ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Μετά την αλλαγή της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας και του τίτλου του υπουργείου παιδείας, παρατηρούμε και όχι με έκπληξη την προσπάθεια για συνέχιση της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και πλήρη εφαρμογή της, κάτι που χρόνια τώρα προσπαθείται από τις κυβερνήσεις τόσο από της ΝΔ, όσο και παλιότερα του ΠΑΣΟΚ. Το είδαμε αυτό και στη σχολή μας τόσο με τη διάρκεια των εξαμήνων και των εξεταστικών, όσο και με τη λίστα συγγραμμάτων. Η προσπάθεια για πλήρη εφαρμογή φαίνεται και στην αναγνώριση των 33 κολλεγίων, αλλά και γενικότερα στην προσπάθεια εφαρμογής του νομοσχεδίου για τα ΚΕΣ, το οποίο με τη σειρά του πιέζει τόσο την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων και αναθεώρησης του άρθρου 16, όσο και την εφαρμογή της αξιολόγησης.

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Μύθος 1ος: Η αξιολόγηση είναι υπέρ των φοιτητών, αφού οι ίδιοι θα αξιολογούν τους καθηγητές και το μάθημα και θα αποκτήσει ο λόγος τους δύναμη έναντι του καθηγητή…
Η κύρια μέθοδος της «αξιολόγησης» από τους φοιτητές είναι η συμπλήρωση ερωτηματολογίων (αυτό προέβλεπε και το νομοσχέδιο της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που δεν ψηφίστηκε λόγω φοιτητικών κινητοποιήσεων – αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό). Πρόκειται για ερωτηματολόγια με κουτάκια προς συμπλήρωση, αντίστοιχα με αυτά των κουτιών παραπόνων. Κάτι ανάμεσα σε ΠΡΟ-ΠΟ και τεστ. Με ένα απλό 1Χ2 οραματίζονται την συμμετοχή των φοιτητών και την επίλυση των αναγκών μας. Αυτή η «κολοσσιαία» παραχώρηση θα λειτουργεί ανταγωνιστικά με άλλες συλλογικές μορφές έκφρασης και απόφασης όπως οι γενικές συνελεύσεις. Επίσης ως κερασάκι στην τούρτα έρχεται κι η υποχρέωση του φοιτητή να παρακολουθεί ανελλιπώς το μάθημα έτσι ώστε να μπορεί να συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο.
Εισάγει επίσης και έναν εξωπανεπιστημιακό φορέα που θα αξιολογεί με βάση την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου. Θα ελέγχεται μόνο από το υπουργείο παιδείας, πράγμα που σημαίνει ότι θα προωθεί την οποιαδήποτε μεταρρύθμιση της εκάστοτε κυβέρνησης, ενάντια στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος.

Μύθος 2ος : Εφόσον θα αξιολογούν οι ίδιοι οι φοιτητές, οι όροι φοίτησης (διαδικασία μαθήματος, βιβλία, εξετάσεις) θα βελτιωθούν προς όφελός τους και θα πάψει η καθηγητική αυθαιρεσία (κοψίματα, πρόοδοι, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και ασκήσεις)…
Εδώ πραγματικά γελάμε... τα ερωτηματολόγια που συμπληρώνουν οι φοιτητές ΔΕΝ επιβάλλουν υποχρεωτική αλλαγή στην διδασκαλία του μαθήματος ή του διδάσκοντα. Αναλώνονται σε ανούσιες ερωτήσεις όπως «πόσο ποσοστό του μαθήματος παρακολουθήσατε;» ή «πιστεύετε ότι είναι καλή η αναλογία ασκήσεων - θεωρίας;». Ακόμα και στο προαναφερθέν νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ προβλεπόταν ότι ο καθηγητής έχει το δικαίωμα μη συμμόρφωσης στα ερωτηματολόγια ακόμα κι αν αυτά τον «μαυρίζουν»! Για παράδειγμα και στα πανεπιστήμια της Βρετανίας κριτήριο για την Αξιολόγηση αποτελούν οι δημοσιεύσεις άρθρων, με αποτέλεσμα να έχει πέσει κατακόρυφα η συγγραφή πανεπιστημιακών βιβλίων. Το επίπεδο του μαθήματος φυσικά δεν πρόκειται έτσι να βελτιωθεί. Αυτό που σίγουρα όμως θα κλιμακωθεί θα είναι η εντατικοποίηση των σπουδών και η υποχρεωτική παράδοση εργασιών και ασκήσεων. Εγχώριο παράδειγμα αποτελεί η πρόταση της κ.Κατσέλη (νυν υπουργός οικονομίας) το 1999 στο Οικονομικό Αθήνας, ότι αρνητικό κριτήριο αξιολόγησης θα πρέπει να αποτελεί και η ποσότητα των Γενικών Συνελεύσεων των φοιτητών. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι ο ατομικός τρόπος διαπραγμάτευσης ενάντια στις συλλογικές διαδικασίες και διεκδικήσεις, αλλά και η εξασφάλιση της μη ενεργοποίησης των συλλόγων ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια, υπό τον φόβο των χαμένων εξαμήνων.

Μύθος 3ος : Με την αξιολόγηση τα ιδρύματα θα βελτιώσουν το επίπεδο τους, καθώς θα υπάρχει υγιής ανταγωνισμός μεταξύ τους…
Εφόσον η αξιολόγηση θα γίνεται με γνώμονα την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και την «ομαλή λειτουργία» των σχολών, θα είναι πιο εύκολη η εναρμόνιση με τις όποιες αλλαγές και ελάχιστη η αντίδραση, αφού όλα θα γίνονται υπό την απειλή μιας «κακής αξιολόγησης». Έτσι το ίδρυμα για την απόκτηση χρηματικών bonus επιβράβευσης και απόκτησης του τίτλου του «καλού ιδρύματος» θα παράγει κατακερματισμένα και ευέλικτα πτυχία και αποφοίτους , θα δημιουργεί πιο εντατικοποιημένους και άρα πιο πειθαρχημένους φοιτητές και αυριανούς εργαζόμενους, ενώ θα δαπανά λιγότερα χρήματα για τις ανάγκες τους.
Η βαθμολόγηση των τμημάτων λοιπόν θα γίνεται με κριτήριο το κατά πόσο το αντίστοιχο τμήμα βγάζει πτυχιούχους που εξυπηρετούν την αγορά εργασίας ή αλλιώς κατά πόσον οι πτυχιούχοι που βγάζει το τμήμα ικανοποιούν τις απαιτήσεις των εταιρειών και των επιχειρήσεων που τους προσλαμβάνουν. Το κάθε τμήμα βαθμολογείται με καλό βαθμό λοιπόν αν ικανοποιεί τις προσδοκίες των εταιρειών. Όσα τμήματα λοιπόν δεν έχουν σχέση με αυτό που ζητούν οι επιχειρήσεις και δεν φέρνουν χρήματα από έρευνα, βαθμολογούνται αρνητικά. Η αντικατάσταση τους γίνεται από τμήμα με εξειδικευμένο επιστημονικό πεδίο που μπορούν να κάνουν επικερδή έρευνα. Στην Γαλλία η σχολή χημικών μηχανικών εξελίχθηκε σε τμήμα Michellin το οποίο κάνει έρευνα για την φερώνυμη εταιρεία.
Η κατηγοριοποίηση των ιδρυμάτων σε καλά και κακά, σημαίνει κατηγοριοποίηση των πτυχίων και άρα κατηγοριοποίηση των αποφοίτων, αφού η κατάταξη των ιδρυμάτων θα δημιουργήσει πτυχία πολλών ταχυτήτων. Έτσι εντείνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των αποφοίτων, οι οποίοι αντί να διεκδικούν όλοι μαζί μέσω των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας καλύτερους όρους και συνθήκες εργασίας, θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για μια θέση εργασίας, ρίχνοντας τις απαιτήσεις τους από τον εργοδότη. Ακόμα η διαφορετική κατάταξη των σχολών του ίδιου αντικειμένου (π.χ.Πολιτικοί Μηχανικοί Αθήνας, Ξάνθης) οδηγεί στη διάσπαση των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων που κατοχυρώνουν τα πτυχία και στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη.

Μύθος 4ος : Με την αξιολόγηση θα χρησιμοποιούνται καλύτερα τα χρήματα του κράτους και θα καλυφθούν οι ανάγκες των φοιτητών…
Η κατάταξη των ιδρυμάτων και των σχολών, αλλά και οι στοχεύσεις που θα θέτουν η εσωτερικοί και εξωτερικοί αξιολογητές για κάθε ίδρυμα ή τμήμα θα συνδέονται άμεσα με τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, αφού σε ένα πρώτο επίπεδο υπάρχει η υπόσχεση για χρηματικά bonus σε όσες σχολές πειθαρχούν στην αξιολόγηση, ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο στόχος είναι η υλοποίηση, μέσω της αξιολόγησης, του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, που θέτει ως στόχο τη μετάβαση από την πάγια χρηματοδότηση των ιδρυμάτων με βάση τις λειτουργικές τους ανάγκες και τη φοιτητική μέριμνα σε μια ανταποδοτική χρηματοδότηση από 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα, δηλαδή χρηματοδότηση κάθε τέσσερα χρόνια με βάση κάποιους στόχους που θα τίθενται για τη λειτουργία του ιδρύματος. Έτσι, τα ιδρύματα θα πειθαρχούν στις «αντικειμενικές»υποδείξεις και στόχους των αξιολογητών για τη λειτουργία τους (π.χ. δημιουργία ΙΔΒΕ, εξειδίκευση των προγραμμάτων σπουδών, εισαγωγή πιστωτικών μονάδων, έρευνα για επιχειρηματικά προγράμματα κτλ) θα επιβραβεύονται και θα χρηματοδοτούνται αδρά, ενώ όσα δε συναινούν θα τιμωρούνται με σφιχτή χρηματοδότηση σε μια προσπάθεια να εκβιαστεί η συναίνεσή τους.
Αυτό σε συνδυασμό με τις προτάσεις για την οικονομική αυτοτέλεια του πανεπιστημίου θα οδηγήσουν τα ιδρύματα σε ένα κυνήγι χρηματοδότησης από εταιρίες και ιδιώτες, κάνοντας στην ουσία έρευνα για τις ανάγκες της αγοράς. Στην Ευρώπη άλλωστε, όπου κι αν εφαρμόστηκε η αξιολόγηση, οδήγησε στην επιβολή διδάκτρων από τους φοιτητές με πρόσφατο παράδειγμα τα 1000 - 2500 ευρώ τον χρόνο που καλούνται να πληρώνουν πλέον στην Γερμανία.

Μύθος 5ος :Η Αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την υπόλοιπη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
Η Αξιολόγηση είναι το πρώτο κομμάτι ενός παζλ που έρχεται να πλήξει συνολικά το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της 3βάθμιας εκπαίδευσης. Η εφαρμογή της Αξιολόγησης θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου, αφού κάτω από την απειλή της κακής βαθμολογίας και της μη χρηματοδότησης, τα ιδρύματα θα αναγκάζονται να εφαρμόζουν όλες τις κυβερνητικές αποφάσεις. Η εφαρμογή του Νέου Ν.Πλαίσιο και η αναγνώριση των ΚΕΣ θα είναι για τα ιδρύματα μονόδρομος, αφού η οποιαδήποτε διαφωνία θα οδηγήσει τα ιδρύματα σε «πτώχευση» και ιδιωτική χρηματοδότηση.
Η εφαρμογή της Αξιολόγησης και γενικότερα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έχουν ως στόχο:
• Στην απαξίωση των πτυχίων, την αποσύνδεση πτυχίων – επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων και την συνολική αλλαγή στον χαρακτήρα των προπτυχιακών σπουδών
• Στην εισαγωγή της ανταποδοτικής και επιχειρηματικής λειτουργίας
• Στην εντατικοποίηση των φοιτητών και την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος, την αντιδραστικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολών.
• Στόχος είναι η διαμόρφωση ενός μοντέλου εργαζομένου ο οποίος θα αποδέχεται και θα λειτουργεί με τις πλέον ελαστικές σχέσεις εργασίας, θα είναι «απασχολήσιμος», ειδικευμένος, θα είναι πειθήνιος στις επιθυμίες της εργοδοσίας, θα επωμίζεται πλήρως ο ίδιος την ασφάλισή του πλέον και τελικά θα είναι συνολικά πιο παραγωγικός για τις ανάγκες της αγοράς. Ένας εργαζόμενος που θα περιπλανιέται από την ελαστική και ανασφάλιστη εργασία στην ανεργία και την επανακατάρτιση. Ένας εργαζόμενος, εν τέλει, χωρίς διαπραγματευτική ισχύ, ποινικοποιημένη τη συνδικαλιστική δράση και με απουσία συλλογικών αναπαραστάσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να του δείξουν το δρόμο της αγωνιστικής υπεράσπισης των αναγκών και των συμφερόντων του.

ΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

Το μόνο που μπορεί να μας θωρακίσει απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές είναι η διασφάλιση του ενιαίου χαρακτήρα του πτυχίου με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό, η κατοχύρωση ανθρώπινων ρυθμών σπουδών, η αύξηση των δαπανών για τους φοιτητές. Υπερασπιζόμαστε ένα πανεπιστήμιο που οι φοιτητές θα κινητοποιούνται και θα διεκδικούν συλλογικά και ως φοιτητές και ως αυριανοί εργαζόμενοι και δε θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για μια θέση στην εργασιακή ανασφάλεια.
Ακόμα και το ψηφισμένο νομοσχέδιο της Αξιολόγησης μπορεί να μείνει στα χαρτιά με μαζικές πορείες και κινητοποιήσεις, όπως καταφέρνουμε να κάνουμε εδώ και τόσα χρόνια, στηριζόμενοι στο ανεξάρτητο, μαζικό, διεκδικητικό φοιτητικό κίνημα.


ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
• Δημόσια και δωρεάν ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους.
• Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο , με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό χωρίς διασπάσεις, ειδικεύσεις, κατατμήσεις- ενιαίος προπτυχιακός κύκλος σπουδών χωρίς κάθετους και οριζόντιους διαχωρισμούς μέσα σε αυτόν
• Λιγότερη δουλειά, μόνιμη και σταθερή για όλους, αύξηση των αποδοχών, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, όχι στις ελαστικές και ανασφάλιστες σχέσεις εργασίας.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες
• Όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών μας! Υπεράσπιση του ελεύθερου χρόνου μας! Ανθρώπινοι Ρυθμοί Σπουδών!