Χρυσή Αυγή ή αλλιώς το μακρύ χέρι του συστήματος……

Μετά τις εκλογές της 6^ης Μάη και την είσοδο της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στη βουλή ακούμε όλο και πιο συχνά κυβερνητικά στελέχη αλλά και ΜΜΕ να παρομοιάζουν τη σημερινή συγκυρία με την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ο Κάρλ Μάρξ έλεγε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα…. Πρόκειται όμως για μία φάρσα ή για ένα άκρως επικίνδυνο φαινόμενο; Όσον αφορά τον παραπάνω παραλληλισμό, αν και έχει ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση της κοινωνίας δεν είναι ακριβής.

Στη Γερμανία του μεσοπολέμου (όπου από τη Γερμανική αυτοκρατορία έγινε η μετάβαση σε ένα πολιτικό σύστημα με στοιχεία της κοινοβουλευτικής και της προεδρευόμενης δημοκρατίας που ονομάστηκε Δημοκρατία της Βαϊμάρης) παρατηρείται τεράστια ριζοσπαστικοποίηση του λαού, ανάπτυξη μεγάλων απεργιών-κινητοποιήσεων σε σημείο που να ανατρέπονται οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη με κύρια αιτία την έκρηξη της φτώχειας και της ανεργίας. Εξαιτίας αυτής της αποσταθεροποίησης η γερμανική αστική τάξη, για να επαναφέρει την ομαλότητα, προωθεί οικονομικά και πολιτικά το ναζιστικό κόμμα και τον Χίτλερ. Οι ναζί έχοντας αποκτήσει μειοψηφική απήχηση αλλά και εργατική βάση, εκμεταλλευόμενοι στρεβλά επιχειρήματα (όπως «ταπείνωση του Γερμανικού έθνους μετά τον πόλεμο κ.ο.κ.»), στηρίζονται από τους 25 μεγαλύτερους γερμανούς βιομήχανους, μαζικοποιούνται, επιβάλλουν ένα σιδηρόφρακτο καθεστώς ¨εκτάκτου ανάγκης¨ και η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή.

Στην Ελλάδα του σήμερα μπορεί να επικρατούν αντίστοιχες συνθήκες, ο παραλληλισμός αυτός όμως γίνεται με στόχο να τρομοκρατηθεί ο μαχόμενος λαός, που αποδεσμεύεται από τα κόμματα του μνημονίου και εναντιώνεται στην πολιτική που προωθεί το μαύρο μέτωπο ΕΕ-ΔΝΤ-Ντόπιου και ξένου Κεφαλαίου και το υπηρετικό τους προσωπικό (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ κλπ.). Θέλουν τη ΧΑ σε ρόλο μπαμπούλα που παραμονεύει και επωφελείται από την αστάθεια, για να βαδίσει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας το δρόμο της υποταγής. Αυτοί που καλούν το λαό να προασπιστεί τη ¨δημοκρατία¨ τους (που επιτρέπει π.χ. 160-170 περίπου άτομα να υποθηκεύουν το μέλλον και τις τύχες των εργαζομένων και της νεολαίας ψηφίζοντας μέτρα παρά την τεράστια κοινωνική κατακραυγή) από την άνοδο του φασισμού, είναι και αυτοί που ουσιαστικά προσπαθούν να δημιουργούν  πρόσφορο έδαφος ώστε να αποκτήσει απήχηση αυτή η ιδεολογία.

Κυρίαρχο κομμάτι αυτής της προσπάθειας είναι να αποδώσουν τις αιτίες  της κρίσης σε συγκεκριμένες ομάδες εργαζομένων και κατώτερων στρωμάτων, αλλά ποτέ στις τράπεζες, στους βιομήχανους και γενικά σε αυτούς που καθορίζουν τις τύχες μας (ακόμα και το ΄΄προδότες΄΄, ΄΄ανίκανοι΄΄ πολιτικοί αποκρύπτει τα ξένα και ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα που προωθούν) προς όφελός τους. Επιβάλλουν λοιπόν έναν κοινωνικό κανιβαλισμό όπου πρώτα και κύρια φταίει ο διπλανός μας και όχι αυτός που βρίσκεται από πάνω μας.

Παντού γύρω μας ακούμε:

Α) για υπερτροφικό-αντιπαραγωγικό δημόσιο αλλά και ¨τεμπέληδες¨ υπαλλήλους που απεργούν συνέχεια. Κανείς δεν αναφέρει έρευνες του ΟΟΣΑ που δείχνουν το ακριβώς αντίθετο: 1)ο ελληνικός δημόσιος τομέας είναι πολύ μικρότερος από αυτούς των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών(αναλογικά με τον πληθυσμό) 2) έχει από τους καλύτερους ρυθμούς απόδοσης 3) μισθούς ίσους με τον μέσο μισθό των υπόλοιπων χωρών.

Β) για μετανάστες κύριους υπεύθυνους για την άνοδο της εγκληματικότητας και την εκτόξευση της ανεργίας. Κανείς πάλι δεν λέει ότι τα πρωτεία στην εγκληματικότητα τα έχει το ελληνικό κομμάτι του πληθυσμού (θα μου πεις βέβαια ότι είναι ΄΄Έλληνες΄΄ οπότε έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν) αλλά και ότι κύρια αιτία αυτής της αύξησης είναι η φτώχεια και η εξαθλίωση του μνημονίου. Όσο για την άνοδο της ανεργίας μία ματιά να ρίξει κανείς στις επιχειρήσεις που σε περίοδο κρίσης έχουν κέρδη και κάνουν απολύσεις ¨εν είδη ανταγωνιστικότητας¨ (πχ COSMOTE).

Γ) για τα μαγαζιά που κλείνουν εξαιτίας των πορειών που ΄΄κλείνουν΄΄ το κέντρο και όχι της μείωσης της αγοραστικής δύναμης του λαού

Καθόλου λοιπόν τυχαίες δεν είναι οι τρομαχτικές ομοιότητες :

Α) «στο μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου με το ακόλουθο απόσπασμα ατόφιο από τη σελίδα της ΧΑ : «Σύμφωνα με το δεύτερο ζωτικό ψεύδος, για την άθλια κατάσταση της οικονομίας μας πταίουν όλοι οι άλλοι, αλλά όχι εμείς. Η αναχρονιστική Αριστερά, επειδή ακριβώς θεωρεί τα νοσηρά και εκφυλιστικά συμπτώματα της ελληνικής κοινωνίας, που οδήγησαν στην κρίση, όχι ως παθογένειες που πρέπει να εκριζωθούν αλλά ως οιονεί αρετές της, αθωώνει το κοινωνικό σώμα από τις ευθύνες του, ενοχοποιώντας αποκλειστικά και γενικευτικά τους συνήθεις και νεφελώδεις υπόπτους, τον καπιταλισμό, τους πλουτοκράτες, την Ευρώπη».

Β) του καλέσματος  Σαμαρά και Βενιζέλου για «εθνική ενότητα-ομοψυχία-συσπείρωση για το καλό της πατρίδας» (να σωθούν δηλαδή οι τράπεζες), με ταυτόχρονα ανελέητη επίθεση σε απεργίες και κινητοποιήσεις, με τα «Έλληνες εργάτες, βιομήχανοι ενωμένοι», «δεν υπάρχουν διαφορετικές τάξεις παρά μόνο έθνος» της ΧΑ και την ταυτόχρονη στήριξη του Μάνεση απέναντι στους Χαλυβουργούς....

Γ) Στην κοινή ψήφιση νόμου για απαγόρευση των διαδηλώσεων από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ –ΔΗΜΑΡ αλλά και ΧΑ στο δήμο της Αθήνας

Επειδή λοιπόν ο λόγος και τα επιχειρήματά της δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου από αυτά των κάθε λογής λαομίσητων πολιτικών αλλά και ΄΄πρετεντέρηδων΄΄ πρέπει η αριστερά να απαντήσει επιθετικά με το λόγο της και τη στάση της και να αναδείξει τον πραγματικό ρόλο της ΧΑ. Ρόλος που δικαιώνει ουσιαστικά την πολιτική που οδηγεί το ¨έθνος των κακοπληρωμένων ή και απλήρωτων, των ανέργων, των μεταναστών (που δουλεύουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι), της νεολαίας (που μεταναστεύει)¨ στην εξαθλίωση. Η ευθύνη λοιπόν της κρίσης περνάει στο λαό και αποκρύπτονται οι πραγματικές της αιτίες και κυρίως οι υπαίτιοι. Έτσι πολύ εύκολα βρίσκει έδαφος η αντίληψη ΄΄να ξεβρομίσει ο τόπος΄΄ από τους δημόσιους υπαλλήλους, τους μετανάστες, τους απεργούς και όχι από το ελληνικό και ξένο Κεφάλαιο (καθόλου τυχαία η παράλειψη από το λόγο της ΧΑ), τους τραπεζίτες, την ΕΕ (που δεν συμφέρει η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ κατά τον Μιχαλολιάκο), το ΔΝΤ αλλά και το υπηρετικό τους προσωπικό: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και όλο αυτό το συρφετό.          

Πλάι στο συστημικό της λόγο βαδίζει και η δράση της. Πλούσιο το έργο της με κοινές επιθέσεις ΜΑΤ και μελών της ΧΑ σε φοιτητές (ΑΣΟΕΕ) και μετανάστες, σε αγωνιστές του κινήματος (Δημήτρης Κουσιουρής) αλλά και σε απεργούς (πχ κείμενο της ΧΑ που καταδικάζει την απεργία στη Χαλυβουργία).

                Τους θέλουν σαν εργαλείο  επίθεσης και καταστολής οποιασδήποτε φωνής επιλέγει το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής και όχι αυτόν της υποταγής, αλλά και σαν δυνατό μαγνήτη που θα τραβάει την κουβέντα σε δεξιά και πλήρως αντιδραστική κατεύθυνση.

 Ο πραγματικός αντίπαλος όντως είναι το μαύρο αυτό μέτωπο ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφάλαιο. Η ΧΑ είναι μία συμμορία(όπως επιβεβαιώνουν και οι δίκες για εγκληματικές πράξεις που εκκρεμούν για μέλη και υποψήφιους της ΧΑ) αλλά όχι μόνο αυτό. Αποτελεί κομμάτι αυτού του μαύρου μετώπου και όσο περιθωριοποιημένο και μισητό είναι αυτό και η πολιτική του στη συνείδηση της πληττόμενης πλειοψηφίας, άλλο τόσο απομονωμένες πρέπει να είναι οι ιδέες και οι δράσεις της.

Μπορεί ο κόσμος να αγανακτά με την υπάρχουσα κατάσταση αλλά ποιος θα είναι αυτός που θα επιβάλλει την αλλαγή και ποια θα είναι αυτή; Χρειαζόμαστε μία χούντα ή δημοκρατία και ελευθερία για το λαό; . Λιγότερη δημοκρατία και χούντα της αγοράς είναι αυτό που επιβάλλει το μνημόνιο, το μαύρο μέτωπο που συγκυβέρνησε με τραπεζίτη Πρωθυπουργό Η αριστερά πρέπει να προτάξει δυναμικά τη δυνατότητα της ανατροπής στο σήμερα από τη σκοπιά των σύγχρονων αναγκών-συμφερόντων των εργαζομένων και της νεολαίας. Τη δυνατότητα μιας άλλης δημοκρατίας και ¨βουλής των κάτω¨ με το λαό οργανωμένο, ενεργό και καθοριστή των εξελίξεων, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πλατεία. Έχουμε ανάγκη από τέτοιες διαδικασίες και δομές που θα επιλύουν τα καθημερινά προβλήματα, θα οργανώνουν την κοινωνική ανυπακοή και θα επιβάλλουν τη λαϊκή θέληση. Μόνο ένας οργανωμένος λαός  μπορεί να επιβάλλει και να περιφρουρήσει την παύση πληρωμών του χρέους, την κατάργηση του Μνημονίου, την ανατροπή της φτώχειας και της εξαθλίωσης.