Ποιός θα σου πει τι είναι ‘ωραίο’, τι είναι σωστό και ηθικό…; Είναι άραγε το υπουργείο με τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια τύπου Αθηνά, που με πρόφαση το συμμάζεμα του χώρου της εκπαίδευσης υποβαθμίζουν στην ουσία του το δημόσιο και δωρεάν αυτό αγαθό; Είναι το συμβούλιο ιδρύματος-φάντασμα που σε τόσο δύσκολους και απαιτητικούς καιρούς προβαίνει σε μια προκλητική απόφαση και κλείνει το Θωμαιδειο και στερεί από χιλιάδες φοιτητές το πιο λογικό, το αυτονόητο, δωρεάν συγγράμματα; Είναι μήπως οι φοιτητικές παρατάξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που αναδεικνύουν τους εαυτούς τους σε μόνο αρμόδιο για τις δικές σου ανάγκες;
Όχι συνάδελφε. Η κατάσταση αυτή είναι επικίνδυνη, όχι μόνο εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό μα και εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα. Όλοι αυτοί επιτελούν στοχευόμενο ρόλο και έχουν συγκεκριμένο στόχο. Να καταργήσουν τα δικαιώματα μας, να δολοφονήσουν τα όνειρα μας, το μέλλον μας. Όλοι αυτοί τρίβουν ικανοποιημένοι τα χέρια τους κάθε φορά που εμείς στεκόμαστε αδιάφοροι προς τις διαδικασίες του συλλόγου, κάθε φορά που είμαστε απόμακροι από τις ανησυχίες και τα προβλήματα του διπλανού, της παρέας, του έτους, της σχολής. Αυτή η αδιαφορία, αυτή η γενικευμένη αδράνεια μας αποτελεί πολιτική επιλογή. Γιατί μπορεί να φοβόμαστε να εκφραστούμε μήπως χρωματιστούμε, μπορεί να κράζουμε και να προβάλλουμε το ,εύγλωττο κατά τα άλλα, σχήμα λόγου-μότο, ‘σκατά στις παρατάξεις’, αλλά αυτή η ακριβώς η στάση μας αποτελεί πολιτική θέση, αποτελεί χρωμάτισμα. Προσφέρει μοναδική ευκαιρία σε προσωπικότητες μετριότατου βεληνεκούς και νοσηρής προσωπικότητας να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς.
Αν θέλουμε η μοίρα μας να ορίζεται από την κυβέρνηση, από κάθε είδους συμβούλιο, από την κάθε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ με ότι αυτό συνεπάγεται, τότε μπράβο μας συνάδελφοι. Έχουμε επιλέξει το σωστό δρόμο. Ας αποχαιρετήσουμε τις δωρεάν σπουδές που αξιώνουμε και δικαιούμαστε, τα πτυχία με επαγγελματικό αντίκρισμα, τα μελλοντικά εργατικά μας δικαιώματα. Ας αποχαιρετήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια και ας καλωσορίσουμε μια νέα καθημερινότητα. Μια καθημερινότητα με φοιτητές να δολοφονούνται, με ανεργία στο 67%, με βιβλία που κοστίζουν 50 και 60 ευρώ, με καθηγητική αυθαιρεσία. Γιατί μόνο σε αυτήν την καθημερινότητα έχουν θέση τα νέα αφεντικά της ανώτατης εκπαίδευσης τους, οι επιχειρηματίες.Τα βιώματα της τελευταίας περιόδου ξεκαθαρίζουν κάθε είδους ψευδαίσθηση. Κανένας από εμάς όσο και αν προσπαθήσει να ξεγελάσει ή να εκμεταλλευτεί το παρών οικοδόμημα δεν θα μπορέσει να επιβιώσει στη νέα κατάσταση που ήδη μας επιβάλλουν. Μήπως όμως είμαστε πολλοί που δεν θέλουμε τα παραπάνω μα περιμένουμε το διπλανό μας, το φίλο μας, τον αριστερό τύπο του έτους να δράσει πρώτος;
Ο καθένας μας σε αυτήν την συγκυρία παίζει ένα κρίσιμο ρόλο. Οφείλει, χρωστάει στον εαυτό του μα και σε τόσους άλλους γύρω του να πάρει θέση μέσα στο σύλλογο του, να εκφραστεί στα πλαίσια της συνέλευσης του, να είναι αυτός που θα υλοποιήσει και θα επιβάλλει μετέπειτα τις αποφάσεις της. Γιατί συνέλευση είμαστε όλοι εμείς. Και εμείς έχουμε ευθύνες για την εικόνα των τελευταίων γενικών συνελεύσεων. Γιατί μια τέτοια απαξιωμένη γενική συνέλευση θέλουν, μια τέτοια περιορισμένη έκφραση του συλλόγου επιδιώκουν για να μην υπάρχει άξιος και σθεναρός αντίλογος κόντρα στις αποφάσεις τους. Και είμαστε εμείς που θα την διαφυλάξουμε και θα την αναβαθμίσουμε. Που θα τη κάνουμε και πάλι όπλο στραμμένο απέναντι στην δολοφονική αυτή πολιτική, στην δικιά τους καθημερινότητα που μας επιβάλλουν.
Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας όπως οι συνάδελφοι στα ΤΕΙ που με συγκροτημένες γενικές συνελεύσεις, ενωμένοι σαν γροθιά, δίνουνε μάχη και μετράνε ήδη νίκες. Με απαρχή την Τετάρτη να δώσουμε ένα πρώτο μήνυμα σε κυβέρνηση, συμβούλιο, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ πως δεν πάμε βήμα πίσω. Πως αυτοί που αποφασίζουν από εδώ και στο εξής είμαστε εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου