Σχέδιο «Αθηνά» Ή αλλιώς, πώς να διαλύσετε το Δημόσιο και Δωρεάν Πανεπιστήμιο

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013


 Οι αλλαγές που προσπαθούν να επιβληθούν στο χώρο της εκπαίδευσης τα τελευταία δύο χρόνια έχουν μια μεγάλη διαφοροποίηση σε σχέση με παλιότερα: δεν προσπαθούν απλώς να αλλάξουν κάποιες δραστηριότητες (πολλές φορές ίσως και δευτερεύουσες) αλλά επιδιώκουν να αλλάξουν ριζικά το ρόλο του πανεπιστημίου. Προσπαθούν δηλαδή να διαλύσουν το πανεπιστήμιο που ξέρουμε και στη θέση του να φέρουν ένα άλλο, εντελώς διαφορετικό και πολύ πιο εναρμονισμένο στις ανάγκες της αγοράς και των “από πάνω”. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιο, οι απόφοιτοι του οποίου δεν θα έχουν καμία επαγγελματική προοπτική, καμία φωνή αντίθετη με τα σχέδια του υπουργείου δεν θα μπορεί να υψωθεί, οι φοιτητικές παροχές θα είναι μηδαμινές και τη διοίκηση θα αναλάβουν επιχειρηματίες και καναλάρχες.



Αυτές τις κατευθύνσεις ήθελε να εξυπηρετήσει ο νόμος Διαμαντοπούλου πριν δύο χρόνια, που ανατράπηκε κάτω από τις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις. Το ίδιο προσπαθεί και ο νόμος Αρβανιτόπουλου, εξειδίκευση του ν. Διαμαντοπούλου, που με χουντικό τρόπο διόρισε τα Συμβούλια Διοίκησης σε όλα τα ιδρύματα της χώρας και είναι πραγματικό διακύβευμα το αν θα μπορέσουν, ή μάλλον αν θα τους αφήσουμε να μας διοικήσουν. Συνέχεια και αποκορύφωση των παραπάνω αποτελεί αυτή τη στιγμή το σχέδιο «Αθηνά» και περιλαμβάνει μια σειρά αλλαγών όπως κλείσιμο και διοικητικές-ακαδημαϊκές συγχωνεύσεις σχολών, μεταφορές σχολών σε άλλες πόλεις και μεταφορές φοιτητών σε σχολές με άλλο αντικείμενο. Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά.

Σε πρώτη φάση το σχέδιο Αθηνά, επιδιώκει να συγχωνεύσει διοικητικά και ακαδημαϊκά κάποια τμήματα των ΤΕΙ με παρόμοια (και πολυδιασπασμένα γνωστικά αντικείμενα), παρουσιάζοντας το σαν μία κίνηση εξορθολογισμού της ανώτατης εκπαίδευσης. Να κλείσουν δηλαδή όσα τμήματα δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της παραγωγής και να συμμαζέψουμε τα περιττά έξοδα. Επίσης συγχωνεύει διοικητικά μια σειρά από μεγάλα πανεπιστήμια της χώρας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το λεγόμενο Αδαμάντιος Κοραής που περιλαμβάνει όλες τις σχολές από ΝΟΠΕ ( πλην Νομικής), ΑΣΟΕΕ, ΠΑΠΕΙ, Πάντειο, Χαροκόπειο και Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο είναι προφανές ότι όλες οι σχολές θα υποβαθμιστούν τόσο διοικητικά όσο και ακαδημαϊκά με τις απολύσεις διοικητικού και χαμηλόβαθμου διδακτικού προσωπικού, με τους 407 να αποτελούν μόνο την αρχή, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη την ήδη μηδαμινή χρηματοδότηση των ιδρυμάτων και το γεγονός ότι δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες (βιβλία, εργαστήρια κτλ). Ταυτόχρονα όλες οι σχολές που συγχωνεύονται, πιέζονται να εναρμονιστούν με την πιο αναδιαρθρωμένη, δηλαδή απαξιώνονται με έναν τρόπο και οι τίτλοι σπουδών που αποδίδουν, αφού εξισώνονται προς τα κάτω. Για παράδειγμα τα πτυχία οικονομολόγων που αποδίδονται από τις αντίστοιχες σχολές των ΑΣΟΕΕ και ΠΑΠΕΙ, εξισώνονται στην πράξη με τα πτυχία της Παντείου, που έχουν μηδαμινά επαγγελματικά δικαιώματα και εργασιακή προοπτική. Ταυτόχρονα μια σειρά τμημάτων μεταφέρονται σε άλλες πόλεις (πχ ΤΕΙ Πάτρας στο Μεσολόγγι, τμήματα του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στις Σέρρες) που συνεπάγεται μεγάλες αλλαγές στην καθημερινότητα των φοιτητών αλλά και του κόστους των σπουδών τους.

