Παράλληλα, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προχωρά στην εξαγγελία και ψήφιση νέων, ακόμα πιο βαθιά αντιλαϊκών μέτρων, στις επιταγές ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Μετά την κατάργηση του 13ου-14ου μισθού, την περικοπή συντάξεων, επιδομάτων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την αύξηση της φορολογίας, τις ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ, λιμανιών, ΟΣΕ, το παζλ των μεταρρυθμίσεων ολοκληρώνεται από το «Μνημόνιο Νο2». Τα νέα μέτρα μιλούν για κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών και τμημάτων ΔΕΚΟ, 40% μείωση στους μισθούς των υπαλλήλων τους, απελευθέρωση της παιδείας, υγείας, και ενέργειας στους ιδιώτες, μαζικές απολύσεις συμβασιούχων, κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης και του εφάπαξ, δημιουργώντας μια ακόμα πιο τραγική κατάσταση. Ετοιμάζουν έναν προϋπολογισμό γενοκτονίας για τα λαϊκά στρώματα, που ορίζει περικοπές στις δημόσιες παροχές, ενώ πλήττει και την εκπαίδευση, αφού ορίζει την ιστορικά χαμηλότερη χρηματοδότηση για αυτή.
Απέναντι σ’ αυτά η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων αντέδρασε την προηγούμενη χρονιά μέσω μεγάλης συμμετοχής σε κινητοποιήσεις και απεργίες, με αποκορύφωμα την απεργία της 5ης Μάη που αποτελεί σταθμό στην ιστορία του εργατικού κινήματος και κατά την οποία πάνω από 250.00 εργαζόμενοι κατέβηκαν στον δρόμο. Σε συνέχεια λοιπόν αυτών των κινητοποιήσεων, στην απεργία στις 15 Δεκεμβρίου για την τελική ψήφιση του προϋπολογισμού, οι δυνάμεις των εργαζόμενων θέτουν έναν ακόμα κόμβο για το εργατικό κίνημα, ώστε να ξαναπυροδοτηθεί ένας ακόμα γύρος αναμέτρησης με αυτήν την αντεργατική πολιτική, συμπαρασέρνοντας ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, προμηνύοντας ένα πλατύ λαϊκό κίνημα ανατροπής.
Σε συνέχεια με τις μεταρρυθμίσεις στην εργασία, στόχος της πολιτικής της Τρόικας, με υλοποιητή την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γίνεται τώρα η εκπαίδευση. Καταργείται η έννοια του πανεπιστημίου όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα και αλλάζει η δομή και η λειτουργία του στα πρότυπα της Μπολόνια και πλήρως εναρμονισμένο με την αγορά, όπως άλλωστε προοικονομούσαν και οι προηγούμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις.
Η πρόσφατη σύνοδος Πρυτάνεων, κατέληξε στο κείμενο διαβούλευσης Διαμαντοπούλου. Αυτό δια στόματος ΠΑΣΟΚ θα είναι και η βάση για το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί, αφού ολοκληρωθεί ο προσχηματικός «διάλογος» του υπουργείου. Οι κατευθύνσεις που ορίζονται στο κείμενο αυτό:
• Κατάργηση της έννοιας του πτυχίου
Η συγκεκριμένη ρύθμιση συμπληρώνει την ουσιαστική κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και περιλαμβάνει την –επί της ουσίας- αντικατάσταση του πτυχίου από τον Ατομικό Φάκελο Προσόντων, όπως προβλέπεται και από το νόμο για τη Δια Βίου Μάθηση και το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Κάθε πτυχίο πλέον δεν αντιστοιχεί σε ένα συγκροτημένο και ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, αλλά στο απλό άθροισμα πιστωτικών μονάδων. Αυτό σημαίνει την πλήρη εξατομίκευση της έννοιας του πτυχίου και ως εκ τούτου τη διάλυση οποιασδήποτε συλλογικής διεκδίκησης, φέρνοντας τον εργαζόμενο σε χειρότερη θέση από πλευράς εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων. Ακόμα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων συγκροτείται μία μετά-δευτεροβάθμια «σούπα», όπου ο κάθε απόφοιτος θα κυνηγά τίτλους προσόντων –όπως θα λογίζονται πλέον τα πτυχία-, σεμινάρια, μεταπτυχιακά κλπ για μια θέση στην αγορά εργασίας, αφού τα πτυχία αποσυνδέονται στην πράξη από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Ως αποτέλεσμα το κριτήριο για εύρεση εργασίας δεν θα είναι το πτυχίο (όπως είναι σήμερα) αλλά ο πιο«φουσκωμένος ατομικός φάκελος». Θα οδηγηθούνε έτσι οι απόφοιτοι σε ένα διαρκές κυνήγι επανακατάρτισης και συνεχιζόμενων εξετάσεων ώστε να λαμβάνουν τα επαγγελματικά δικαιώματα, που σήμερα τους αντιστοιχούν, και να αποδεικνύουν ότι είναι ικανοί να δουλεύουν. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την αναγνώριση «ανταγωνιστικών» προς τα πτυχία τίτλων σπουδών των κολεγίων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων διαμορφώνουν ένα αβέβαιο και δυσοίωνο μέλλον ακόμα και για τους αποφοίτους των λεγόμενων κατοχυρωμένων επαγγελμάτων όπως οι μηχανικοί, με την ανεργία στον κλάδο για τους νέους μηχανικούς αγγίζει το 30%!
• Ένταση επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας
Διευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό τους. Πιο συγκεκριμένα, η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ συνδέεται άμεσα με την ανταπόκριση στα κριτήρια της αξιολόγησης, τα οποία υπό τη απειλή της περικοπής της χρηματοδότησης μεθοδεύουν την πλήρη ευθυγράμμιση των ιδρυμάτων με τη στρατηγική του κράτους και με τις επιδιώξεις της αγοράς. Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές "σοφών", που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ταυτόχρονα, το κράτος, στο πλαίσιο της λιτότητας, θέλοντας να αποφύγει κομμάτια της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, αλλά και της μισθοδοσίας διδασκόντων και προσωπικού, ωθεί τα ΑΕΙ και ΤΕΙ στην ομηρία των χρηματοδοτήσεων από τον ιδιωτικό τομέα. Το νέο νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει ακόμα και τη χρηματοδότηση θέσεων καθηγητών και γνωστικών αντικειμένων από ιδιώτες, μετατρέποντας έτσι τα φοιτητικά αμφιθέατρα σε άμεσο προθάλαμο μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, αφού τα παρεχόμενα πακέτα μαθημάτων θα εξυπηρετούν πλήρως τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς. Παράλληλα, η έρευνα υποτάσσεται ακόμα περισσότερο στις ανάγκες του κεφαλαίου, αφού ανοίγεται άπλετα ο δρόμος σε ιδιώτες να τρέχουν και να χρηματοδοτούν προγράμματα εφαρμοσμένης για τις επιχειρήσεις τους.
• Φοιτητικό κουπόνι
Στο πλαίσιο της οικονομικής αυτοτέλειας των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε και σίγουρα μπορεί να έχει πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Το φοιτητικό κουπόνι σημαίνει την καθιέρωση μιας προσωπικής σχέσης πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών(πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση κλπ). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να προσφέρει τον ‘οβολό’ του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο.
• Εντατικοποίηση των σπουδών
Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών κλπ. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται(και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου.
• Αυταρχικοποίηση στη διοίκηση των πανεπιστημίων
Η Υπουργός προτείνει για τα κρίσιμα ζητήματα του πανεπιστημίου( τη χάραξη στρατηγικής, την κατανομή πόρων κ.α.) να μην αποφασίζουν πια τα αρμόδια δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα (Πρυτανικό Συμβύλιο, Συνέλευση τμήματος) αλλά κάποιο εξωτερικό Συμβούλιο Διοίκησης, που στερείται παντελώς δημοκρατικής νομιμοποίησης και θα περιλαμβάνει από τοπικούς άρχοντες έως εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου. Δηλαδή οι φοιτητές και τα μέλη ΔΕΠ αποκλείονται από την συνδιοίκηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η συνδιοίκηση είναι το δικαίωμα που κατέκτησαν οι φοιτητές μετά τη δικτατορία, να έχουν λόγο και συμμετοχή στις αποφάσεις των διοικητικών οργάνων του Πανεπιστημίου. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο!
• Καταστρατήγηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης
Μετά την επίσημη αναγνώριση των ΚΕΣ και τη θεσμοθέτηση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων που τα συμπεριλαμβάνει, δίνεται η δυνατότητα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σε κάποιο ιδιωτικό κολέγιο οι απόφοιτοι να μπορούν να εισάγονται σε κάποιο αντίστοιχο ΤΕΙ ή ΑΕΙ. Πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια νομιμοποίησης και μαζικοποίησης μορφών ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από κει και μετά, το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου έρχεται να αναιρέσει παντελώς τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα της, αλλάζοντας έτσι τόσο τη λειτουργία του Πανεπιστημίου, όσο και τη σύνδεση του με την αγορά. Πρόκειται για ένα ιστορικό σημείο καμπής, αφού και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου παραδέχτηκε πως «το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης έχει τελείωσει»
• Πανεπιστημιακός Καλλικράτης
Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποιο μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές. Ουσιαστικά, το κράτος αντί να δώσει λύση στο πρόβλημα χρηματοδοτώντας καλύτερα τα περιφερειακά ιδρύματα και επιδιώκοντας την απορρόφηση των αποφοίτων τους, αδιαφορεί γι’αυτούς καθώς και για τους εργαζομένους σε αυτά.
• Νέο σύστημα εισαγωγής
Καταργείται το τμήμα και αντικαθίσταται από τη σχολή. Έτσι αφού ο μαθητής εξεταστεί στις πανελλαδικές σε τέσσερα μαθήματα (και συνυπολογιζόμενος ο βαθμός της Β’ και Γ’ λυκείου) εντάσσεται σε μια σχολή (π.χ. Πολυτεχνική) και από εκεί μετά από ένα προπαρασκευαστικό έτος κατευθύνεται σε ένα τμήμα, ενώ παράλληλα ενισχύεται η εναλλαγή κατά τη διάρκεια των σπουδών μεταξύ των επί μέρους τμημάτων. Μια τέτοια αλλαγή προφανώς στοχεύει στην ένταση των εξεταστικών και άρα ταξικών φραγμών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ από την άλλη προωθεί ένα μοντέλο πλήρως πολυκατακερματισμένων γνωστικών αντικειμένων, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στο επίπεδο των επαγγελματικών δικαιωμάτων.
• Αλλαγές στην καθηγητική διαβάθμιση
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο καταργείται η θέση του λέκτορα και στη θέση τους προσλαμβάνονται συμβασιούχοι με την εργασιακή επισφάλεια που συνεπάγεται αυτό. Επιπλέον οι θέσεις των καθηγητών περιορίζονται σε μία ανά γνωστικό αντικείμενο, αναβιώνοντας έτσι τον απαρχαιωμένο θεσμό της έδρας, που σημαίνει εκτός από διάθεση για μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, τη συγκέντρωση των ακαδημαϊκών κατευθύνσεων σε λίγους καθηγητές-έχοντες των εδρών των οποίων οι αποφάσεις θα είναι σύμφωνες με τις ανάγκες των χορηγών των εδρών τους και του Πανεπιστημίου γενικότερα. Οι αλλαγές αυτές αναμφίβολα οδηγούν σε ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο θα βασιλεύει η αδιαφάνεια και η διαφθορά.
Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.
Ήδη τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Ιωαννίνων, Αιγαίου, Πατρών, Κρήτης, Α.Π.Θ., Πάντειο, Πανεπιστήμιο Αθηνών καθώς και το Ε.Μ.Π. αποδοκίμασαν το Κείμενο Διαβούλευσης και δήλωσαν πως «δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου, καθ' όσον περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου, ζήτημα που εγείρει σοβαρό θέμα συνταγματικότητας». Έτσι στη Σύνοδο των Πρυτάνεων το Σάββατο 11/12 πρέπει να αποτυπωθεί η σύσσωμη διαφωνία της Πανεπιστημιακής κοινότητας με το Κείμενο Διαβούλευσης και η απαίτηση για την απόσυρσή του καθώς και η μη συμμετοχή στον προσχηματικό διάλογο, απόφαση που πήρε η Σύγκλητος του ΕΜΠ.
Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστημίο. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προιόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρωτης απασχόλησης. Πιο αναλυτικά:
• Σύμφωνο πρώτης απασχόλησης
Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει οτι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 - 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία "Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης" που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από ην κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Παράλληλα, την προηγούμενη βδομάδα ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός του 2011 στη Βουλή. Ένας προϋπολογισμός όχι μόνο υφεσιακός, με μείωση του ΑΕΠ κατά 2,6 % και ανεργία στο 14,5%, αλλά και ταξικά μονομερής με τους πιο σκληρούς όρους: συγκεκριμένα μπορούμε να αναφέρουμε την αύξηση του ΦΠΑ από το 11% στο 13%, ακόμα και για τα είδη πρώτης ανάγκης! Αυτοί οι έμμεσοι φόροι αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο τα υποτελή και τα κυρίαρχα κοινωνικά στρώματα. Είναι φόροι κοινοί για όσους πλήττονται με το χειρότερο τρόπο από την κρίση αλλά και για όσους επωφελούνται από την ίδια κρίση με φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Παράδειγμα η μείωση του συντελεστή φορολόγησης για τα αδιανέμητα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων στο 20%, που θα χαρίσει μεμιάς τουλάχιστον 8 δις ευρώ στο μεγάλο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη μείωση ρεκόρ του ποσοστού του ΑΕΠ για την παιδεία, για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτική ιστορία, κάτω από το 3%! Όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν δυστυχώς με όρους μονόδρομου σε μαζικές απολύσεις (όπως και αν τις βαφτίζουν τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια), εκτόξευση της ανεργίας και της φτώχιας, και εν τέλει βάθεμα της υπαρκτής κοινωνικής κρίσης στα όρια της εξαθλίωσης των μαζών. Είναι προφανές ότι έτσι υπηρετείται, χωρίς να λογαριάζουν κανένα κόστος και με την κοινωνία μουδιασμένη, το στρατηγικό σχέδιο της κυβέρνησης να παραδώσει συνολικά τον δημόσιο χώρο υπό ιδιωτική εκμετάλλευση.
Πρόσφατα, μετά από συνάντηση του Υπουργού Οικονομικών με τους επικεφαλής της τρόικας, αποφασίστηκε ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας θα υπερισχύουν των κλαδικών. Αυτή η απόφαση , αν συνδεθεί και την κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της διαιτησίας, μόνο ένα αποτέλεσμα μπορεί να έχει: την αποστέρηση της δυνατότητας συλλογικής διεκδίκησης των εργαζομένων, επί της ουσίας την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας: Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα θα διαπραγματεύονται πλέον, ύστερα από δεκαετίες κατοχύρωσης της συλλογικής διαπραγμάτευσης, ατομικά τα ζητήματα της εργασιακής τους σχέσης με τους εργοδότες, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται προφανώς σε μειονεκτική θέση, κάτι που για τον Υπουργό δε φαίνεται να έχει σημασία.
Απέναντι στο παρόν και το μέλλλον που μας ετοιμάζουν, μόνος δρόμος οι συλλογικοί μας αγώνες...
Μπροστά σε αυτή τη ριζικά ανατροπή του σήμερα και του αύριο μας, απαιτείται η συστράτευση όλων μας, γύρω από τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Η μόνη απάντηση, απέναντι στο γενικευμένο καθεστώς ανασφάλειας και λιτότητας που βιώνουμε, δεν είναι η ατομική διαπραγμάτευση και το διαρκές τρέξιμο, αλλά οι συλλογικοί ανατρεπτικοί αγώνες για κατοχύρωση ενιαίων πτυχίων ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτά, και για την υπογραφή των αντίστοιχων ανά κλάδους συλλογικών συμβάσεων εργασίας που θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή ζωή από μια δουλειά και μόνο. Τίποτα δε χαρίζεται, όλα κατακτούνται στους δρόμους του αγώνα. Από το οκτάωρο περισσότερο από έναν αιώνα πίσω, μέχρι και την ανατροπή του άρθρου 16, μονόδρομος είναι το κίνημα και ότι αυτό επιβάλλει.
Η κυβέρνηση οδηγεί την κατάσταση στα άκρα. Στις 10 Δεκέμβρη λήγει ο στημένος διάλογος (στον οποίο δεν συμμετείχε και κανένας φορέας πέρα από την κυβέρνηση), και ετοιμάζεται η τελική μορφή του νόμου ο οποίος πάει στην ολομέλεια της βουλής μέσα στο Γενάρη. Είναι τώρα που πρέπει να σηκώσουμε το γάντι της αντιπαράθεσης, να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας και με Συνελεύσεις-Καταλήψεις-Διαδηλώσεις ώστε να μην κατατεθεί ποτέ ο νόμος έκτρωμα. Είναι δυνατό και αναγκαίο ένα φοιτητικό κίνημα πυροκροτητής ευρύτερων αντιστάσεων, όπου σε σύμπλευση με τον κόσμο της εκπαίδευσης και τους εργαζόμενους θα ανατρέψει την επίθεση που δεχόμαστε.
Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία.
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους. Κατάργηση κάθε ιδιωτικής μορφής εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για δύο κύκλουςς σπουδών.
• Να μην εφαρμοστούν οι αποφάσεις Μπολόνια, Πράγα,Βερολίνο και Λονδίνο.
• Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• Δωρεάν σίτιση,στέγαση,συγγράμτα και συγκοινωνίες για όλους. Αύξηση των δαπανών για όλες τις φοιτητικές παροχές.
• Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο
• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρ.16
• Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
• Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά
• Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ
• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, χωρίς ειδικεύσεις,κατατμήσεις,διασπάσεις.
• Κατάργηση των εξετάσεων του ΤΕΕ για τους απόφοιτους των ελληνικών πανεπιστημίων
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο μαθημάτων
• Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με 1400 κατώτερο μισθό. Απαγόρευση των απολύσεων.
• Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου
• Όχι στα αντιασφαλιστικά μέτρα. Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Μείωση του ορίου συνταξιοδότησης. Γενναία αύξηση των συντάξεων και των μισθών. Γενναία μείωση της εργατικής εισφοράς για την ασφάλιση.
• Ίσα πολιτικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε όλους.
• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στο ΕΜΠ. Κατάργηση των συμβάσεων με τους εργολάβους-ουλεμπόρους για τον καθαροσμό του πανεπιστημίου. Άμεση και απευθείας πρόσληψη των καθαριστριών και του προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά και 1400 ευρώ βασικό μισθό.
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη 2010
Αποφασίζουμε:
• Κατάληψη της σχολής από 9/12-15/12
• Συμμετοχή του φοιτητικού συλλόγου στην κινητοποίηση στη Σύνοδο Πρυτάνεων στις 11/12
• Συμμετοχή του φοιτητικού συλλόγου στην πανεργατική απεργία στις 15/12, με προσυγκέντρωση στο μουσείο με τα πρωτοβάθμια σωματεία
• Νέα Γενική Συνέλευση την Τρίτη 21/12
• Παράσταση διαμαρτυρίας του φοιτητικού συλλόγου στο επόμενο τμήμα καθηγητών, για την εκπαιδευτική αντι-μεταρρύθμιση και τα ζητήματα σχολής (πτυχιακή εξεταστική, μαζικά κοψίματα κλπ)
• Λειτουργία Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάληψης
• Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων της 6ης Δεκέμβρη 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου