Κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς ο σύλλογός μας έχει μαζευτεί πολλές φορές στο αμφιθέατρο προκειμένου να πάρει θέση τόσο για το θέμα του νομοσχεδίου για την Παιδεία όσο και για τις γενικότερες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις (εργασιακές μεταρρυθμίσεις, θέματα του συλλόγου). Σε ορισμένες περιπτώσεις ο κόσμος αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης συμμετείχε μαζικά στη διαδικασία της γενικής συνέλευσης, άλλες πάλι όχι. Έτσι σε αυτές τις περιπτώσεις έμενε η κακή παρακαταθήκη ότι η συνέλευση δεν είναι υπόθεση όλων αλλά μιας μικρής μερίδας φοιτητών.
Όμως η γενική συνέλευση αποτελεί το ανώτερο όργανο του φοιτητικού συλλόγου. Μία διαδικασία στην οποία ο καθένας οφείλει να κατανοήσει ότι διακυβεύεται η διεκδίκηση των συμφερόντων του και η ικανοποίηση των αναγκών του. Είναι το μόνο όργανο του συλλόγου στο οποίο ο φοιτητής μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψη του, τις προτάσεις του για τον σύλλογο και τις ανησυχίες του. Η ειδοποιός διαφορά της γενικής συνέλευσης από τα υπόλοιπα όργανα του συλλόγου είναι ότι επικρατεί καθεστώς αμεσοδημοκρατίας , στοιχείο ανεκτίμητο καθώς σε καμία άλλη περίοδο της ζωής μας δεν έχουμε τόση δύναμη στα χέρια μας! Μετά από μια ολόκληρη ζωή κατα την οποία δεν έχουμε μάθει να παίρνουμε αποφάσεις για όσα συμβαίνουν γύρω μας και έχουν άμεση επίπτωση στις συνθήκες ζωής μας είναι αναμενόμενο να βρισκόμαστε σε σύγχυση σε σχέση με το πώς διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Άλλωστε ακούγεται πιο εύκολο να επιτρέπεις σε άλλους να αποφασίζουν για σένα. Έχει έρθει η στιγμή να αφήσουμε πίσω μας μια συνήθεια ανάθεσης του μέλλοντός μας στις αυθεντίες και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Το ρόλο της αυθεντίας στις σχολές παίζουν οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ/ΠΑΣΠ) οι οποίες πολύ συχνά σαμποτάρουν τις γενικές συνελέυσεις είτε με την αποχή τους είτε διαψεύδοντας συνειδητά το γεγονός ότι θα πραγματοποιηθεί μια συνέλευση. Κάτι το οποίο εξυπηρετεί μόνο συμφέροντα που θέλουν τους φοιτητές πειθήνια όργανα του συστήματος, δηλαδή των κυρίαρχων κομμάτων, απομακρύνοντας τους από την «επικινδυνότητα» της πολιτικοποίησης που μπορεί να τους στρέψει και εναντίον τους. Εξάλλου, το πιο βολικό για τη κυρίαρχη ιδεολογία είναι η αποχή από τα κοινά. Αυτό μαλιστα φαίνεται και στο ότι μετά από ακόμη μία διαδικασία συλλογής υπογραφών που αποδεικνύουν ότι ο σύλλογος επιθυμεί να συνεδριάσει, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ δεν αναγνωρίζουν αυτή την απόφαση και στις πλάτες του συλλόγου προωθούν την απάθεια και τον ατομικό δρόμο. Το παράδοξο της φετινής χρονιάς είναι ότι όχι μόνο οι κυρίαρχες δυνάμεις αλλά και το ΜΑΣ δεν αναγνωρίζει την επιθυμία αυτή, υπενθυμίζοντάς μας ότι προκειμένου να συσπειρώσει κόσμο στο πλευρό του προτιμά να θυσιάζει την έκφραση ενός ολόκληρου συλλόγου. Επομένως πρέπει ο κάθε φοιτητής να εμπεδώσει ότι η διεξαγωγή της γενικής συνέλευσης δεν περνά από παραταξιακά τραπεζάκια αλλά από τα ίδια του τα χέρια και μόνο με την ενεργή παρουσία του σε αυτή θα καταφέρει να δημιουργήσει μια τομή στον τρόπο διεξαγωγής της.
Τι είναι όμως αυτό που επιτάσσει τις συχνές γενικές συνελεύσεις αυτής της περιόδου; Τόσο ένα νομοσχέδιο που αλλάζει ριζικά την ως τώρα φοιτητική μας ζωή αλλά και γενικότερες μεταρρυθμίσεις εν ονόματι της κρίσης που έχουν φέρει πάνω κάτω το παρόν μας και υπονομεύουν το μέλλον μας (εργασία, κοινωνική ασφάλιση). Αυτά τα δύο δεν είναι φυσικά ξεκομμένα μεταξύ τους αφού συνδεονται σε μια γενική κατεύθυνση εντατικοποίησης των ρυθμών ζωής και εξόντωσης των οικονομικά χαμηλότερων στρωμάτων. Πράγμα που φαίνεται ξεκάθαρα και στη σχολή μας συγκρίνοντας τους όρους σπουδών με αυτούς πριν από μια πενταετία.. Για παράδειγμα, τα μαθήματα δυσκολεύουν χρόνο με το χρόνο, τα συγγράματα μειώνονται και οι καθηγητές δρούν ανεξέλεγκτοι (βλέπε ποσοστά αποτυχίας στη Μηχ.1). Όλα αυτά οδηγούν τους φοιτητές σε ένα άνευ προηγουμένου άγχος για τις παρακολουθήσεις , τις εργασίες κτλ, που καταλήγει σε ατομοκεντρισμό και αποξένωση από τις συλλογικές διαδικασίες του συλλόγου. Ως απόρρεια αυτού ξεχνούν ότι το μόνο μέσο διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους για μια καλύτερη παιδεία και ευρύτερα ενα καλύτερο μέλλον περνά μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και τις συλλογικές αποφάσεις.
Σε μια συγκυρία που το σύνολο της κοινωνίας χτυπιέται από παντού, είμαστε η μόνη γενιά, η μόνη κοινωνική ομάδα που μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα, που μπορεί να αντιδράσει σε ότι της επιβάλλουν και έχει ελάχιστο κόστος σε αυτό. Από την άλλη είμαστε η πρώτη γενιά που αν δεν συνειδητοποιήσει τώρα τη δύναμή της και δεν αντιδράσει διακυνδυνεύει να χάσει τα πάντα, από το πτυχίο της, που θα είναι χωρίς αντίκρυσμα, μέχρι την μελλοντική οικογένεια που δεν θα μπορεί να συντηρήσει. Γι’ αυτούς τους λόγους οφείλουμε να μην πτοούμαστε, να μην επιλέγουμε το δρόμο της υπακοής! Εμείς ως Ανεξάρτητη Αριστερή Παρέμβαση και ως ΕΑΑΚ πανελλαδικά αναλαμβάνουμε την ευθύνη να στηρίξουμε έναν αγώνα που θα έχει κόστος αλλά θα έχει και αντίκρισμα. Ας αναλάβουν όμως τις ευθύνες τους και όλοι όσοι (με πρώτους τη ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) βλέπουν το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο, το πανεπιστήμιο που θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές να διαλύεται και σφυρίζουν αδιάφορα..
Καλούμε όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες της σχολής στους αγώνες για το μέλλον μας! Να πιάσουμε το νήμα των υπόλοιπων κοινωνικών αγώνων, και να γίνουμε η γενιά της Αμφισβήτησης, η γενιά της Ανατροπής, η γενιά της Νίκης!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου