Αντι-Καλωσορίσματος

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015


Στις 20 Σεπτέμβρη ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε: Μαχητικά, Ανατρεπτικά, Αντικαπιταλιστικά!

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015





Δύο μήνες μετά το δημοψήφισμα και το βροντερό ΟΧΙ του 63% του λαού και του 85% της νεολαίας καλούμαστε ξανά στις κάλπες. Και όπως το ΟΧΙ  του λαού έγινε ΝΑΙ στα χέρια της κυβέρνησης και των συμμάχων της έτσι και τώρα δεν καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στην ψεύτικη ελπίδα και στη δοκιμασμένη εξαθλίωση αλλά στο ποιος μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο. Άρα, λογική είναι και η αναμενόμενη αποχή (ειδικά της νεολαίας) αφού η μοναδική της επιλογή είναι ποιός θα την εξαθλιώσει καλύτερα. Είναι, όμως, έτσι; 

Πολλοί γάιδαροι μαλώνανε…

Ο ΣΥΡΙΖΑ με την παταγώδη αποτυχία της πολιτικής του και το ξεπούλημα της ελπίδας των νέων και των εργαζομένων, μετά το τσάκισμα των κινημάτων και τη σκληρή καταστολή, ζητάει για άλλη μια φορά την εμπιστοσύνη μας. Εμπιστοσύνη για να εφαρμόσει μια φιλολαϊκή πολιτική, στα πλαίσια όμως του τρίτου Μνημονίου που ο ίδιος έφερε στη Βουλή. Το μνημόνιο αυτό που ήρθε με την συνεργασία κυβέρνησης -Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΔΝΤ και ντόπιου και ξένου κεφαλαίου συνεχίζει και βαθαίνει την σκληρή εκμετάλλευση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων ενώ αβαντάρει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι μπορεί να διαχειριστεί «προς όφελος του λαού» τις ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιούσιας (βλ, αεροδρόμια, λιμάνια, ΔΕΗ κλπ), τον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας, τις χιλιάδες απολύσεις (βλ, καθηγητές, διοικητικοί κλπ), τις περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, την υποχρηματοδότηση σε παιδεία, υγεία. Υλοποιεί και ετοιμάζει  νέα φοροληστεία μέσω της αύξησης του ΦΠΑ, της αγροτικής φορολογίας κλπ. Το ερώτημα ,όμως, είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική και τους συμμάχους που είχε επιλέξει μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο για το λαό και δυστυχώς η απάντηση είναι όχι.
  Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια πολιτική που προσπαθούσε να συγκεράσει  δύο εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα, αυτά της αστικής τάξης και της εργατικής, που μίλαγε για μια «Ευρωπαϊκή Ένωση της δημοκρατίας» ενώ επί της ουσίας πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση προς όφελος του κεφαλαίου και έναν ιμπεριαλιστικό μηχανισμό, που μίλαγε για αποπληρωμή του χρέους προς τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους. Αποδεικνύεται ,λοιπόν, με τον πιο εκκωφαντικό και ξεκάθαρο τρόπο, ότι με σύμμαχο την ΕΕ που τελικά δεν αλλάζει δεν μπορεί να υπάρξει καμία φιλολαϊκή συμφωνία που θα φέρνει σε καλύτερη θέση εργαζόμενους και νεολαία.

Από την άλλη η Νέα Δημοκρατία ξεπηδάει σαν φάντασμα του παρελθόντος για να επιβεβαιώσει τη γραμμή του επίπονου μεν αλλά μονόδρομου δε. Του μονόδρομου των μνημονίων, της ακραίας λιτότητας και της διάλυσης κάθε εργασιακού δικαιώματος και ελευθερίας. Έρχεται άλλη μία φορά να προσπαθήσει να μας πείσει ότι τα επώδυνα μέτρα είναι ένας αναγκαίος δρόμος προς την έξοδο από την κρίση. Θεωρεί πως οι εργαζόμενοι και οι νέοι είναι λωτοφάγοι οι οποίοι θα ξεχάσουν ότι αποτελούσε και αποτελεί κύριο εκφραστή της αστικής τάξης , ότι έφερνε τα πιο σκληρά μέτρα, ότι εφάρμοζε την πιο σκληρή καταστολή ενάντια στους εργατικούς αγώνες (βλ. επιστρατεύσεις καθηγητών, καταστολή στον δρόμο κλπ) και ότι φυσικά δεν δίστασε να υπερψηφίσει το τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο και παρουσιάζοντας αυτή την επιλογή ως ηρωικό πατριωτισμό.

Σε μια λογική απαξίωσης της πολιτικής ως έννοια δεσπόζοντα ρόλο παίζει το ΠΟΤΑΜΙ . Είναι ένα κόμμα δημιούργημα του μιντιακού κατεστημένου, με άμεση σχέση με την αστική τάξη που προωθεί τον απολιτίκ λόγο, τον λαϊκισμό και τον υποτιθέμενο νεοτερισμό ενώ στην ουσία προάγει τις πιο αντιδραστικές και νεοφιλελεύθερες  μεταρρυθμίσεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει δηλώσεις  τύπου «Οι φτωχοί δεν πρέπει να ψηφίζουν» και φυσικά ότι ψήφισε το νέο μνημόνιο.
Ιδιαίτερη μνεία χρίζει το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και του νεοναζισμού. Οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα και τόσων μεταναστών, οι μπράβοι των αφεντικών, τα φαντάσματα του πιο βάρβαρου και σκοτεινού παρελθόντος, παρουσιάζονται ξαφνικά ως αντισυστημικοί . Είναι όμως οι ίδιοι που τσάκιζαν τους ναυτεργάτες στη ζώνη του περάματος και κάλεσαν 136! τροποποιήσεις για φοροαπαλλαγή του εφοπλιστικού κεφαλαίου.   Τα πιο πιστά σκυλιά των αφεντικών κάνουν ξανά δειλά-δειλά τα βηματά τους στον δρόμο και το φασιστικό φίδι έρπεται ξανά μετά τη συντριπτική ήττα που δέχτηκε από το αντιφασιστικό κίνημα. Η συγκερκριμένη ιδεολογία και πρακτική πρέπει να τσακιστεί με τον πιο σκληρό τρόπο στο επίπεδο του κινήματος και οι εργαζόμενοι και οι νέοι πρέπει να τους ρίξουν το πιο σκληρό μαύρο στις εκλογές αλλά και να τους τσακίσουν στους δρόμους κάθε γειτονιάς.
…Σε ξένο αχυρώνα

Στις 5 Ιουλίου ο λαός καλέστηκε να πάρει θέση για το μέλλον του. Αμέσως μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος σύσσωμο το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο, ντόπιο και διεθνές, άσκησε την πιο σκληρή τρομοκρατία. Για μέρες όλοι οι εκπρόσωποι του συστήματος καλούσαν τον λαό να πει ΝΑΙ στην περαιτέρω εξαθλίωση, την υποταγή και διάλυσης της ζωής του, λέγοντας του ψέματα και εκβιάζοντας τον οικονομικά. Όμως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία ήξερε και ξέρει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει. Γι’ αυτό και σε πείσμα όλων αυτών, ο λαός δεν υποτάχθηκε ούτε υπέκυψε αλλά επέλεξε ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ στις επιταγές της Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα ΟΧΙ βαθιά ταξικό (είναι κατατοπιστικά τα ποσοστά του ΝΑΙ, σε περιοχές όπως η Εκάλη , Διόνυσος κλπ και του ΟΧΙ στις φτωχογειτονίες της Αθήνας).  Το μεγαλειώδες ΟΧΙ παρόλο που παραβιάστηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο από την κυβέρνηση με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου είναι η μεγαλύτερη ελπίδα του λαού γιατί δείχνει τη δύναμή του και την πίστη του ότι μπορεί να ζήσει αλλιώς.

ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία μπορούν και θέλουν να ζήσουν χωρίς μνημόνια, χρέος, φτώχεια, ανεργία, φασισμό. Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από την για αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης , δηλαδή, από την κατάργηση των Μνημονίων, από την έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ, την μονομερή διαγραφή του χρέους εδώ και τώρα, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό-κοινωνικό έλεγχο, την νομιμοποίηση των μεταναστών. Σε αυτόν τον δρόμο δεν χωράει η λογική της ανάθεσης σε κανενός είδους σωτήρα ή πολιτική περσόνα. Ίσα-ίσα, τώρα είναι η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Πρέπει σε κάθε πολιτική μάχη να ενδυναμώσουμε αυτήν την πολιτική, να παλέψουμε και να εκφράσουμε τη δυναμική των κινημάτων, του ανυποχώρητου αγώνα που λέει τα πράγματα με το όνομα τους και παλεύει μέχρι τέλους. Το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Χρειάζεται η οργάνωση του λαού σε δομές από τα κάτω που θα παράγει πολιτική για τον εαυτό του και θα επιβάλλει τις ανάγκες του.

Μια τέτοια λογική πρέπει να δυναμωθεί σε κάθε πολιτική μάχη και προφανώς και στις επερχόμενες εκλογές!
Μια λογική που δεν θα απέχει από καμία μάχη πρώτα και κύρια στο δρόμο, εκεί που αναπνέει το κίνημα και η εξέγερση, αλλά και στην κάλπη, εκεί που στις εποχές τις μαυρίλας και του «όλοι ίδιοι είναι», η πολιτική, επικίνδυνη, ανατρεπτική ψήφος καθίσταται αναγκαία!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΑΧΗ



 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί