Έχουν περάσει περίπου πέντε μήνες από την τελευταία φορά που διεξήχθη γενική συνέλευση στη σχολή μας, και είναι δεδομένο ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα μια σειρά από ζητήματα έχουν ανοίξει τόσο στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όσο και ευρύτερα στην κοινωνία. Αν αναλογιστούμε δε ότι στο διάστημα αυτό μεσολάβησαν δύο εξεταστικές περίοδοι, κατά τη διάρκεια των οποίων μειώνεται –για αντικειμενικούς λόγους- το ενδιαφέρον των φοιτητών για τα πολιτικά επίδικα της συγκυρίας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο ανοιχτός διάλογος εντός του φοιτητικού συλλόγου έχει μείνει αρκετά πίσω.
Από εκεί και πέρα, εχεί ιδιαίτερη αξία να επισημάνουμε τη θεματολογία της πολιτικής ατζέντας των ημερών. Ως μία από τις βασικές επιδιώξεις τόσο της προηγούμενης όσο και της νέας κυβέρνησης αποτελεί η αναγνώριση των Κ.Ε.Σ., που αποσκοπεί να δημιουργήσει χιλιάδες αποφοίτους ειδικευμένους, με μηδενική επαγγελματική κατοχύρωση και οι οποίοι θα διακρίνονται από έλλειψη συλλογικών παραστάσεων και διεκδικήσεων. Ουσιαστικά, πρόκειται για προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 (που προβλέπει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων) από την πίσω πόρτα, το οποίο μπλοκαρίστηκε από τις μαχητικές φοιτητικές καταλήψεις του 2007.
Στο ίδιο μήκος κύματος συνδέεται και το νομοσχέδιο της αξιολόγησης που έρχεται να αποτελέσει το εργαλείο πίεσης για τα δημόσια πανεπιστήμια, ακριβώς γιατί τόσο τα ιδιωτικά όσο και τα δημόσια θα αξιολογούνται από κοινού και επομένως τα τελευταία θα αναγκάζονται να λειτουργούν με όρους ανάλογους με αυτούς των ιδιωτικών, δηλαδή θα υιοθετούν ουσιαστικά τις μεταρρυθμίσεις (αν δεν το κάνουν θα διακόπτεται η χρηματοδότησή τους για ερευνητικά προγράμματα και όχι μόνο). Σε αυτήν την κατεύθυνση, στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς το Υπουργείο έδωσε εντολή για εφαρμογή της αξιολόγησης στη σχολή μας και στις υπόλοιπες σχολές του ΕΜΠ κάτι το οποίο προς το παρών "πάγωσε" αλλά είναι δεδομένο ότι θα το βρούμε μπροστά μας καθώς αποτελεί έναν από τους στόχους της νέας κυβέρνησης.
Ένα από τα βασικά μέτωπα της περιόδου αποτελεί και ο νέος νόμος-πλαίσιο, πτυχές του οποίου εφαρμόστηκαν την τελευταία χρονιά αποσπασματικά και μεμονωμένα σε διάφορες σχολές μεταξύ των οποίων και η δική μας(λίστα συγγραμάτων, μείωση της διάρκειας των εξεταστικών περιόδων). Επιπλέον, κεντρικό ζήτημα στην πολιτική και της νέας κυβέρνησης αποτελεί αυτό των δημοκρατικών δικαιωμάτων , με το άσυλο να βρίσκεται σε εξέχουσα θέση καθώς βασικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στο παρελθόν έχουν δηλώσει ότι πρέπει να δημιουργηθεί πιο αυταρχικό πλαίσιο θωράκισης των πανεπιστημίων από τις δυνάμεις καταστολής, κάτι που αποδεικνύεται και από την έντονη αστυνόμευση που παρατηρείται τις τελευταίες μέρες σε πολλά πανεπιστήμια (Πολυτεχνείο Πατησίων, Πολυτεχνείο Ζωγράφου κ.ά.). Σε ανάλογη κατεύθυνση βλέπουμε να εντείνονται οι προσπάθειες για την κατασκευή κλίματος φόβου ευρύτερα μέσα στην κοινωνία μέσα από πογκρόμ σε περιοχές όπως τα Εξάρχεια και όχι μόνο.
Με βάση τα παραπάνω θέματα, θεωρήσαμε επιτακτικό να καλέσουμε σε γενική συνέλευση για να συζητηθούν όλα τα παραπάνω θέματα. Για εμάς, ανέκαθεν αποτελούσε πάγια θέση ότι οι αποφάσεις θα πρέπει να παίρνονται από εμάς για εμάς και αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο μέσα από τη δομή της Γενικής Συνέλευσης, όπου κάθε φοιτητής έχει το δικαίωμα να εμπλακεί και να τοποθετηθεί. Είναι σημαντικό να διεξάγονται οι Γ.Σ. όσο το δυνατόν συχνότερα ώστε να αποφασίζουμε συλλογικά για τα προβλήματά μας. Σε αντίθετη περίπτωση, έιναι δεδομένο ότι θα επιδιώξουν οι κυβερνητικές παρατάξεις(ΔΑΠ,ΠΑΣΠ) να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να λάβουν αποφάσεις για δικό τους κομματικό ώφελος μέσα από όργανα στα οποία δεν εμπλέκεται η πλειοψηφία των φοιτητών της σχολής (Διοικητικά Συμβούλια), θέλοντας να προβάλλουν το ρόλο του "υπεύθυνου εκπροσώπου".
Αυτό το οποίο θα πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι ότι μέσω των Γ.Σ. δόθηκαν όλες οι μάχες της προηγούμενης περιόδου στις οποίες ενεπλάκη μεγάλο κομμάτι του φοιτητικού σώματος και οι οποίες απέδειξαν ότι όποτε το πανεπιστήμιο βρίσκεται στο στόχαστρο της οποιασδήποτε κυβέρνησης, οι ίδιοι οι φοιτητές παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους. Το κυριότερο σε σχέση με τα παραπάνω, είναι ότι η Γ.Σ. δε μπόρει να πάρει έυκολα τα κομματικά χαρακτηριστικά κάποιας παράταξης και για αυτό συχνά τόσο η ΔΑΠ όσο και η ΠΑΣΠ αποφεύγουν τη διεξαγωγή τους γιατί δε θέλουν να εκθέσουν την πολιτική τους η οποία ταυτίζεται με αυτήν των εκάστοτε κυβερνήσεων. Σε αυτό το σημείο, χρειάζεται κριτική και στις παρατάξεις των ΠΚΣ και Εγκέλαδου, οι οποίες πολλές φορές δεν προχωρούν σε μια ευρεία προπαγάνδιση της Γενικής Συνέλευσης, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δυσχερέστερες συνθήκες για τη διεξαγωγή τους.
Τέλος και με βάση όλα τα παραπάνω, θεωρούμε αναγκαίο ο διάλογος να ανοίξει και πάλι στη σχολή μέσα από συχνές διαδικασίες Γενικών Συνελεύσεων που θα είναι και όσο το δυνατόν πιο μαζικές. Κάτι τέτοιο γίνεται ακόμα πιο αναγκαίο, αν αναλογιστούμε και την κατάσταση στο εσωτερικό της σχολής όπου μεγάλη μερίδα καθηγητών δεν αντιλαμβάνονται την ισότιμη σχέση τους με τους φοιτητές, με αποτέλεσμα να διευρύνουν το πλαίσιο εντατικοποίησης με μαζικά κοψίματα, προόδους με αρνητική βαθμολόγηση, αύξηση των υποχρεωτικών ασκήσεων κ.ά. Συνεπώς, καταλήγουμε ότι μέτα από πέντε μήνες πρέπει και πάλι!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου