ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ....

Όταν το Δεκέμβριο του ’08, ο ειδικός φρουρός Κορκονέας πυροβολούσε τον 16χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο, δεν περίμενε ότι η δολοφονία αυτή θα ήταν η σταγόνα που θα έκανε το ποτήρι της οργής των νέων να ξεχειλίσει. Προφανώς, η δολοφονία αυτή δεν ήταν η αιτία αλλά η αφορμή που χρειαζόταν η νεολαία για να βγει στο δρόμο. Τα σύγχρονα “Δεκεμβριανά” ήρθαν σαν συνέχεια των νεολαιίστικων κινημάτων ανά των κόσμο (όπως η εξέγερση των νεαρών μεταναστών στο Παρίσι το 2005), βάζοντας όμως πλέον πιο αναβαθμισμένο το ζήτημα των ανεκπλήρωτων αναγκών και των κουτσουρεμένων δικαιωμάτων της νέας γενιάς, χωρίς να απευθύνονται μόνο στα εξαθλιωμένα στρώματα της κοινωνίας. Ο “ελληνικός Δεκέμβρης” ήταν η πρώτη παγκόσμια εξέγερση σε περίοδο κρίσης και έκανε τον γύρο του κόσμου ως παράδειγμα που απευχόταν κάθε αστική τάξη. Κάτι που δεν θα αποφύγει όμως τελικά κανείς με πρώτο παράδειγμα τον θερμό Ιούλιο στην Αγγλία.

Μπορεί αρχικά ο «Δεκέμβρης» να στοχοποίησε την κρατική καταστολή, αλλά δεν έμεινε εκεί αφού συνδέθηκε αμέσως με τα φοιτητικά αμφιθέατρα και τα εργατικά σωματεία. Οι συλλογικές διεργασίες και οι καταλήψεις των φοιτητών ( μέσω των γενικών τους συνελεύσεων) και των μαθητών, όσο και η απεργία που καλέστηκε από τους εργαζομένους ήταν στοιχεία που ενίσχυσαν και έδωσαν διάρκεια στον αγώνα. Μπορεί σε μια τελική ανάγνωση ο “Δεκέμβρης” να μην είχε καταλήξει στα πολιτικά αιτήματα που πρόβαλλε, αλλά περιείχε ξεκάθαρα το στοιχείο της αμφισβήτησης και της σύγκρουσης με την αστική πολιτική και τις βλέψεις του κεφαλαίου.

Το σύνθημα που βροντοφώναξε τότε η νεολαία : « στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες» αποτέλεσε εικόνα από το μέλλον για την πολιτική που θα ακολουθούσε τα επόμενα χρόνια η αστική τάξη για την υπέρβαση της κρίσης. Όμως, το πρόταγμα του για ένα καλύτερο μέλλον έχει μείνει αναπάντητο γι’ αυτό και η βία που δεχόμαστε εδώ και τόσα χρόνια παίρνει διάφορες μορφές και οξύνεται. Αποκορύφωση η αντιλαϊκή λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση – ΕΕ- ΔΝΤ, ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο απέναντι στα δικαιώματά και το μέλλον μας.

-Βία δεν είναι να καταδικάζονται οι νέοι σε ανεργία;

-Βία δεν είναι ότι το πτυχίο που θα αποκτήσουμε, πλέον με πολύ κόπο και πολλά έξοδα, θα μας οδηγήσει στην ελαστική εργασία ή στην μετανάστευση;

-Βία δεν είναι ότι στερούν σε εμάς και στους επόμενους το δικαίωμα σε μια δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση;

-Βία δεν είναι οι απολύσεις και οι μειώσεις μισθών που δέχονται οι γονείς μας;

-Βία δεν είναι τα δακρυγόνα και η καταστολή στις πορείες;

-Βία δεν είναι τελικά, ο προϋπολογισμός του 2012, που κατατίθεται στις 7 Δεκέμβρη, και συμπυκνώνει όλα τα παραπάνω; Με μόνες αυξήσεις στις παροχές για εξοπλιστικά προγράμματα και τεράστιες μειώσεις των επιχορηγήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία και των εξόδων για παιδεία, υγεία και μισθούς.

Μας καταδικάζουν να είμαστε μια χαμένη γενιά σε αυτό το σύστημα και δολοφονούν καθημερινά τα δικαιώματά μας. Το χρέος μας είναι να δώσουμε τη δική μας μαχητική απάντηση! Ο “Δεκέμβρης” αποτέλεσε μια πρώτη, πρώιμη συνύπαρξη και συμπόρευση στο δρόμο των μαθητών, των φοιτητών, των ελαστικά εργαζόμενων και των άνεργων νέων. Στο σήμερα, το αίτημα για ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και συνολικά της πολιτικής τους πρέπει να είναι αυτό που θα ενοποιήσει όλους τους επιμέρους αγώνες των κοινωνικών ομάδων και θα δώσει νέα πνοή στο κίνημα μέχρι την τελική νίκη.

Μόνο μέσα από τα συλλογικά μας όργανα και την αναβάθμισή τους μπορούμε να οργανώσουμε τον αγώνα μας, να του δώσουμε σάρκα και οστά. Ας πιάσουμε λοιπόν το νήμα όλων των αγώνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου μέχρι το Δεκέμβρη του ‘08 που αν και πανκοινωνικοί είχαν έντονο το στοιχείο της νεολαίας. Μπορεί «οι δικές μας μέρες» να μην έχουν έρθει ακόμα αλλά όλα δείχνουν ότι η δικιά μας στάση θα είναι αυτή που θα κρίνει την έκβαση του αγώνα. Ας αντιληφθούμε ότι:

ΧΡΕΟΣ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ,Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!

Καλούμε το σύλλογο να συμμετάσχει δυναμικά και μαζικά στην πανεργατική απεργία της 1ης Δεκέμβρη καθώς και να πάρει απόφαση στη γενική συνέλευση της Δευτέρας 5/12 για συμμετοχή του στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη και το συντονισμό του με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους και τους μαθητές