ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ… ‘ΕΦΕΕτζήδες’

Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που άλλαξε η κυβέρνηση και ήδη έχουν φανεί τα πρώτα δείγματα γραφής της πολιτικής που θα ακολουθήσει-συνεχίσει. Πιο συγκεκριμένα, το ΠΑΣΟΚ , με σύμμαχο τα ΜΜΕ, επιδιώκει και καταφέρνει σ’ ένα βαθμό να προβάλλει ένα πιο ήπιο προφίλ, αποσκοπώντας στην απόσπαση συναίνεσης και τη νομιμοποίηση των μεταρρυθμίσεων που θα προωθήσει. Ως εκ τούτου στο αμέσως επόμενο διάστημα δεν αναμένεται η μ’ ένα κεντρικό τρόπο, εξαγγελία και υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο έτσι στοχεύουν στο να επέλθει ομαλότητα και νηνεμία εντός των σχολών, γιατί με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν ένα πιο προνομιακό έδαφος για την μετέπειτα εφαρμογή της αναδιάρθρωσης. Από την πλευρά μας θεωρούμε αναγκαίο να ανοίξει μέσα στους συλλόγους η κουβέντα για όλα τα ζητήματα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης με κόμβους την αναγνώριση των ΚΕΣ και την αξιολόγηση και να παρθούν αγωνιστικές πολιτικές αποφάσεις που θα συνοδευτούν από αντίστοιχες κινηματικές δράσεις.

Στο σύλλογό μας, από την αρχή της χρονιάς σε μια κατεύθυνση συνέπειας πολιτικού λόγου και πολιτικών πράξεων, ακολουθούμε και θα ακολουθήσουμε μια παρέμβαση σύμφωνα με τις αναγκαιότητες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Για αυτό το λόγο, καλέσαμε σε διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης και παλέψαμε για την συμμετοχή του συλλόγου στην εκπαιδευτική πορεία που καλούσαν και άλλοι φοιτητικοί σύλλογοι στις 22-10, και επίσης επιδιώξαμε η Συνέλευση να αποκτήσει πολιτικά χαρακτηριστικά και να μην επικεντρωθεί σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και τεχνητών διπόλων. Αντίθετα, οι δυνάμεις της επίσημης αριστεράς (ΠΚΣ,ΑΡ.ΕΝ.) δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και υπερθεματίζουν το ζήτημα της ΕΦΕΕ, στα πλαίσια μιας ενδοαριστερής αντιπαράθεσης, χωρίς να προτάσσουν έναν συγκεκριμένο σχεδιασμό για τη νικηφόρα προοπτική του φοιτητικού κινήματος. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι αναλώνονται διαρκώς σε καταγγελίες απέναντι στα ΕΑΑΚ κατηγορώντας τα ότι δε θέλουν συντονισμό του φοιτητικού κινήματος, ενώ ταυτόχρονα αυτές δεν συμμετείχαν ενεργά σε καμία δράση μέχρι τώρα.

Πιο συγκεκριμένα, σε ότι αφορά την ΠΚΣ, εδώ και χρόνια έχει υιοθετήσει μια γραμμή απομονωτισμού, καθώς δεν συμμετέχει σε κοινά αγωνιστικά πλαίσια των φοιτητικών συλλόγων, διοργανώνει ξεχωριστές πορείες, και μπαίνει μόνο σε δράσεις που έχουν αποκλειστικά το δικό της κομματικό στίγμα. Στην ίδια κατεύθυνση, κινείται και η τοποθέτησή της για την ΕΦΕΕ που επιδιώκει την ανασυγκρότησή της με οποιουσδήποτε όρους(όσο χειρότεροι τόσο το καλύτερο). Για την ακρίβεια, στην τεχνική γραμματεία της ΕΦΕΕ, κατέθεσε μια απαράδεκτη-κατάπτυστη πρόταση η οποία όριζε ένα γραφειοκρατικό τρόπο σύγκλισης του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, που εν δυνάμει θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ιδιαίτερα αρνητική κατάσταση εντός αυτού και ευρύτερα για τους φοιτητικούς συλλόγους(για παράδειγμα, θα μπορούσαν να αναγνωριστούν εκλογικά αποτελέσματα βίας και νοθείας σε συλλόγους και κυρίως σε αυτούς όπου η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ έχουν αυτοδυναμία). Ουσιαστικά στοχεύει στην ύπαρξη ενός οργάνου που θα το καταγγέλλει διαρκώς ενώ ταυτόχρονα υλοποιεί τον δικό της ξεκάθαρο σχεδιασμό που αφορά τη δημιουργία κομματικών επιτροπών αγώνα(όπως συμβαίνει και στη σχολή μας) και του γραφειοκρατικού Πανελλαδικού Συντονιστικού τους .Ουσιαστικά πρόκειται για μια κίνηση που είχε επιδιώξει και στο παρελθόν, δηλαδή να στήσει ένα κομματικό μαγαζί που θα προσπαθεί να υποκαταστήσει την κουβέντα των Γενικών Συνελεύσεων και θα την οριοθετεί σε αμιγώς κομματικά πλαίσια. Και στο παρελθόν, το ίδιο το φοιτητικό κίνημα απάντησε απορρίπτοντας τέτοιου είδους προσπάθειες, που το μόνο που κατάφερναν ήταν να θέσουν αναχώματα στην ενιαία πάλη των συλλόγων.

Σε ότι αφορά την ΑΡ.ΕΝ. και τον Εγκέλαδο στη σχολή μας, η παρέμβασή του κέντραρε (και δυστυχώς συνεχίζει ακόμα και τώρα να κεντράρει, έλεος πια...) αποκλειστικά και μόνο στο ζήτημα της ΕΦΕΕ. Σε αυτήν την κατεύθυνση, στη Συνέλευση που διεξήχθη τόσο στη δική μας σχολή όσο και στις υπόλοιπες, επέλεξε για πρώτη φορά μετά από περίπου δύο χρόνια να διασπάσει το κοινό πλαίσιο, μην αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα για ενιαιομετωπική δράση απέναντι στην εφαρμογή του συνόλου της αναδιάρθρωσης, την στιγμή που ανέκαθεν υπερασπίζονταν την ενότητα της Αριστεράς (πολλές φορές και άνευ όρων). Επιπλέον, υπέγραψε από κοινού με τη ΔΑΠ την πρόταση της ΠΚΣ για τη διεξαγωγή Πανσπουδαστικού, δίνοντας το περιθώριο για ενδεχόμενες καταστατικές αλλαγές οι οποίες δημιουργούσαν ένα όργανο το οποίο δε θα είχε καμία σύνδεση με τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, και άρα θα ήταν γραφειοκρατικοποιημένο.

Με βάση τα παραπάνω, θεωρούμε ότι και οι δύο δυνάμεις της Αριστεράς επέλεξαν ένα δρόμο μικροπολιτικής με βασικό χαρακτηριστικό την ενδοαριστερή αντιπαράθεση με τα σχήματα της ΕΑΑΚ, όπου απώτερο στόχο είχε τη δική τους κομματική απήχηση. Επιπλέον, έδωσαν συνολικά με την στάση τους λευκή επιταγή στις κυβερνητικές δυνάμεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) με αποτέλεσμα μέχρι στιγμής να έχει απαξιωθεί- σε ένα βαθμό- η κουβέντα γι α τα βασικά επίδικα της συγκυρίας εντός των φοιτητικών συλλόγων. Ταυτοχρόνως καλούσαν σε σύγκληση της ΕΦΕΕ χωρίς καμία ενσωμάτωση πολιτικού πλαισίου από καμία παράταξη και κανέναν όρο διεξαγωγής Πανσπουδαστικού, κάτι το οποίο προωθούσε ουσιαστικά τα σχέδια των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ που επιθυμούν έναν φοιτητικό συνδικαλισμό με αντιδραστικά πολιτικά χαρακτηριστικά και όργανα τα οποία θα έρχονται σε συνεχή διάλογο με την κυβέρνηση και το υπ. παιδείας, δημιουργώντας έναν προνομιακό συνομιλητή για αυτούς.

Εμείς από όλη αυτή τη διαδικασία, καταλήξαμε σε κάποια συγκεκριμένα συμπεράσματα:

•  Όλοι στόχευαν στην παράκαμψη των αιτημάτων του φοιτητικού κινήματος, ανοίγοντας μια κουβέντα για το δικό τους μικροπολιτικό συμφέρον.
•  Δεν υπήρχε δισταγμός στην παραχάραξη των πολιτικών πλαισίων από τη μεριά των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων, σπρώχνοντας τα πράγματα στο στήσιμο ενός οργάνου γραφειοκρατικοποιημένου, μακριά από τις Γενικές Συνελεύσεις, για το διαπαραταξιακό τους παιχνίδι.
•  Επιδίωξαν μια διαδικασία μακριά από τις Γενικές Συνελεύσεις, εν κρυπτώ και σε σκοτεινά δωματιάκια, μακριά από τους φοιτητές, για αυτούς και χωρίς αυτούς
•  Η ΕΑΑΚ ήταν η μόνη πολιτική δύναμη που υπεύθυνα πρόκρινε την πολιτική πλατφόρμα των πλαισίων των τεσσάρων χρόνων του φοιτητικού κινήματος, πίεσε όλους τους υπόλοιπους (αριστερούς, δεξιούς) να τοποθετηθούν και έβαλε το πολιτικό κέντρο εκεί που του αξίζει:στις ΓΣ, στα επίδικα της συγκύριας και την αναδιάρθρωση, στις μορφές πάλης για τις τύχες του φοιτητικού κινήματος (ενωτικά αγωνιστικά πλαίσια, πορείες).
• Τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές θα τεθούν σε νέους γύρους Γενικών Συνελεύσεων και δε θα λυθούν με τέτοιες μεθοδεύσεις. Εμείς θα παλέψουμε για τη συγκρότηση και έκφραση του φοιτητικού κινήματος στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων. Το ίδιο το κίνημα θα πει στους δρόμους την τελευταία λέξη, ενάντια σε όσα ετοιμάζουν για εμάς χωρίς εμάς, ενάντια στα ΚΕΣ και στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Είναι η ώρα να δείξουμε ότι δε χρωστάμε και δε θα δώσουμε περίοδο χάριτος σε κανέναν.