ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2012: ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΗ ΨΗΦΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Την ερχόμενη Κυριακή διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές, υπό το φόντο πολλαπλών αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, που έχουν επιφέρει μια τεράστια φτωχοποίηση κοινωνικών στρωμάτων και κυρίως προδιαγράφουν ένα πολύ δυσμενέστερο παρόν και μέλλον για πολλές γενιές. Σε αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει ο καθένας από μας να πάρει θέση για όλα τα πολιτικά ζητήματα και να βάλει στο περιθώριο τις δυνάμεις που υπονομεύουν τις ζωές μας. Πολύ περισσότερο, εμείς ως νεολαία πρέπει να μαυρίσουμε το μαύρο μέτωπο ΠΑ.ΣΟ.Κ, Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ. από τη στιγμή που με τη συγκυβέρνηση και συνολικά με τις πολιτικές τους διεύρυναν το φάσμα της ανεργίας (αγγίζει ποσοστό ακόμη και 40%) και οδηγούν ήδη πολλούς νέους στο δρόμο της μετανάστευσης.

Στα παραπάνω πλαίσια, μόνο τυχαίο δε μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι όσο πλησιάζουμε στις 6 Μάη μπαίνουν συνεχώς εκβιαστικά διλήμματα στα οποία θα πρέπει να πάρουμε θέση. Διλήμματα όπως κυβερνητική σταθερότητα ή ακυβερνησία, ευρώ ή δραχμή, μέσα ή έξω από την Ε.Ε. και μια σειρά άλλα, που αποσκοπούν στο να αποπροσανατολίσουν την κουβέντα από το πραγματικό επίδικο των βουλευτικών εκλογών που είναι αν θα συνεχίσουμε στο δρόμο της καταστροφής ή αν υπάρχει και άλλος δρόμος που έρχεται σε ρήξη με τις παραπάνω πολιτικές και είναι σε θέση να διασφαλίσει συνολικά μια καλύτερη ζωή για τη νεολαία και τους εργαζόμενους.

Βασικό στοιχείο το οποίο θα πρέπει να τονίσουμε είναι ότι ενώ μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας δείχνουν να γυρνάνε ολοκληρωτικά την πλάτη στα κυβερνητικά κόμματα, την ίδια στιγμή εμφανίζονται στο προσκήνιο μια σειρά από πολιτικούς σχηματισμούς(ΔΗΜ.ΑΡ., Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Συμμαχία, Κοινωνική Συμφωνία κ.ά.) που επιδιώκουν  να καρπωθούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, προβάλλοντας μια γενικόλογη αντιμνημονιακή ρητορεία, ενώ την ίδια στιγμή δε διαχωρίζονται σε τίποτα με βασικές στρατηγικές επιλογές που μας οδήγησαν ως εδώ, όπως η ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ε. και στο ευρώ, η συμπίεση του κόστους εργασίας κ.ά. Γι’ αυτόν το λόγο είναι  κόμματα που είτε συμμετάσχουν είτε όχι σε κυβερνητικούς σχηματισμούς, θα αποτελέσουν σε κρίσιμες στιγμές «σωσίβιο» για Σαμαρά και Βενιζέλο.

Προφανώς, είναι επιτακτικό να μαυρίσουμε και τη φασιστική συμμορία Χρυσή Αυγή, που απαρτίζεται από εγκληματίες νεοναζί, οι οποίοι ονειρεύονται ένα νέο χιτλερικό καθεστώς. Η είσοδος τους στη βουλή αφενός θα συμβάλλει σε μια περαιτέρω όξυνση της τρομοκρατίας και της καταστολής απέναντι σε μετανάστες και σε κοινωνικούς αγωνιστές, αφετέρου θα αποτελέσει ένα επιπλέον στήριγμα για προώθηση περαιτέρω αντεργατικών πραξικοπημάτων, όπως έχει αποδειχτεί πολλάκις στην ευρωπαϊκή ιστορία. Δηλαδή, πέρα από τις αντιμνημονιακές και αντισυστημικές της φανφάρες, η ακροδεξιά αποτελεί και θα αποτελέσει, όσο ενισχύεται, «δεκανίκι» της κυβερνητικής πολιτικής και εργαλείο αποπροσανατολισμού.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να τονίσουμε ότι ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια έχουν δοθεί σημαντικές απαντήσεις σε επίπεδο κοινωνικών κινημάτων. Οι μαζικότατες απεργιακές κινητοποιήσεις, οι λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες και στις γειτονιές, καθώς και ο αγώνας των φοιτητών απέναντι στο νόμο πλαίσιο της Διαμαντοπούλου, αποτελούν μια σειρά από παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι ο ίδιος ο κόσμος της νεολαίας και της εργασίας μπορεί να οργανώνει δομές πραγματικής δημοκρατίας, να ασκήσει τρομακτικές πιέσεις στους κυβερνώντες και να πετυχαίνει νίκες.

Συνεπώς, θεωρούμε ότι το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά είναι να συμβάλλει αποφασιστικά στην οικοδόμηση του λαϊκού ξεσηκωμού, καθώς κάτι τέτοιο αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα . Είναι επίσης χρέος της Αριστεράς να αναδείξει ότι η κρίση που βιώνουμε είναι σύμφυτη με τις καπιταλιστικές δομές ανάπτυξης και πως μόνος δρόμος για να βγούμε από αυτήν είναι η ρήξη με τις δομές αυτές και συνολικά με τους μηχανισμούς που τις στηρίζουν. Είναι αναγκαίο ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, που θα ξεκινά από την κάλυψη των σημερινών λαϊκών αναγκών και θα επιβάλει όρους λαϊκής κυριαρχίας και σοσιαλιστικής προοπτικής.

Στη βάση αυτή, δεν μπορεί αυτόν τον ρόλο να τον επιτελέσει μια Αριστερά όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που προτάσσει ως λύση μια θολή και επιφανειακή αντιμνημονιακή ενότητα, με κυβερνητικό στίγμα. Χωρίς να έρχεται σε άμεση σύγκρουση με καπιταλιστικούς μηχανισμούς ολοκλήρωσης, όπως η Ε.Ε. και η ΟΝΕ, που ευθύνονται- εξίσου φυσικά με τις εθνικές αστικές κυβερνήσεις- για την πλήρη καθυπόταξη των εργαζομένων στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά στα μονοπώλια και τις ορέξεις του κεφαλαίου. Συνεπώς, το να υπάρχουν αυταπάτες για το ρόλο που επιτελούν και κεντροαριστερές κυβερνητικές λύσεις, με υποτίμηση του λαϊκού παράγοντα είναι δεδομένο ότι δεν αποτελεί λύση για την υπεράσπιση των λαϊκών αναγκών, αλλά τελικά αθώωση του ίδιου του συστήματος και των εκπροσώπων του, που μας έχουν φέρει ως εδώ.

Την ίδια στιγμή, θεωρούμε ότι λύση δεν μπορεί να δώσει η Αριστερά που εκφράζει το ΚΚΕ ειδικά από την στιγμή που σε πρόσφατους αγώνες του ελληνικού λαού-όπως οι κινητοποιήσεις στις πλατείες- ήταν από απούσα έως και καταγγελτική. Η λογική που πρεσβεύει το ΚΚΕ, ότι το κίνημα μπορεί να είναι αποτελεσματικό μόνο στην περίπτωση που ελέγχεται πλήρως από το κόμμα, είναι βαθιά ηττοπαθής ειδικά σε μια περίοδο,  όπου όλο και περισσότερο κόσμος αντιπαρατίθεται με τις πολιτικές που μας οδήγησαν μέχρι εδώ και η ανάγκη για μετωπική ενότητα σε επίπεδο αγωνιζόμενων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων είναι πολύ μεγάλη.

Στα πλαίσια όλων των παραπάνω, θεωρούμε ότι σε αυτές τις εκλογές είναι αναγκαίο να ενισχυθεί εκείνη η Αριστερά που δε διστάζει να δώσει απαντήσεις σε όλα τα πολιτικά επίδικα και ερωτήματα, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας. Μια αριστερά που εμπνέει και εμπνέεται από όλα τα κοινωνικά κινήματα των τελευταίων ετών, οργανώνοντας και ενδυναμώνοντας το αντικαπιταλιστικό ρεύμα μέσα σε αυτά. Που έρχεται σε ρήξη με τις πιο ισχυρές συμμαχίες του κεφαλαίου( ΕΕ- ΔΝΤ-ελληνική ολιγαρχία) και απαιτεί την άμεση διαγραφή του χρέους, την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ και την ταυτόχρονη παραγωγική ανασυγκρότηση σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με εργατικό έλεγχο, την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ταυτόχρονα, η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, θα αλλάξει τα πράγματα και την κουβέντα μέσα στην ίδια την Αριστερά, φέρνοντας προ ευθυνών τους ανώδυνες τοποθετήσεις αφηρημένης ενότητας ή κομματικής καθαρότητας, που παίζουν μικροπολιτικά παιχνίδια εξουσίας στις πλάτες του λαού.

Η ψήφος στην αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά είναι η πιο κερδισμένη ψήφος για τους νέους αγώνες, ψήφος ανατροπής, ελπίδας και προοπτικής, για εκείνον τον κόσμο που συμμετείχε ενεργά στα κοινωνικά κινήματα αγνοώντας την τρομοκρατία ΜΜΕ, εργοδοτών ,αστυνομίας. Αποτελεί απάντηση σε όλους εκείνους που την παρουσιάζουν ως δύναμη που δεν έχει να προτείνει τίποτα. Είναι ψήφος στην Αριστερά που παλεύει για ένα σοσιαλιστικό κοινωνικό πρότυπο, που θα έχει βασικές αρχές την ισότητα ,το διεθνισμό και την αλληλεγγύη νεολαίας και εργαζομένων. Είναι ψήφος στην Αριστερά που παλεύει για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης και για την εδραίωση οργάνων επιβολής της λαϊκής βούλησης (λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές, σωματεία),γιατί όχι μόνο οραματίζεται έναν άλλο κόσμο, όπου θα έχει εξαλειφθεί κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλά παλεύει και για να τον κάνει πραγματικότητα στο σήμερα!