Κάλεσμα σε γενική συνέλευση την Πέμπτη 4/12

Το κίνημα δεν είπε την τελευταία λεξη...

Την Τρίτη 25/11 ο φοιτητικός σύλλογος Πολιτικών Μηχανικών συνεδρίασε με άξονα τις αλλαγές στο πρόγραμμα Σπουδών, την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση της Τετάρτης και τον κόμβο της απεργίας την Πέμπτη. Ύστερα από δύο συνεχόμενες μαζικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες έβαλαν το σύλλογο σε τροχιά αγωνιστικών κινητοποιήσεων και σε ένα δρόμο διεκδίκησης των συμφερόντων μας, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, βάζοντας προσωρινά ταφόπλακα στις διαθέσεις του συλλόγου να βγει στο προσκήνιο και να ορίσει τις εξελίξεις με κάθε τρόπο.  Έχει όμως σημασία να σταθούμε με μια λίγο πιο αναλυτική ματιά στα συμπεράσματα που αφήνει η διαδικασία της Τρίτης:

 Σε μια κρίσιμη καμπή τόσο για το φοιτητικό σύλλογο όσο και για το σύνολο της νεολαίας, ο σύλλογος, όλοι εμείς, κάναμε για ακόμη μια φορά φανερές τις διαθέσεις μας. Εκεί που ο κανόνας ήταν οι άμαζες γενικές συνελεύσεις, εκεί που το γνώριμο ερέθισμα ήταν η απουσία συλλογικών διαδικασιών και η απάθεια, η τρίτη σερί μαζική γενική συνέλευση ήρθε να ταράξει τα νερά, ήρθε να δηλώσει με μαζικό και ξεκάθαρο τρόπο πως ο σύλλογος θέλει να συνεδριάζει και να παίρνει θέση για όσα μας αφορούν. Σε μια συγκυρία όπου οι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών και η εισαγωγή πιστωτικών μονάδων έρχονται να λειτουργήσουν σε μια κατεύθυνση διάσπασης του πτυχίου και των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων. Σε μια συγκυρία όπου οι αποφάσεις από Πρυτανείες και Κοσμητείες παίρνονται χωρίς καμιά διαφάνεια, με  αυταρχικό τρόπο. Σε μια συγκυρία όπου η κυβέρνηση και οι Πρυτάνεις απαντάνε με χημικά, ΜΑΤ και ξύλο στις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Σε μια συγκυρία όπου η απεργία και η πανεκπαιδευτική κινητοποίηση σηματοδοτούν ακόμα ένα κόμβο στη διαρκή μάχη της νεολαίας να μη γίνουμε η γενιά που θα πληρώσει την κρίση τους, δηλώσαμε παρών στις συλλογικές μας διαδικασίες, αφήσαμε ένα δυναμικό στίγμα, μια παρακαταθήκη για όλους μας.

Την παρακαταθήκη ότι ο σύλλογος θα συνεδριάζει για όσα τον αφορούν κόντρα στις διαθέσεις των κομματικών επιτελείων της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, κόντρα στην απαξίωση, την απάθεια, την αδράνεια και την προπαγάνδα των λαμόγιων της κυβέρνησης. Είναι η ίδια ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που επανειλημμένα προσπαθεί να σαμποτάρει κάθε απόπειρα για διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης, μιλώντας στο πλαίσιο της για κάλεσμα νέας ΓΣ μέσα από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίο, στο οποίο αν δεν συμφωνήσει αυτή δεν περνάει τίποτα(!?). Χαρακτηριστικό είναι ότι επανειλημμένα αρνούνται να επικυρώσουν τις υπογραφές που μαζεύονται για τη διεξαγωγή ΓΣ. Χαρακτηριστικό είναι, ότι στην περασμένη συνέλευση η ΔΑΠ αρνούταν να  φύγει η σφραγίδα από τα χέρια της, όπως αποφάσισε ο φοιτητικός σύλλογος με ψήφισμα, λέγοντας μας εμμέσως ότι θεωρούν το σύλλογο τσιφλίκι τους, και οι φοιτητές θα πρέπει να ρωτάνε τους τσιφλικάδες της ΔΑΠ κάθε φορά που πρέπει να συνεδριάσει ο σύλλογος.

 Η μάχη της Τρίτης λοιπόν δόθηκε από όλους μας με κάθε τρόπο. Μάχη γιατί δεν είναι τυχαίο πως όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι μέσα στο πανεπιστήμιο, στη μικρογραφία αυτής της κοινωνίας, μεταφέρεται ο πόλεμος που διεξάγεται μεταξύ δύο στρατοπέδων, αυτό των συμφερόντων της μικρής ελίτ και αυτό των συμφερόντων των πολλών. Σε αυτό της μικρής ελίτ βρίσκονται οι δυνάμεις του Κεφαλαίου, των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των αυταρχικών διοικήσεων τους που με μια σειρά οδηγιών και νομοσχεδίων προσπαθούν εδώ και χρόνια να επιβάλλουν ένα νέο Πανεπιστήμιο, φτιαγμένο στα μέτρα και τα συμφέροντα τους. Καθόλου τυχαίο λοιπόν που η δράση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δίνει διαπιστευτήρια σε όλους αυτούς.

Με το πλαίσιο της να μοιράζει ξεκάθαρα σε part-time και full-time τους φοιτητές, να αναγνωρίζει ως θετικό βήμα τις αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών στην κατεύθυνση διάσπασης και εξειδίκευσης και να μας μιλάει και για ειδικό σώμα φύλαξης των Πανεπιστημίων ενώ οι ίδιοι έχουν ξεπουλήσει τη φύλαξη απολύοντας του φύλακες. Να μας μιλάει για απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών και μόνο ανάγκη ύπαρξης εκπροσώπων να μιλάνε εκ μέρους μας. Να μας λένε ευθαρσώς πως το πανεπιστήμιο πρέπει να συνεχίσει να είναι τσιφλίκι του κομματικού τους μηχανισμού, προβαίνοντας ακόμα μια φορά σε απείρου κάλους ενέργειες. Συγκεκριμένα λίγα λεπτά πριν το πέρας της διαδικασίας κουβάλησαν με κάθε τρόπο τον κομματικό τους στρατό, που χωρίς να έχει παρακολουθήσει τη διαδικασία ήρθε για να στηρίξει ακόμα μια φορά το πλαίσιο υποταγής στο μεσαίωνα που μας επιβάλουν, το πλαίσιο απάθειας και αδιαφορίας, το πλαίσιο διάλυσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων μας.

 Το ίδιο στρατόπεδο άθελα τους και μέσα στην ειλικρινή διάθεση τους να προσφέρουν, αλλά με στρεβλό τρόπο, υπηρέτησε τελικά και η στάση των δυνάμεων την Αριστερής Ενότητας. Μέσα σε μια ατελείωτη αγωνία να τραβήξουν με κάθε τρόπο διαχωριστικές γραμμές, κατέθεσαν και προπαγάνδιζαν ένα κείμενο συμβολής-πλαίσιο που  επέλεγε να μην στηρίξει την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση της Τετάρτης. Έτσι υπερασπίζονταν από την αρχή της συνέλευσης μια απομονωτική λογική που έλεγε πως οι φοιτητικοί σύλλογοι που καλούν από την προηγούμενη βδομάδα σε πανεκπαιδευτική κινητοποίηση, τα δεκάδες κατειλημμένα σχολεία και μαθητικά συντονιστικά περιοχών, οι υπόλοιπο φοιτητικοί σύλλογοι καθώς και η ομοσπονδία των διοικητικών υπαλλήλων που πήραν απόφαση συμμετοχής την Τρίτη 25/11, όλοι αυτοί είναι καθοδηγούμενοι από τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ και θέλουν να κάνουν μια δική τους πορεία για να σαμποτάρουν την απεργία της Πέμπτης. Έμμεσα μας είπαν πως όλα αυτά τα κομμάτια της εκπαίδευσης δεν έχουν υποστεί πολλά για να αξίζουν την στήριξη μας, για να βρεθούμε στο δρόμο πλάι τους ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα κάνουμε το δύσκολο βήμα της κατάληψης. Πως όλα όσα έχουν τραβήξει μαθητές φοιτητές, αδιόριστοι καθηγητές και διοικητικοί είναι μικρά και λίγα μπροστά στην βολεψιά και τη ζεστασιά του Αμφιθεάτρου και του μαθήματος μας. Έμμεσα μας είπανε πως προκειμένου να ευθυγραμιστούν με τις εξαγγελίες ΣΥΡΙΖΑ για μια νεολαία που δε στηρίζει καταλήψεις και δυναμικές κινητοποιήσεις, προκειμένου να δώσουν κομματικά διαπιστευτήρια στην Κουμουνδούρου, δε θα βρεθούν στο πλάι της νεολαίας που μάχεται να μην είναι η χαμένη γενιά του συστήματος από το Λύκειο μέχρι τα Πανεπιστήμια, για να ζήσει ελεύθερα και με αξιοπρέπεια.

Με χυδαίο τρόπο όμως μας είπανε πως στο συντονιστικό μετά την κινητοποίηση θα πάρουν μέρος. Ενώ δεν έχουν στηρίξει την κινητοποίηση, θα πάνε να κουνήσουν το χεράκι σε μαθητές, φοιτητές και διοικητικούς, να τους νουθετήσουν κατά πως προστάζει ο κυβερνητισμός. Και μέσα σε αυτό το κλίμα μας παραδώσανε και μαθήματα ενότητας, αλτρουισμού και ανωτερότητας για να κερδίσουν τις εντυπώσεις κάνοντας τάχα πίσω και συμμετέχοντας στην κινητοποίηση. Βήμα πίσω από έναν σχεδιασμό που δεν υπήρχε καν για να κάνεις πίσω, βήμα πίσω με θράσος τη στιγμή που παίζονται ακόμα και ζωές συναδέλφων φοιτητών και οι τύχες χιλιάδων μαθητών, βήμα πίσω για να χτυπήσουμε από κοινού τις δυνάμεις της ΔΑΠ. Ενώ σε όλη τη συνέλευση αναπαρήγαγαν μια διασπαστική και κομματική λογική, μια λογική άκρατης επιθετικότητας και χυδαίου συνδικαλισμού προς τις δυνάμεις του αγώνα ρίχνοντας νερό στο μύλο της ΔΑΠ.

...αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη!

Οι δυνάμεις του συντηρητισμού στο πανεπιστήμιο μπορεί να καταφέραν να πετύχουν εικονική νίκη στην προηγούμενη Γενική Συνέλευση, ξέρουν όμως πολύ καλά ότι δεν θα μπορέσουν εύκολα να καταπνίξουν πλήρως τη φωνή τόσο της νεολαίας, όσο και του συλλόγου μας,  που μπορεί να μην έχει καταφέρει να το φωνάξει ακόμη, αλλά ψελλίζει διαρκώς:

Πως δεν θα ανεχτεί να γίνει γρανάζι στα σχέδια τους, πως δεν θα αντέξει  να γίνει η γενιά της ανεργίας και της επισφάλειας, πως θα είναι εκείνη που με συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες θα βγει στην αντεπίθεση, πως θα είναι τελικά η νεολαία που θα ζήσει ελεύθερα.

Με ακριβώς αυτόν τον τόνο η νεολαία, πλάι στους εργάτες, ντόπιους και μετανάστες, εξεγέρθηκε  6 χρόνια πρίν, με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Εξεγέρθηκε βροντοφωνάζοντας και όχι ψελλίζοντας αυτή τη φορά τα αιτήματα της, εξεγέρθηκε ππροκαλώνταςμια κατάσταση απόλυτου πανικού στον κρατικό μηχανισμό, εξεγέρθηκε δημιουργώντας στο δρόμο μία εικόνα από το μέλλον, εικόνες από τις εξεγέρσεις της νέας εποχής που θα ακολουθήσουν, εικόνες από μια άλλη κοινωνία. Έτσι η πορεία στις 6/12 κάθε άλλο παρα επετειακή είναι, ο Δεκέμβρης είναι συνέχεια και παιδί της εξέγερσης του Νοέμβρη του '73, είναι παιδί της ανάγκης όλων των καταπιεσμένων για ζωή με αξιοπρέπεια, είναι παιδί της οργής απέναντι σε έναν νέο ολοκληρωτισμό που ορθώνεται μπροστά μας, απέναντι στην άγρια καταστολή και τη φασιστική απειλή που συνεχίζουμε να βιώνουμε.

Είναι επιτακτικό να πιάσουμε το νήμα του Δεκέμβρη απο εκεί που το αφήσαμε, να βγούμε πάλι μαζικά στο δρόμο, στους χώρους εργασίας και στα αμφιθέατρα, εκεί όπου διεξάγεται ένας διαρκής πόλεμος απέναντι στον κόσμο της εργασίας. Να βροντοφωνάξουυμε ότι δεν θα περιμένουμε από κανέναν κοινοβουλευτικό σωτήρα να μας λύσει τα προβλήματα. Να τους ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ότι είμαστε αυτοί που δεν έχουμε τίποτα και ερχόμαστε να πάρουμε τα πάντα!

Η φλόγα της εξέγερσης του Δεκέμβρη καίει ακόμα!

Όλοι/ες στη Γενική Συνέλευση την Πέμπτη 4/12, αμφ. 1,2 13:00

Όλοι/ες στην αντικατασταλτική/αντικρατική πορεία στις 6 Δεκέμβρη