ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ…

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012


Όλη την Κυριακή, οι πλατείες και οι δρόμοι της Ελλάδας εξέπεμπαν σαφές μήνυμα : ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία, που βγήκαν κατα εκατοντάδες χιλιάδες στο δρόμο, δεν υπακούουν στην  άγρια αντιλαϊκή πολιτική και το κοινωνικό σφαγείο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Ο ανυποχώρητος λαός της Αθήνας, οι τεράστιες διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη και η εμφάνιση του λαού σε κάθε γωνιά της Ελλάδας δίνουν ξανά τον τόνο. Η ψήφος ήταν ξεκάθαρη : ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ, όχι στη δανειακή σύμβαση, όχι στις σφαγές των μισθών, όχι στην ισοπέδωση του μέλλοντος της νεολαίας. Το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ έδειξε την πίστη του στις επιλογές ΕΕ και ΔΝΤ και έτσι, όλοι μαζί (με εξαίρεση τον άνθρωπο-κωλοτούμπα, Καρατατζαφέρη) υπερψήφισαν το βράδυ της Κυριακής την επαίσχυντη δανειακή σύμβαση και τα σφαγιαστικά μέτρα που τη συνοδεύουν. Οι  199 ψήφοι ΥΠΕΡ του νόμου και της σύμβασης δεν σημαίνουν τίποτα καθώς η πολιτική αυτή και οι εκφραστές της έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση των εργαζόμενων και της νεολαίας. Αυτό που έχει σημασία είναι να θυμόμαστε σε τι σκηνικό έγινε η ψήφιση : μια άδεια πλατεία Συντάγματος όπου ακόμα δεν είχαν καταλαγιάσει οι αναθυμιάσεις από τα δακρυγόνα, σαράντα τραυματίες από το μένος των δυνάμεων καταστολής. Μα πάνω από όλα, η ψήφιση του άθλιου νόμου έγινε αφού όλη η Ελλάδα είχε για ώρες συγκλονιστεί από τη λαοθάλασσα διαδηλωτών που παρέμεναν στους δρόμους και συγκρούονταν με τις μανιασμένες δυνάμεις καταστολής που είχαν αμολήσει κυβέρνηση και τρόικα για να τσακίσουν, χωρίς καμία επιτυχία, το ηθικό του αγωνιζόμενου λαού.
Η κυβερνητική – αστυνομική επίθεση στην τεράστια διαδήλωση στην Αθήνα  είχε αρχίσει από νωρίς, έτσι ώστε να μην συγκεντρωθεί όλος ο κόσμος-, οι πολύωρες αστυνομικές επιδρομές και η απόφαση να μετατραπεί η πλατεία Συντάγματος σε απαγορευμένη ζώνη για το κίνημα, δείχνουν το σύγχρονο νόημα των ...δημοκρατικών δικαιωμάτων στην εποχή της τρόικας και της κρίσης του καπιταλισμού. Η ηρωική αντοχή δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων και νέων, που δεν εγκατέλειπαν το δικαίωμα να διαδηλώσουν μπροστά από τη βουλή του αίσχους, παρά την αστυνομική βία, υποχρέωσε τις δυνάμεις καταστολής σε μια απροκάλυπτη εφόρμηση στις 10 μ.μ. για να αδειάσει το Σύνταγμα. Μόνο τότε κατόρθωσαν (και αφού είχαν ρίξει τόνους χημικά) να απωθήσουν τους διαδηλωτές από την πλατεία.
Η αστυνομία βρήκε άξιο συμπαραστάτη τα αστικά ΜΜΕ που για ώρες μετέδιδαν εικόνες με φλεγόμενα κτήρια, προσπαθώντας να σπείρουν πανικό για «έκτροπα των διαδηλωτών». Επέλεξαν να μη δείξουν ούτε λεπτό ολόκληρο από τις συγκλονιστικές συγκεντρώσεις, επέλεξαν να σπαταλήσουν ώρες χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, αλλά «ξέχασαν» να αναφερθούν στις εκατομμύρια ζωές που καταστρέφουν τρόικα-κυβέρνηση-μνημόνια.
Σε αυτή τη συγκυρία, εμείς να μην αφήσουμε ούτε λεπτό να πάει χαμένο. Δεν απογοητευόμαστε από την ψήφιση του νόμου αλλά οπλιζόμαστε με αποφασιστικότητα απέναντι στο μαύρο μέτωπο που ορθώνεται μπροστά μας και βάζουμε στόχο την ανατροπή του. Στους νέους αγώνες που θα ξεπηδήσουν, η νεολαία δεν μπορεί  να έχει ρόλο παρατηρητή. Η πολιτική κυβέρνησης-τρόικας στοχεύει σε εμάς, στην επόμενη βάρδια εργαζόμενων για να ανυψώσει τα κέρδη των επιχειρήσεων και των τραπεζών. Φαίνεται αυτό καθαρά από τα μέτρα που παίρνουν για το «νέο λύκειο» της κατάρτισης και της αμορφωσιάς, για  το πανεπιστήμιο των εξευτελισμένων πτυχίων και των manager, για το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης που μας θέλει να εργαζόμαστε για λιγότερο από τον κατώτατο μισθό.
Να οργανώσουμε από σήμερα τους αγώνες μας σε στενή σύνδεση με τους εργαζόμενους! Να δηλώσουμε καθαρά ότι αρνούμαστε να πληρώσουμε την κρίση και το χρέος τους, ότι δεν θα γίνουμε η γενιά της εξαθλίωσης για να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Να αγωνιστούμε σήμερα για ένα πανεπιστήμιο με γνώμονα τις ανάγκες του λαού, για δουλειά με δικαιώματα, για ζωή με αξιοπρέπεια!
Να τσακίσουμε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ!
Να σπάσουμε τις αλυσίδες ΕΕ και ΔΝΤ!    …ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΙΞΟΥΜΕ

MΝΗΜΟΝΙΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ...

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012



ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ!
ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΩΡΑ!

Μια νέα δανειακή σύμβαση, ένα νέο ‘‘νέο’’ μνημόνιο. Μετά από της γιγάντιες κινητοποιήσεις του Ιούνη και του Οκτώβρη, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας επιδίδεται στην επόμενη επίθεση τόσο στα μισθολογικά όσο και σε συντάξεις και επιδόματα. Ο τρόμος της επικείμενης χρεοκοπίας σοκάρει καθημερινά τον έλληνα εργαζόμενο θέτοντας του το δίλλημα: ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ή πτώχευση. Ένα δίλλημα που ακόμη και στους πιο αφελείς αρχίζει να μοιάζει κίβδηλο, καθώς η επιλογή μετατρέπεται σε συνειδητή ή ασυνείδητη εξαθλίωση.

Συνοπτικά το περιεχόμενο του νέου μνημονίου:
- 150.000 απολύσεις στον δημόσιο τομέα (προφανώς οι εως τώρα ‘‘εφεδρείες’’ που εκκρεμούν) και περαιτέρω απελευθέρωση στον ιδιωτικό.
- 22% μείωση στον κατώτατο μισθό και 32% μείωση συγκεκριμένα για τους νέους εως 25 ετών.
- Μείωση 15% των συντάξεεων ΔΕΗ και ΟΤΕ.
- Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
- Διάλυση εναπομείναντων επιδομάτων, κοινωνικών αγαθών.
- Μόνιμος μηχανισμός επιβολής των μέτρων είτε με τη μορφή επιτρόπου είτε με τη μορφή κλειστού λογιαριασμού με τα χρήματα των τόκων των δανείων.

Τα χαρακτηριστικά του νέου μνημονίου δεν έχουν να προσθέσουν τίποτα στην εικόνα της παρούσας κυβέρνησης παρά μόνο να εντείνουν την δεδομένη κατάσταση, δηλαδή την υπεράσπιση του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, εξαθλίωση των φτωχότερων κοινωνικών τάξεων στο όνομα μιας κρίσης ενός συστήματος που δεν επέλεξαν. Σε κάθε κρίση έχει αποδειχτεί ότι υπάρχουν κερδοσκόποι (τράπεζες-επενδυτές) οι οποίοι επενδύουν στην κυβένηση της εκάστοτε περιόδου για να εξασφαλίσουν ότι θα παρθούν τα κατάλληλα μέτρα που θα διασφαλίσουν τόσο το αναμενόμενο κέρδος όσο και την δική τους σωτηρία από τη λαϊκή οργή. Η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι είναι άξια των καθηκόντων της στους τραπεζίτες, νομιμοποιώντας τις βουλές τους και ψηφίζοντας τις μεγαλύτερες περικοπές από τη μεταπολεμική ελλάδα.
Τα αποτελέσμτα των μέτρων έκδηλα. 20.000 άστεγοι φιλοξενούνται στους δρόμους της Αθήνας με το κρύο και την πείνα τον χειρότερό τους εχθρό. Την ίδια στιγμή η ανεργία αγγίζει μεταπολεμικά ποσοστά ενώ στους δείκτες απαισιοδοξίας οι έλληνες εργαζόμενοι παίρνουν την ευρωπαϊκή πρωτιά. Από την άλλη, οι περικοπές στην υγεία έχουν κάνει την περίθαλψη απρόσιτη στον καθένα ενώ οι περικοπές στην παιδεία ρίχνουν διαρκώς το επίπεδο σπουδών θέτοντας στις διοικήσεις των σχολών όλο και πιο εκβιαστικά το δίλλημα των manager.

ΚΙ ΕΜΕΙΣ;

Η λαϊκή απάντηση υπήρξε μαζική όλο το 2011 με τις μαζικότερες απεργίες του ελληνικού εργατικού κινήματος. Σήμερα παραμένουν κάποιοι πυλώνες αξιοπρέπειας ανάμεσα στα εργατικά σωματεία με τους εργάτες της ελληνικής χαλυβουργίας να ξεπερνούν τις 100 ημέρες απεργίας, να συνεχίζεται η απεργία στην ‘‘λούκισσα’’ για 2ο μήνα, ενώ οι εργαζόμενοι του ALTER έχουν μετατρέψει το σταθμό σε μια πηγή αντίστασης με προβολές των αγωνιζόμενων εργατών σε άλλους χώρους κτλ.
Σε αυτήν την κατεύθυνση το τριήμερο των κινητοποιήσεων με αφορμή τη ψήφιση της δανειακής σύμβασης, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώση συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 11-2 όπου παρεβρέθηκαν μισό και πλέον εκατομμύριο πολίτες, αποτελεί την πυξίδα για το πώς θα πρέπει να κινηθούμε το αμέσως επόμενο διάστημα.
Η ευρείας έκτασης καταστολή που επιβλήθηκε στις απεργιακές κινητοποιήσεις αποδεικνύει ότι τα  επιχειρήματα των κυβερνώντων δεν μπορούν να πείσουν κανέναν και το μόνο τους όπλο είναι η τρομοκρατία της αστυνομίας αλλά και η ιδεολογική τρομοκράτηση από τα ΜΜΕ   . Μια όμως μεταρρύθμιση που δεν αφήνει απολύτως τίποτα σε αμφισβήτηση δημιουργεί το περιβάλλον για να ξαναγεννηθεί η αισιοδοξία για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.

Το νέο μνημόνιο βρίσκει τη φοιτητιώσα νεολαία σε κατάσταση 5μηνης νηνεμίας. Η απογοήτευση που προήλθε μετά τις καταλήψεις του Σεπτέμβρη δεν καλύφθηκε με την ανάγκη ούτε για ανατροπή του νομοσχεδίου ούτε με της συμπόρευσης με τους πληττώμενους εργαζομένους το προηγούμενο διάστημα. Η μείωση του κατώτατου ορίου μισθού στα 400 ευρώ δίνει μια ακόμη ευκαιρία στη νεολαία να αντιληφθεί την ανάγκη διεκδίκησης του εργασιακού της μέλλοντος. Η εξαθλίωση δεν είναι μια αναγκαίοτητα, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση, αλλά μια επιλογή που αναγκαζόμαστε να παίρνουμε γιατί απλά δεν έχουμε συνηθίσει να διεκδικούμε έμπρακτα και συλλογικά τα δικαιώματά μας. Η απαίτηση των αυτονόητων είναι το λιγότερο που καλούμαστε να κάνουμε την επόμενη περίοδο. Το σάπιο πολιτικό σύστημα έχει δείξει ότι χωρίς την εκτεταμένη καταστολή δεν αρκεί για να αντέξει όχι την παρούσα λαϊκή αγανάκτηση ενώ σε επόμενες βουλευτικές εκλογές είναι αμφίβολο αν κάποιο από τα ‘‘μεγάλα’’ κόμματα θα μπορέσει αν αδράξει την εξουσία με νόμιμα μέσα και δεν προβεί σε έκτακτη αλλαγή του εκλογικού νόμου.



Η νεολαία καλείται πιο επιτακτικά ποτέ από την ίδια τη συγκυρία να αρπάξει την ευκαιρία και να εξεγερθεί. Μαζί με τους εργαζομένους στις γενικές απεργίες, διαμαρτυρόμενη για τα κοινωνικά δικαιώματα, για μια αξιοπρεπή εκπαίδευση και εργασιακή προοπτική να αποδείξει ότι η ανατροπή γίνεται στο δρόμο!









ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΕΚΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012


    Η εξεταστική μόλις ξεκίνησε και το διάβασμα έχει μονοπωλήσει κάπως την προσοχή μας το τελευταίο διάστημα. Όσο όμως εμείς πηγαινοερχόμαστε από βιβλιοθήκη σε βιβλιοθήκη με το βιβλίο της Ανάλυσης ανά χείρας, υπάρχουν κάποιοι που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τη νηνεμία που επικρατεί για να μας εξασφαλίσουν ένα μέλλον στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.
    Με τη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης εμπεδώνεται πια μια δεκαετής επίθεση βαρβαρότητας απέναντι στο λαό, με τις διαθέσεις της αντίπαλης πλευράς ολοένα και να αγριεύουν. Η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ έρχεται να εντείνει την επίθεση απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα και σε συντονισμό με την ΕΕ και το ΔΝΤ να προωθήσει ένα δεύτερο <<Μάαστριχ>> πολύ πιο αντιλαϊκό από το πρώτο. Νέο τσεκούρωμα μισθών και συντάξεων, ακύρωση της ΕΓΣΣΕ, μείωση ή κατάργηση του 13ου ή 14ου μισθού, κατάργηση επιδομάτων ανεργίας, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες και 150.000 απολύσεις στο δημόσιο είναι μερικά από τα νέα μέτρα που θα προσπαθήσουν να εφαρμόσουν οι αστικές δυνάμεις. Αλλά ας πάρουμε μια ανάσα.
    Οι εκλογές των Συμβουλίων Διοίκησης συνεχίζουν να πηγαίνουν από αναβολή σε αναβολή και πιο πρόσφατο παράδειγμα το Πάντειο Πανεπιστήμιο όπου αναβλήθηκε εκ νέου η ημερομηνία εκλογής μετά την παραίτηση της πλειοψηφίας των μελών της εφορευτικής επιτροπής. Αυτό ασφαλώς είναι αποτέλεσμα των πιέσεων και νικών του φοιτητικού κινήματος που με γνώμονα τις καταλήψεις του Σεπτεμβρίου ξεκαθάρισε από νωρίς τη θέση του απέναντι στις τεράστιες αλλαγές στα πανεπιστήμια, όσο και του συντονισμού των εργαζομένων στα ιδρύματα όπως η Πανπολυτεχνειακή συνέλευση όπου αποφασίστηκε πως οι εργαζόμενοι μαζί με τους φοιτητές θα εμποδίσουν οποιαδήποτε εφαρμογή του νόμου 4009 καθώς και εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης. Χρέος του φοιτητικού κινήματος είναι να πάρει την πρωτοβουλία για το κάλεσμα παρόμοιων συνελεύσεων σε όλα τα ιδρύματα καθώς και να διασφαλίσει τη συμμετοχή των φοιτητών μέσω των Γενικών τους Συνελεύσεων ώστε να συνδεθούν οι δικές τους αποφάσεις με αυτές των εργαζομένων.
     Όσο λοιπόν θα μελετάμε το επάγγελμά μας για ένα μέλλον με εργασιακή προοπτική, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως η διεκδίκηση του περνάει μέσα από έναν αγώνα διαρκείας, έναν αγώνα όπου δε θα υπάρχουν περιθώρια ανάπαυσης. Το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμο να βγει στο προσκήνιο, να διαμορφώσει τους όρους για μια ριζική αλλαγή στην κοινωνία, μια κοινωνία όπου άλλωστε πολύ σύντομα θα ανήκει στο χώρο εργασίας της. Εμπρός λοιπόν για μια κοινωνία όπου οι κόποι μιας ζωής δε θα πηγαίνουν χαμένοι!
 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί