Η κυβέρνηση κλείνει το Πολυτεχνείο

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Ίσως ο παραπάνω τίτλος να φαίνεται αντιφατικός, αλλά κατά την άποψή μας περιγράφει επακριβώς το ποιός επέλεξε να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση. Το Δεκέμβρη που μας πέρασε οι διοικητικοί υπάλληλοι επέστρεψαν στις δουλειές τους επειδή πείστηκαν από τις δεσμεύσεις του υπουργείου, ότι δηλαδή θα άλλαζε το καθεστώς διαθεσιμότητας. Μετά τον κυβερνητικό μετασχηματισμό ο νέος υπουργός δηλώνει ότι δεν έχει γίνει ουδεμία διαδικασία υπουργικής αξιολόγησης για τις θέσεις αυτές, ξεπερνώντας έτσι κάθε όριο θράσους και γκρεμίζοντας ταυτόχρονα τα ιδεολογήματα περί αξιοκρατίας. Στην ουσία ο νέος υπουργός επιβεβαίωσε ότι οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων δεν είναι μια διαδικασία «εξυγίανσης» των ελληνικών πανεπιστημίων αλλά άλλη μια εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων, κατά την οποία απολύονται στο βωμό της κρίσης χιλιάδες εργαζόμενοι με σκοπό να χρηματοδοτούνται εν μία νυκτί τράπεζες και επιχειρήσεις-κολοσσοί (π.χ. συνδέοντάς το μ’ ένα άλλο καυτό ζήτημα της επικαιρότητας το ελληνικό δημόσιο θα δώσει/χαρίσει στον Μελισσανίδη 20 εκ. ευρώ για να χτίσει το γήπεδο της ΑΕΚ). Εκτός αυτού, αν θέλουμε να μιλήσουμε για «αξιοκρατία» και «σωστή αξιολόγηση», ασχέτως από το τι λένε η κυβέρνηση, η τρόικα και τα ΜΜΕ περί μη παραγωγικών και υπεράριθμων υπαλλήλων, να υπενθυμίσουμε ότι εδώ και ένα χρόνο έχει υπάρξει εσωτερική αξιολόγηση του ιδρύματος και κατέληξε στο ότι χρειάζονται και παραπάνω υπάλληλοι αν θέλουμε να λειτουργούμε κανονικά!

Καμία επομένως κάλυψη δεν υπάρχει για αυτές τις απολύσεις, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν με αστήριχτες γενικεύσεις και τόνους λάσπης (τεμπέληδες, ρουσφετολόγοι, συντεχνίες κτλ). Τα πιθανά σενάρια εξέλιξης είναι τα εξής: είτε εργαζόμενοι με νέα ατομική ευέλικτη σύμβαση εργασίας και χαμηλότερο μισθό θα καλύψουν το κενό που θα αφήσουν οι απολύσεις είτε ιδιώτες θα αναλάβουν την παροχή των υπηρεσιών όπως γίνεται με τα κυλικεία και πολύ σύντομα με τη φύλαξη, είτε και τα δύο σε συνδυασμό. Η αιτία βέβαια είναι μία, είναι η ανάγκη υποτίμησης της αξίας της εργασίας και η παραίτηση του δημοσίου από οποιαδήποτε υποχρέωσή του. Αυτό καταδεικνύει γιατί σε πρώτη φάση ο αγώνας τους μας αφορά ως μελλοντικούς εργαζόμενους και ως τη γενιά που πλήρως θα βιώσει την εργασιακό μεσαίωνα στον οποίο μας γυρνάνε.

Βλέπουμε όμως ένα και έναν ακόμα κοινό στόχο με τους εργαζόμενους. Ο στόχος αυτός έχει όνομα: Πρότυποι Οργανισμοί. Εάν και εφόσον καταφέρουν να περάσουν οι οργανισμοί στα ιδρύματα θα μιλάμε για ένα τελείως νέο πανεπιστήμιο...Σε ποια κατεύθυνση όμως; Αναφέρουμε ενδεικτικά τα βασικά σημεία του πρότυπου οργανισμού: διαγραφές φοιτητών σε ν+2 χρόνια, δημιουργία πιστωτικών μονάδων, διάσπαση πτυχίου σε 3+2, δυνατότητα κάθε σχολής να δίνει περισσότερα από ένα πτυχία με διαφορετικά προγράμματα σπουδών, τα δίδακτρα αφήνονται στην ευχέρεια του συμβουλίου ιδρύματος, ενός οργάνου αποκομμένου από την κοινότητα και με υπερεξουσίες, περικοπή δωρεάν συγγραμμάτων. Μιλάμε επομένως για ένα πανεπιστήμιο συρρικνωμένο (ήδη αναμένουμε τις επόμενες συγχωνεύσεις με το σχέδιο Αθηνά 2), λιγότερο δημόσιο, πολύ λιγότερο δωρεάν και ελάχιστα δημοκρατικό, για ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με λογικές εργολαβίας και ανταποδοτικών κριτηρίων. Αυτό δεν θα συμβεί στο μακρινό μέλλον, ήδη στα mail όλων μας βρίσκεται το προσχέδιο του οργανισμού σταλμένο από την πρυτανεία και ακόμα χειρότερα το υπουργείο υπόσχεται προσλήψεις μόνο εάν περάσει ο οργανισμός. Προκύπτει επομένως η αναγκαιότητα να αντιταχθούμε στους οργανισμούς και να συντονίσουμε τον αγώνα μας μαζί με τους εργαζόμενους και προς αυτή την κατεύθυνση.

Μας ενδιαφέρει όμως και να νικήσει αυτός ο αγώνας! Κι αυτό φάνηκε ότι δεν μπορεί να συμβεί με τους διαθέσιμους στις δουλειές τους και με το ίδρυμα σε κατάσταση ομαλότητας! Ο αγώνας διαρκείας που είχαν πραγματοποιήσει οι διοικητικοί, ανάγκασε για πρώτη φορά μνημονιακή κυβέρνηση να «τραινάρει»  τα σχέδια της για απολύσεις στο δημόσιο και την υποχρέωσε σε αναδίπλωση, γεγονός πρωτοφανές! Οι υποσχέσεις όμως που έδωσε το υπουργείο, ότι κανείς εργαζόμενος δε θα απολυθεί, αποδεικνύεται ότι ήταν ντρίπλα της κυβέρνησης απλά και μόνο για να κερδίσει χρόνο. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι το ίδιο θα γίνει αν οι εργαζόμενοι αναδιπλωθούν κι αυτή τη φορά! Κι εμείς ως φοιτητές δεν πρέπει να υποκύψουμε πάλι σε εκβιαστικά διλήμματα περί χαμένων εξαμήνων και εξεταστικών. Κανένα εξάμηνο δεν θα χαθεί και όσο για την εξεταστική είναι στο χέρι μας να διεκδικήσουμε και θα το κάνουμε να γίνει διπλή το Σεπτέμβρη.

Καλούμε εκ νέου σε διαδικασία συνέλευσης όχι επειδή έχουμε φετίχ αλλά γιατί τώρα είναι ώρα ο φοιτητής να πάρει θέση! Το κλίμα απάθειας, ατομικισμού, η πολιτική αδράνεια του συλλόγου που έχει ως αποτέλεσμα να μην συζητάμε ποτέ όλοι μαζί στο αμφιθέατρο δεν μπορεί παρά να ανοίγει δρόμο στα κυβερνητικά σχέδια και να μας αφήνει ως μόνη επιλογή να παλεύουμε ο καθένας μόνος του. Κάποιοι έχουν συμφέρον αυτό να γίνεται, γι ’αυτό και η παράταξη της ΔΑΠ συντηρεί και τροφοδοτεί το κλίμα αυτό και δεν έχει τοποθετηθεί ανοικτά στα καίρια αυτά ζητήματα που μας αφορούν όλους, ούτε επιλέγει να εκθέσει τις απόψεις της σε μαζικό αμφιθέατρο. Εμείς ως Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση ξεκάθαρα δηλώνουμε ότι θέλουμε πρωτίστως να συζητηθούν τα ζητήματα των απολύσεων, του οργανισμού και των εξεταστικών με μαζικούς όρους από όλους τους φοιτητές. Όλο το σκεπτικό που αναπτύχθηκε πιο πάνω μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορούμε και έχουμε ευθύνη να βγούμε δυναμικά στο προσκήνιο και να καθορίσουμε τις εξελίξεις. Με μαχητικό τρόπο, ενάντια στις απολύσεις, στους οργανισμούς για έναν κοινό αγώνα εργαζομένων, φοιτητών που δεν θα υποκύπτει στους εκβιασμούς και τις αυταπάτες!

Όλοι στη συνέλευση την Τρίτη 1/7 στις 12:30 στο αμφ 1,2!  

Για το προσχέδιο Οργανισμού στο ΕΜΠ

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Από την αρχή της χρονιάς τέθηκε επί τάπητος και χρησιμοποιήθηκε ως αιχμή του δόρατος για την επίθεση του Υπουργείου και της κυβέρνησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση το ζήτημα των οργανισμών. Οι οργανισμοί παρότι μέχρι στιγμής μόνο στο ΕΚΠΑ έχουν πλήρη μορφή, απο μόνοι τους με μια πρώτη σύντομη ματία συμπυκνώνουν όλη την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (νόμος Διαμαντοπούλου, Σχέδιο Αθηνά) και έρχονται να διαμορφώσουν μια νέα πραγματικότητα στο χώρο του πανεπιστημίου. Μια νέα πραγματικότητα που φάνηκε και με τις δηλώσεις του Υπουργού περι 180.000 διαγραφών και εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά προγράμματα ή τις απολύσεις των διοικητικών στην αρχή της χρονιάς. Μια νέα πραγματικότητα που έρχεται να αλλάξει άρδην τόσο την καθημερινότητα μας ως φοιτητές, την έννοια της παιδείας ως κοινωνικού αγαθού και τα δικαιώματα μας σε ενιαίο ακαδημαικό αντικείμενο σπουδών, κατοχυρωμένο πτυχίο, σταθερή δουλειά. Ας δούμε όμως συνοπτικά τι είναι και τι έρχεται να φέρει ο οργανισμός.
Ο οργανισμός αποτελεί το καταστατικό δομής και λειτουργίας του Ιδρύματος, το οποίο εξειδικεύεται με τους Εσωτερικούς Κανονισμούς σε κάθε σχολή. Η παρούσα επίθεση στο χώρο της τριτοβάθμιας διαμορφώνει ένα νέο ποιοτικά αντιδραστικό οργανισμό με άρθρα και διατάξεις που θίγουν από: το σκοπό για τον οποίο διεξάγεται έρευνα, τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος μέχρι και το πως και πόσο έχουμε δικαίωμα να σπουδάζουμε. Διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα όπου η Παιδεία χαρίζεται και απέχει από το να είναι κοινωνικό αγαθό δωρεάν και προσιτό για όλους Ας δούμε συγκεκριμένα πως έρχεται αυτός ο οργανισμός να αλλάξει την υπάρχουσα μορφή του πανεπιστημίου.
Αξιολόγηση : Μοχλός για την επιβολή της αναδιάρθρωσης αποτελεί ο θεσμός της αξιολόγησης. Αξιολόγηση από την οποία προκύπτει εκβιαστικά απο το υπουργείο ακόμα και η χρηματοδότηση του Ιδρύματος. Συγκεκριμένα στον οργανισμό προβλέπεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο για το ποιός θα πραγματοποιεί την αξιολόγηση και με ποιά κριτήρια. Για την αξιολόγηση θα μεριμνά η ΑΔΙΠ και το Συμβούλιο Ιδρύματος που αποκτά ένα ρόλο πλήρης εξουσίας όντας το μόνο όργανο που αποφασίζει μέσα στο ίδρυμα. Η γνώμη των φοιτητών και εργαζομένων φιμώνεται και η αξιολόγηση διεξάγεται απο εξωτερικούς παράγοντες άμμεσα συνδεδεμένους με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της αγοράς. Στο ίδιο πνεύμα και τα κριτήρια αξιολόγησης, που εισάγουν μορφές ανταποδοτικότητας με γνώμονα το κέρδος και κατατάσσουν δυναμικό (φοιτητών, εργαζόμενων) και εγκαταστάσεις με βάση του πόσου εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και όχι τις ανάγκες μας. Η μόνη υπαρκτή και αναγκαία λύση για εμάς είναι η αξιολόγηση από φοιτητές και εργαζομένους, ο έλεγχος των προσφερόμενων υπηρεσιών και των προγραμμάτων σπουδών.
Έρευνα: Στον οργανισμό ορίζονται από μια σειρά διατάξεις ζητήματα σχετικά με την έρευνα που παράγει το ίδρυμα. Από το που θα προέρχεται η χρηματοδότηση μέχρι το ποιός θα εκμεταλλεύεται τα αποτελέσματα της έρευνας ή το για ποιούς σκοπούς γίνεται. Η εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών συμφερόντων και κριτηρίων, η ίδρυση επώνυμων εδρών , το ξεπούλημα-ανταλλαγή της έρευνας με μια υποτυπώδη χρηματοδότηση έχουν ως αποτέλεσμα η έρευνα να μη πραγματοποιείται με κριτήριο το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον. Πρόκειτα για ερευνητικά προγράμματα εκατομμυρίων τα οποία χαρίζονται στα συμφέροντα μεγάλων ιδιωτικών ομίλων και δε μεταφράζονται σε παροχές για τους φοιτητές ή την κοινωνία.
Διαγραφές: Μέσα από τους οργανισμούς και την πρόβλεψη τους για ανώτατο όριο σπουδών στα ν+2 έτη πραγματοποιείται ένα πάγιο σημείο της εκπαιδευτικής μεταρύθμισης. Σε συνδυασμό και με τη νέα δομή του Λυκείου (μαθητεία, ελαστικές σχέσεις εργασίας, επαναληπτικοί γύροι εξετάσεων) διαμορφώνεται ένα αποστειρωμένο κλίμα και εντός του πανεπιστημίου, με έντονα στοιχεία πειθάρχησης, εντατικοποίησης και κριτήρια ανταποδοτικότητας με βάση του τι προσφέρει ο καθένας. Ένα κλιμα όξυνσης των ταξικών φραγμών. Ακόμα και το ιδεολόγημα πως η ευθύνη αποτυχίας βαραίνει τις προσωπικές δυνατότητες του καθενός καταρρίπτεται αν παρατηρήσουμε με βάση και τη συγκυρία τους απάνθρωπους ρυθμούς σπουδών, τον ήδη αυξημένο μέσο όρο αποφοίτησης, μια σειρά θεμάτων όπως οι συμπυκνωμένες εξεταστικές,τα μαζικά κοψίματα, οι υποχρεωτικές εργασίες-πρόοδοι και η αυταρχικότητα των καθηγητών αλλά και τον ήδη αυξανόμενο ρυθμό των φοιτητών που εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα μα και των οικονομικών δυσκολιών των οικογενειών μας στο περιβάλλον της φτώχειας και της ανεργίας. Συμπεραίνουμε πως: το μέτρο των διαγραφών μας οδηγεί ή στο να σκύψουμε το κεφάλι, να σκεφτούμαι με κριτήρια ατομικού δρόμου και κανιβαλισμου σε σχέση με τον διπλανό μας, να είμαστε πειθήνια ρομποτάκια με μόνο προορισμό το διάβασμα-αποστήθιση μήπως και πιάσουμε δουλειά για κανα 5μηνο για να επιβιώσουμε ή να τα παρατήσουμε, να μας πετάξουν έξω από τις σχολές, να μας πούνε πως δεν μπορεί να σπουδάζεται όλοι στο σήμερα.
Δίδακτρα-Πιστωτικές Μονάδες-Δια βίου μάθηση: Το ενιαίο αντικείμενο σπουδών και το πτυχίο διασπάται σε ένα παζλ δεξιοτήτων και πιστωτικών μονάδων. Οι σπουδές και το πτυχίο θα αποτελούν ένα συνεχής κυνήγι μονάδων και δεξιοτήτων (συγκεκριμένα 300 με κάθε μάθημα να δίνει διαφορετικό αριθμό) με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται μια ακραία μορφή εξειδικευμένης και ‘λειψής’ γνώσης, με το πτυχίο να αποτελεί απλώς βιογραφικό-φάκελο προσόντων. Παράλληλα ήδη και στο ΕΚΠΑ προβλέπονται δίδακτρα στον πτοπτυχιακό και μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών, τα οποιά θα ορίζονται από το εκάστοτε Συμβούλιο. Γίνεται δε λόγος για ανάγκη δια βίου μάθησης-κατάρτισης-εξειδίκευσης των αποφοίτητων αλλά και συγχωνεύσεις σχολών. Η κουβέντα αυτή διεξάγεται με φόντο την ήδη διαλυμμένη αγορά εργασίας, όπου οι συλλογικές συμβάσεις έχουν καταργηθεί και ο εργασιακός μεσαίωνας των 5μηνων και της εργασίας με μπλοκάκι κυριαρχεί, όπου το διασπασμένο πτυχίο δρα προσθετικά στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη, όπου οι ανάγκες της αγοράς και τις επιταγές της ΕΕ επιβάλλουν αυτό το μοντέλο κατάρτισης και εργασίας ( ‘ευέλικτου’, ημι-ειδικευμεύνου, πειθήνιου και αναλώσιμου).
Λειτουργίες-Μέριμνα-Φοιτητικά Δάνεια:  Ήδη με την υπάρχουσα λειτουργία του Ιδρύματος και σε συμφωνία με τις οδηγίες της ΕΕ τα πεδία της φοιτητικής μέριμνας  (μετακινήσεις, δίκτυα, σίτιση, στέγαση, γραμματείες) έχουν εκχωρηθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιωτικούς ομίλους με μηδαμινό έλεγχο διασφάλισης ποιότητας και παρεχόμενων υπηρεσιών από εργαζόμενους και φοιτητές. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποιήθηκαν και οι απολύσεις-κινητηκότητα στην αρχή της χρονιάς. Οι όποιες υπηρεσίες θα κρίνονται και θα προσφέρονται με βάση την εξυπηρέτηση και το κέρδος αυτών που την έχουν αναλάβει, χωρίς να λάμβάνονται υπόψη οι συνολικές ανάγκες και απαιτήσεις των φοιτητών. Τομή σε αυτόν τον οργανισμό αποτελεί ο θεσμός των φοιτητικών δανείων. Το Ίδρυμα σε συνεργασία και με εξωτερικούς παράγοντες (ιδιώτες, τράπεζες) θα παραχωρεί στους φοιτητές με οικονομικές δυσκολίες δάνεια για να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους. Ήδη από τα 18 θα είμαστε χρεωμένοι και υπόλογοι, αναγκασμένοι να δανειστούμε από αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κρίση, απο αυτούς που αλλάζουν την κοινωνία και το πανεπιστήμιο για να ταιριάζει στα συμφέροντα τους. Η Παιδεία χάνει κάθε έννοια δωρεάν κοινωνικού αγαθού ενώ προστίθεται ένα ακόμη βάρος στις πλάτες μας.
Πολιτική ζύμωση στα Πανεπιστήμια: Ανέκαθεν κίνδυνος για τις προσπάθειες τους αποτελούσαν οι συλλογικές διαδικασίες, οι οργανωμένοι φοιτητικοί σύλλογοι και η πολιτικοποίηση μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτά τα πλαίσια έρχονται να αυταρχικοποιήσουν με αποκορύφωμα τις αποφάσεις που παίρνονται αποκλειστικά και μόνο απο όργανα όπως το Συμβούλιο Ιδρύματος και το Συνήγορο του Φοιτητή. Ένα συνήγορο-καθηγητή επιτηρήτή της τάξης, της ασφάλειας και της ομαλότητας στο Ίδρυμα, ένα καθηγητή επιτηρητή των αντιδράσεων και των φωνών μας. Δεν τρέφουμαι καμιά αυταπάτη πως τέτοις διατάξεις παιρνάνε όχι για να αποκτήσουμε λόγο ενάντια σε φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας ή διαμόρφωσης προγραμματος σπουδών αλλά για να εξασφαλιστεί και θεσμικά η ανυπαρξία συλλογικών αναπαραστάσεων και νοοτροπίας επιβολής των συμφερόντων μας.
Βλέπουμε πως ο οργανισμός αποτελεί τομή για ένα ακόμη πιο αντιδραστικό πανεπιστήμιο, ένα πανεπιστήμιο που δε θα μας χωράει όλους και έτσι αποτελεί κόκκινη γραμμή για όλους εμάς, το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, που έχουμε καταφέρει μια σειρά νικών απέναντι στις εκπαιδευτικές μεταρυθμίσεις. Χωρίς να υπερασπιζόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση στο χώρο του πανεπιστημίου, αλλα απαιτώντας με νοοτροπία επιβολής και συλλογικών διαδικασιών το πανεπιστήμιο των συμφερόντων και των αναγκών μας, το πανεπιστήμιο που μας χωράει όλους και φτιάχνεται μόνο από εμάς τους ίδιους βρισκόμαστε πάντα σε συμπνοια με το κομμάτι των απολυμένων εργαζομένων που συνεχίζει να αγωνίζεται. Η μάχη ενάντια στην ποιοτική τομή του οργανισμού και τη συνολική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση θα μας βρει μαζί σε κοινά συντονιστικά και σε συμπόρευση σε κινηματικές διαδικασίες. Να μην επιτρέψουμε σε καμία κυβέρνηση, σε κανένα Υπουργείο, σε καμία Σύγκλητο να υπονομεύσει το μέλλον μας. Να βγούμε αγωνιστικά στο προσκήνιο, μέσα από τους συλλόγους και τις γενικές μας συνελεύσεις, να στείλουμε τον κάθε οργανισμό στο καλάθι των αχρήστων μαζί με κάθε σχέδιο τους για το βάρβαρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. 
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί