Από τι στιγμή που άνοιξε η σχολή έρχονται ξανά στην επιφάνεια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενώ λοιπόν γίνεται ακατάπαυστα από το Υπουργείο-ΜΜΕ-ΔΑΠ η κουβέντα για το πόσο πρόβλημα δημιουργούν οι αιώνιοι-τεμπέληδες φοιτητές, οι αργόσχολοι-διορισμένοι εργαζόμενοι και η «κακή» αριστερά μέσα στα πανεπιστήμια και πως τελικά καταλήγουν να υποβαθμίζουν αυτό, γίνεται γνωστό από τη σχολή πως τα υλικά του τεχνικού σχεδίου δε θα δοθούν! Επειδή όμως τα υλικά του τεχνικού σχεδίου, δε τα έκλεψαν από την αποθήκη του ΕΜΠ ούτε οι «αιώνιοι» αλλά μάλλον ούτε και οι εργαζόμενοι, κρίνουμε αναγκαίο να δούμε λίγο βαθύτερα το πυρήνα του προβλήματος.
Ήδη από το 2010 και την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ, έχει οξυνθεί μια κατάσταση που φέρει τη χρηματοδότηση για την παιδεία να μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Μάλιστα το ποσό που δόθηκε για το 2014 άγγιζε μόνο το 2,7% σημειώνοντας ιστορικό χαμηλό! Οι συνέπειες αυτού, δε θα μπορούσαν να μη πλήξουν και το ΕΜΠ άρα και τη σχολή μας. Το πρόβλημα που προκύπτει φέτος με τα σχεδιαστικά είναι άλλος ένας συντελεστής που προστίθεται στο άθροισμα που ονομάζεται «ολοένα μεγαλύτερη περικοπή φοιτητικών παροχών». Τα βοηθητικά «κίτρινα» συγγράμματα του Θωμαϊδείου δε δίνονται πλέον σε ένα σωρό μαθήματα, η έλλειψη διδακτικού και διοικητικού προσωπικού γίνεται αισθητή τόσο στη γραμματεία αλλά όσο και κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας ( εξεταστική χωρίς επιτηρητές, συγχώνευση τμημάτων στο μάθημα της Γεωμετρίας), τα κριτήρια για τη παροχή δωματίου στις εστίες αυξάνονται, εκπαιδευτικές εκδρομές καταργούνται εξαιτίας της μειωμένης χρηματοδότησης τους!
Επειδή πιστεύουμε ότι είναι ζήτημα βούλησης το αν θα δοθούν τα υλικά σχεδίου και όχι «αναγκαίο κακό» το ζητούμενο είναι να αναγνωρίσουμε την κατάσταση και να αναλάβουμε δράση. Από τη μια η συνδιαλλαγή και τα κομπρεμί που θα επιχειρήσει η ΔΑΠ δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, αλλά από την άλλη η πρόταση της σχολής για ανταλλαγή σχεδιαστικών μεταξύ των φοιτητών είναι τουλάχιστον εξωφρενική καθώς επιχειρεί να δώσει λύση με «χριστιανικό-φιλανθρωπικό» τρόπο «ξεχνώντας» ότι τα υλικά του σχεδίου είναι χρήσιμα και για τα επόμενα εξάμηνα, σε ένα πρόβλημα πολιτικής φύσης. Τα συμπεράσματα, λοιπόν, που βγαίνουν από αυτήν τη διαδικασία είναι κατά τη γνώμη μας δύο. Πρώτον, ότι για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε, δεν αρκεί να διατυπώνουμε ένα αίτημα αλλά να κινητοποιούμαστε όλοι εμείς που πληττόμαστε με συλλογικό τρόπο και να μην μπαίνουμε σε μια διαδικασία απλά να μπαλώσουμε ατομικά την κατάσταση (βλέπε ΔΑΠ-Κοσμητεία να ανταλλάξουμε τα υλικά σχεδίου χωρίς να διεκδικήσουμε τίποτα). Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι ότι, μάλλον, μια λογική που λέει ότι η συνδιαλλαγή με την αντίπαλη πλευρά μπορεί να επιφέρει καρπούς είναι λαθεμένη. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στην καλή θέληση κανενός για να μας βοηθήσει, ούτε, μάλλον, μπορούμε να θεωρούμε ότι μόνο με τα κατάλληλα επιχειρήματα θα πείσουμε την άλλη πλευρά για την ορθότητα των αιτημάτων μας. Όταν ο οποιοσδήποτε πάει να μας δυσκολέψει την ήδη δύσκολη καθημερινότητα μας θα πρέπει να μας βρίσκει απέναντι του, έτοιμους να έρθουμε σε ρήξη με κάθε προσπάθεια συμπίεσης μας γιατί τελικά, μόνο έτσι θα γίνει κατανοητό από μεριάς μας ότι δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα αιτήματα μας και ότι θα τα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους.
Σε τελική ανάλυση, μια σειρά γεγονότων(όριο δήλωσης μαθημάτων, χαριστική εξεταστική, συγγράμματα…) μας δείχνει ότι έτσι μπορούμε να κερδίζουμε, συλλογικά και με διάθεση ρήξης με όποιον πλήττει τα συμφέροντα μας. Με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να συνεχίσουμε…
Ήδη από το 2010 και την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ, έχει οξυνθεί μια κατάσταση που φέρει τη χρηματοδότηση για την παιδεία να μειώνεται χρόνο με το χρόνο. Μάλιστα το ποσό που δόθηκε για το 2014 άγγιζε μόνο το 2,7% σημειώνοντας ιστορικό χαμηλό! Οι συνέπειες αυτού, δε θα μπορούσαν να μη πλήξουν και το ΕΜΠ άρα και τη σχολή μας. Το πρόβλημα που προκύπτει φέτος με τα σχεδιαστικά είναι άλλος ένας συντελεστής που προστίθεται στο άθροισμα που ονομάζεται «ολοένα μεγαλύτερη περικοπή φοιτητικών παροχών». Τα βοηθητικά «κίτρινα» συγγράμματα του Θωμαϊδείου δε δίνονται πλέον σε ένα σωρό μαθήματα, η έλλειψη διδακτικού και διοικητικού προσωπικού γίνεται αισθητή τόσο στη γραμματεία αλλά όσο και κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας ( εξεταστική χωρίς επιτηρητές, συγχώνευση τμημάτων στο μάθημα της Γεωμετρίας), τα κριτήρια για τη παροχή δωματίου στις εστίες αυξάνονται, εκπαιδευτικές εκδρομές καταργούνται εξαιτίας της μειωμένης χρηματοδότησης τους!
Επειδή πιστεύουμε ότι είναι ζήτημα βούλησης το αν θα δοθούν τα υλικά σχεδίου και όχι «αναγκαίο κακό» το ζητούμενο είναι να αναγνωρίσουμε την κατάσταση και να αναλάβουμε δράση. Από τη μια η συνδιαλλαγή και τα κομπρεμί που θα επιχειρήσει η ΔΑΠ δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα, αλλά από την άλλη η πρόταση της σχολής για ανταλλαγή σχεδιαστικών μεταξύ των φοιτητών είναι τουλάχιστον εξωφρενική καθώς επιχειρεί να δώσει λύση με «χριστιανικό-φιλανθρωπικό» τρόπο «ξεχνώντας» ότι τα υλικά του σχεδίου είναι χρήσιμα και για τα επόμενα εξάμηνα, σε ένα πρόβλημα πολιτικής φύσης. Τα συμπεράσματα, λοιπόν, που βγαίνουν από αυτήν τη διαδικασία είναι κατά τη γνώμη μας δύο. Πρώτον, ότι για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε, δεν αρκεί να διατυπώνουμε ένα αίτημα αλλά να κινητοποιούμαστε όλοι εμείς που πληττόμαστε με συλλογικό τρόπο και να μην μπαίνουμε σε μια διαδικασία απλά να μπαλώσουμε ατομικά την κατάσταση (βλέπε ΔΑΠ-Κοσμητεία να ανταλλάξουμε τα υλικά σχεδίου χωρίς να διεκδικήσουμε τίποτα). Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι ότι, μάλλον, μια λογική που λέει ότι η συνδιαλλαγή με την αντίπαλη πλευρά μπορεί να επιφέρει καρπούς είναι λαθεμένη. Δεν μπορούμε να βασιστούμε στην καλή θέληση κανενός για να μας βοηθήσει, ούτε, μάλλον, μπορούμε να θεωρούμε ότι μόνο με τα κατάλληλα επιχειρήματα θα πείσουμε την άλλη πλευρά για την ορθότητα των αιτημάτων μας. Όταν ο οποιοσδήποτε πάει να μας δυσκολέψει την ήδη δύσκολη καθημερινότητα μας θα πρέπει να μας βρίσκει απέναντι του, έτοιμους να έρθουμε σε ρήξη με κάθε προσπάθεια συμπίεσης μας γιατί τελικά, μόνο έτσι θα γίνει κατανοητό από μεριάς μας ότι δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα αιτήματα μας και ότι θα τα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους.
Σε τελική ανάλυση, μια σειρά γεγονότων(όριο δήλωσης μαθημάτων, χαριστική εξεταστική, συγγράμματα…) μας δείχνει ότι έτσι μπορούμε να κερδίζουμε, συλλογικά και με διάθεση ρήξης με όποιον πλήττει τα συμφέροντα μας. Με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να συνεχίσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου