ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ…

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο όπου, μετά την ολοκληρωτική απόρριψη και καταδίκη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΝΔ, έχουμε μια νέα κυβέρνηση, αυτή του ΠΑΣΟΚ, η οποία με μία «αριστερή» ρητορεία υπόσχεται να δώσει τη λύση στα προβλήματα που αφορούν τον «τόπο μας». Προσπαθεί έτσι να αποσπάσει ευρύτερη κοινωνική συναίνεση ώστε να μπορέσει αργότερα να προωθήσει τα σκληρά και αντιδραστικά μέτρα που έχει στοχοθετήσει. Ένα από τα μέτωπα στα οποία η νέα κυβέρνηση έχει βγει επιθετικά απέναντι στο φοιτητικό κίνημα είναι αυτό του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά και ευρύτερα των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η επίθεση αυτή έχει γίνει εντονότερη μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, κατά την οποία το άσυλο είχε σημαντική συμβολή στην αναζωπύρωση και τη ενδυνάμωση του νεολαιίστικου κινήματος.

Στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες και έχουν φανεί σε δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της που χαρακτήρισαν τον θεσμό αυτό ως απαράδεκτο επειδή υποθάλπει στο πανεπιστήμιο στοιχεία βίας και παραβατικότητας. Ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ έρχεται να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία είχε (μέσω πτυχής του νέου Ν.Πλαίσιο) προτείνει την περιστολή του ασύλου αυστηρά στους χώρους διδασκαλίας, την αλλαγή του καθεστώτος άρσης του με τέτοιο τρόπο που οι φοιτητές (σήμερα πρέπει να συναινέσουν οι φοιτητές για να γίνει άρση, ενώ με το νέο νόμο δεν τους πέφτει λόγος) ή ακόμα και τη συνολική κατάργηση αυτού του θεσμού. Οι επιδιώξεις λοιπόν της κυβέρνησης σχετικά με το θεσμό του ασύλου είναι δεδομένες, ενώ αναζητά μια καλή αφορμή ώστε να προωθήσει τις σχετικές μεταρρυθμίσεις. Σ’ αυτό σπεύδουν να τη βοηθήσουν οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ, οι οποίες μόνο τύποις υπερασπίζονται το άσυλο, αφού πάγια στοιχεία στη τοποθέτηση τους είναι επί της ουσίας επιχειρήματα του ίδιου του κράτους για την περιστολή του. Ταυτόχρονα, έχουν και πρακτικά υπονομεύσει το άσυλο, όπως με τα πρόσφατα φαινόμενα βίας που παρατηρήθηκαν στην ΑΣΟΕΕ μεταξύ μελών των δύο αυτών παρατάξεων, είτε με «σπασίματα» αποφασισμένων καταλήψεων.

Επίσης η επίθεση της κυβέρνησης στο θεσμό του ασύλου συνδέεται άμεσα με την παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων και ΜΑΤ στους χώρους γύρω από τα πανεπιστήμια (κυρίως του κέντρου αλλά και στην πολυτεχνειούπολη στην πύλη Κοκκινοπούλου) όπως και με την προσπάθεια μεταφοράς όλων των πανεπιστημίων μακριά από το κέντρο της Αθήνας, ώστε να απονεκρωθούν ιστορικοί χώροι ασύλου. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι από την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου αποφασίστηκε να κλείσουν οι σχολές του κέντρου (Νομική-ΑΣΟΕΕ-Πάντειος-Παιδαγωγικό) και να περιφρουρούνται από δυνάμεις καταστολής, μην αφήνοντας τους φοιτητές να εισέλθουν και να πραγματοποιήσουν σε κάποιες από αυτές τις προγραμματισμένες Συνελεύσεις των συλλόγων, «για να αποφευχθούν επεισόδια ενόψει του εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου», προβάλλοντας έτσι το άσυλο σαν ένα ορμητήριο «τρομοκρατών» και προσπαθώντας να το δυσφημίσουν και να το αποκόψουν από την πραγματικά πολιτική του διάσταση. Αποτελεί επίσης μέρος της γενικότερης επίθεσης προς τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών που συμπληρώνεται με την παρουσία αστυνομίας σε κεντρικούς δρόμους, την ψήφιση του τρομονόμου και την καταστολή που δέχονται οι φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.

Η έννοια όμως του ασύλου είναι διαφορετική. Το άσυλο αποτελεί κατάκτηση του κινήματος η οποία ήρθε μέσα από συνεχείς αγώνες. Δεν είναι μόνο το εχέγγυο για την διασφάλιση της ακαδημαϊκότητας και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών των ιδρυμάτων, χαρακτηριστικό που θέλουν να του προσδώσουν το κράτος και οι εκφραστές του στα πανεπιστήμια (ΠΑΣΠ-ΔΑΠ), κάτι το οποίο θα το καταστήσει τελικά ακίνδυνο γι’ αυτούς και τα σχέδιά τους. Αποτελεί ένα εργαστήριο βαθιά πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών, όπου πραγματοποιείται πραγματική πολιτική κουβέντα, όχι με όρους φιλολογίας, αλλά με όρους συνήθως υπεράσπισης υλικών συμφερόντων. Είναι ένας θεσμός που μπορεί να πυροδοτήσει την έκρηξη και τη διόγκωση κοινωνικών αγώνων και να τους δώσει, τελικά, και νικηφόρα προοπτική. Είναι ο χώρος από τον οποίο εκκινούν και καταλήγουν οι περισσότερες φοιτητικές και λαϊκές κινητοποιήσεις γεγονός που μαρτυρά τη σημασία και την πολιτική διάσταση του θεσμού αυτού. Σε περιόδους κινηματικής έξαρσης αποτελεί το κύτταρο στο οποίο οι φοιτητές συντονίζουν τη δράση τους, συσπειρώνονται και διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Επίσης δίνει τη δυνατότητα και σε άλλα κομμάτια, πέραν των φοιτητών (κυρίως σωματείων εργαζομένων και κυρίως σε τέτοιες περιόδους), να πραγματοποιούν συζητήσεις και εκδηλώσεις στους χώρους του.

Το θέμα του ασύλου είναι ένα θέμα πάντα επίκαιρο και σημαντικό για τους φοιτητικούς συλλόγους, οι οποίοι συνέχεια παίρνουν αποφάσεις μέσω των Γενικών Συνελεύσεων αλλά προχωρούν και σε δράσεις, όπως η περιφρούρηση, για την υπεράσπισή του. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για τη διασφάλιση του θεσμού του πανεπιστημιακού ασύλου κάθε φορά που το κράτος θα επιδιώκει να το απειλήσει και να αγωνιστούμε για την περαιτέρω επέκτασή του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.


ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ!!!