Σε δεύτερη φάση, η λογική του σχεδίου Αθηνά (με κάποια άλλη αντίστοιχη ονομασία) θα χτυπήσει την πόρτα και των ιδρυμάτων που δεν θίγονται άμεσα αυτή τη στιγμή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΕΜΠ που δεν συγχωνεύεται με κάποιο ίδρυμα, αλλά παραμένει ενεργή η κουβέντα για συνένωση των σχολών, και η ρευστοποίηση των πτυχίων μέσω της διάσπασης σε δύο κύκλους σπουδών και του ατομικού φακέλου προσόντων.

Αν θέλουμε να δούμε τη γενική εικόνα που έρχεται να επιβάλλει το σχέδιο Αθηνά στο ελληνικό πανεπιστήμιο, αυτή έχει διπλό ρόλο. Από τη μία προσπαθεί να δημιουργήσει μια τριτοβάθμια εκπαίδευση πολύ πιο συρρικνωμένη, με μεγάλο κομμάτι των υποψηφίων να μένει εκτός και να στρέφεται στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, των οποίων η νομιμοποίηση μεθοδεύτηκε με πολύ προσοχή από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Από την άλλη έρχεται να δημιουργήσει σχολές δύο ταχυτήτων: σχολές ελίτ που θα καλούνται να στελεχώσουν τις ανώτερες θέσεις στην αλυσίδα της παραγωγής, και σχολές “πληβείων” που θα λειτουργούν συμπληρωματικά- επικουρικά προς τις πρώτες ή ως προς τις ιδιωτικές. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως οι σχολές που δεν τις ακουμπά ο συγκεκριμένος νόμος θα τη βγάλουν καθαρή αφού σε δεύτερο χρόνο θα αντιμετωπίσουν τέτοια ζητήματα, όπως ακριβώς έγινε με την αναδιάρθρωση στην τοπική αυτοδιοίκηση: αρχικά με το πρόσχημα του εξορθολογισμού και της περικοπής των μη αναγκαίων δαπανών καταργήθηκαν ενώθηκαν κάποιοι δήμοι και κοινότητες και σε δεύτερη φάση με τον Καλλικράτη ισοπεδώθηκαν μια σειρά από υπηρεσίες, κλείσανε σχολεία και νοσοκομεία, απολύθηκαν εργαζόμενοι και ιδιωτικοποιήθηκαν μια σειρά από λειτουργίες των δήμων. Με αυτή την έννοια αλλά και αντιλαμβανόμενοι τη συνολικότερη κατάσταση της κοινωνικής πραγματικότητας (ότι δηλαδή με την ανεργία που επικρατεί δεν θα βγούμε μια ελίτ στελεχών αλλά μια ελίτ ανέργων), η θέση μας είναι στο πλευρό των συμφοιτητών μας που πλήτονται άμεσα από τα σχέδια του υπουργείου και θα πρέπει άμεσα να βρεθούν σε θέσεις μάχης.

Γι αυτούς τους λόγους, πρέπει να είμαστε πλήρως συνειδητοποιημένοι γύρω από την πολιτική του Υπουργείου, που αυτό το διάστημα αφάνειας σχεδόν κάθε μορφής κινήματος προσπαθεί να προχωρήσει το στρατηγικό του σχέδιο για διάλυση κάθε μορφής κοινωνικών παροχών. Μέσα σε αυτό το κλίμα πρέπει να βλέπουμε την κίνησή του Υπουργείου, και να την συνδέουμε με την γενικότερη αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, η ψήφηση του Σχεδίου συνδέεται άμμεσα με την μεταρρύθμιση στην 2οβάθμια εκπαίδευση, που προωθεί ένα νέο λύκειο, ένα θεσμό που θα πιέζει για περισσότερη εξειδίκευση και από πιο νωρίς, κάτι που σε καμμία περίπτωση δε συμβαδίζει με τις κοινωνικές ανάγκες και απαιτήσεις.

Μοναδική διέξοδο δίνει η έμπρακτη αλλυλεγγύη στους φοιτητές που πλήττονται άμεσα, όχι μόνο γιατί το υπουργείο με το σχέδιο Αθηνά ανατρέπει τις σπουδές τους, αλλάζοντας τους χώρο και αντικείμενο σπουδών, υποβιβάζει τα πτυχία τους, ούτε μόνο γιατί αυτό έρχεται να πλήξει μελλοντικά κι εμάς που φοιτούμε σε ιδρύματα τα οποία φαινομενικά δεν αγγίζει αυτό το σχέδιο, αλλά γιατί δεν ανεχόμαστε στο όνομα της οικονομίας και με αγοραίους νόμους να θυσιάζεται η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Το “πρόβλημα” εξάλλου δεν είναι ότι για την ανεργία ευθύνονται ο μεγάλος αριθμός σχολών και φοιτητών που δεν μπορεί να απορροφήσει η παραγωγή, αλλά η πολιτική των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θέλουν τη γενιά μας μια γενιά ανέργων, που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για μια δουλειά με μισθό των 500 ευρώ, που δεν θα έχει καμία συλλογική κατοχύρωση και αναπαράσταση, που τελικά θα ζήσει πολύ χειρότερα από την προηγούμενη.

Απέναντι στη χυδαία αυτή επίθεση του υπουργείου όμως η απάντηση από την πλευρά των φοιτητικών συλλόγων πρέπει να είναι τόσο άμεση όσο και δυναμική. Ήδη σε μια σειρά σχολών έχουν γίνει (μέσα σε περίοδο εξεταστικής) ένας γύρος συνελεύσεων και τα πρώτα σημάδια ενός νέου, δυναμικού και ανατρεπτικού φοιτητικού κινήματος έχουν αρχίσει να φαίνονται. Ήδη τα ΤΕΙ Πάτρας και Θεσσαλονίκης βρίσκονται σε κινητοποιήσεις και συνελεύσεις έχουν καλεστεί σε όλα τα μεγάλα ιδρύματα που πλήττονται άμεσα.

Όμως το βάρος της ανατροπής του σχεδίου Αθηνά, δεν πέφτει μόνο στις πλάτες των φοιτητών των σχολών αυτών. Οι επόμενοι που θα έρθει να πλήξει είμαστε εμείς και κανείς άλλος. Είναι αναγκαίο και για εμάς να συνεδριάσει δικός μας σύλλογος γύρω από αυτό το νόμο και να οργανώσουμε τη δική μας θωράκιση απέναντι στα σχέδια του υπουργείου αλλά και να βρεθούμε οργανικά δεμένοι στο πλευρό των συναδέλφων μας από τα άλλα ιδρύματα.

Να δώσουμε όλοι μαζί αυτή τη δύσκολη μάχη, με όπλα μας την αλληλεγγύη και τον ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας, κόντρα στη λογική του ατομισμού και τουπαρτακισμούκαι με τη σιγουριά ότι θα βγούμε κερδισμένοι, όπως τόσες φορές στο παρελθόν και θα γίνουμε ο χειρότερος εφιάλτης αυτών που θέλουν να διαλύσουν το παρόν και το μέλλον μας.
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί