Προεκλογικό Κουίζ: Πόσοι και ποιοί είναι οι σωτήρες λαού και νεολαίας;

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015


Σε πυρετώδεις προεκλογικούς ρυθμούς κινείται η χώρα τα τελευταία 5 χρόνια…  Αυτοί οι ρυθμοί κλιμακώθηκαν το τελευταίο 25ήμερο με την κυβέρνηση να διαπιστώνει σε μία επιφοίτηση του αγίου πνεύματος πως δεν τη βγαίνουν τα μνημονιακά κουκιά των βουλευτών για να βγάλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και αναγκάστηκε προς μεγάλη της απογοήτευση να προκηρύξει εθνικές εκλογές, οι οποίες φέρνουν το χάος, μπλοκάρουν τη φρενήρη ανάπτυξη της χώρας και παίζουν στα ζάρια τη μοίρα και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Αναγκαζόμαστε λοιπόν εκεί που όλα πήγαιναν ρολόι, τα προβλήματα όλο και μειώνονταν και η απαλλαγή από μνημόνια, χρέος και αντεργατικά μέτρα ήταν δεδομένη, να μπούμε σε μια διαδικασία εκλογών για να διαλέξουμε σωτήρα που ή θα αλλάξει σε μία μέρα τα πάντα, διαγράφοντας τάχα μνημόνια και πετυχαίνοντας μια Ευρωπαϊκή Ένωση των Λαών ή θα μας πει τη δική του αλήθεια, κατά τα λεγόμενα της ΝΔ, και με την εγγύηση του συνομιλητή του Θεού Αντώνη Σαμαρά η χώρα θα συνεχίσει να είναι επιβάτης στο τρένο της ανάπτυξης. Ας δούμε όμως τους υποψήφιους:
Α) Ο ΠΑΤΗΡ…                        
Η ακροδεξιά ρητορεία και η εκστρατεία τρομουστερίας της Νέας Δημοκρατίας γύρω από την δήθεν χρεωκοπία και τη διάλυση των πάντων σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής δεν είναι καθόλου τυχαία. Είτε επικαλούμενοι το δόγμα της εθνικής ασφάλειας και μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, είτε ανασύροντας τη θεωρία των 2 άκρων και τη ρητορεία του κομμουνιστικού κινδύνου, είτε χαϊδεύοντας τα αυτιά σε στρατό και αστυνομία αναδεικνύοντας τους ως το βασικό του ακροατήριο στοχεύουν στο να συσπειρώσουν ψήφους από όλο τον ακροδεξιό-φασιστικό συρφετό και να αναδειχθούν ως κυρίαρχος αντιδραστικός πόλος. Κυρίαρχο επίσης στοιχείο οι μισάνθρωπες δηλώσεις εναντίον των μεταναστών και η αποθέωση του τείχους του Έβρου ως επιτομή της εθνικής ομαλότητας. Μια ομαλότητα που συνοψίζεται σε επιχειρήματα του τύπου Νέα Δημοκρατία η χρεωκοπία, Σαμαράς ή χάος, Ευρω-μονόδρομος ή ‘‘καταστροφή της χώρας’’. Αυτή η ακροδεξιά ρητορεία είναι το απαραίτητο περιτύλιγμα του δόγματος νόμος και τάξη ,που εδώ και 2,5 χρόνια εφαρμόζει η συγκυβέρνηση, ως αναγκαίο συνοδευτικό της σωρείας αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων. Συγκεκριμένα, πιστή πάντα στις επιταγές κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με μια σειρά μέτρων πραγματοποιεί μια βάρβαρη επίθεση στον κόσμο της εργασίας μα και τη νεολαία η οποία πάντα συνοδεύεται με καταστολή των κινητοποιήσεων. Χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγματα η ψήφιση του νέου προϋπολογισμού παρέα με τον αντιαπεργιακό νόμο που αποτελεί προληπτικό χτύπημα στο εργατικό κίνημα για να μην έχει περιθώρια αντίδρασης και οι ημέρες και τα έργα του πολέμιου των κομμάτων πρύτανη Φορτσάκη που αγωνίστηκε για τη διάλυση των φοιτητικών συλλόγων και το πώς θα κάνει τα πανεπιστήμιο ελκυστικό σε επιχειρήσεις και τις δυνάμεις των ΜΑΤ. Για όλα αυτά επιβραβεύεται και ηγείται της προσπάθειας της ΝΔ όντας επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Με όλο αυτό το ακροδεξιό παραλήρημα ενισχύονται οι εθνικιστικές και φασιστικές ιδέες και ιδεολογήματα που προωθεί και το αδελφό κόμμα, το συγκοινωνούν δοχείο της Νέας Δημοκρατίας, οι ναζί της Χρυσής Αυγής. Μπορεί τα στελέχη της να βρίσκονται σε προσωρινή κράτηση, μπορεί εκλογικά το κοινό αυτό να συσπειρωθεί γύρω από τη Νέα Δημοκρατία, παρόλα αυτά η ναζιστική συμμορία παραμένει λύση ανάγκης για το σύστημα, τους εργοδότες και το κεφάλαιο. Καθόλου τυχαία η εισχώρηση τους σε α στυνομία και στρατό και η υπαρκτή πλέον απειλή να λειτουργήσουν ως βαθύ κράτος απέναντι σε αγωνιστές, κομμουνιστές και κίνημα.
Β) Ο ΥΙΟΣ…
Στο ίδιο ακριβώς μότο, προφανώς, κινείται και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατακερματίζεται σε Ποτάμια και Κινήματα, προσπαθώντας έτσι να σώσει τις “καρέκλες” ενός πολιτικού προσωπικού που μόνο ο όρος “σαπίλα” μπορεί να χαρακτηρίσει. Λίγο πιο συγκεκριμένα, το Ποτάμι αποτελεί πολιτικό εκφραστή μεγάλων τοπικών αστικών συμφερόντων με μια θολή ρητορεία που δεν προτείνει τίποτα ουσιαστικό για να απαντήσει στις ανάγκες λαού και νεολαίας ενώ αποδέχεται πλήρως την πολιτική που προτάσσει κυβέρνηση και κεφάλαιο.

Ντύνει την πρόταση τους με νέο γιορτινό περιτύλιγμα, λίγο πιο νεανικό λίγο πιο ‘‘ακομμάτιστο’’ για να εντάξει κάτω από το στέγαστρο της πολιτικής των λίγων τα αντανακλαστικά όλων όσων έχουν σιχαθεί τα κόμματα της συγκυβέρνησης και τις πρακτικές τους για να μην στραφούν σε επικίνδυνη για αυτούς κατεύθυνση.

Γ) ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ…
Στο ίδιο παιχνίδι βέβαια, έχει εμπλακεί και ο “αντιμνημονιακός” ΣΥΡΙΖΑ. Αποδέχεται πλήρως τους πυλώνες της αστικής στρατηγικής ΕΕ-ΝΑΤΟ ενώ ε πιλέγει να μην  έρθει σε καμία σύγκρουση με τα εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα, με τους ντόπιους μεγαλοεργοδότες και τα κέρδη τους. Με μια ρητορεία “25 ψηφιζουμε - 26 φεύγουν” και με το “πρόγραμμα της Θεσαλονίκης” να μας υπόσχεται διαπραγμάτευση με τη τρόικα και τα τσιράκια της, έχει θέσει το ψευτοδίπολο του “ΣΥΡΙΖΑ ή μνημόνιο” ξεχνώντας να απαντήσει σε μια σειρά κομβικών ανησυχιών λαού και νεολαίας. Είτε πρόκειται για το νέο πακέτο μέτρων που θα πρέπει να πάρει η οποιαδήποτε κυβέρνηση μέχρι τα τέλη του Φλεβάρη, σύμφωνα πάντα με τις επιταγες της Ε.Ε., είτε πρόκειται για το ρόλο και τη δράση των σωμάτων της αστυνομίας (βλέπε ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ), είτε για το πώς θα ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων για μισθούς, συμβάσεις, ασφάλιση μέσα στα πλαίσια που ορίζει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.  Στην ουσία μπορεί να υπόσχεται αναιμικά μέτρα ανάσχεσης της ακραίας φτώχειας μα το συμπέρασμα θα εξακολουθεί να είναι μια κρίση που συνεχίζει να φορτώνεται στις πλάτες όλων μας χωρίς το κεφάλαιο να χάσει σε χρήμα κι εξουσία!
Ταυτόχρονα, σπρώχνει και αυτός, τον κόσμο της εργασίας και το λαό σε μια λογική ανάθεσης και εκλογικής αναμονής, ξεχνώντας ότι η πραγματική αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν ο ίδιο ο λαός, πάρει τη κατάσταση στα χέρια του και να ορίσει αυτός τις εξελίξεις.

Εμείς όμως δεν πιστεύουμε σε Θεούς, μεσσίες και σωτήρες, είτε δεξιάς είτε αριστερής κοπής:
Για μας, το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι άλλο από την ενίσχυση από την άλλη κιόλας μέρας των αγώνων και της οργάνωσης του λαού και της νεολαίας για την ουσιαστική εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των αναγκών της πληττόμενης πλειοψηφίας. Γιατί "χρήσιμη ψήφος" δεν είναι αυτή που θα αναδείξει μία κυβέρνηση, αλλα αυτή που ενισχύει εργαζόμενους και νεολαία, που ενισχύει τη λογική της ρήξης και της ανατροπής του συστήματος, της συνολικής αλλαγή της πολιτικής. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για την όποια αλλαγή του διαχειριστή της ίδιας κατάστασης. Δεν μας αρκεί όμως ούτε η γραμμή της ηττοπάθειας του ΚΚΕ, που θέλει το λαό να παλεύει για τα “μικρά”, για αιτήματα μόνο οικονομικής φύσεως και πολιτική αντιπαράθεση να κάνει μόνο το κόμμα. Εμείς πιστεύουμε πως το ίδιο το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει να παράγει πολιτική, να φτιάχνει τα δικά του όργανα επιβολής της δικιάς του εξουσίας, να τσακίζει το φασισμό στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας, να αντιπαλεύει κάθε μορφή εργοδοτικής τρομοκρατίας. Να δημιουργήσουμε το δικό μας δρόμο χωρίς μνημόνια και τρόικες, με διαγραφή του χρέους που έχουν φορτώσει στις πλάτες μας, με έξοδο από τους μηχανισμούς ΕΕ και ΝΑΤΟ, με έλεγχο του πλούτου που παράγουμε. Κάτι τέτοιο δε μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο και μέσα από μια άλλη αριστερά, αντικαπιταλιστική, που θα εναντιώνεται σε κάθε μορφή διαχείρισης αυτού του συστήματος, θα σπάει κάθε φορά το πλαίσιο που οι καθεστωτικές δυνάμεις προσπαθούν να επιβάλλουν και θα βάζει μπροστά τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων, κόντρα στους μεγαλοκαρχαρίες του κεφαλαίου.
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί