ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ;

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Αποτελεί αδιαμφισβήτητη παρατήρηση το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων. Η παρούσα κυβέρνηση, συνεχίζοντας το έργο της προηγούμενης και με πολιτική στήριξη από την Ε.Ε., προχωρά στις πιο ακραίες μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Η επίθεση που εξαπολύει στα δικαιώματα, στους μισθούς, στις συντάξεις, οι αυξήσεις των φόρων και τόσα άλλα δυναμιτίζουν μια υποβόσκουσα αντίδραση στην κοινωνία. Προκειμένου, λοιπόν, να περιοριστούν οι αντιδράσεις αυτή η επίθεση ακολουθείται και από μια ιδεολογική τρομοκρατία. Αυτή ακριβώς η τρομοκρατία είναι που  από τη μία αναφέρεται στο αναπόφευκτο της κρίσης, στο κανείς δεν φταίει και πρέπει όλοι να πληρώσουμε τις ζημιές  και από την άλλη θέλει να ενσωματώσει αντιδράσεις ή και ακόμα να τις αποτρέψει. Εδώ κολλάει και η παραβίαση του ασύλου. Δεν ήταν, λοιπόν, καθόλου τυχαίο ούτε μεμονωμένο γεγονός η απόφαση Μουτζούρη για την άρση του. Έρχεται σε συνέχεια με τα κλεισίματα ΑΣΟΕΕ και Νομικής το Νοέμβρη και Δεκέμβρη, τις αποφάσεις της συνόδου των πρυτάνεων, της καθημερινής παρουσίας ενόπλων σωμάτων ασφαλείας στην Κοκκινοπούλου και θα αποτελέσει προηγούμενο για αντίστοιχες ενέργειες στο μέλλον όχι μόνο για την στιγμιαία άρση αλλά και για τη διάλυση του μόνου χώρου που συμβάλλει στην οργάνωση, την σύνταξη του φοιτητικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος, το μόνο χώρο που φιλοξενεί τις πιο ριζοσπαστικές και μαχητικές διαδικασίες του.
            Γι’ αυτό είναι απαραίτητη μια ανασκόπηση των δρώμενων της συγκλήτου την Παρασκευή 12/3 καθώς και η αποτύπωση των πολιτικών συμπερασμάτων απ’ αυτή.
             Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή. Έγινε πολύ κουβέντα για το τι έγινε εκείνο το Σάββατο, καθόλου όμως για το τι το ακολούθησε. Τα σχήματα της ε.α.α.κ. πολυτεχνείου αφορμώντας από τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων, από την επιτακτική ανάγκη της προστασίας των κεκτημένων του φοιτητικού κινήματος και απαντώντας στο ερώτημα της αναγκαίας δράσης για την υπεράσπιση του ασύλου, προέβησαν στη συμβολική κατάληψη της πρυτανείας με βασικό αίτημα να καλεστεί έκτατη σύγκλητος για να συζητηθεί το θέμα και να αναλάβει ο καθένας τις αντίστοιχες πολιτικές ευθύνες. Τελικά αυτό έγινε, αν και με κάποια σκόπιμη καθυστέρηση από την πλευρά των καθηγητών, με στόχο την από τα πριν μεταξύ τους συνεννόηση, με κρυφές συναντήσεις όπως έγινε και φανερό από το μυστικό meeting στη σχολή των τοπογράφων. Όλα αυτά δεν έγιναν μόνο και μόνο για να έχουν ενιαία τοποθέτηση, αλλά γιατί θέλουν να στρέψουν την κουβέντα αλλού, να αποπροσανατολίσουν τις πιέσεις των φοιτητικών συλλόγων και στο τέλος να περάσει η άρση του ασύλου στα ψιλά.
            Σαν λογικό συμπέρασμα που βγαίνει από τα παραπάνω είναι η υποβολή παραίτησης - που έγινε από την πρώτη κιόλας στιγμή της διαδικασίας της συγκλήτου- του πρυτανικού συμβουλίου προς μια κατεύθυνση, όχι τόσο ανάληψης ευθυνών, αλλά αλλαγής του κέντρου της κουβέντας και ενίσχυσης του προφίλ του αποδιοπομπαίου τράγου, μιας και ούτως ή άλλως σε δυο μήνες λήγει η θητεία τους. Εν μέρει και λόγω της προσυνεννόησης ακούστηκαν τοποθετήσεις από προέδρους και μέλη Δ.Ε.Π. που συνέβαλαν σε αυτό. Παρόλα αυτά, η μαζικότατη παρουσία και η αποφασιστική πολιτική στάση των φοιτητών, δεν ενέδωσε στα κόλπα της πρυτανείας και έθεσε ένα πολιτικό μπούσουλα στην κουβέντα απαιτώντας μια πολιτική τοποθέτηση από την σύγκλητό και όχι κινήσεις εντυπωσιασμού όπως η ‘ξερή’ παραίτηση του συμβουλίου. Προτείναμε και πετύχαμε μια κοινή πολιτική απόφαση, που επανακατοχύρωσε τη θέση του ιδρύματος για το άσυλο και καταδίκασε εμφανώς τόσο το νόμο Γιαννάκου (απόφαση άρσης από πρυτανικό σχήμα και όχι σύγκλητο), όσο και οποιαδήποτε προσπάθεια κατάργησης ή περιορισμού του ασύλου.
            Πρέπει να γίνει όμως αντιληπτό ότι η άρση του ασύλου δεν είναι απλά μια εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο άλλα είναι μια επιμέρους έκφανση της συνολικότερης επίθεσης που δέχονται αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Ως τέτοια πρέπει και να αντιμετωπίζεται. Έτσι αν και έχει αξία η απόφαση της συγκλήτου καθώς και οι ενδοπανεπιστημιακές ενέργειες των συλλόγων, δεν πρέπει να ξεχνάμε την απαίτηση για κοινωνικοποίηση του ζητήματος αυτού. Ο αγώνας για το άσυλο δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στους φοιτητικούς συλλόγους, ακριβώς επειδή είναι ο μόνος χώρος που οι φωνές απέναντι στο σύστημα βρίσκουν όχι μόνο πεδίο να εκφραστούν αλλά και την δυνατότητα να οργανωθούν και να συνταχθούν. Είναι επίμονη αναγκαιότητα, ειδικά στις μέρες μας, το άσυλο να αποτελέσει σημαντικό στοιχείο του αγώνας μας ως φοιτητές. Να μην υπερτιμήσουμε και μείνουμε στις εκάστοτε αποφάσεις των διοικητικών οργάνων μιας και αυτές, αν και κάποιες φορές -όπως αυτή- προκύπτουν από την πίεσή μας, επιδιώκεται να αποτελέσουν κυματοθραύστη που τελικά ενσωματώνει και καθησυχάζει φωνές του κινήματος. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι ήταν, είναι και θα είναι πρωτοπόροι στον αγώνα για την υπεράσπιση του ασύλου, άρα το χρέος μας είναι αναβαθμισμένο. Και επειδή οι συλλογικές μας φωνές κάτι ξέρουνε και λένε…



ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ

ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΔΑΠ


Την περασμένη Τρίτη διεξήχθη Γενική Συνέλευση του φοιτητικού μας συλλόγου, όπου και υπερψηφίστηκε το πλαίσιο της ΔΑΠ. Αυτό που θεωρούμε ιδιαίτερα προβληματικό –σε ότι αφορά την εξέλιξη του πολιτικού διαλόγου εντός της σχολής- είναι το γεγονός ότι η τοποθέτηση της συγκεκριμένης παράταξης κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό αποπροσανατολιστική σε σχέση με το ζήτημα που βρίσκεται αυτήν την στιγμή στο επίκεντρο του κοινωνικού ενδιαφέροντος που δεν είναι άλλο από τα νέα οικονομικά αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης. Ουσιαστικά, ο ομιλητής της ΔΑΠ αποσιώπησε το θέμα και η μοναδική του αναφορά γύρω από αυτό ήταν μια επίκληση στην αναγκαιότητα λήψης σκληρών μέτρων για τη διάσωση της οικονομίας της χώρας.
  Το κυριότερο συμπέρασμα από την παραπάνω στάση, είναι ότι η μη άρθρωση πολιτικού λόγου-για πολλοστή φορά- γύρω από ένα τόσο κομβικό θέμα ισοδυναμεί με ψήφο εμπιστοσύνης στις σκληρότερες μεταρρυθμίσεις κατά τη διάρκεια  της μεταπολίτευσης. Και αυτό διότι όταν η αγανάκτηση της κοινωνικής πλειοψηφίας λαμβάνει χαρακτηριστικά αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής και ταυτόχρονα η αντιπολίτευση μεταφέρεται  στο πεδίο του δρόμου, η οποιαδήποτε προσπάθεια απαξίωσης των εξελίξεων είναι προωθητική μόνο για το έργο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και των συμμάχων του. Στα πλαίσια αυτά, μόνο τυχαία δε μπορεί να θεωρηθεί η διεξαγωγή Νέας Γενικής Συνέλευσης στις 20 Απρίλη (όπως προβλέπει το πλαίσιο της ΔΑΠ), ακριβώς γιατί στόχος και ελπίδα της είναι η συζήτηση εντός του φοιτητικού συλλόγου να μείνει όσο το δυνατόν πιο αποκομμένη από τις εργατικές κινητοποιήσεις.
  Ωστόσο, στην πανεργατική απεργία της Πέμπτης 11/3 δόθηκε δυναμικό παρόν από μεγάλο κομμάτι του αγωνιστικού δυναμικού τόσο της δικής μας σχολής όσο και των υπόλοιπων της Αθήνας. Χιλιάδες φοιτητές βρέθηκαν πλάι στο πλευρό των εργαζομένων στην μεγαλύτερη πανεργατική πορεία των τελευταίων ετών. Με τον τρόπο αυτό, αφ’ενός τάχθηκαν αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα του κόσμου της εργασίας, αφ’ετέρου έδειξαν πως τα νέα οικονομικά μέτρα αφορούν άμεσα και τους φοιτητές ακριβώς γιατί  έρχονται για να πλήξουν πάρα πολλές γενιές μεταξύ των οποίων και τη δική μας. Ουσιαστικά, αυτή ήταν η καλύτερη απάντηση σε πολιτικές όπως της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, που ως κύριο στόχο έχουν να επικεντρώσουν την κουβέντα αποκλειστικά σε ζητήματα σχολής. Εκτός των παραπάνω, την Πέμπτη αποδείχτηκε και πάλι πόσο μεγάλη είναι η αναγκαιότητα να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις του εργατικού κινήματος  με κύριο στόχο την υλοποίηση των αιτημάτων του. Φάνηκε και σε αυτήν την απεργία ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να οργανώσουν τον αγώνα από μόνοι τους και να του δώσουν προοπτική νίκης, απαντώντας με τον καλύτερο τρόπο στην προσπάθεια της κυβέρνησης να τρομοκρατήσει τον αγώνα τους. Για άλλη μια φορά, επιβεβαιώθηκε η άποψη ότι όταν τα στελέχη της πολιτικής εξουσίας δεν μπορούν να πείσουν πως εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων, τότε το μόνο μέσο που τους έχει απομείνει είναι η ενεργοποίηση των δυνάμεων καταστολής και η όξυνση της αστυνομικής βαρβαρότητας. Σε αυτό το μήκος κύματος ήταν και η κίνηση του προέδρου της ΓΣΕΕ Παναγόπουλου, ο οποίος -έχοντας γνωρίσει έντονη αποδοκιμασία από μεγάλο κομμάτι των απεργών ήδη από την προηγούμενη πανεργατική απεργία- έβαλε την αστυνομία να κλείσει το δρόμο στα σωματεία που βρισκόντουσαν μπροστά στο Πολυτεχνείο, ώστε να μπει στην κεφαλή το μπλοκ της ΓΣΕΕ.
  Με βάση τα παραπάνω, αυτό που θεωρούμε αναγκαίο είναι να αντιληφθούμε όλοι ότι οι μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν την Παρασκευή 5/3(περικοπές σε επιδόματα, σε δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων κ.ά.) καθώς και αυτές που έρχονται θα πλήξουν τις ζωές όλων μας καθώς αναιρούν κεκτημένα και δικαιώματα πολλών και δεκαετιών και ταυτόχρονα εκμηδενίζουν την οποιαδήποτε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Εμείς από την πλευρά μας, πιστεύουμε ότι έχοντας ως δείκτη τις απεργίες και συνολικά τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, θα πρέπει να παλέψουμε προκειμένου να μη μείνει στάσιμη η συζήτηση εντός του συλλόγου για τις εξελίξεις στα εργασιακά και κυρίως για να συνδεθεί ο αγώνας που έχει δώσει -και συνεχίζει να δίνει- ένα μεγάλο κομμάτι των φοιτητών της σχολής μας  με την πάλη των ανθρώπων που βρίσκονται στους χώρους δουλειάς και βιώνουν καθημερινά την καταπίεση που γεννά η πολιτική των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας.
                                                                                                                                                                                                                          ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ
                                                   ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16/3 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΣΤΙΣ 6




ΟΙ "ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ"..... .... ΚΑΙ Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Κατά τη διάρκεια και της φετινής χειμερινής εξεταστικής είδαμε να επαναλαμβάνονται-σε εντονότερο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν- μια σειρά από φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας που μόνο ασχολίαστα δεν μπορούν να μείνουν. Πιο συγκεκριμένα παρατηρήθηκαν τα εξής: άνοδος του επιπέδου δυσκολίας των θεμάτων, επιτηρήσεις που αντιμετώπιζαν τους φοιτητές ως εκ των προτέρων υπόπτους, αναντιστοιχία του χρόνου εξέτασης με την ποσότητα των θεμάτων κτλ. Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και τα μαζικά κοψίματα με την έκδοση των πρώτων αποτελεσμάτων ( πχ Μηχανική 1, Τεχνική υδρολογία) που αγγίζουν και το 67%!

Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν μια παρθενογένεση, αλλά είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τους ρυθμούς σπουδών που βιώσαμε κατά τη διάρκεια του προηγούμενου εξαμήνου. Με βάση τα παραπάνω, ως Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση είχαμε ζητήσει τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης στη θεματολογία της οποίας θα ενσωματώνονταν και τα παραπάνω ζητήματα. Από την στιγμή που – με ευθύνη κυρίως των ΔΑΠ και ΠΚΣ- δε διεξήχθη Συνέλευση, προχωρήσαμε στην κατάθεση Διοικητικού Συμβουλίου με ορισμένες συγκεκριμένες προτάσεις που θεωρούσαμε ότι θα ασκήσουν άμεση πίεση για αντιμετώπιση των παραπάνω φαινομένων. Οι προτάσεις αυτές ήταν οι εξής:

1. Παγίωση του 3ωρου της εξέτασης

2. Ελάχιστο ποσοστό επιτυχίας στις εξετάσεις το 50%,διαφορετικά εφαρμογή της αναβαθμολόγησης

3. Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο χρωστούμενων μαθημάτων

4. Διεξαγωγή παραστάσεων διαμαρτυρίας στα γραφεία των υπεύθυνων καθηγητών

Απέναντι σε αυτήν την πρόταση, συναντήσαμε την άρνηση των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και ΠΚΣ οι οποίες εξέφρασαν μια σειρά από διαφωνίες. Η άρνηση αυτή συνοδεύτηκε από την κατάθεση Διοικητικού Συμβουλίου την περασμένη Παρασκευή από την πλευρά της ΔΑΠ, το οποίο δεν αποτελούσε τίποτε άλλο παρά την προγραμματική της θέση για τα ζητήματα εξεταστικής και είχε ως στόχο-με βάση την τοποθέτηση του εκπροσώπου της ΔΑΠ-να αποτελέσει τη θέση του φοιτητικού συλλόγου στην επιτροπή προπτυχιακών σπουδών. Απέναντι σε αυτό, η άποψη μας ήταν ότι το μόνο πεδίο διαλόγου αποτελεί η Γενική Συνέλευση και καμία κλειστή διαδικασία ή επιτροπή. Επίσης, εξίσου πολιτικά λανθασμένη θεωρούμε και την στάση της ΠΑΣΠ η οποία την προηγούμενη εβδομάδα μιλούσε για αναγκαιότητα διεξαγωγής Συνέλευσης για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά ταυτόχρονα υπέγραψε την πρόταση της ΔΑΠ!!!!

Εμείς, ακριβώς επειδή θεωρούμε ότι σε τέτοιες καταστάσεις τον λόγο τον έχουν οι φοιτητές, ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα προχωρήσαμε σε δράσεις με στόχο η κουβέντα γύρω από τα θέματα αυτά να μείνει ενεργή και να μην αποσιωπηθεί, που αποτελεί σαφή στόχευση των καθεστωτικών δυνάμεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ. Έτσι πραγματοποιήσαμε την προηγούμενη Παρασκευή παράσταση διαμαρτυρίας στο μάθημα του κ.Τζουβαδάκη, με αφορμή τις πολύ χαμηλές βαθμολογίες στο μάθημα της Αρχιτεκτονικής του 3ου εξαμήνου. Η κίνηση αυτή έδωσε δυνατότητα σε πολλούς φοιτητές να εκφράσουν τα παράπονά τους και τους προβληματισμούς τους για το γεγονός αυτό, κάτι το οποίο άσκησε έντονη πίεση στον καθηγητή με αποτέλεσμα να δεσμευτεί ότι θα προχωρήσει άμεσα σε αναβαθμολόγηση των εργασιών (που αντιστοιχεί σε 50% του συνολικού βαθμού). Στα πρότυπα αυτά και έχοντας ως δείκτη το γεγονός ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να πετυχαίνουμε νίκες, θεωρούμε αναγκαίο και θα παλέψουμε να συζητηθεί άμεσα το θέμα σε Γενική Συνέλευση, ενώ ταυτόχρονα θα προχωρήσουμε σε επόμενες δράσεις με στόχο την άμεση επίτευξη υλικών νικών που θα κατοχυρώνουν τα συμφέροντά μας ως φοιτητές.
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί