Συνάδελφοι, διανύουμε μία ξεκάθαρα ιστορικής σημασίας περίοδο. Από τη μία ιστορική είναι η επίθεση του Κεφαλαίου σε εργαζόμενους, και νεολαία και από την άλλη ιστορικό είναι το χρέος μας να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους. Έχουμε ήδη ζήσει ένα χρόνο μνημόνιο.
Ένας χρόνος:
α) που βλέπουμε τον κόσμο όπως τον γνωρίζαμε, γύρω μας, να καταρρέει.
β) που οι μισθοί, οι συντάξεις, το λαϊκό εισόδημα έχουν κατακρημνιστεί, που η ανεργία, ειδικά στους νέους έχει εκτιναχθεί στα ύψη.
γ) που αυτονόητα δικαιώματα όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση – περίθαλψη, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η μόνιμη και σταθερή εργασία καταργούνται.
Ένας χρόνος που οι εργαζόμενοι βρίσκονται μαζικά και ανυποχώρητα στους δρόμους. Το βλέπουμε γύρω μας. Από τις πιο μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. Από τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας. Από τις εξεγέρσεις στην Αραβία. Από τις πρόσφατες αυθόρμητες συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος.
Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να καρποφορήσουν αν δεν γίνουν οι αναγκαίες (για αυτούς) αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης. Το σχέδιό τους για το πέρασμα σε ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα περνάει μέσα από το Πανεπιστήμιο. Φέρνουν στην Ελλάδα το Πανεπιστήμιο της κρίσης, το Πανεπιστήμιο του Μνημονίου. Ένα Πανεπιστήμιο που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε. Όχι μόνο δεν βελτιώνουν τις αδυναμίες των ιδρυμάτων, αλλά καταργούν και τα θετικά στοιχεία που έχουν αποκτήσει ύστερα από αγώνες χρόνων του Φοιτητικού Κινήματος. Η κυβέρνηση άξιος υπηρέτης των τραπεζών και των βιομηχάνων κόβει λεφτά από την παιδεία για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά τους.
Το κόψιμο της χρηματοδότησης στα ιδρύματα κατά 50-70%(κατά περίπτωση σε κάθε ίδρυμα) καθιστά αδύνατη τη λειτουργία τους με της υπάρχουσες συνθήκες. Αυτό έρχεται να προωθήσει το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, που ψηφίζεται Ιούλιο όταν δεν θα υπάρχει κόσμος στις σχολές και καμία πολιτική και κινηματική διαδικασία! Ήδη ακούγονται σενάρια για δίδακτρα 200 ευρώ σε κάθε εξάμηνο και μάλιστα από καθηγητές της σχολής μας! Το νομοσχέδιο έκτρωμα, για το οποίο μιλούσαμε όλη τη χρονιά είναι έξω από την πόρτα μας και έρχεται να δώσει απάντηση από την πλευρά της Κυβέρνησης για το τσεκούρεμα της χρηματοδότησης.
Και εδώ τίθεται το εξής ερώτημα:
Α)Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο, όπου εξαιτίας του κοψίματος της χρηματοδότησης( ενώ παράλληλα προωθούν όλες τις παραπάνω εξοργιστικές μεταρρυθμίσεις), θα είναι πλήρως υποβαθμισμένο και πολλές φορές θα απειλείται ή και θα κλείνει, μέχρι να βρει πόρους, όπως θα γίνει και με ολόκληρο το ΕΜΠ το ερχόμενο διάστημα;
Β) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου θα πληρώνεις δίδακτρα; Βάσει και του προτύπου των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών; Δίδακτρα που πολύ εύκολα εκεί πάνε να τα 3πλασιάσουν;
Γ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου τα συγγράμματα θα τα πληρώνεις;
Δ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου το μόνο που θα μετράει θα είναι το επιχειρηματικό του πλάνο και οι ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων;
Ε) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου το πτυχίο που θα παίρνεις θα είναι ένα εισιτήριο για την ανεργία; Ένα χαρτί που δεν θα σου κατοχυρώνει τίποτα, πλήρως διαχωρισμένο από επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα;
Ζ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου τη θέση των ολοκληρωμένων και πολύπλευρων προγραμμάτων σπουδών, θα παίρνουν εργαλειακού τύπου εξειδικευμένες γνώσεις; Κατάρτιση που θα σε καθιστά έναν εργαζόμενο έρμαιο των ορέξεων του κάθε εργοδότη και υποχρεωμένο να καταρτίζεται δια βίου, με δικά του έξοδα;
Η) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου οι ανάγκες σου δεν θα έχουν καμία σημασία; Που θα σκύβεις το κεφάλι στην καθηγητική αυθαιρεσία (πχ κοψίματα στη μηχανική 1) και ο λόγος των καθηγητών, των διοικήσεων και του υπουργείου θα είναι μονόδρομος; Και όταν πας να απαιτήσεις την εφαρμογή των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών, αν αυτές είναι κόντρα στα συμφέροντα του μάνατζερ και της διοίκησης, να σε παραπέμπουν σε πειθαρχικά συμβούλια, όπως έγινε φέτος την άνοιξη στην Πάτρα!!!
Θ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου δεν θα συμβαίνει καμία κινηματική διεργασία, όπου δεν θα υφίσταται η έννοια του φοιτητικού συλλόγου και κάθε φοιτητής θα είναι μόνος του; Ένα πανεπιστήμιο πλήρως, τελικά, αποστειρωμένο από τον πλούσιο πολιτικό διάλογο που σπανίζει πλέον αυτές τις μέρες.
Και όλα αυτά δεν είναι υπόνοιες ή κινδυνολογίες όπως χαρακτηριστικά μας κατηγορούσαν οι παρατάξεις των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ αλλά πραγματικότητα. Είναι αυτοί που ήθελαν όλη τη χρονιά μηδενικό πολιτικό διάλογο για αυτό το φλέγον ζήτημα των σχολών. Είναι αυτοί που καθησύχαζαν τους φοιτητές, μιλούσαν για πρωτοκολλήσεις και έγλυφαν τον κόσμο να τους ψηφίσει με μόνο κριτήριο τις πελατειακές σχέσεις, με τις σημειώσεις και τα πάρτυ.
Αυτοί είναι που μετά τις εκλογές και τώρα που καταρρέει η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση επιλέγουν συνειδητά να πάνε παραλία και Μύκονο σαμποτάροντας ακόμα μία φορά Γεν. Συνελεύσεις και διαδικασίες των Συλλόγων.
Ο κόσμος συνάδελφοι είναι ένα καζάνι που βράζει και εδώ τίθεται το ερώτημα για το δικό μας ρόλο. Αυτό της νεολαίας. Τη στιγμή που η οργή και η αγανάκτηση του κόσμου είναι στο προσκήνιο με τις καθημερινές συγκεντρώσεις και πορείες στο Σύνταγμα θα γίνει η νεολαία πυροδότης ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων; Αντιδράσεων που θα τους αναγκάσουν να τα πάρουν όλα πίσω; Αντιδράσεων που θα τους υποχρεώσουν να μας επιστρέψουν όλα όσα τόσα χρόνια μας έχουν κλέψει;
Εμείς σαν φοιτητές από το δικό μας μετερίζι, το Πανεπιστήμιο, μέσα από μαζικές Γεν.Συνελεύσεις, με όπλο τις Καταλήψεις και τον ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας θα βάλουμε ταφόπλακα στις ορέξεις τους. Τώρα που η πολιτική τους είναι σε αδιέξοδο, τώρα που η οργή του κόσμου είναι έτοιμη να τους πνίξει είναι η στιγμή που πρέπει να δράσουμε. Ή τώρα ή ποτέ. Πλέον είμαστε υπόλογοι στο μέλλον μας. Ή θα είναι το πιο νικηφόρο ή θα είναι το πιο ζοφερό που έχουμε βιώσει. Όλο το προηγούμενο διάστημα η πολιτική τους είχε μείνει στα χαρτιά με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Τώρα θέλουν να το περάσουν όταν θα λείπουμε το καλοκαίρι. Για να μην βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο, να πληρώνουμε για να σπουδάζουμε:
Όλοι/ες στη Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 1/6 στις 12:30
Το υπουργείο μας φοβάται, ας κάνουμε το φόβο τους πραγματικότητα!
Ένας χρόνος:
α) που βλέπουμε τον κόσμο όπως τον γνωρίζαμε, γύρω μας, να καταρρέει.
β) που οι μισθοί, οι συντάξεις, το λαϊκό εισόδημα έχουν κατακρημνιστεί, που η ανεργία, ειδικά στους νέους έχει εκτιναχθεί στα ύψη.
γ) που αυτονόητα δικαιώματα όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση – περίθαλψη, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η μόνιμη και σταθερή εργασία καταργούνται.
Ένας χρόνος που οι εργαζόμενοι βρίσκονται μαζικά και ανυποχώρητα στους δρόμους. Το βλέπουμε γύρω μας. Από τις πιο μαζικές απεργίες και κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων. Από τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας. Από τις εξεγέρσεις στην Αραβία. Από τις πρόσφατες αυθόρμητες συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος.
Όλα αυτά όμως δεν μπορούν να καρποφορήσουν αν δεν γίνουν οι αναγκαίες (για αυτούς) αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης. Το σχέδιό τους για το πέρασμα σε ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα περνάει μέσα από το Πανεπιστήμιο. Φέρνουν στην Ελλάδα το Πανεπιστήμιο της κρίσης, το Πανεπιστήμιο του Μνημονίου. Ένα Πανεπιστήμιο που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε. Όχι μόνο δεν βελτιώνουν τις αδυναμίες των ιδρυμάτων, αλλά καταργούν και τα θετικά στοιχεία που έχουν αποκτήσει ύστερα από αγώνες χρόνων του Φοιτητικού Κινήματος. Η κυβέρνηση άξιος υπηρέτης των τραπεζών και των βιομηχάνων κόβει λεφτά από την παιδεία για να ικανοποιήσει τα συμφέροντά τους.
Το κόψιμο της χρηματοδότησης στα ιδρύματα κατά 50-70%(κατά περίπτωση σε κάθε ίδρυμα) καθιστά αδύνατη τη λειτουργία τους με της υπάρχουσες συνθήκες. Αυτό έρχεται να προωθήσει το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, που ψηφίζεται Ιούλιο όταν δεν θα υπάρχει κόσμος στις σχολές και καμία πολιτική και κινηματική διαδικασία! Ήδη ακούγονται σενάρια για δίδακτρα 200 ευρώ σε κάθε εξάμηνο και μάλιστα από καθηγητές της σχολής μας! Το νομοσχέδιο έκτρωμα, για το οποίο μιλούσαμε όλη τη χρονιά είναι έξω από την πόρτα μας και έρχεται να δώσει απάντηση από την πλευρά της Κυβέρνησης για το τσεκούρεμα της χρηματοδότησης.
Και εδώ τίθεται το εξής ερώτημα:
Α)Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο, όπου εξαιτίας του κοψίματος της χρηματοδότησης( ενώ παράλληλα προωθούν όλες τις παραπάνω εξοργιστικές μεταρρυθμίσεις), θα είναι πλήρως υποβαθμισμένο και πολλές φορές θα απειλείται ή και θα κλείνει, μέχρι να βρει πόρους, όπως θα γίνει και με ολόκληρο το ΕΜΠ το ερχόμενο διάστημα;
Β) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου θα πληρώνεις δίδακτρα; Βάσει και του προτύπου των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών; Δίδακτρα που πολύ εύκολα εκεί πάνε να τα 3πλασιάσουν;
Γ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου τα συγγράμματα θα τα πληρώνεις;
Δ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου το μόνο που θα μετράει θα είναι το επιχειρηματικό του πλάνο και οι ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων;
Ε) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου το πτυχίο που θα παίρνεις θα είναι ένα εισιτήριο για την ανεργία; Ένα χαρτί που δεν θα σου κατοχυρώνει τίποτα, πλήρως διαχωρισμένο από επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα;
Ζ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου τη θέση των ολοκληρωμένων και πολύπλευρων προγραμμάτων σπουδών, θα παίρνουν εργαλειακού τύπου εξειδικευμένες γνώσεις; Κατάρτιση που θα σε καθιστά έναν εργαζόμενο έρμαιο των ορέξεων του κάθε εργοδότη και υποχρεωμένο να καταρτίζεται δια βίου, με δικά του έξοδα;
Η) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου οι ανάγκες σου δεν θα έχουν καμία σημασία; Που θα σκύβεις το κεφάλι στην καθηγητική αυθαιρεσία (πχ κοψίματα στη μηχανική 1) και ο λόγος των καθηγητών, των διοικήσεων και του υπουργείου θα είναι μονόδρομος; Και όταν πας να απαιτήσεις την εφαρμογή των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών, αν αυτές είναι κόντρα στα συμφέροντα του μάνατζερ και της διοίκησης, να σε παραπέμπουν σε πειθαρχικά συμβούλια, όπως έγινε φέτος την άνοιξη στην Πάτρα!!!
Θ) Θες να σπουδάζεις σε ένα Πανεπιστήμιο όπου δεν θα συμβαίνει καμία κινηματική διεργασία, όπου δεν θα υφίσταται η έννοια του φοιτητικού συλλόγου και κάθε φοιτητής θα είναι μόνος του; Ένα πανεπιστήμιο πλήρως, τελικά, αποστειρωμένο από τον πλούσιο πολιτικό διάλογο που σπανίζει πλέον αυτές τις μέρες.
Και όλα αυτά δεν είναι υπόνοιες ή κινδυνολογίες όπως χαρακτηριστικά μας κατηγορούσαν οι παρατάξεις των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ αλλά πραγματικότητα. Είναι αυτοί που ήθελαν όλη τη χρονιά μηδενικό πολιτικό διάλογο για αυτό το φλέγον ζήτημα των σχολών. Είναι αυτοί που καθησύχαζαν τους φοιτητές, μιλούσαν για πρωτοκολλήσεις και έγλυφαν τον κόσμο να τους ψηφίσει με μόνο κριτήριο τις πελατειακές σχέσεις, με τις σημειώσεις και τα πάρτυ.
Αυτοί είναι που μετά τις εκλογές και τώρα που καταρρέει η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση επιλέγουν συνειδητά να πάνε παραλία και Μύκονο σαμποτάροντας ακόμα μία φορά Γεν. Συνελεύσεις και διαδικασίες των Συλλόγων.
Ο κόσμος συνάδελφοι είναι ένα καζάνι που βράζει και εδώ τίθεται το ερώτημα για το δικό μας ρόλο. Αυτό της νεολαίας. Τη στιγμή που η οργή και η αγανάκτηση του κόσμου είναι στο προσκήνιο με τις καθημερινές συγκεντρώσεις και πορείες στο Σύνταγμα θα γίνει η νεολαία πυροδότης ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων; Αντιδράσεων που θα τους αναγκάσουν να τα πάρουν όλα πίσω; Αντιδράσεων που θα τους υποχρεώσουν να μας επιστρέψουν όλα όσα τόσα χρόνια μας έχουν κλέψει;
Εμείς σαν φοιτητές από το δικό μας μετερίζι, το Πανεπιστήμιο, μέσα από μαζικές Γεν.Συνελεύσεις, με όπλο τις Καταλήψεις και τον ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας θα βάλουμε ταφόπλακα στις ορέξεις τους. Τώρα που η πολιτική τους είναι σε αδιέξοδο, τώρα που η οργή του κόσμου είναι έτοιμη να τους πνίξει είναι η στιγμή που πρέπει να δράσουμε. Ή τώρα ή ποτέ. Πλέον είμαστε υπόλογοι στο μέλλον μας. Ή θα είναι το πιο νικηφόρο ή θα είναι το πιο ζοφερό που έχουμε βιώσει. Όλο το προηγούμενο διάστημα η πολιτική τους είχε μείνει στα χαρτιά με τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Τώρα θέλουν να το περάσουν όταν θα λείπουμε το καλοκαίρι. Για να μην βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο, να πληρώνουμε για να σπουδάζουμε:
Όλοι/ες στη Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 1/6 στις 12:30
Το υπουργείο μας φοβάται, ας κάνουμε το φόβο τους πραγματικότητα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου