διαπραγμάτευσης με τον εκάστοτε εργοδότη που τελικά διαμορφώνει έναν πλήρως εκμεταλλευόμενο εργαζόμενο. Ο μηχανικός δε θα έχει καμία συνολική εποπτεία του αντικειμένου του ενώ όλα αυτά είναι πρόδρομοι για τη διάσπαση του πτυχίου σε 2 κύκλους σπουδών όπου ο δεύτερος θα περιλαμβάνει δίδακτρα όπως προβλέπεται ήδη από το προσχέδιο του οργανισμού του ιδρύματος.

Θέματα φύλαξης: Στην εισήγηση γίνεται λόγος να θεσπιστούν ένστολοι ειδικά εκπαιδευμένοι φύλακες, κάμερες ασφαλείας καθώς και έλεγχος ταυτοτήτων για είσοδο στο χώρο του πανεπιστημίου. Είναι προκλητικό να δίνονται εκατομμύρια σε εταιρίες security την ώρα που η ίδια η διοίκηση συμφωνεί στην κατάργηση του τωρινού κλάδου φύλαξης. Προσπαθούνε να ξεπουλήσουνε την ασφάλεια προσπαθώντας παράλληλα να διαμορφώσουν ένα πλήρως αποστειρωμένο πολυτεχνείο και να εξασφαλίσουν την καταστολή των κινητοποιήσεων όπως ακριβώς γίνεται στο ΕΚΠΑ το τελευταίο διάστημα, προκειμένου να θεσπίσουν όλες τις πτυχές της αναδιάρθρωσης.

Χαρακτηριστικές και οι δηλώσεις του γραμματέα Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας και πρώην επικεφαλής της ΟΝΝΕΔ και στέλεχος της ΔΑΠ, Ανδρέας Παπαμιμίκος, «…Να υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία. […]Πώς θα δώσεις κίνητρα σε μια επιχείρηση, σε μια εταιρία, να έρθει να χρηματοδοτήσει ένα μεταπτυχιακό…>>. Η σκέψη του νεοφιλελεύθερου πρώην ΟΝΝΕΔίτη, αφοπλιστικά απλή: Για να μπουν οι επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια και να χρηματοδοτήσουν ερευνητικά προγράμματα, χρειάζεται να είναι διασφαλισμένη η «σιγή νεκροταφείου» στα ιδρύματα.

Όλα αυτά μπαίνουν σε μια κατεύθυνση σύνδεση πανεπιστημίου-αγοράς, που όσο εύηχη και αν ακούγεται σε ορισμένους, προμηνύουν νέες δυσχερέστερες συνθήκες για όλους μας. Ο σχεδιασμός με κριτήριο τις ανάγκες της αγοράς και γνώμονα το κέρδος έχει οδηγήσει στην απαξίωση του δημόσιου και δωρεάν κοινωνικού αγαθού της παιδείας με την περσινή διαθεσιμότητα των διοικητικών, με τα κομμένα σχεδιαστικά και συγγράμματα, με την ελλιπέστατη στέγαση όπου φοιτητές με εισόδημα κάτω από το όριο φτώχειας μένουν χωρίς δωμάτιο. Με την έρευνα να ωφελεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες και όχι να αξιοποιείται για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Έχει οδηγήσει σε μια σειρά φαινομένων καθηγητικής αυθαιρεσίας και μαζικών κοψιμάτων ενώ όλο και εντείνεται η εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών με αντίστοιχη μείωση του ελεύθερου χρόνου, της κριτικής σκέψης και του προβληματισμού, με αποτέλεσμα να μας οδηγούνε στον ατομικό δρόμο.


Λίγες μέρες πριν την επέτειο του πολυτεχνείου η αυταρχικότητα δεν έχει όρια. Το δόγμα της νομιμότητας που διατυμπανίζεται από την κυβέρνηση μέχρι τον τελευταίο καθηγητή, θα τους το γυρίσουμε από την ανάποδη. Είναι αδιανόητο να αποφασίζουν για το μέλλον μας χωρίς εμάς. Μέσα από τη γενική συνέλευση της Πέμπτης να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας όπως ακριβώς έγινε τον Ιούλιο με την διεκδίκηση και εν τέλει τη διεξαγωγή της εξεταστικής μας. Να κινηθούμε αποφασιστικά για να διασφαλίσουμε ότι οι δικές μας ανάγκες είναι αυτές βάσει των οποίων θα παίρνονται οι αποφάσεις. Να είμαστε εκεί για να επιβάλουμε το δίκαιο των αιτημάτων και των διεκδικήσεών μας!

ΚΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΙ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 13/11


Ανεξαρτητη Αριστερη Παρεμβαση-ΕΑΑΚ



Γενικη Συνελευση Φ.Σ Τρίτη 4/11/14

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Την προηγούμενη εβδομάδα έγινε από το σύλλογό μας προσπάθεια για τη διεξαγωγή της πρώτης Γενικής Συνέλευσης του νέου ακαδημαϊκού έτους, υπό το πρίσμα σημαντικών ζητημάτων που έχουν ανοιχτεί τόσο στο ίδρυμά μας όσο και γενικότερα στον τομέα της εκπαίδευσης. Η αναγκαιότητα αυτή, μάλιστα, είχε αναγνωριστεί από σημαντικό κομμάτι του συλλόγου που υπέγραψε για τη Γενική Συνέλευση, δείχνοντας τη θέλησή του να συνεδριάσει και να πάρει θέση απέναντι στις εκπαιδευτικές εξελίξεις.Παρ' όλα αυτά, στο αμφιθέατρο δε μαζεύτηκε η απαραίτητη μάζα κόσμου και ο σύλλογος δεν μπόρεσε να λάβει αποφάσεις. Σε συνέχεια με την αδράνεια του προηγούμενου έτους, φαίνεται να έχει επιρρεάσει το σύλλογο η λογική ανάθεσης του πολιτικού διαλόγου και της λήψης αποφάσεων, ενώ η γενική συνέλευση αντιμετωπίζεται συχνά σαν ένα “ευχάριστο διάλειμμα” ανάμεσα σε μαθήματα και κυλικείο, την ίδια ώρα που είναι το πιο σημαντικό μέσο διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας. Στην κατεύθυνση αυτή, βέβαια, αποσκοπεί και η στάση της αυτοδύναμης ΔΑΠ που, παρότι υπέγραψε Δ.Σ. για συνέλευση, αρνήθηκε για μια ακόμα φορά να μπει στο αμφιθέατρο, πάντα πιστή στις υποδείξεις του υπουργείου και στις μεταρρυθμίσεις που αυτό προωθεί. 

Αλλά και οι δυνάμεις της ΚΝΕ, περιχαρακωμένες στις δικές τους δομές και με πρόταγμα τις δικές τους αποφάσεις, έχουν πια καθιερώσει ρόλο διασπαστικό στη διαδικασία της συνέλευσης, προκαλώντας αντιπαραθέσεις που μόνο προωθητικές δεν είναι, αφού αποτρέπουν τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά στο διάλογο. Καθώς, όμως,το τμήμα κόσμου που, την περασμένη Τρίτη, συγκεντρώθηκε στο αμφιθέατρο δεν ήταν καθόλου αμελητέο, ενώ ταυτόχρονα πολλοί είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι που έχουν πάρει αποφάσεις απέναντι στην εντεινόμενη επίθεση του υπουργείου στην εκπαίδευση και τη νεολαία, μια νέα Γενική συνέλευση είναι απαραίτητη.

Το νέο Πανεπιστήμιο, που οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών προωθούν, σε βάρος της σπουδάζουσας νεολαίας, έρχεται πλέον πιο δυναμικά από ποτέ να υλοποιηθεί από τα πειθήνεια όργανα του υπουργείου. Στο ίδρυμά μας, σε παράσταση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε στον Πρύτανη, κ. Γκόλια, έπειτα από αποφάσεις συλλόγων του ΕΜΠ, εκείνος δήλωσε ξεκάθαρα την πρόθεσή του να εναρμονιστεί με οτιδήποτε η ΕΕ και το υπουργείο επιτάσσουν. Είναι έτοιμος να εφαρμόσει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε ένα Πανεπιστήμιο με λειψή τη μέριμνα σίτισης και στέγασης καταλήγοντας να είναι προνόμιο των “λίγων”,με εντατικοποιημένους όρους σπουδών, με φοιτητές που δε θα έχουν κανένα λόγο στις αλλαγές που τους αφορούν, με πτυχία που θα έχουν διασπαστεί και δε θα προσφέρουν καμία συλλογική κατοχύρωση. Ένα πανεπιστήμιο πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες της αγοράς, που θα λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, με φοιτητές πλήρως υποταγμένους χωρίς καμία αγωνιστική διάθεση. Το τελευταίο άλλωστε επιχειρήθηκε με τον πιο αντιδραστικό τρόπο και από την πρυτανεία του ΕΚΠΑ, που θέλησε να προωθήσει face control και ιδιωτικούς security στο Πανεπιστήμιο, ενώ κατέστειλε τις διαμαρτυρίες των φοιτητών για τις ερχόμενες διαγραφές με τη βοήθεια των ΜΑΤ! 

Ωστόσο, αν αναλογιστούμε τις αγωνιστικές αποφάσεις που σε πανελλαδικό επίπεδο λαμβάνονται τα τελευταία χρόνια, απονομιμοποιώντας τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και δένοντας τα χέρια των διοικήσεων να προχωρήσουν στην εφαρμογή τους, αντιλαμβανόμαστε πως τίποτα δε χάθηκε. Πόσο μάλλον τώρα που στο πλευρό μας έχουμε μεγάλο κομμάτι της εκπαιδευτικής κοινότητας έτοιμο να αγωνιστεί: από τους μαθητές και τον αγώνα τους να μην καθιερωθεί το νέο λύκειο ως ένα εξεταστικό κέντρο, που θέτει ταξικούς φραγμούς αποκλείοντας τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας, μέχρι τους εργαζόμενους που βρίσκονται υπό τη μόνιμη ανασφάλεια μεταθέσεων, μαζικών απολύσεων,διαθεσιμότητας και απαιτούν καλύτερες εργασιακές συνθήκες (πχ οι εργαζόμενοι στο ΕΚΠΑ κατήγγειλαν τον εγκλεισμό τους στο χώρο της πρυτανείας).
Θεωρούμε ότι η διεξαγωγή ΓΣ αυτή τη στιγμή είναι κάτι παραπάνω απο αναγκαίο κυρίως για τους εξής λόγους:
  1. Οι διαγραφές των φοιτητών, μέτρο αυταρχικό και κατασταλτικό που κανέναν άλλο στόχο δεν εξυπηρετεί πέρα από το να προσθέσει περισσότερα βάρη στις πλάτες των φοιτητών, και να πετάξει έξω από το πανεπιστήμιο το κομμάτι των φοιτητών που πλήττεται οικονομικά.
  2. Οι οργανισμοί που τα ιδρύματα πιέζονται να διευθετήσουν από το υπουργείο και έρχονται να εξυπηρετήσουν πλήρως τις ανάγκες τις αγοράς και να καθιερώσουν την πλήρη εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου τόσο στο κομμάτι της ερευνητικής διαδικασίας όσο και στους ρυθμούς σπουδών και τους όρους φοίτησης.
  3. Τα κομμένα υλικά σχεδίου στο 1ο εξάμηνο που δε θεωρούμε ότι είναι ούτε τεχνικό θέμα που όπως μας λένε οι διοικήσεις και η ΔΑΠ θα λυθεί, ούτε μεμονωμένο αλλά εντάσσεται στην γενική κατεύθυνση της υποχρηματοδότησης των φοιτητικών παροχών όπως είναι και η σίτιση-στέγαση.
  4. Η ανάγκη για συμπόρευση με τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, που βγαίνουν ξανά στους δρόμους τις επόμενες μέρες αγωνιζόμενα για τα δικαιώματά τους, ώστε μαζικά να διεκδικήσουμε αυτά που η κυβερνητική πολιτική και η ΕΕ μάς παίρνουν πίσω. Στα πλαίσια αυτά είναι σημαντική η συμμετοχή στη μαθητική πορεία τη Δευτέρα 3/11 και στην Πανελλαδική απεργία την Τετάρτη 6/11 με αντίστοιχη απόφαση του συλλόγου.
Για όλους αυτούς τους λόγους καλούμε σε διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου. Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να ανατρέψουν κεκτημένα που συλλογικά και μαζικά υπερασπιζόμαστε, που μας εκβιάζουν και μας καταστέλλουν με το χειρότερο τρόπο, καθώς και απέναντι στις κυβερνητικές παρατάξεις, το μόνο στήριγμά τους μέσα στις σχολές, εμείς επιμένουμε και αγωνιζόμαστε.

Όλοι-ες στη γενική συνέλευση την Τρίτη στις 12:30 στο αμφιθέατρο 1,2



                            Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση-ε.α.α.κ.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 21/10

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Για άλλη μια χρονια ξεκινάμε με τις εξελίξεις να τρέχουν χωρίς να μας περιμένουν. Ο μόνος τρόπος για να συζητήσουμε τα προβλήματα τα οποία προκύπτουν στην εκπαίδευση και την κοινωνία ευρύτερα  και μας επηρεάζουν είναι οι συλλογικές διαδικασίες όπως η Γενική Συνέλευση. Η γενική συνέλευση αποτελεί το ανώτερο όργανο του φοιτητικού συλλόγου. Κάθε φοιτητής μπορεί να συμμετέχει σε αυτή, να εκθέτει απόψεις και προβληματισμούς, να καταθέτει ψηφίσματα και προτάσεις και εν τέλει  να υλοποιεί τις αποφάσεις της.  Είναι η μόνη δημοκρατική διαδικασία, πραγματικά συλλογική και όχι ατομική που μπορεί να επιβάλλει με τη μαζικότητα της τις διεκδικήσεις μας (με πιο πρόσφατο παράδειγμα  την επιβολή της διεξαγωγής διπλής εξεταστικής μέσω της απόφασης της συνέλευσης παρά την αντίθετη άποψη των καθηγητών της σχολής).
        Γνωστό είναι επίσης ποίοι προωθούν και ποίοι εμποδίζουν τις συλλογικές διαδικασίες.Για τη ΔΑΠ,παράταξη της κυβέρνησης και εκφραστές των συμφερόντων του κεφαλαίου στα πανεπιστήμια, είναι πάγια τακτική το σαμποτάρισμα κάθε προσπάθειας οργάνωσης του συλλόγου μας. Η αυτοδυναμία της άλλωστε τη βοηθάει σε αυτή τη προσπάθεια. Ετσι,τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, με την αυτοδυναμία ΔΑΠ και το σύλλογό μας να έχει συνεδριάσει ελάχιστες φορές έχουμε παρατηρήσει έξαρση της καθηγητικής αυθαιρεσίας(όλο και πιο δύσκολα θέματα στις εξετάσεις, μαζικά κοψίματα, υποχρεωτικά θέματα και προόδοι σε όλο και πιο πολλά μαθήματα), προσπάθεια για κόψιμο συγγραμάτων και φέτος τα δωρεάν σχεδιαστικά υλικά δεν έχουν δωθεί ακόμα στο 1ο έτος. Διαχρονικός σκοπός της στο εσωτερικό των πανεπιστημίων είναι η απονέκρωση των φοιτητικών συλλόγων καθώς και η επιβολή της αδράνειας και της πλήρης αποπολιτικοποίησης του φοιτητικού σώματος. Έτσι φυσικά θα είναι πολύ πιο εύκολη και «αναίμακτη» η εμπέδωση ενός νέου κλίματος στα πανεπιστήμια. Ένα πανεπιστήμιο πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες της αγοράς, που θα λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, με φοιτητές πλήρως υποταγμένους χωρίς καμία αγωνιστική διάθεση.  Όσες προσπάθειες έγιναν φέτος για κάλεσμα σε ΓΣ από τις αριστερές δυνάμεις μέσω διοικητικών συμβουλίων βρήκαν τη ΔΑΠ αντίθετη. Μόνο μετά τη συλλογή υπογραφών η ΔΑΠ κατέβασε δικό της Διοικητικό Συμβούλιο για να καπιλευτεί τη προδιάθεση αυτή των φοιτητών της σχολής μας και επειδή ακριβώς πιέστηκε από την επιθυμία αυτού του μεγάλου κομματιού . Εξάλλου η προώθηση της κυβερνητικής πολιτικής που επιδιώκει και η ατομικίστικη λογική έρχεται σε αντίθεση με την έκθεση της σε μαζικό αμφιθέατρο.
Θεωρούμε ότι η διεξαγωγή ΓΣ αυτή τη στιγμή είναι κάτι παραπάνω απο αναγκαίο κυρίως για τους εξής λόγους:
·         Οι διαγραφές των φοιτητών, μέτρο αυταρχικό και κατασταλτικό που κανέναν άλλο στόχο δεν εξυπηρετεί πέρα από το να προσθέσει περισσότερα βάρη στις πλάτες των φοιτητών, και να πετάξει έξω από το πανεπιστήμιο το κομμάτι των φοιτητών που πλήττεται οικονομικά.
·         Οι οργανισμοί που τα ιδρύματα πιέζονται να διευθετήσουν από το υπουργείο και έρχονται να εξυπηρετήσουν πλήρως τις ανάγκες τις αγοράς και να καθιερώσουν την πλήρη εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου τόσο στο κομμάτι της ερευνητικής διαδικασίας όσο και στους ρυθμούς σπουδών και τους όρους φοίτησης.
·         Τα κομμένα υλικά σχεδίου στο 1ο εξάμηνο που δε θεωρούμε ότι είναι ούτε τεχνικό θέμα που όπως μας λένε οι διοικήσεις και η ΔΑΠ θα λυθεί, ούτε μεμονωμένο αλλά εντάσσεται στην γενική κατεύθυνση της υποχρηματοδότησης των φοιτητικών παροχών όπως είναι και η σίτιση-στέγαση.
·         Το ρεσιτάλ αυταρχισμού σε ΑΠΘ και ΕΚΠΑ  όπου Ματ και εισαγγελείς καταπάτησαν το άσυλο για να καταστείλουν την αποφασιμένη από τους φοιτητικούς συλλόγους κατάληψη της πρυτανείας στη μία περίπτωση και τη παρεμπώδιση της συμμετοχής των φοιτητών στη διαδικασία της συγκλήτου στην άλλη.
Για όλους αυτούς τους λόγους καλούμε σε διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου. Καταγγέλουμε τη στάση της ΔΑΠ και απαιτούμε την αναγνώριση των υπογραφών των μελών του φοιτητικού συλλόγου. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να θεωρούν το σύλλογο τσιφλίκι τους και να αδιαφορούν προκλητικά για τις επιθυμίες μας.
Όλοι-ες στη γενική συνέλευση την Τρίτη στις 12:30 στο αμφιθέατρο 1,2

ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΒΑΣΕΙ… ΣΧΕΔΙΟΥ!

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Από τι στιγμή που άνοιξε η σχολή έρχονται ξανά στην επιφάνεια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενώ λοιπόν γίνεται ακατάπαυστα από το Υπουργείο-ΜΜΕ-ΔΑΠ η κουβέντα για το πόσο πρόβλημα δημιουργούν οι αιώνιοι-τεμπέληδες φοιτητές, οι αργόσχολοι-διορισμένοι εργαζόμενοι και η «κακή» αριστερά μέσα στα πανεπιστήμια και πως τελικά καταλήγουν να υποβαθμίζουν  αυτό, γίνεται γνωστό από τη σχολή πως τα υλικά του τεχνικού σχεδίου δε θα δοθούν! Επειδή όμως τα υλικά του τεχνικού σχεδίου, δε τα έκλεψαν από την αποθήκη του ΕΜΠ ούτε οι «αιώνιοι» αλλά μάλλον ούτε και οι εργαζόμενοι, κρίνουμε αναγκαίο να δούμε λίγο βαθύτερα το πυρήνα του προβλήματος.

Ήδη από το 2010 και την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ, έχει οξυνθεί μια κατάσταση που φέρει τη χρηματοδότηση για την παιδεία να μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Μάλιστα το ποσό που δόθηκε για το 2014 άγγιζε μόνο το 2,7% σημειώνοντας ιστορικό χαμηλό! Οι συνέπειες αυτού, δε θα μπορούσαν να μη πλήξουν και το ΕΜΠ άρα και τη σχολή μας. Το πρόβλημα που προκύπτει φέτος με τα σχεδιαστικά είναι άλλος ένας συντελεστής που προστίθεται στο άθροισμα που ονομάζεται «ολοένα μεγαλύτερη περικοπή φοιτητικών παροχών». Τα βοηθητικά «κίτρινα» συγγράμματα του Θωμαϊδείου δε δίνονται πλέον σε ένα σωρό μαθήματα, η έλλειψη διδακτικού και διοικητικού προσωπικού γίνεται αισθητή τόσο στη γραμματεία αλλά όσο και κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας ( εξεταστική χωρίς επιτηρητές, συγχώνευση τμημάτων στο μάθημα της Γεωμετρίας), τα κριτήρια για τη παροχή δωματίου στις εστίες αυξάνονται, εκπαιδευτικές εκδρομές καταργούνται εξαιτίας της μειωμένης χρηματοδότησης τους!

Επειδή πιστεύουμε ότι είναι ζήτημα βούλησης το αν θα δοθούν τα υλικά σχεδίου και όχι «αναγκαίο κακό» το ζητούμενο είναι να αναγνωρίσουμε την κατάσταση και να αναλάβουμε δράση. Από τη μια η συνδιαλλαγή και τα κομπρεμί που θα επιχειρήσει η ΔΑΠ δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, αλλά από την άλλη η πρόταση της σχολής για ανταλλαγή σχεδιαστικών μεταξύ των φοιτητών είναι τουλάχιστον εξωφρενική καθώς επιχειρεί να δώσει λύση με «χριστιανικό-φιλανθρωπικό» τρόπο «ξεχνώντας» ότι τα υλικά του σχεδίου είναι χρήσιμα και για τα επόμενα εξάμηνα, σε ένα πρόβλημα πολιτικής φύσης. Τα συμπεράσματα, λοιπόν, που βγαίνουν από αυτήν τη διαδικασία είναι κατά τη γνώμη μας δύο. Πρώτον,  ότι για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε, δεν αρκεί να διατυπώνουμε ένα αίτημα αλλά να κινητοποιούμαστε όλοι εμείς που πληττόμαστε με συλλογικό τρόπο και να μην μπαίνουμε σε μια διαδικασία απλά να μπαλώσουμε ατομικά την κατάσταση (βλέπε ΔΑΠ-Κοσμητεία να ανταλλάξουμε τα υλικά σχεδίου χωρίς να διεκδικήσουμε τίποτα). Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι ότι, μάλλον, μια λογική που λέει ότι η συνδιαλλαγή με την αντίπαλη πλευρά μπορεί να επιφέρει καρπούς είναι λαθεμένη. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στην καλή θέληση κανενός για να μας βοηθήσει, ούτε, μάλλον, μπορούμε να θεωρούμε ότι μόνο με τα κατάλληλα επιχειρήματα θα πείσουμε την άλλη πλευρά για την ορθότητα των αιτημάτων μας. Όταν ο οποιοσδήποτε πάει να μας δυσκολέψει την ήδη δύσκολη καθημερινότητα μας θα πρέπει να μας βρίσκει απέναντι του, έτοιμους να έρθουμε σε ρήξη με κάθε προσπάθεια συμπίεσης μας γιατί τελικά, μόνο έτσι θα γίνει κατανοητό από μεριάς μας ότι δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα αιτήματα μας και ότι θα τα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους.
               
Σε τελική ανάλυση, μια σειρά γεγονότων(όριο δήλωσης μαθημάτων, χαριστική εξεταστική, συγγράμματα…) μας δείχνει ότι έτσι μπορούμε να κερδίζουμε, συλλογικά και με διάθεση ρήξης με όποιον πλήττει τα συμφέροντα μας. Με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να συνεχίσουμε…

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ! ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ!

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

 Την Πέμπτη 17/7 πραγματοποιήθηκε στη σχολή μας Συνέλευση Τμήματος, η οποία αποφάσισε να χαθεί η εαρινή εξεταστική και να πραγματοποιηθεί μία επαναληπτική εξεταστική το Σεπτέμβρη διάρκειας 6 εβδομάδων. Τα επιχειρήματα που ακούστηκαν ήταν πάρα πολλά, αλλά δεν έχουν σε καμία περίπτωση στοιχειώδη λογική. Αρχικά ακούστηκε ότι είναι καλύτερο με ακαδημαϊκά κριτήρια και ας μην είναι και ακριβώς σύμφωνο με το νόμο, από καθηγητή που έλεγε πως αν χαθεί άλλη μια μέρα μάθημα χάνεται το εξάμηνο γιατί ο ίδιος νόμος λέει αυστηρά 13 βδομάδες μαθημάτων!!! Ακούστηκε επίσης πως γίνεται για το καλό των φοιτητών, όταν μέσα στην αίθουσα βρισκόντουσαν 40 φοιτητές για να πιέσουν να μη χαθεί η εξεταστική, και το ΔΣ του συλλόγου κατέθεσε ομόφωνα πρόταση για διεξαγωγή εαρινής-επαναληπτικής εξεταστικής (3+4 εβδομάδες) το Σεπτέμβρη!!! Ακόμα κάποιοι υποστήριξαν ότι δεν μπορούμε να βάλουμε τόση δουλειά στη γραμματεία σε τόσο λίγο χρόνο, όταν πριν 2 εβδομάδες έλεγαν ότι το διοικητικό προσωπικό έιναι υπεραρκετό, και αν ανοίξει η σχολή όλα θα γίνουν τέλεια!!! Και τέλος κάποιοι δεν κρύφτηκαν πίσω από αστείες δικαιολογίες και είπαν τον πραγματικό λόγο που θέλουν να μας κόψουν μία εξεταστική: «για να πάρουν ένα μάθημα όσοι νομίζουν πως θα κλείνει η σχολή και δεν θα υπάρχουν συνέπειες» και «δεν θέλω μέσα σε 1 μήνα να βάλω 2 φορές θέματα». Πολύ απλά και καθαρά δηλαδή: εκδίκηση προς τους φοιτητές και εκφοβισμός πως όποτε σπάει η ομαλότητα θα μας τιμωρούνε και δεν θα κάνουν καμία θυσία για να μας διευκολύνουν (όπου «θυσία» είναι τα μπάνια και οι διακοπές τους).
Εδώ όμως αντιστοιχούν και συγκεκριμένες ευθύνες και σε μία ‘’υπεύθυνη’’ και ‘’φερέγγυα’’ δύναμη τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που τόσο νοιάζεται για το καλό και το συμφέρον του φοιτητή, που το μόνο που έκανε ήταν απλά να καταθέσει μια πρόταση στη γραμματεία και στο ΔΣ του φοιτητικού συλλόγου (η οποία ομόφωνα στηρίχθηκε), χωρίς να έχει τη διάθεση να την υπερασπιστεί έμπρακτα. Η τοποθέτηση της στη συνεδρίαση του ΔΣ σήμερα 18/7 για τον ορισμό γενικής συνέλευσης για το ζήτημα της εξεταστικής ήταν ότι «τώρα ψηφίστηκε και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι» και «η συνέλευση δεν έχει νόημα, ας αποφασίσει το ΔΣ και να το καταθέσουμε στον Γκόλια». Ακριβώς δηλαδή ότι κάναμε και πριν το τελευταίο τμήμα και είδαμε τι έγινε!!!! Απλά για τα μάτια του κόσμου, να πούμε ότι προσπαθήσαμε!!!
Όμως η ίδια η πραγματικότητα διαψεύδει την τοποθέτηση των συναδέλφων της ΔΑΠ: πριν μία εβδομάδα στη σχολή των Ηλεκτρολόγων οι καθηγητές αποφάσισαν να χαθεί η εαρινή εξεταστική, ακριβώς όπως σε εμάς. Τι ακολούθησε??? Μαζική ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ των φοιτητών και παράσταση διαμαρτυρίας στο επόμενο τμήμα καθηγητών που ακύρωσε την προηγούμενη απόφαση και τελικά θα κάνουν και την εαρινή τους εξεταστική!!!
Οι καθηγητές έδειξαν ξεκάθαρα τις προθέσεις τους. Τώρα εμείς καλούμαστε να απαντήσουμε:
Θα παραμείνουμε αδρανείς και θα επιτρέψουμε να παίζουν με τις ζωές και τις σπουδές μας, ή ενωτικά και αποφασιστικά θα διεκδικήσουμε αυτά που μας αντιστοιχούν???
Θα ανεχτούμε κάποιοι να μας κόβουν δικαιώματα «για το καλό μας»??? θα αφήσουμε κάποιους βολεμένους που πληρώνονται για να βγάλουν θέματα εξετάσεων να μας λένε «βαριέμαι»??? θα σκύψουμε το κεφάλι και θα διαβάσουμε από τώρα ή θα φέρουμε τα πάνω κάτω για να υπερασπιστούμε το συμφέρον μας???

Κόντρα, λοιπόν, στην αυταρχική και αυθαίρετη απόφαση των καθηγητών για χάσιμο της εαρινής εξεταστικής, αλλά και στην προσπάθεια της ΔΑΠ να μείνει ο σύλλογος και οι φοιτητές αδρανείς, καλούμε σε Γενική Συνέλευση τη Δευτέρα 21/7, ώστε την Τρίτη 22/7 στο τμήμα καθηγητών που έχει οριστεί να κερδίσουμε την εξεταστική που δικαιούμαστε, αλλά και να συζητήσουμε οποιοδήποτε άλλο θέμα προκύπτει.

Να σβήσουμε τα σύνορα, να νικήσουμε το φόβο… Να μη γίνει ο κόσμος φυλακή!

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα για τη δική της επιβίωση σε  συνθήκες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης ακόμα πιο έντονα φαίνεται να προσπαθεί να διαιρέσει τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας διαδίδοντας σε αυτά ότι η αιτία της κρίσης είναι συγκεκριμένα κομμάτια αυτής και όχι το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο η ίδια υπερασπίζεται. Τα κομμάτια αυτά μπορεί είναι συγκεκριμένοι κλάδοι, όπως οι «τεμπέληδες» δημόσιοι υπάλληλοι ή ολόκληρες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστες, οι γκέι κλπ. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες είναι διαχρονικά το πιο καταπιεσμένο κομμάτι της κοινωνίας και αποτελούν εύκολο στόχο για εθνικιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές. Επιπλέον αναγκάζονται να δουλεύουν ανασφάλιστοι, αμειβόμενοι λιγότερο από τους ντόπιους, σε καθεστώς ανασφάλειας και παρόλο που η εργασία τους είναι πολύ κερδοφόρα για τους εργοδότες, οι ίδιοι να τους υπερεκμεταλλεύονται και κακομεταχειρίζονται(βλ. Μανωλάδα).
Βέβαια ο ρατσισμός δεν αποτελεί εγχώριο ζήτημα. Η Ευρώπη, θωρακίζεται με τον πιο ακραίο και μερικές φορές θανάσιμο τρόπο απέναντι στους μετανάστες (βλέπε FRONTEX για την «ασφάλεια» των συνόρων από πρόσφυγες και μετανάστες) και δημιουργεί τον τρόμο της «εισβολής» των ξένων που ευθύνονται για την ανεργία και αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια...Η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Η κυβέρνηση προβάλλει το αντιφασιστικό της προσωπείο μετά τις συλλήψεις των κεφαλιών της χρυσής αυγής, ενώ την ίδια στιγμή το κράτος και οι θεσμοί καλλιεργούν το ρατσισμό και τις διακρίσεις με τη δολοφονία των μεταναστών στο Φαρμακονήσι, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τα ρατσιστικά παραληρήματα των εκπροσώπων της κυβέρνησης κατά των μεταναστών και τη σκληρή νομοθεσία απέναντι τους.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ρατσισμός στην Ελλάδα δεν ήταν εκδήλωση αυθόρμητων τάσεων της ελληνικής κοινωνίας, που μέσα στην κρίση απλώς παροξύνθηκαν. Αλλά μια ιδεολογία συμβατή με το ίδιο το σύστημα για τη δικαιολόγηση της εκμετάλλευσης συγκεκριμένων ομάδων και ένα σύνολο πρακτικών που επέτρεψε η δυσχερής κοινωνική θέση των μεταναστών πρακτικών που απογείωσαν την εκμετάλλευση, νομιμοποίησαν την κρατική ανομία και υποβαθμίζουν καθημερινά πια την ίδια τη ζωή, όπως συμβαίνει με την επ' αόριστον κράτηση στα ανά την Ελλάδα στρατόπεδα - κολαστήρια. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία αποτελούν θεμέλιους λίθους της φασιστικής ιδεολογίας. Με τη Χρυσή Αυγή να εδραιώνεται στην κοινωνία, να τη μπολιάζει με το ρατσιστικό της μίσος, να οπλίζει τα σύγχρονα τάγματα εφόδου, να επιτίθεται σε μετανάστες και αντιφασίστες και να σκοτώνει ο κίνδυνος που γεννά ο ρατσισμός δεν είναι μόνο ιδεολογικός, εκτείνεται πέρα από τη δημιουργία μιας μισαλλόδοξης και ξενοφοβικής κοινωνίας και μόνο, έχει να κάνει με την επιβίωση των πιο εξαθλιωμένων κομματιών της κοινωνίας.
Καταπίεση όμως δεν βιώνουν μόνοι οι μετανάστες. Μορφές καταπίεσης εκδηλώνονται σε κάθε άνθρωπο που σκέφτεται και λειτουργεί διαφορετικά από τα κυρίαρχα πρότυπα. Διακρίσεις γίνονται στη βάση του φύλου, των θρησκευτικών πεποιθήσεων, των προσωπικών ή ερωτικών επιλογών κλπ. Όποιος και όποια δεν ταιριάζει στα στερεότυπα χλευάζεται, υποβιβάζεται και καταλήγει να γίνεται προϊόν εκμετάλλευσης από τους «φυσιολογικούς».
Το αντιρατσιστικό φεστιβάλ αποτελεί μια πρωτοβουλία που έχει ως σκοπό την αναχαίτιση του ρατσιστικού μίσους που αναπαράγεται από τα παραπάνω ιδεολογήματα και την εδραίωση σχέσεων αλληλεγγύης ανάμεσα στα κομμάτια της κοινωνίας που αγωνίζονται σε αυτή την κατεύθυνση. Παρά τη γενικότερη ρητορεία για ανθρωπισμό και ισότητα όλων των ανθρώπων κανένας εκπρόσωπος της κυρίαρχης ιδεολογίας δεν παλεύει για την επίλυση του προβλήματος στην ουσία του, ίσα ίσα, όπως φαίνεται από τα παραπάνω αυτοί είναι οι ίδιοι που συντηρούν την κατάσταση. Οι μετανάστες είναι τα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και οι ίδιοι που τους εξωθούν στο δύσκολο δρόμο της περιπλάνησης τους αντιμετωπίζουν σαν κομμάτι κρέας χωρίς δικαιώματα, σαν ένα πρόβλημα που χρειάζεται να παταχθεί με τον πιο σκληρό τρόπο πολλές φορές. Μαζί με όλα τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας θα πρέπει να παλέψουμε για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση, χωρίς κατηγοριοποιήσεις. Για ένα κόσμο που θα μας χωράει όλους και όλες γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά και όλοι είμαστε ίσοι.


Καλούμε σε συμμετοχή στο 18ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ στην Πανεπιστημιούπολη των Ιλισίων 4-5-6 Ιουλίου

Η κυβέρνηση κλείνει το Πολυτεχνείο

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Ίσως ο παραπάνω τίτλος να φαίνεται αντιφατικός, αλλά κατά την άποψή μας περιγράφει επακριβώς το ποιός επέλεξε να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση. Το Δεκέμβρη που μας πέρασε οι διοικητικοί υπάλληλοι επέστρεψαν στις δουλειές τους επειδή πείστηκαν από τις δεσμεύσεις του υπουργείου, ότι δηλαδή θα άλλαζε το καθεστώς διαθεσιμότητας. Μετά τον κυβερνητικό μετασχηματισμό ο νέος υπουργός δηλώνει ότι δεν έχει γίνει ουδεμία διαδικασία υπουργικής αξιολόγησης για τις θέσεις αυτές, ξεπερνώντας έτσι κάθε όριο θράσους και γκρεμίζοντας ταυτόχρονα τα ιδεολογήματα περί αξιοκρατίας. Στην ουσία ο νέος υπουργός επιβεβαίωσε ότι οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων δεν είναι μια διαδικασία «εξυγίανσης» των ελληνικών πανεπιστημίων αλλά άλλη μια εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων, κατά την οποία απολύονται στο βωμό της κρίσης χιλιάδες εργαζόμενοι με σκοπό να χρηματοδοτούνται εν μία νυκτί τράπεζες και επιχειρήσεις-κολοσσοί (π.χ. συνδέοντάς το μ’ ένα άλλο καυτό ζήτημα της επικαιρότητας το ελληνικό δημόσιο θα δώσει/χαρίσει στον Μελισσανίδη 20 εκ. ευρώ για να χτίσει το γήπεδο της ΑΕΚ). Εκτός αυτού, αν θέλουμε να μιλήσουμε για «αξιοκρατία» και «σωστή αξιολόγηση», ασχέτως από το τι λένε η κυβέρνηση, η τρόικα και τα ΜΜΕ περί μη παραγωγικών και υπεράριθμων υπαλλήλων, να υπενθυμίσουμε ότι εδώ και ένα χρόνο έχει υπάρξει εσωτερική αξιολόγηση του ιδρύματος και κατέληξε στο ότι χρειάζονται και παραπάνω υπάλληλοι αν θέλουμε να λειτουργούμε κανονικά!

Καμία επομένως κάλυψη δεν υπάρχει για αυτές τις απολύσεις, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν με αστήριχτες γενικεύσεις και τόνους λάσπης (τεμπέληδες, ρουσφετολόγοι, συντεχνίες κτλ). Τα πιθανά σενάρια εξέλιξης είναι τα εξής: είτε εργαζόμενοι με νέα ατομική ευέλικτη σύμβαση εργασίας και χαμηλότερο μισθό θα καλύψουν το κενό που θα αφήσουν οι απολύσεις είτε ιδιώτες θα αναλάβουν την παροχή των υπηρεσιών όπως γίνεται με τα κυλικεία και πολύ σύντομα με τη φύλαξη, είτε και τα δύο σε συνδυασμό. Η αιτία βέβαια είναι μία, είναι η ανάγκη υποτίμησης της αξίας της εργασίας και η παραίτηση του δημοσίου από οποιαδήποτε υποχρέωσή του. Αυτό καταδεικνύει γιατί σε πρώτη φάση ο αγώνας τους μας αφορά ως μελλοντικούς εργαζόμενους και ως τη γενιά που πλήρως θα βιώσει την εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο μας γυρνάνε.

Βλέπουμε όμως ένα και έναν ακόμα κοινό στόχο με τους εργαζόμενους. Ο στόχος αυτός έχει όνομα: Πρότυποι Οργανισμοί. Εάν και εφόσον καταφέρουν να περάσουν οι οργανισμοί στα ιδρύματα θα μιλάμε για ένα τελείως νέο πανεπιστήμιο...Σε ποια κατεύθυνση όμως; Αναφέρουμε ενδεικτικά τα βασικά σημεία του πρότυπου οργανισμού: διαγραφές φοιτητών σε ν+2 χρόνια, δημιουργία πιστωτικών μονάδων, διάσπαση πτυχίου σε 3+2, δυνατότητα κάθε σχολής να δίνει περισσότερα από ένα πτυχία με διαφορετικά προγράμματα σπουδών, τα δίδακτρα αφήνονται στην ευχέρεια του συμβουλίου ιδρύματος, ενός οργάνου αποκομμένου από την κοινότητα και με υπερεξουσίες, περικοπή δωρεάν συγγραμμάτων. Μιλάμε επομένως για ένα πανεπιστήμιο συρρικνωμένο (ήδη αναμένουμε τις επόμενες συγχωνεύσεις με το σχέδιο Αθηνά 2), λιγότερο δημόσιο, πολύ λιγότερο δωρεάν και ελάχιστα δημοκρατικό, για ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με λογικές εργολαβίας και ανταποδοτικών κριτηρίων. Αυτό δεν θα συμβεί στο μακρινό μέλλον, ήδη στα mail όλων μας βρίσκεται το προσχέδιο του οργανισμού σταλμένο από την πρυτανεία και ακόμα χειρότερα το υπουργείο υπόσχεται προσλήψεις μόνο εάν περάσει ο οργανισμός. Προκύπτει επομένως η αναγκαιότητα να αντιταχθούμε στους οργανισμούς και να συντονίσουμε τον αγώνα μας μαζί με τους εργαζόμενους και προς αυτή την κατεύθυνση.

Μας ενδιαφέρει όμως και να νικήσει αυτός ο αγώνας! Κι αυτό φάνηκε ότι δεν μπορεί να συμβεί με τους διαθέσιμους στις δουλειές τους και με το ίδρυμα σε κατάσταση ομαλότητας! Ο αγώνας διαρκείας που είχαν πραγματοποιήσει οι διοικητικοί, ανάγκασε για πρώτη φορά μνημονιακή κυβέρνηση να «τραινάρει»  τα σχέδια της για απολύσεις στο δημόσιο και την υποχρέωσε σε αναδίπλωση, γεγονός πρωτοφανές! Οι υποσχέσεις όμως που έδωσε το υπουργείο, ότι κανείς εργαζόμενος δε θα απολυθεί, αποδεικνύεται ότι ήταν ντρίπλα της κυβέρνησης απλά και μόνο για να κερδίσει χρόνο. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι το ίδιο θα γίνει αν οι εργαζόμενοι αναδιπλωθούν κι αυτή τη φορά! Κι εμείς ως φοιτητές δεν πρέπει να υποκύψουμε πάλι σε εκβιαστικά διλήμματα περί χαμένων εξαμήνων και εξεταστικών. Κανένα εξάμηνο δεν θα χαθεί και όσο για την εξεταστική είναι στο χέρι μας να διεκδικήσουμε και θα το κάνουμε να γίνει διπλή το Σεπτέμβρη.

Καλούμε εκ νέου σε διαδικασία συνέλευσης όχι επειδή έχουμε φετίχ αλλά γιατί τώρα είναι ώρα ο φοιτητής να πάρει θέση! Το κλίμα απάθειας, ατομικισμού, η πολιτική αδράνεια του συλλόγου που έχει ως αποτέλεσμα να μην συζητάμε ποτέ όλοι μαζί στο αμφιθέατρο δεν μπορεί παρά να ανοίγει δρόμο στα κυβερνητικά σχέδια και να μας αφήνει ως μόνη επιλογή να παλεύουμε ο καθένας μόνος του. Κάποιοι έχουν συμφέρον αυτό να γίνεται, γι ’αυτό και η παράταξη της ΔΑΠ συντηρεί και τροφοδοτεί το κλίμα αυτό και δεν έχει τοποθετηθεί ανοικτά στα καίρια αυτά ζητήματα που μας αφορούν όλους, ούτε επιλέγει να εκθέσει τις απόψεις της σε μαζικό αμφιθέατρο. Εμείς ως Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση ξεκάθαρα δηλώνουμε ότι θέλουμε πρωτίστως να συζητηθούν τα ζητήματα των απολύσεων, του οργανισμού και των εξεταστικών με μαζικούς όρους από όλους τους φοιτητές. Όλο το σκεπτικό που αναπτύχθηκε πιο πάνω μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορούμε και έχουμε ευθύνη να βγούμε δυναμικά στο προσκήνιο και να καθορίσουμε τις εξελίξεις. Με μαχητικό τρόπο, ενάντια στις απολύσεις, στους οργανισμούς για έναν κοινό αγώνα εργαζομένων, φοιτητών που δεν θα υποκύπτει στους εκβιασμούς και τις αυταπάτες!

Όλοι στη συνέλευση την Τρίτη 1/7 στις 12:30 στο αμφ 1,2!  

Για το προσχέδιο Οργανισμού στο ΕΜΠ

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Από την αρχή της χρονιάς τέθηκε επί τάπητος και χρησιμοποιήθηκε ως αιχμή του δόρατος για την επίθεση του Υπουργείου και της κυβέρνησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το ζήτημα των οργανισμών. Οι οργανισμοί παρότι μέχρι στιγμής μόνο στο ΕΚΠΑ έχουν πλήρη μορφή, απο μόνοι τους με μια πρώτη σύντομη ματία συμπυκνώνουν όλη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (νόμος Διαμαντοπούλου, Σχέδιο Αθηνά) και έρχονται να διαμορφώσουν μια νέα πραγματικότητα στο χώρο του πανεπιστημίου. Μια νέα πραγματικότητα που φάνηκε και με τις δηλώσεις του Υπουργού περι 180.000 διαγραφών και εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά προγράμματα ή τις απολύσεις των διοικητικών στην αρχή της χρονιάς. Μια νέα πραγματικότητα που έρχεται να αλλάξει άρδην τόσο την καθημερινότητα μας ως φοιτητές, την έννοια της παιδείας ως κοινωνικού αγαθού και τα δικαιώματα μας σε ενιαίο ακαδημαικό αντικείμενο σπουδών, κατοχυρωμένο πτυχίο, σταθερή δουλειά. Ας δούμε όμως συνοπτικά τι είναι και τι έρχεται να φέρει ο οργανισμός.
Ο οργανισμός αποτελεί το καταστατικό δομής και λειτουργίας του Ιδρύματος, το οποίο εξειδικεύεται με τους Εσωτερικούς Κανονισμούς σε κάθε σχολή. Η παρούσα επίθεση στο χώρο της τριτοβάθμιας διαμορφώνει ένα νέο ποιοτικά αντιδραστικό οργανισμό με άρθρα και διατάξεις που θίγουν από: το σκοπό για τον οποίο διεξάγεται έρευνα, τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος μέχρι και το πως και πόσο έχουμε δικαίωμα να σπουδάζουμε. Διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα όπου η Παιδεία χαρίζεται και απέχει από το να είναι κοινωνικό αγαθό δωρεάν και προσιτό για όλους Ας δούμε συγκεκριμένα πως έρχεται αυτός ο οργανισμός να αλλάξει την υπάρχουσα μορφή του πανεπιστημίου.
Αξιολόγηση : Μοχλός για την επιβολή της αναδιάρθρωσης αποτελεί ο θεσμός της αξιολόγησης. Αξιολόγηση από την οποία προκύπτει εκβιαστικά απο το υπουργείο ακόμα και η χρηματοδότηση του Ιδρύματος. Συγκεκριμένα στον οργανισμό προβλέπεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο για το ποιός θα πραγματοποιεί την αξιολόγηση και με ποιά κριτήρια. Για την αξιολόγηση θα μεριμνά η ΑΔΙΠ και το Συμβούλιο Ιδρύματος που αποκτά ένα ρόλο πλήρης εξουσίας όντας το μόνο όργανο που αποφασίζει μέσα στο ίδρυμα. Η γνώμη των φοιτητών και εργαζομένων φιμώνεται και η αξιολόγηση διεξάγεται απο εξωτερικούς παράγοντες άμμεσα συνδεδεμένους με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της αγοράς. Στο ίδιο πνεύμα και τα κριτήρια αξιολόγησης, που εισάγουν μορφές ανταποδοτικότητας με γνώμονα το κέρδος και κατατάσσουν δυναμικό (φοιτητών, εργαζόμενων) και εγκαταστάσεις με βάση του πόσου εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και όχι τις ανάγκες μας. Η μόνη υπαρκτή και αναγκαία λύση για εμάς είναι η αξιολόγηση από φοιτητές και εργαζομένους, ο έλεγχος των προσφερόμενων υπηρεσιών και των προγραμμάτων σπουδών.
Έρευνα: Στον οργανισμό ορίζονται από μια σειρά διατάξεις ζητήματα σχετικά με την έρευνα που παράγει το ίδρυμα. Από το που θα προέρχεται η χρηματοδότηση μέχρι το ποιός θα εκμεταλλεύεται τα αποτελέσματα της έρευνας ή το για ποιούς σκοπούς γίνεται. Η εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών συμφερόντων και κριτηρίων, η ίδρυση επώνυμων εδρών , το ξεπούλημα-ανταλλαγή της έρευνας με μια υποτυπώδη χρηματοδότηση έχουν ως αποτέλεσμα η έρευνα να μη πραγματοποιείται με κριτήριο το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον. Πρόκειτα για ερευνητικά προγράμματα εκατομμυρίων τα οποία χαρίζονται στα συμφέροντα μεγάλων ιδιωτικών ομίλων και δε μεταφράζονται σε παροχές για τους φοιτητές ή την κοινωνία.
Διαγραφές: Μέσα από τους οργανισμούς και την πρόβλεψη τους για ανώτατο όριο σπουδών στα ν+2 έτη πραγματοποιείται ένα πάγιο σημείο της εκπαιδευτικής μεταρύθμισης. Σε συνδυασμό και με τη νέα δομή του Λυκείου (μαθητεία, ελαστικές σχέσεις εργασίας, επαναληπτικοί γύροι εξετάσεων) διαμορφώνεται ένα αποστειρωμένο κλίμα και εντός του πανεπιστημίου, με έντονα στοιχεία πειθάρχησης, εντατικοποίησης και κριτήρια ανταποδοτικότητας με βάση του τι προσφέρει ο καθένας. Ένα κλιμα όξυνσης των ταξικών φραγμών. Ακόμα και το ιδεολόγημα πως η ευθύνη αποτυχίας βαραίνει τις προσωπικές δυνατότητες του καθενός καταρρίπτεται αν παρατηρήσουμε με βάση και τη συγκυρία τους απάνθρωπους ρυθμούς σπουδών, τον ήδη αυξημένο μέσο όρο αποφοίτησης, μια σειρά θεμάτων όπως οι συμπυκνωμένες εξεταστικές,τα μαζικά κοψίματα, οι υποχρεωτικές εργασίες-πρόοδοι και η αυταρχικότητα των καθηγητών αλλά και τον ήδη αυξανόμενο ρυθμό των φοιτητών που εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα μα και των οικονομικών δυσκολιών των οικογενειών μας στο περιβάλλον της φτώχειας και της ανεργίας. Συμπεραίνουμε πως: το μέτρο των διαγραφών μας οδηγεί ή στο να σκύψουμε το κεφάλι, να σκεφτούμαι με κριτήρια ατομικού δρόμου και κανιβαλισμου σε σχέση με τον διπλανό μας, να είμαστε πειθήνια ρομποτάκια με μόνο προορισμό το διάβασμα-αποστήθιση μήπως και πιάσουμε δουλειά για κανα 5μηνο για να επιβιώσουμε ή να τα παρατήσουμε, να μας πετάξουν έξω από τις σχολές, να μας πούνε πως δεν μπορεί να σπουδάζεται όλοι στο σήμερα.
Δίδακτρα-Πιστωτικές Μονάδες-Δια βίου μάθηση: Το ενιαίο αντικείμενο σπουδών και το πτυχίο διασπάται σε ένα παζλ δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων. Οι σπουδές και το πτυχίο θα αποτελούν ένα συνεχής κυνήγι μονάδων και δεξιοτήτων (συγκεκριμένα 300 με κάθε μάθημα να δίνει διαφορετικό αριθμό) με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται μια ακραία μορφή εξειδικευμένης και ‘λειψής’ γνώσης, με το πτυχίο να αποτελεί απλώς βιογραφικό-φάκελο προσόντων. Παράλληλα ήδη και στο ΕΚΠΑ προβλέπονται δίδακτρα στον πτοπτυχιακό και μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών, τα οποιά θα ορίζονται από το εκάστοτε Συμβούλιο. Γίνεται δε λόγος για ανάγκη δια βίου μάθησης-κατάρτισης-εξειδίκευσης των αποφοίτητων αλλά και συγχωνεύσεις σχολών. Η κουβέντα αυτή διεξάγεται με φόντο την ήδη διαλυμμένη αγορά εργασίας, όπου οι συλλογικές συμβάσεις έχουν καταργηθεί και ο εργασιακός μεσαίωνας των 5μηνων και της εργασίας με μπλοκάκι κυριαρχεί, όπου το διασπασμένο πτυχίο δρα προσθετικά στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη, όπου οι ανάγκες της αγοράς και τις επιταγές της ΕΕ επιβάλλουν αυτό το μοντέλο κατάρτισης και εργασίας ( ‘ευέλικτου’, ημι-ειδικευμεύνου, πειθήνιου και αναλώσιμου).
Λειτουργίες-Μέριμνα-Φοιτητικά Δάνεια:  Ήδη με την υπάρχουσα λειτουργία του Ιδρύματος και σε συμφωνία με τις οδηγίες της ΕΕ τα πεδία της φοιτητικής μέριμνας  (μετακινήσεις, δίκτυα, σίτιση, στέγαση, γραμματείες) έχουν εκχωρηθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιωτικούς ομίλους με μηδαμινό έλεγχο διασφάλισης ποιότητας και παρεχόμενων υπηρεσιών από εργαζόμενους και φοιτητές. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκαν και οι απολύσεις-κινητηκότητα στην αρχή της χρονιάς. Οι όποιες υπηρεσίες θα κρίνονται και θα προσφέρονται με βάση την εξυπηρέτηση και το κέρδος αυτών που την έχουν αναλάβει, χωρίς να λάμβάνονται υπόψη οι συνολικές ανάγκες και απαιτήσεις των φοιτητών. Τομή σε αυτόν τον οργανισμό αποτελεί ο θεσμός των φοιτητικών δανείων. Το Ίδρυμα σε συνεργασία και με εξωτερικούς παράγοντες (ιδιώτες, τράπεζες) θα παραχωρεί στους φοιτητές με οικονομικές δυσκολίες δάνεια για να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους. Ήδη από τα 18 θα είμαστε χρεωμένοι και υπόλογοι, αναγκασμένοι να δανειστούμε από αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κρίση, απο αυτούς που αλλάζουν την κοινωνία και το πανεπιστήμιο για να ταιριάζει στα συμφέροντα τους. Η Παιδεία χάνει κάθε έννοια δωρεάν κοινωνικού αγαθού ενώ προστίθεται ένα ακόμη βάρος στις πλάτες μας.
Πολιτική ζύμωση στα Πανεπιστήμια: Ανέκαθεν κίνδυνος για τις προσπάθειες τους αποτελούσαν οι συλλογικές διαδικασίες, οι οργανωμένοι φοιτητικοί σύλλογοι και η πολιτικοποίηση μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτά τα πλαίσια έρχονται να αυταρχικοποιήσουν με αποκορύφωμα τις αποφάσεις που παίρνονται αποκλειστικά και μόνο απο όργανα όπως το Συμβούλιο Ιδρύματος και το Συνήγορο του Φοιτητή. Ένα συνήγορο-καθηγητή επιτηρήτή της τάξης, της ασφάλειας και της ομαλότητας στο Ίδρυμα, ένα καθηγητή επιτηρητή των αντιδράσεων και των φωνών μας. Δεν τρέφουμαι καμιά αυταπάτη πως τέτοις διατάξεις παιρνάνε όχι για να αποκτήσουμε λόγο ενάντια σε φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας ή διαμόρφωσης προγραμματος σπουδών αλλά για να εξασφαλιστεί και θεσμικά η ανυπαρξία συλλογικών αναπαραστάσεων και νοοτροπίας επιβολής των συμφερόντων μας.
Βλέπουμε πως ο οργανισμός αποτελεί τομή για ένα ακόμη πιο αντιδραστικό πανεπιστήμιο, ένα πανεπιστήμιο που δε θα μας χωράει όλους και έτσι αποτελεί κόκκινη γραμμή για όλους εμάς, το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, που έχουμε καταφέρει μια σειρά νικών απέναντι στις εκπαιδευτικές μεταρυθμίσεις. Χωρίς να υπερασπιζόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση στο χώρο του πανεπιστημίου, αλλα απαιτώντας με νοοτροπία επιβολής και συλλογικών διαδικασιών το πανεπιστήμιο των συμφερόντων και των αναγκών μας, το πανεπιστήμιο που μας χωράει όλους και φτιάχνεται μόνο από εμάς τους ίδιους βρισκόμαστε πάντα σε συμπνοια με το κομμάτι των απολυμένων εργαζομένων που συνεχίζει να αγωνίζεται. Η μάχη ενάντια στην ποιοτική τομή του οργανισμού και τη συνολική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση θα μας βρει μαζί σε κοινά συντονιστικά και σε συμπόρευση σε κινηματικές διαδικασίες. Να μην επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση, σε κανένα Υπουργείο, σε καμία Σύγκλητο να υπονομεύσει το μέλλον μας. Να βγούμε αγωνιστικά στο προσκήνιο, μέσα από τους συλλόγους και τις γενικές μας συνελεύσεις, να στείλουμε τον κάθε οργανισμό στο καλάθι των αχρήστων μαζί με κάθε σχέδιο τους για το βάρβαρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. 

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΜΑΡΤΗ : ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Μπορεί όλοι μας να ζούμε αυτή την περίοδο σε μια μεγάλη γυάλα που λέγεται εξεταστική, όμως ο φασισμός δεν περιμένει και δεν σταματά να εξαπλώνεται στην κοινωνία και να βάζει στο στόχαστρο τους καταπιεσμένους, τους διαφορετικούς, τους αδύναμους...Η Χρυσή Αυγή παρ'όλες τις συλλήψεις στελεχών της και τις “αποκαλύψεις” για τη συμμορίτικη, δολοφονική φύση της παραμένει υψηλά δημοσκοπικά και ενεργή, συνεχίζοντας τις τραμπούκικες επιθέσεις της, τροφοδοτούμενη από το κλίμα απογοήτευσης και αγανάκτησης του κόσμου αλλά και από συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως οι εφοπλιστές και μερίδα των ΜΜΕ.
Απειλητικά στέκεται, επομένως, από πάνω μας το φάντασμα του φασισμού, το οποίο  βέβαια  αποτελεί μια πολύ ευνοική εναλλακτική λύση και διέξοδο στην κρίση ηγεμονίας για το κεφάλαιο και τους εκφραστές του. Η σημερινή πολιτική, άλλωστε, ποντάρει στην όξυνση των κανιβαλιστικών αντανακλαστικών της κοινωνίας, στον κοινωνικό αυτοματισμό, στο ρατσισμό, στη λογική της επιβίωσης του δυνατού και στη βία που πρώτη και καλύτερη η τωρινή μας κυβέρνηση υοθετεί και τροφοδοτεί.
Το νέο τραγικό περιστατικό με θύματα επτά μετανάστες στα ανοιχτά της Μυτιλήνης, αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως το Φαρμακονήσι και η Λαμπεντούζα δεν ήταν ατυχήματα, αλλά η άμεση και συστηματική συνέπεια της ρατσιστικής πολιτικής της Ε.Ε. που θέλει να καταστήσει την Ευρώπη φρούριο. Μιας πολιτικής που έχει μετατρέψει την Μεσόγειο σε νεκροταφείο μεταναστών, που στήνει ναζιστικής έμπνευσης στρατόπεδα συγκέντρωσης για τη «φιλοξενία» όσων δεν έχουν χαρτιά, που αρνείται να δώσει δικαίωμα ψήφου και ιθαγένεια σε ανθρώπους που ζούνε με τις οικογένειές τους για χρόνια στη χώρα μας. Απαραίτητο συμπλήρωμα φυσικά η ιδεολογική προπαγάνδα εναντίων των μεταναστών, των ''βρώμικων” και ''παράνομων''   που μας παίρνουν τις δουλειές. Πρόκειται για μια άθλια επιχείρηση αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης των πραγματικών υπευθύνων για την φτώχεια την ανεργία και την εξαθλίωση κάθε φτωχού ανθρώπου, ντόπιου ή μετανάστη: Των πολιτικών της μνημονιακής λιτότητας και της Ευρωπαικής Ένωσης.
Για τους 1.500.000 ανέργους δεν ευθύνονται οι μετανάστες αλλά οι χιλιάδες απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τα λουκέτα στα μικρομάγαζα που κλείνουν από τα δυσβάσταχτα χρέη. Μάλιστα από την ανασφάλιστη εργασία στην κάθε Μανωλάδα, όπου εργάτες-μετανάστες δουλέυουν σε καθεστώς τρομοκρατίας και εκβιασμού στην κυριολεξία για ένα πιάτο φαί, και αυτοί που κερδίζουν είναι μόνο οι «λαθροεργοδότες», ενώ την ίδια ώρα η αδήλωτη εργασία των  εργαζόμενων επεκτείνεται παντού.
Φυσικά η συμμορία της Χρυσής Αυγής αξιοποιεί τον “θεσμικό” ρατσισμό του συστήματος για να οπλίσει τα τάγματα εφόδου της που δεν απειλούν μόνο μετανάστες αλλά και οποιονδήποτε διαφορετικό...Δεν μένει παρά να αντιτάξουμε στους φασίστες και σε όσους μιμούνται τις πρακτικές τους, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και πάνω απ'όλα έναν κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών, εργαζόμενων, ανέργων, φοιτητών ενάντια στις πολιτικές εξαθλίωσης, το ρατσισμό και το φασισμό. Να μην σταματάμε να πολεμάμε το φασισμό πάντα και παντού.
           Συμμετέχουμε στις κινητιοποιήσεις στις 22 Μάρτη, μέρα κατά του ρατσισμού και του φασισμού
· 1 μ.μ. Προσυγκέντρωση στα Προπύλαια
· 2 μ.μ. Συλλαλητήριο στην Ομόνοια και Πορεία στη Βουλή 

     ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ!

Η μέριμνα υπόθεση όλων μας

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014


 Υπάρχουν πολλές φωνές που κατά καιρούς προσπαθούν να μας πείσουν πως     απολαμβάνουμε  μια δημόσια και δωρεάν παιδεία. Υπάρχουν φωνές που επιμένουν πως  χωρίς οι φοιτητές να αποφασίζουν για τη διοίκηση του ιδρύματος όλα λειτουργούν προς όφελος μας. Είναι όμως πράγματι προς όφελος μας;

 

Ήδη το ίδρυμα αναθέτει τις λειτουργίες του σχετικά με τη φοιτητική μέριμνα μέσω συμβάσεων σε ιδιώτες. Για παράδειγμα η λέσχη. Μέσω Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, που αποτελούν και κομβικό σημείο της πρότασης της ΔΑΠ <<Παιδεία 2020>>, ο εργολάβος που έχει αναλάβει τη σίτιση πληρώνεται από το ίδρυμα: 270 (μέρες) x 1.80 € ( ανά κάρτα σίτισης που έχει εκδοθεί) x 2200 (κάρτες σίτισης ΕΜΠ στο περίπου) = 1069200 € το χρόνο. Εάν τώρα συνυπολογίσει κανείς τα έσοδα από τις εκδηλώσεις του ιδρύματος και τα 2.50 € ανά μερίδα φαγητό για όσους δε διαθέτουν κάρτα, μα κυρίως το ελλιπές προσωπικό, τις άθλιες εγκαταστάσεις υγιεινής, την ανύπαρκτη καθαριότητα και την ευτελή ποιότητα του προσφερόμενου φαγητού, συμπεραίνουμε ότι ο εργολάβος θυσιάζει την ποιότητα της μέριμνας στο βωμό του κέρδους, αδιαφορεί για τις ανάγκες μας με σκοπό να πλουτίσει. Χωρίς κανένα έλεγχο από τους φοιτητές, χωρίς να έχουμε λόγο για το φαγητό που τρώμε, μας προσφέρουν δυσανάλογες υπηρεσίες σε σχέση με την επιβάρυνση των οικογενειών μας και τα χρήματα που δαπανούνται από αυτές μέσω φόρων. Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι γονείς μας πλήττονται από τη λαίλαπα μνημονίων και αντεργατικών μέτρων, μας επιβάλλεται να διώξουμε σαν μακρινή ανάμνηση το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση για όλους. Τα κέρδη του εργολάβου σε βάρος μας είναι απότοκο της συνολικότερης  πολιτικής κεφαλαίου-κυβέρνησης-Ε.Ε. για ξεπούλημα κάθε δημόσιου αγαθού από την ενέργεια και τις μεταφορές μέχρι τη σίτιση και τη στέγαση. Οι φοιτητικές παροχές αποτελούν πολυτέλεια στο πανεπιστήμιο που μας ετοιμάζουν, ένα νέο πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί πάντα προσαρμοσμένο στις ανάγκες της αγοράς, με βάση τη δομή του οργανισμού και τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό. Ένα πανεπιστήμιο στο οποίο εμείς δεν έχουμε καμία θέση παρά αυτή του υπαλλήλου. Ένα πανεπιστήμιο εχθρικό απέναντι σε φοιτητές και εργαζομένους, μα απόλυτα φιλικό στην ιδιωτική και επιχειρηματική λειτουργία. Την ίδια βάρβαρη επίθεση τρόικας-ΔΝΤ υπηρετούν και οι διασπάσεις πτυχίων, οι πλήρως εξειδικευμένοι και ευέλικτοι εργαζόμενοι, οι διαγραφές φοιτητών και οι εντατικοποιημένοι ρυθμοί σπουδών. Στο μέλλον τους δεν έχει θέση όποιος δεν θα έχει να πληρώσει δίδακτρα, συγγράμματα, σίτιση και στέγαση. Στα σχέδια τους δε χωράνε τα συμφέροντα μας.

 

Όμως η φοιτητική μέριμνα είναι κατάκτηση του φοιτητικού συλλόγου και γι αυτό δε την χαρίζουμε σε κανέναν ιδιώτη, σε κανέναν εργολάβο. Δε μπορούν να σβήσουν τόσο εύκολα τους φοιτητικούς αγώνες για να μπορούμε να σπουδάζουμε όλοι δωρεάν. Δε θα κάνουμε κανένα βήμα πίσω σε ότι αφορά τις ανάγκες μας. Δε θα τις αφήσουμε να γίνουν έρμαια των πολιτικών εξαθλίωσης που επιβάλλονται από την μεριά της κυβέρνησης και της Ε.Ε. Δε θα παραδώσουμε τις φοιτητικές παροχές στα σαγόνια των μεγαλοεπιχειρηματιών. Οι συλλογικοί αγώνες είναι το όπλο μας. Με αυτό θα βγούμε μπροστά για α κατοχυρώσουμε  τα δικαιώματά μας. Δεν αρκεί μια απλή διαμαρτυρία ή μια απλή διεκδίκηση, βγαίνουμε μαζικά στο προσκήνιο επιβάλλοντας τις ανάγκες μας για δωρεάν μέριμνα για όλους.

Καλούμε όλους τους πληττόμενους φοιτητές να παλέψουμε ενωμένοι για τα δικαιώματα μας κόντρα στο πανεπιστήμιο που οραματίζονται για μας χωρίς εμάς. Κόντρα στις πολιτικές λιτότητας κεφαλαίου-κυβέρνησης-Ε.Ε., να αγωνιστούμε για δημόσια και δωρεάν παιδεία και φοιτητικές παροχές για όλους. Σαν πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση με απόφαση φοιτητικών συλλόγων καλούμε την Τρίτη 4/2 σε κατάληψη του ταμείου της λέσχης,  για να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας.

Ο αγώνας για φοιτητική μέριμνα είναι αγώνας όλων των φοιτητών.


                                                                                

Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση Πολ. Μηχ. - Ε.Α.Α.Κ.
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί