ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ μια αναγκαία κριτική...

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

Με αφορμή και όχι αιτία τις φοιτητικές εκλογές είναι αναγκαία μια κριτική στις φοιτητικές παρατάξεις, τόσο όσον αφορά τη δράση τους και την πολιτική τους για το κίνημα, όσο και για τη συμπεριφορά τους απέναντι στο φοιτητικό σύλλογο και τις διαδικασίες του. Μια κριτική που στόχο έχει την αναβάθμιση της πολιτικής κουβέντας στον ίδιο το σύλλογο, αλλά και τη διεξαγωγή συμπερασμάτων…

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ή αλλιώς «η υπεύθυνη δύναμη» των φοιτητών είναι ο επίσημος εκφραστής της κυβέρνησης μέσα στα πανεπιστήμια και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής των μεταρρυθμίσεων της ΝΔ. Πάντα πιστή στην πολιτική του κομματικού της φορέα για την εκπαίδευση, υποστηρίζει ένα πανεπιστήμιο υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς, ένα πανεπιστήμιο χωρίς δωρεάν βιβλία, χωρίς κρατική χρηματοδότηση, υπό την επιτήρηση ενός manager και κάτω από τον έλεγχο του ιδιωτικού κεφαλαίου. Ένα πανεπιστήμιο όπου οι φοιτητές θα βρίσκονται σε ένα συνεχές κυνήγι δεξιοτήτων και επανακαταρτίσεων, ακολουθώντας τον ατομικό δρόμο και ενισχύοντας τον ανταγωνισμό. Ένα πανεπιστήμιο αυταρχικό, με πειθαρχικά συμβούλια φοιτητών, με διαγραφές, εντατικοποιημένο, που κλείνει τα μάτια στην καθηγητική αυθαιρεσία -γιατί τα δικά της συμφέροντα εκφράζει- και που επιζητά την εφαρμογή του αντιδραστικού νέου Νόμου Πλαίσιο, που επιζητά την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και τη δημιουργία κολεγίων και ΚΕΣ. Προτείνει ένα πανεπιστήμιο μακριά από τους κοινωνικούς αγώνες, χωρίς άσυλο, χωρίς διενέργεια πολιτικού διαλόγου στο εσωτερικό του, με απονεκρωμένες τις συλλογικές διαδικασίες. Είναι αυτή η παράταξη που προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμποδίσει τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις, γι' αυτό και τις σαμποτάρει και στέκεται μακριά και ενάντια στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Και αυτό το πετυχαίνει είτε μη συμμετέχοντας σε αυτές, είτε, όταν τα αγωνιστικά μπλοκ μαζικοποιούνται, επιστρατεύοντας όλη την τρομοκρατία για το χάσιμο εξεταστικών-εξαμήνων-μαθημάτων, χωρίς πολιτική αντιπαράθεση, μιας και δεν μπορεί να πείσει πάνω στις επιλογές της κυβέρνησής, καλώντας τους φοιτητές να ψηφίσουν πλαίσιο «Ανοιχτής σχολής» και μόνο! Παρά την πρώτη θέση της εκλογικά μέσα στα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ ΝΔΦΚ ηττήθηκε πολιτικά στην πλειοψηφία των γενικών συνελεύσεων κατά τα 2 χρόνια φοιτητικού κινήματος ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που αυτή υποστηρίζει. Στην εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν εκείνη η παράταξη που στην κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου υποστήριξε την κυβέρνηση των δολοφόνων, και την καταστολή που δέχτηκαν χιλιάδες φοιτητές και μαθητές κατά τη διάρκεια της, ενώ μετά τη δολοφονία του Αλέξη δεν ερχόταν στις Γενικές Συνελεύσεις, αλλά καλούσε τους φοιτητές σε ταξίδια στην Αράχωβα και σε πάρτυ.

Η ΠΑΣΠ ή αλλιώς «δύναμη ανατροπής» (!?), είναι αυτή που προσπαθεί να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη! Δεν υπάρχουν αυταπάτες για την πολιτική και τις θέσεις της ΠΑΣΠ στην εκπαίδευση, καθώς ο πολιτικός της φορέας, το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που πρωτοστάτησε στην προώθηση της αναδιάρθρωσης στο χώρο της εκπαίδευσης και το οποίο ως κυβέρνηση παλαιότερα, αλλά και σήμερα ως αντιπολίτευση, εναρμονίζεται πλήρως με τις επιθέσεις του κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Σε μια περίοδο που η δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι στη ΝΔ εντείνεται, δεν υπάρχει κόστος για το ΠΑΣΟΚ να ασκήσει αντιπολίτευση και να καρπωθεί τη συσσωρευμένη αγανάκτηση. Το ΠΑΣΟΚ, είναι αυτό που πρώτο ξεκίνησε την κουβέντα για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, που πρώτο ξεκίνησε την πολιτική της λιτότητας και της ανεργίας. Η ΠΑΣΠ από τη μια υπερασπίζεται διακηρυκτικά το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και από την άλλη προσπαθεί να διαχειριστεί πρώτη τις όποιες πτυχές εφαρμόζονται, όπως η “καλύτερη λειτουργία” της λίστας συγγραμμάτων. Είναι εκείνη η παράταξη που οραματίζεται ένα πανεπιστήμιο-κάτεργο για τους φοιτητές με συνεχείς προόδους και εργασίες. Είναι η παράταξη που συνομιλώντας μόνο με τη Μιμίκου και ορισμένους καθηγητές έφερε το θέμα της πρακτικής άσκησης, κατηγοριοποιώντας τους φοιτητές και καλώντας τους να δουλεύουνε ανασφάλιστοι, χωρίς μισθό, παίρνοντας θέσεις εργασίας από άλλους, ερχόμενη κόντρα στις αποφάσεις του φοιτητικού συλλόγου. Είναι εκείνη η παράταξη που στο μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα του 2006-2007 και στην εξέγερση του Δεκέμβρη άνοιγε τις σχολές μαζί με τη ΔΑΠ, καταγγέλλοντας τις καταλήψεις. Είναι εκείνη η παράταξη που μέλη του πολιτικού της φορέα, έσπευσαν να καταγγείλουν την εξεγερμένη νεολαία του Δεκέμβρη και ήταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκείνος που καλούσε τους μαθητές και τους φοιτητές να γυρίσουν στα μαθήματά τους και να μην κατεβαίνουν στο δρόμο.

Αναλογιζόμενοι το πόσο κρίσιμη είναι η σημερινή περίοδος, και πόσο αναγκαίο είναι να ορθωθούν συλλογικές αντιστάσεις, καθ’ όλη τη διάρκεια και της φετινής χρονιάς προέκυψε μια ακόμα παράδοξη ‘αντίπαλος’ στην προσπάθεια για διεξαγωγή συλλογικών διαδικασιών και υποστήριξης αγωνιστικών κινητοποιήσεων, η ΠΚΣ.

Η ΠΚΣ, έχοντας επιλέξει, ιδίως μετά τα νικηφόρα φοιτητικά κινήματα του ’06 και ’07, το δρόμο της αυτοαναφορικότητας και της ολοκληρωτικής οριοθέτησης από κάθε τι διαφορετικό απ’ αυτήν, έφτασε το τελευταίο χρονικό διάστημα να διαφωνεί όχι απλά με ένα διαφορετικό σχεδιασμό για το φοιτητικό κίνημα που μπορεί να έχουν τα ΕΑΑΚ, αλλά και να μη στηρίζει τις προσπάθειες που γίνονται για την αναζωογόνηση των συλλογικών αντιστάσεων και διαδικασιών. Από την αρχή της χρονιάς είναι υπερβολικά πολλές οι φορές που δε στήριξε τη διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων, με τη δικαιολογία ότι στο πλαίσιο των δ.σ. πρέπει να μπαίνει η πολιτική της ανάλυση, ενώ η αντίθεσή της απέναντι στην εφαρμογή διατάξεων του Ν.Πλαίσιο (λίστες συγγραμμάτων) ήταν ανύπαρκτη. Η λογική της που χαρακτηρίζεται από την αδράνεια και την ηττοπάθεια, οδηγεί με τη σειρά της στην απουσία λήψης πρωτοβουλιών που να μπορούν να δίνουν στους αγώνες και τα κινήματα νικηφόρα προοπτική. Συνεχίζοντας να κυνηγάει φαντάσματα και να μιλά για συνωμοσιολογίες ενάντια στο μοναδικό αγωνιστικό Κ.Κ.Ε. και ΠΑΜΕ, δεν έκανε τίποτα άλλο αυτή τη χρονιά από κομματική προπαγάνδα. Ακολουθώντας, το γνωστό και περιχαρακωμένο δρόμο, δε μίλησε για κανέναν σχεδιασμό για το φοιτητικό κίνημα που να έχει προοπτικές νίκης το επόμενο διάστημα και αρκέστηκε στο να προπαγανδίζει μόνο τις κινητοποιήσεις του κομματικού της φορέα. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που διαφαίνεται αυτή η λογική, του ΚΚΕ και της ΠΚΣ και η θέση ότι προϋπόθεση για τη νίκη των κινημάτων είναι η εκλογική τους ενδυνάμωση (ισχυρό ΚΚΕ, ισχυρή ΠΚΣ). Αξιοσημείωτη ήταν και η στάση της ΠΚΣ κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη όπου στην πλειοψηφία των σχολών πανελλαδικά, και όπου μπορούσε, επέλεξε να μην μπει καν στις Γενικές Συνελεύσεις (μαζί με τη ΔΑΠ και τη ΠΑΣΠ), ενώ δε δίστασε να κρατήσει ίσες αποστάσεις απέναντι στους «προβοκάτορες κουκουλοφόρους» και τις δυνάμεις καταστολής.

Ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ-ΑΡΕΝ είναι η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο πανεπιστήμιο και όχι κάποιο Δίκτυο σχημάτων. Είναι η αριστερά που κοντοθωρίζει τη διαχείριση και την κίνηση κυρίως μέσα από θεσμικά πλαίσια έναντι των κινηματικών πρακτικών, η αριστερά που τελικά προτείνει μια αδιέξοδη “εναλλακτική” διαχειριστική λύση, η αριστερά που δε διστάζει να ψηφίζει προέδρους σχολών (Μιμίκου), η αριστερά που προβάλλει ένα κινηματικό προφίλ (αλλά πουλάει κινηματικά αιτήματα...) για να εισπράττει την εκλογική ενίσχυση και εξαργύρωση των αγώνων (ψήφος στα 16). Αν και έχει μια συμμετοχή στα κινήματα, ποτέ δεν έχει καταφέρει αλλά ούτε και επιχειρήσει να πρωτοστατήσει σε αυτά, να στηρίξει έμπρακτα και με την παρουσία της μορφές πάλης όπως οι καταλήψεις, κέντρα αγώνα, παρά αρκείται, εξαιτίας και της πολιτικής και οργανωτικής της αδυναμίας, να κρατά ένα ρόλο παρατηρητή. Εκτός από αυτό η ΑΡΕΝ δε διστάζει να υποστηρίζει τις επιλογές του κομματικού της φορέα, ακόμα και αν αυτές δε συνάδουν με την αριστερά. Εκτός από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ (Αυτόνομη Παρέμβαση) και στην ΠΟΣΔΕΠ όπου οι συνδικαλιστικές του ηγεσίες συνεργάζονται με τη ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ και δεν τα βρίσκουν ούτε μεταξύ τους (ανανεωτική-αριστερή πτέρυγα), είναι ακόμα χειρότερη η στάση του στο ΤΕΕ, όπου συναινεί και επικροτεί την σκλήρυνση των εξετάσεων για την άδεια άσκησης επαγγέλματος για τους μηχανικούς σε μια κατεύθυνση αποστοίχισης των επαγγελματικών δικαιωμάτων από το πτυχίο, προετοιμάζοντας ένα μαύρο καθεστώς για τους μηχανικούς. Την ίδια στιγμή στη Γενική Συνέλευση ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ αρνιόταν ότι υπάρχει τέτοια συζήτηση. Ακόμα, ο ΣΥΡΙΖΑ ματαίωσε την κινητοποίηση στις 10 Δεκέμβρη συμπράττοντας με τη ΓΣΕΕ και την ίδια ώρα στελέχη του κατήγγειλαν τις συγκρουσιακές πρακτικές του Δεκέμβρη και έκαναν δηλώσεις νομιμοφροσύνης συμπράττοντας στην στοχοποίηση του ασύλου. Το ίδιο και στην Πρωτομαγιά ακολούθησε τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, κάλεσε στην Κλαυθμώνος σε μια κατεύθυνση εκδηλώσεων, που θέλουν την Πρωτομαγιά να μετατραπεί από απεργία σε επίσημη αργία.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

 

a

a

ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


ATTACK: Πρωτοβουλία ανέργων/επισφαλώς εργαζομένων!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών: εργαζόμενοι/άνεργοι μηχανικοί